توسط لارنس سیتی ویتنر
آیا عجیب نیست که بزرگترین مخارج عمومی آمریکا که برای دهه های آینده برنامه ریزی شده است، در مناظره های ریاست جمهوری 2015-2016 مورد توجه قرار نگرفته است؟
این هزینه برای یک برنامه 30 ساله برای "مدرن سازی" زرادخانه هسته ای و تاسیسات تولید ایالات متحده است. اگرچه پرزیدنت اوباما دولت خود را با تعهد عمومی دراماتیک برای ساختن جهانی عاری از سلاح هسته ای آغاز کرد، این تعهد مدت ها پیش کاهش یافته و از بین رفته است. طرحی از سوی دولت برای ساختن نسل جدیدی از سلاح‌های هسته‌ای و تأسیسات تولید هسته‌ای ایالات متحده برای دوام این کشور تا نیمه دوم قرن بیست و یکم جایگزین شده است. این طرح که تقریباً مورد توجه رسانه‌های جمعی قرار نگرفته است، شامل کلاهک‌های هسته‌ای بازطراحی‌شده، بمب‌افکن‌های هسته‌ای جدید، زیردریایی‌ها، موشک‌های زمینی، آزمایشگاه‌های تسلیحاتی و کارخانه‌های تولید می‌شود. هزینه تخمینی؟ 1,000,000,000,000.00 دلار — یا برای خوانندگانی که با چنین ارقام والایی آشنایی ندارند، 1 تریلیون دلار.
منتقدان ادعا می کنند که هزینه این مبلغ سرسام آور یا باعث ورشکستگی کشور می شود یا حداقل نیاز به کاهش گسترده بودجه برای سایر برنامه های دولت فدرال دارد. "بود . . . برایان مک‌کئون، معاون وزیر دفاع، اذعان کرد که چگونه می‌خواهیم هزینه آن را بپردازیم. و ما "احتمالاً از ستاره هایمان تشکر می کنیم که اینجا نیستیم تا مجبور باشیم به این سوال پاسخ دهیم." او با خنده اضافه کرد.
البته، این طرح «مدرن‌سازی» هسته‌ای، مفاد معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای 1968 را نقض می‌کند که قدرت‌های هسته‌ای را ملزم می‌کند در خلع سلاح هسته‌ای شرکت کنند. این طرح همچنین با وجود این واقعیت که دولت ایالات متحده در حال حاضر دارای حدود 7,000 سلاح هسته ای است که به راحتی می تواند جهان را نابود کند، در حال پیشرفت است. اگرچه تغییرات آب و هوایی ممکن است در نهایت به همین کار منجر شود، اما یک جنگ هسته ای این مزیت را دارد که زندگی روی زمین را با سرعت بیشتری خاتمه دهد.
این تریلیون دلار تسلیحات هسته‌ای در طول مناظره‌های متعدد ریاست‌جمهوری هنوز هیچ سوالی را در مورد آن توسط ناظران ایجاد نکرده است. با این وجود، در جریان مبارزات انتخاباتی، کاندیداهای ریاست جمهوری شروع به افشای نگرش خود نسبت به آن کرده اند.
از طرف جمهوری خواهان، نامزدها - علیرغم بیزاری خود از هزینه های فدرال و "دولت بزرگ" - حامیان مشتاق این جهش بزرگ در مسابقه تسلیحات هسته ای بوده اند. دونالد ترامپ، نامزد پیشتاز، در سخنرانی اعلامیه ریاست جمهوری خود مدعی شد که "زرادخانه هسته ای ما کار نمی کند" و تاکید کرد که قدیمی است. اگرچه او به قیمت 1 تریلیون دلاری برای "مدرن سازی" اشاره نکرد، اما این برنامه به وضوح چیزی است که او طرفدار آن است، به ویژه با توجه به تمرکز کمپین او بر ساخت یک ماشین نظامی ایالات متحده "آنقدر بزرگ، قدرتمند و قوی که هیچ کس با ما درگیر نخواهد شد." "
رقبای جمهوری خواه او نیز رویکرد مشابهی را در پیش گرفته اند. مارکو روبیو، در حین مبارزات انتخاباتی در آیووا در مورد اینکه آیا از سرمایه گذاری تریلیون دلاری در سلاح های هسته ای جدید حمایت می کند یا خیر، پاسخ داد که «ما باید آنها را داشته باشیم. هیچ کشوری در جهان با تهدیداتی که آمریکا با آن مواجه است مواجه نیست.» هنگامی که یک فعال صلح در جریان مبارزات انتخاباتی تد کروز را در مورد اینکه آیا با رونالد ریگان در مورد لزوم حذف سلاح های هسته ای موافق است یا خیر، سوال کرد، سناتور تگزاس پاسخ داد: "من فکر می کنم ما با آن فاصله داریم و در این بین، ما نیاز داریم. برای دفاع از خودمان آماده باشیم بهترین راه برای جلوگیری از جنگ این است که آنقدر قوی باشید که هیچ کس بخواهد با ایالات متحده درگیر شود.» ظاهراً کاندیداهای جمهوری خواه به ویژه نگران این هستند که «به هم ریخته شوند».
از طرف دموکرات ها، هیلاری کلینتون در مورد موضع خود نسبت به گسترش چشمگیر زرادخانه هسته ای ایالات متحده مبهم تر بوده است. وی در پاسخ به سوال یکی از فعالان صلح در مورد طرح هسته ای تریلیون دلاری، پاسخ داد که "به این موضوع رسیدگی خواهد کرد" و افزود: "این برای من منطقی نیست." با این حال، مانند سایر مسائلی که وزیر دفاع پیشین قول داده است «به آن رسیدگی کند»، این مورد نیز حل نشده باقی مانده است. علاوه بر این، بخش «امنیت ملی» در وب‌سایت مبارزات انتخاباتی او وعده می‌دهد که او «قوی‌ترین ارتشی را که جهان تاکنون شناخته است» حفظ خواهد کرد – که نشانه‌ای مناسب برای منتقدان سلاح‌های هسته‌ای نیست.
تنها برنی سندرز موضع رد صریح را اتخاذ کرده است. در می 2015، اندکی پس از اعلام کاندیداتوری، از سندرز در یک نشست عمومی در مورد برنامه تسلیحات هسته ای تریلیون دلاری سوال شد. او پاسخ داد: همه اینها اولویت های ملی ماست. ما مردم کی هستیم؟ آیا کنگره به مجموعه نظامی-صنعتی گوش می دهد» که «هرگز جنگی را ندیده است که دوست نداشته باشند؟ یا به حرف مردم این مملکت که درد می کشند گوش می دهیم؟» در واقع، سندرز یکی از تنها سه سناتور آمریکایی است که از قانون SANE حمایت می کنند، قانونی که به طور قابل توجهی هزینه های دولت ایالات متحده برای سلاح های هسته ای را کاهش می دهد. علاوه بر این، در جریان مبارزات انتخاباتی، سندرز نه تنها خواستار کاهش هزینه‌های تسلیحات هسته‌ای شده است، بلکه حمایت خود را از لغو کامل آنها تأیید کرده است.
با این وجود، با توجه به شکست ناظران مناظره ریاست‌جمهوری در طرح موضوع «مدرن‌سازی» تسلیحات هسته‌ای، مردم آمریکا عمدتاً از نظرات نامزدها درباره این موضوع بی‌اطلاع مانده‌اند. بنابراین، اگر آمریکایی‌ها می‌خواهند پاسخ رئیس‌جمهور آینده‌شان به این افزایش بسیار پرهزینه در مسابقه تسلیحات هسته‌ای روشن شود، به نظر می‌رسد که آنها هستند که باید سؤال تریلیون دلاری را از نامزدها بپرسند.
دکتر لارنس ویتنر، سندیکا توسط PeaceVoice، استاد بازنشسته تاریخ در SUNY/Albany است. آخرین کتاب او رمانی طنز درباره سازمانی شدن دانشگاه و شورش است. در UAardvark چه اتفاقی می افتد؟
