متوقف کردن محکم کردن پیچ های انگشتان دست: یک پیام بشردوستانه

توسط کیتی کلی ، 19 مارس 2020

تحریم های ایالات متحده علیه ایران ، که در ماه مارس 2018 به طور ظالمانه تقویت شد ، همچنان به مجازات جمعی افراد بسیار آسیب پذیر ادامه می دهد. در حال حاضر ، سیاست "فشار حداكثر" آمریكا به شدت تلاش های ایران برای مقابله با ویرانی های COVID-19 را تضعیف می كند و باعث مشكلات و مصیبت هایی می شود در حالی كه به گسترش جهانی این بیماری مبتلاست. در 12 مارس 2020 ، جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران از کشورهای عضو سازمان ملل خواست تا به جنگ اقتصادی غیرقابل کنترل و کشنده ایالات متحده پایان دهند.

ظریف با خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد ، آنتونیو گوترس ، توضیح داد كه چگونه مجازات های اقتصادی آمریكا از ورود ایرانیان به تجهیزات لازم برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی جلوگیری می كند.

بیش از دو سال ، در حالی که ایالات متحده آمریکا برای جلوگیری از خرید نفت ایران ، سایر کشورها را مورد آزار و اذیت قرار می داد ، ایرانیان با کاهش اقتصادی فلج برخورد کرده اند.

اقتصاد ویران شده و وخیم تر شدن شیوع کرونا ویروس مهاجران و پناهندگان ، که تعداد آنها میلیون ها نفر است ، را با سرعت بسیار چشمگیری به افغانستان برگردانده است.

تنها در دو هفته گذشته ، بیش از 50,000 مهاجران افغان از ایران بازگشتند ، و احتمال افزایش موارد کروناویروس را در افغانستان افزایش می دهد. دهه های جنگ از جمله حمله و اشغال ایالات متحده است تخریب شده سیستم های مراقبت های بهداشتی و توزیع مواد غذایی افغانستان.

جواد ظریف از سازمان ملل می خواهد از استفاده از گرسنگی و بیماری به عنوان سلاح جنگ جلوگیری کند. نامه او بقایای ناشی از چندین دهه امپریالیسم ایالات متحده را نشان می دهد و گام های انقلابی در جهت برچیده شدن ماشین جنگ ایالات متحده را نشان می دهد.

در طول جنگ "طوفان صحرا" ایالات متحده در سال 1991 علیه عراق ، من عضو تیم صلح خلیج فارس بودم ، - در ابتدا ، در "اردوگاه صلح" مستقر در نزدیکی مرز عراق و عربستان زندگی می کردم و بعداً ، پس از برکناری ما توسط سربازان عراقی در هتلی در بغداد که قبلاً بسیاری از روزنامه نگاران را در خود جای داده بود. با پیدا کردن ماشین تحریری متروکه ، شمعی را روی لبه آن ذوب کردیم (ایالات متحده ایستگاه های برق عراق را خراب کرده بود و بیشتر اتاق های هتل سیاه و سفید بود). ما با قرار دادن یک ورق کاغذ کربن قرمز بر روی لوازم التحریر خود ، نوار ماشین تحریر غایب را جبران کردیم. وقتی مقامات عراقی فهمیدند که ما موفق به تایپ سند خود شدیم ، آنها پرسیدند که آیا نامه آنها را به دبیرکل سازمان ملل تایپ می کنیم؟ (حتی عراق در معرض آزار و اذیت بود حتی مقامات سطح کابینه فاقد روبان ماشین تحریر بودند.) نامه به خاویر پرز د کوئلار از سازمان ملل متحد خواستار جلوگیری از بمباران جاده ای بین عراق و اردن توسط ایالات متحده ، تنها راه نجات پناهندگان و تنها راه برای اقدامات بشردوستانه شد. تسکین. عراق در اثر بمباران و از دست دادن تجهیزات دیگر ، در سال 1991 ، فقط یک سال در یک رژیم تحریم مرگبار بود که 13 سال قبل از شروع حمله و اشغال گسترده ایالات متحده در سال 2003 به طول انجامید. اکنون ، در سال 2020 ، عراقی ها هنوز رنج می برند از فقر ، آوارگی و جنگ با جدیت می خواهند که ایالات متحده تمرین کند و از کشور خود خارج شود.

آیا ما اکنون در یک زمان آبخیزداری زندگی می کنیم؟ ویروسی مهار ناپذیر و کشنده مرزهای ایالات متحده را برای تقویت یا ترسیم مجدد نادیده می گیرد. مجموعه نظامی - صنعتی ایالات متحده ، با داشتن زرادخانه های عظیم و ظرفیت ظالمانه برای محاصره ، به نیازهای "امنیتی" مربوط نیست. چرا ایالات متحده باید در این مقطع حساس ، با تهدید و زور به کشورهای دیگر نزدیک شود و حق حفظ نابرابری های جهانی را فرض کند؟ چنین استکباری حتی امنیت ارتش ایالات متحده را تضمین نمی کند. اگر ایالات متحده بیشتر ایران را منزوی و مورد حمله قرار دهد ، شرایط در افغانستان بدتر می شود و سرانجام نیروهای مستقر در آنجا در معرض خطر قرار می گیرند. مشاهده ساده ، "همه ما بخشی از یکدیگر هستیم" کاملاً مشهود است.

مفید است که به راهنمایی رهبران گذشته که با جنگ و همه گیری روبرو بودند ، فکر کنید. همه گیری آنفولانزای اسپانیا در 1918-19 ، همراه با جنایات جنگ جهانی اول ، منجر به کشته شدن 50 میلیون نفر در سراسر جهان ، 675,000 در هزاران آمریکایی شد پرستاران زندر "خط مقدم" بودند و خدمات بهداشتی ارائه می دادند. در میان آنها پرستاران سیاه پوستی بودند که نه تنها جان خود را برای انجام کارهای رحمت به خطر انداختند بلکه در تصمیم گیری برای خدمت به مبارزه با تبعیض و نژادپرستی پرداختند. این زنان شجاع به سختی راهی را برای اولین 18 پرستار سیاه پوست برای خدمت در سپاه پرستار ارتش هموار کردند و آنها "یک نقطه عطف کوچک در ادامه حرکت برای برابری سلامت" فراهم کردند.

در بهار 1919 ، جین آدامز و آلیس همیلتون شاهد اثرات تحریم ها علیه آلمان بود که پس از جنگ جهانی اول توسط نیروهای متفقین اعمال شد. آنها "کمبودهای اساسی مواد غذایی ، صابون و مواد پزشکی" را مشاهده کردند و با عصبانیت در مورد نحوه مجازات کودکان با گرسنگی به دلیل "گناهان دولتمردان" نوشتند.

گرسنگی حتی پس از رفع محاصره ، در تابستان همان سال ، با امضای پیمان ورسای ادامه یافت. همیلتون و آدامز گزارش دادند که چگونه اپیدمی آنفلوانزا ، در اثر گسترش گرسنگی و ویرانی پس از جنگ ، گسترش می یابد و به نوبه خود تأمین غذا را مختل می کند. این دو زن معتقد بودند که سیاست توزیع معقول غذا به دو دلیل انسانی و استراتژیک ضروری است. "چه چیزی باید با گرسنگی بیشتر کودکان بدست بیاید؟" والدین متحیر آلمانی از آنها پرسیدند.

جاناتان ویتال تجزیه و تحلیل بشردوستانه برای پزشکان بدون مرز / پزشکان بدون مرز را هدایت می کند. آخرین تحلیل او س questionsالات آزار دهنده ای را ایجاد می کند:

در صورت نداشتن آب جاری و صابون ، چگونه قرار است مرتباً دستان خود را بشویید؟ چگونه می خواهید اگر در یک زاغه یا پناهنده یا اردوگاه زندانی زندگی می کنید ، "مسافت اجتماعی" را پیاده سازی کنید؟ چگونه قرار است در صورت پرداخت ساعت کار خود در خانه بمانید و نیاز به حضور در خانه دارید؟ در صورت فرار از جنگ ، چگونه قرار است از مرزها دست بکشید؟ چگونه قرار است برای این مورد آزمایش شوید # COVID19 اگر سیستم درمانی خصوصی است و شما نمی توانید آن را بپردازید؟ چگونه ممکن است افراد با شرایط بهداشتی از قبل موجود ، اقدامات احتیاطی بیشتری را انجام دهند ، حتی اگر حتی نتوانند به معالجه مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند؟

من انتظار دارم که بسیاری از افراد در سراسر جهان ، در طی گسترش COVID-19 ، به سختی در مورد نابرابری های آشکار و مهلک در جوامع ما فکر می کنند ، تعجب می کنند که چگونه بهترین دستهای ضرب المثل دوستی را به افراد نیازمند گسترش دهند در حالی که اصرار دارند انزوا و فاصله اجتماعی را بپذیرند. یک راه برای کمک به بقای دیگران اصرار بر این است که ایالات متحده تحریم های ایران را برداشته و در عوض اقدامات مراقبت عملی را پشتیبانی کند. بدون ایجاد اتلاف وقت و منابع برای ادامه جنگ های وحشیانه ، همزمان با ویروس کرونا به مقابله با ویروس کرونا می پردازیم.

کتی کلی، سندیکا توسط PeaceVoice، هماهنگی ها صدای خشونت خلاق.