زمان بازپس گیری خاطره

مسیر تفرقه‌انگیز AWM شاید با بازگشت به نقش رسمی - این بار به عنوان یکی از اعضای شورای AWM - مدیر سابق برندان نلسون، به بهترین شکل نشان داده شود. یکی از مخرب ترین دستاوردهای نلسون به عنوان کارگردان نادیده گرفتن یا تمسخر مخالفان گسترده و کارشناسانه با توسعه مجددی بود که اکنون در حال انجام است. اما نلسون در حالی که نماینده شرکتی به نام بوئینگ است که از جنگ سود زیادی به دست می‌آورد، به عضویت شورا منصوب شده است، بنابراین به روشی که قبلاً در گنجاندن افرادی که از جنگ سود می‌برند در مراسم بزرگداشت آن ادامه می‌دهد.

شش شرکت بزرگ تسلیحاتی جهان - لاکهید مارتین، بوئینگ، تالس، BAE Systems، Northrop Grumman و Raytheon - همگی در سال‌های اخیر روابط مالی با یادبود داشته‌اند.

لاکهید مارتین، تمرکز فعلی فعالیت کمپین، بیشتر می کند درآمد حاصل از جنگ و آماده سازی آنها بیش از هر شرکت دیگری در هر کجا - 58.2 میلیارد دلار در سال 2020. این نشان دهنده 89٪ از کل فروش آن است، که یک الزام مطلق برای شرکت ایجاد می کند تا از ادامه جنگ و بی ثباتی اطمینان حاصل کند. محصولات این شرکت شامل بدترین سلاح‌های کشتار جمعی، به شکل سلاح‌های هسته‌ای است که اکنون بر اساس معاهده منع سلاح‌های هسته‌ای 2017 ممنوع شده‌اند.

مشتریان لاکهید مارتین شامل برخی از بدترین ناقضان حقوق بشر در جهان هستند، مانند عربستان سعودی و امارات که بمباران آنها به بحران انسانی در یمن کمک می کند. این شرکت همچنین در هر دو بازجویی نظامی شرکت داشته است عراق و گوانتانامو خلیج. موضوع آن بوده است موارد بیشتر از رفتار نادرست در ایالات متحده در دهه های اخیر بیش از هر پیمانکار تسلیحاتی دیگری. گزارش دفتر پاسخگویی دولت ایالات متحده توضیح می دهد چگونه کنترل لاکهید مارتین بر برنامه F-35 تلاش ها برای کاهش هزینه ها و افزایش مسئولیت پذیری را مختل کرده است.

چنین سابقه شرکتی مطمئناً باید سؤالاتی را در مورد فرآیندهای بررسی دقیق انجام شده توسط یادبود در تأیید مشارکت های مالی ایجاد کند. یادبود نمی تواند به درستی به یادآوری و درک تجارب دوران جنگ استرالیا کمک کند، در حالی که از انجام خود جنگ بهره مالی می برد. مؤسسات عمومی در جاهای دیگر با پیامدهای روابط مالی با شرکت هایی مواجه شده اند که کسب و کار اصلی آنها مأموریت مؤسسه را به خطر می اندازد. (به عنوان مثال نگاه کنید به اینجا کلیک نمایید و اینجا کلیک نمایید.)

در هفته های اخیر بیش از 300 استرالیایی از طریق این پیام به مدیر و شورای AWM ارسال کرده اند بازپس گیری خاطره وب‌سایت، خواستار توقف فعالیت لاکهید مارتین و همه شرکت‌های تسلیحاتی در یادبود شد. نویسندگان شامل کهنه‌سربازان، پرسنل سابق ADF، مورخانی بودند که از این یادبود استفاده می‌کردند، متخصصان بهداشتی که آسیب‌های وحشتناک جنگ را می‌دیدند، و بسیاری از مردم عادی با عزیزانشان که در تالار خاطره بزرگداشت شدند - همان افرادی که AWM برای آنها به وجود آمد. پیام ها متنوع و صمیمانه بود و بسیاری ابراز خشم کردند. یکی از افسران رزرو سابق RAAF نوشت: «ارزش‌های لاکهید مارتین مال من نیست و نه ارزش‌هایی که استرالیایی‌ها برای آن جنگیده‌اند. لطفا تمام روابط خود را با شرکت قطع کنید.» یکی از کهنه سربازان ویتنام نوشت: "من نداشتم که همسرانم بمیرند تا خاطرات آنها با ارتباط با چنین شرکتی مخدوش شود".

داگلاس نیوتن، مورخ، این بحث را مطرح کرد که شرکت‌های تسلیحاتی صرفاً شهروندان جهانی خوبی هستند که محصولاتشان از ما محافظت می‌کند: «سوابق شرکت‌هایی که در تولید خصوصی تسلیحات در طول بیش از یک قرن فعالیت داشتند، فوق‌العاده ضعیف است. آنها مکرراً در تلاش برای شکل دادن به افکار، تأثیرگذاری بر سیاست، نفوذ در نهادهای دفاعی و سیاست خارجی و تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیرندگان تلاش کرده‌اند. لابی آنها بدنام است.»

کمک‌های مالی شرکت‌های تسلیحاتی به یادبود، درصد کمی از بودجه مؤسسه را تشکیل می‌دهد، و با این حال، برای خرید مزایایی مانند حقوق نام‌گذاری، نام تجاری شرکت، تخصیص حضور در مراسم اصلی AWM و معافیت از هزینه اجاره محل کافی است.

جنگ‌های استرالیا - مانند جنگ‌های هر کشوری - در کنار عناصر قهرمان، حقایق دشوار بسیاری را مطرح می‌کنند. AWM نباید از آن بخش‌هایی از تاریخ ما که پرسش‌های جست‌وجو درباره جنگ‌های خاص یا جنگ را به طور کلی ایجاد می‌کند، و همچنین از درس‌های زیادی که باید در مورد پیشگیری واقعی از جنگ‌ها آموخت، دوری کند. و با این حال، شرکت هایی که برای منافع خود به جنگ متکی هستند، از این چیزها اجتناب می کنند.

سوال واضح این است: چرا یادبود در خطر تحقق اهداف و شهرت خود است؟ برخلاف میل اکثر استرالیایی ها، برای مقادیر ناچیزی بودجه؟ به نظر می‌رسد که تنها ذینفعان خود شرکت‌ها و آن رهبرانی هستند که در حالت خاکی همیشگی - که در طول مبارزات انتخاباتی تشدید شده‌اند - که با ترس رهبری می‌کنند و بودجه‌های نظامی رو به رشدی را طلب می‌کنند.

در همین حال، به نظر می‌رسد که شورای AWM اسیر مفهوم جنگ‌های بی‌پایان است و از احساس «دیگر هرگز» حفاران جنگ جهانی اول که ما در روز آنزاک از آنها تقدیر می‌کنیم غافل است. اعضای شورا به طور نامتناسبی (بیش از نیمی از اعضای شورا) پرسنل نظامی حرفه ای فعلی یا سابق هستند، بر خلاف اکثریت قریب به اتفاق کشته شدگان جنگ ما و فرزندانشان که آنها را به یاد می آورند. هیئت حاکمه AWM نماینده جامعه استرالیا نیست. دیگر حتی یک مورخ در شورا وجود ندارد. روند به سمت نظامی سازی و تجاری سازی باید معکوس شود و با پایان دادن به حمایت های شرکت های تسلیحاتی شروع شود.

سرانجام، روز Anzac نباید بدون تکرار فراخوان‌های فزاینده برای AWM بگذرد تا از همان جنگ‌هایی که ملت ما بر پایه آن بنا نهاده شد، یعنی جنگ‌های مرزی، یادی کند. مبارزان ملل اول در هنگام دفاع از سرزمین خود در برابر نیروهای متجاوز هزاران نفر کشته شدند. تأثیرات سلب مالکیت آنها هنوز هم امروزه به طرق مختلف احساس می شود. از بین تمام داستان هایی که در یادبود جنگ استرالیا گفته می شود، داستان آنها باید در جلو و مرکز قرار گیرد. با این حال، به احتمال زیاد برای لاکهید مارتین های این دنیا جذاب نیست.