توسط آن رایت و مدیا بنجامین
چهار سال پیش، مخالفان و بسیج گسترده شهروندان، حمله نظامی احتمالی ایالات متحده به دولت اسد سوریه را که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند این درگیری وحشتناک را حتی بدتر می‌کرد، متوقف کردند. یک بار دیگر، ما باید تشدید آن جنگ وحشتناک را متوقف کنیم و در عوض از این تراژدی به عنوان انگیزه ای برای یک راه حل مذاکره استفاده کنیم.
در سال 2013 تهدید پرزیدنت اوباما به مداخله در پاسخ به حمله شیمیایی وحشتناک در غوطه سوریه بود که بین 280 تا 1,000 نفر را کشت. در عوض، دولت روسیه واسطه معامله شد با رژیم اسد برای جامعه بین المللی برای نابود کردن زرادخانه شیمیایی خود در یک کشتی ارائه شده توسط ایالات متحده. اما بازرسان سازمان ملل گزارش که در سال 2014 و 2015، هم دولت سوریه و هم نیروهای دولت اسلامی درگیر حملات شیمیایی بودند.
اکنون، چهار سال بعد، یک ابر شیمیایی بزرگ دیگر دست کم 70 نفر را در شهر خان شیخون تحت کنترل شورشیان کشته است و رئیس جمهور ترامپ رژیم اسد را به اقدام نظامی تهدید می کند.
ارتش آمریکا در حال حاضر به شدت در باتلاق سوریه درگیر است. حدود 500 نیروی عملیات ویژه، 200 تکاور و 200 تفنگدار دریایی در آنجا مستقر هستند تا به گروه‌های مختلفی که با دولت سوریه و داعش می‌جنگند، مشاوره بدهند و دولت ترامپ در حال بررسی اعزام 1,000 نیروی دیگر برای مبارزه با داعش است. برای تقویت دولت اسد، دولت روسیه بزرگترین استقرار نظامی خود را در خارج از قلمرو خود در چند دهه اخیر بسیج کرده است.
ارتش آمریکا و روسیه هر روز با یکدیگر تماس دارند تا حریم هوایی را برای بمباران بخش‌هایی از سوریه که هر کدام می‌خواهند بسوزانند، مرتب کنند. مقامات ارشد نظامی هر دو کشور در ترکیه دیدار کرده اند، کشوری که یک جت روسی را ساقط کرده و میزبان هواپیماهای آمریکایی است که سوریه را بمباران می کند.
این حمله شیمیایی اخیر تازه ترین حمله در جنگی است که جان بیش از 400,000 سوری را گرفته است. اگر دولت ترامپ تصمیم بگیرد که دخالت نظامی آمریکا را با بمباران مراکز قدرت دولت سوریه در دمشق و حلب و تحت فشار قرار دادن جنگجویان شورشی برای حفظ قلمروی دولت جدید تشدید کند، قتل عام - و هرج و مرج - می تواند افزایش یابد.
فقط به تجربه اخیر ایالات متحده در افغانستان، عراق و لیبی نگاه کنید. در افغانستان پس از سقوط طالبان، گروه‌های شبه‌نظامی مختلف که دولت ایالات متحده از آنها حمایت کرده بود برای کنترل پایتخت به کابل رفتند و مبارزه آنها برای قدرت در دولت‌های فاسد متوالی منجر به خشونت‌هایی شد که 15 سال بعد ادامه دارد. در عراق، پروژه قرن جدید آمریکا (PNAC) دولت در تبعید به رهبری احمد چلبی از هم پاشید و پل برمر، طرفدار کنسول منصوب شده توسط ایالات متحده، آنقدر کشور را نادرست مدیریت کرد که این فرصت را برای داعش فراهم کرد تا در مناطق تحت کنترل آمریکا غلبه کند. زندان ها و برنامه ریزی برای تشکیل خلافت خود در عراق و سوریه. در لیبی، کمپین بمباران ایالات متحده و ناتو "برای محافظت از لیبیایی ها" در برابر قذافی منجر به تقسیم کشوری به سه بخش شد.
آیا بمباران آمریکا در سوریه ما را به رویارویی مستقیم با روسیه سوق خواهد داد؟ و اگر ایالات متحده در سرنگونی اسد موفق بود، چه کسی از میان ده ها گروه شورشی جای او را می گرفت و آیا واقعاً می توانستند کشور را با ثبات کنند؟
به جای بمباران بیشتر، دولت ترامپ باید دولت روسیه را تحت فشار قرار دهد تا از تحقیقات سازمان ملل در مورد حمله شیمیایی حمایت کند و گام های جسورانه ای برای یافتن راه حلی برای این درگیری وحشتناک بردارد. در سال 2013، دولت روسیه اعلام کرد که اسد را به میز مذاکره خواهد آورد. این پیشنهاد توسط دولت اوباما نادیده گرفته شد و دولت احساس کرد که هنوز برای شورشیان مورد حمایتش امکان سرنگونی دولت اسد وجود دارد. این قبل از آن بود که روس ها به نجات متحد خود اسد برسند. اکنون زمان آن است که رئیس جمهور ترامپ از "ارتباط با روسیه" خود برای میانجیگری یک راه حل مذاکره استفاده کند.
در سال 1997، اچ‌ر مک مستر، مشاور امنیت ملی، کتابی به نام «ترک وظیفه: جانسون، مک‌نامارا، فرماندهان مشترک و دروغ‌هایی که به ویتنام منجر شد» درباره شکست رهبران نظامی در ارزیابی و تحلیل صادقانه رئیس‌جمهور نوشت. و سایر مقامات ارشد در سالهای 1963-1965 که منجر به جنگ ویتنام شد. مک مسترز این مردان قدرتمند را به دلیل «تکبر، ضعف، دروغگویی به دنبال منافع شخصی و سلب مسئولیت در برابر مردم آمریکا» محکوم کرد.
آیا کسی در کاخ سفید، شورای امنیت ملی، پنتاگون یا وزارت خارجه می تواند لطفاً ارزیابی صادقانه ای از تاریخ اقدامات نظامی ایالات متحده در 15 سال گذشته و نتیجه احتمالی دخالت نظامی بیشتر ایالات متحده در سوریه به رئیس جمهور ترامپ ارائه دهد؟
ژنرال مک مستر، شما چطور؟
با اعضای کنگره آمریکا تماس بگیرید (202 224-3121) و کاخ سفید (202 456-1111) و خواستار مذاکره آمریکا با دولت های سوریه و روسیه برای پایان دادن به کشتار است.
آن رایت یک سرهنگ ذخیره بازنشسته ارتش ایالات متحده و یک دیپلمات سابق ایالات متحده است که در سال 2003 در مخالفت با جنگ بوش در عراق استعفا داد. او یکی از نویسندگان «دخالت: صداهای وجدان» است.
Medea Benjamin همکاری دارد CODEPINK برای صلح و نویسنده چند کتاب، از جمله پادشاهی ناعادلانه: پشت ارتباطات ایالات متحده و عربستان سعودی.
