کوهها آواز می خوانند

آوردن خانه جنگ The Enemy; کوهها آواز می خوانند توسط Nguyen Phan Que Mai

من در سال 1973 در نزدیکی نیویورک متولد شدم ، سالی که ایالات متحده رسماً جنگ خود را در ویتنام به پایان رساند و آخرین سربازان جنگی خود را به خانه آورد. جنگ ویتنام ، که به ویتنامی ها به عنوان جنگ آمریکایی شناخته می شد ، همیشه چیزی از من حذف می شد ، حتی وقتی که من تاریخ را بعد از تاریخ می خواندم ، فیلم های مستند را تماشا می کردم و به عنوان یک افسر تفنگداران دریایی ، نسخه هایی از کتابچه های راهنمای دریایی جنگ را تحقیق می کردم. علیرغم این جنگ ، دو سال دیگر پس از تولد من برای مردم ویتنامی ، این جنگ انجام شد که مردمان کامبوج و لائوس در حالی که من یک پسر بودند ، قتل عام و قساوت کردند و این روز تا امروز ، چون من اکنون مردی در او هستم. در اواخر دهه چهل ، هر دو خانواده ویتنامی و آمریکایی ، در میلیون ها نفر ، از اثرات مسموم و ماندگار نماینده نارنجی ، دچار مرگ و ناتوانی می شوند ، همچنین به هزاران کشته و ضرب و شتم هر سال بخاطر بقایای ناشناخته میلیون ها تن ایالات متحده ، اشاره نمی شود. بمب هایی روی کامبوج ، لائوس و ویتنام فرو ریخت ، جنگ تأثیر شخصی کمی بر من داشت. حتی با ارتباط من در حال حاضر با بسیاری از جانبازان ویتنام و تجربه دیدار با اعضای خانواده که همسران ، پدران و برادران خود را با Agent Orange از دست داده اند ، ارتباط با جنگ ویتنام با زندگی خودم و تجربه های خودم در جنگ در افغانستان و عراق است. صرفاً علمی یا نظری بوده است.

در همان سال متولد شدم نگوین فان کو مای در شمال ویتنام به دنیا آمد. مانند همه ویتنامی ها ، کو مای نیز جنگ آمریکایی ، پیدایش از راه دور ، اعدام سرکش و عواقب فراگیر آن را به تعبیری کاملاً شخصی تجربه می کند. برای کیو مای جنگ مستقیم و غیرمستقیم ریشه همه چیز است ، بدون حضور در برخی از مواد جنگ ، هیچ چیزی نمی تواند تشکیل و یا بیان شود. جنگ در همه چیز ، برای همه ویتنامی ها صادق بود ، فقط برای آن آمریکایی ها و خانواده های آنها صحیح بود که برای کشتن و کشته شدن در میدان استعمار نهفته و هیستری جنگ سرد فرستاده شدند. کوی مای برای سالها به عنوان یک کشاورز و فروشنده خیابان کار می کرد تا اینکه یک برنامه بورس تحصیلی او را برای تحصیل به استرالیا فرستاد. از استرالیا او برای بهبود زندگی مردم نه تنها در ویتنام ، بلکه در سراسر آسیا ، کار خود را در کار توسعه آغاز می کرد. کیو می همچنین فرایندی را برای نوشتن آغاز می کند که به همان اندازه کار توسعه ای که در آن شرکت و رهبری کرده است به بهبود و بهبودی از جنگ کمک می کند.

کوهها آواز می خوانند کتاب نهم كوی مای و اولین كتاب به زبان انگلیسی است. این رمان از یک خانواده است که سعی در زنده ماندن در شمال ویتنام از جنگ جهانی دوم طی سالهای پس از شکست دولت ویتنام جنوبی توسط شمال دارد. این کتاب است که توسط طیفهای متنوعی از منتقدین نظیر کتاب ، نقدهای عجیب و غریب دریافت کرده است نیویورک تایمز, ناشران هفتگی, و صفحه کتاب، و دارای 4.5 و 4.9 امتیاز در عاشقانه و آمازونبنابراین نظرات من منعکس کننده خصوصیات شدید و زیبایی نثر کو مای یا شیطنت آزار دهنده و روبرو صفحه داستان پردازی او نیست. در عوض ، من فقط می خواهم بگویم مردم در ایالات متحده باید این کتاب را بخوانند تا بفهمند ما در آمریکا برای بسیاری از افراد خارج از آمریکا چه کرده ایم.

سالهاست که از من سؤال می شود که برای درک جنگهای فعلی ایالات متحده در جهان اسلام ، چه کتابهایی باید خوانده شود ، من دو کتاب توصیه کرده ام ، نه در مورد جنگهای جاری و نه در مورد ویتنام: دیوید هالبرشتام بهترین و درخشان ترین و نیل شیهان دروغ درخشان درخشان. کتاب هایی را که به مردم می گویم بخوانید و خواهید فهمید که چرا ایالات متحده در این جنگ ها قرار دارد و چرا این جنگ ها پایان نمی یابد. با این حال ، این کتاب ها در مورد مردم جنگ ها کمی می گوید: تجربیات ، رنج ها ، پیروزی ها و وجود آنها. همانطور که هالبرستام و شیهان برای درک ایالات متحده در این جنگها عمل می کنند ، همین امر نیز کو می برای فهم مردم در زیر قلاب ، استثمار ، ضرب و شتم و شکل گرفتن توسط آنها انجام می دهد.

چندین بار در هنگام خواندن وجود داشت کوهها آواز می خوانند فکر کردم متوقف شود کتاب تهوع و هراس و هراس ناشی از کتاب را که باعث خواندن سخنان کو مای در مورد خانواده اش شده بود ، القاء کرد (اگرچه این یک رمان است اما می توان فهمید که بخش بزرگی از تاریخ خانواده وی گرفته شده است) خاطرات بسیاری از عراقی ها و افغان ها را برانگیخت. من می دانم ، بسیاری هنوز هم در کشورهای وطن خود ، که اکثر آنها هنوز از طریق ادامه جنگ یا شاید یکی از مکثهای آن زندگی می کنند و زنده مانده اند. تقصیر جنگها ، آنچه من در آن شركت كردم و آنچه ما به عنوان یك ملت با میلیون ها بی گناه انجام دادیم ، ایده خودكشی من را هدایت می كند ، همانطور كه ​​انجام می دهد بسیاری دیگر از جانبازان ایالات متحده. بنابراین شاید آن را باید ...

چی کوهها آواز می خوانند جزئیات و توضیح در مورد جنگ ، نه تنها جزئیات غم و اندوه ، وحشت ، بیهودگی ، محاکمات و معنای آن ، بلکه از تأثیرات ماندگار آن در بین نسل ها ، الزامات مداوم آن برای ایثار ، و پرورش آن در افراط گرایی سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی است. ، محدود به تجربه ویتنامی ها نیست ، بلکه شامل همه کسانی است که با زور و هوس جنگ روبرو می شوند. مطمئناً عناصر و جنبه های آن وجود دارد کوهها آواز می خوانند دقیقاً همانطور که عناصر و جنبه های جنگ افغانستان ، عراق ، لیبی ، پاکستان ، سومالی ، سوریه و یمن وجود دارد که برای هر کشور بی نظیر است. حتی در این تفاوت ، یکسان بودن وجود دارد ، زیرا علت جنگ ، دلیل چنین چیزهایی ، ما ، ایالات متحده هستیم.

کو مای می نویسد کتاب بی موقع از غم و از دست دادن ، و از سود و پیروزی است. چه کوی مای آگاه باشد و چه غیر از نسل های خارج از ویتنام سخن گفته باشد ، میلیون ها نفر بر روی میلیون ها نفر از مردم بمباران شده ، در زیر زمین قرار گرفته و مجبور به فرار و ناامید شدن برای زندگی می شوند. افرادی که دیوانه وار هستند و در عین حال شهوت انگیز خود را نه فقط فرار و زنده ماندن بلکه در نهایت برتری و برتری از ماشین جنگ آمریکا نشان می دهند. این کتاب برای آمریکایی ها نیز هست. به هیچ وجه آینه ای برای ما نیست ، بلکه یک پنجره است ، منظره ای از آنچه ما انجام داده ایم و به بسیاری از مردم در جهان ادامه می دهیم ، چه از قبل از جوانی و چه تا کنون با بزرگ شدن.