توسط کتی کلی، ژانویه 1، 2018، جنگ جرم است.
مردمی که اکنون در سومین شهر بزرگ یمن، تعز زندگی می کنند، در سه سال گذشته شرایط غیرقابل تصوری را تحمل کرده اند. غیرنظامیان از بیرون رفتن می ترسند که مبادا مورد اصابت گلوله تک تیرانداز قرار گیرند یا پا بر روی مین زمینی بگذارند. هر دو طرف جنگ داخلی بدتر از هویتزر، کیتوشا، خمپاره و موشک های دیگر برای گلوله باران شهر استفاده می کنند. ساکنان می گویند که هیچ محله ای امن تر از محله دیگری نیست و گروه های حقوق بشر از نقض وحشتناک از جمله شکنجه اسیران گزارش می دهند. دو روز پیش یک بمب افکن ائتلاف به رهبری عربستان سعودی در یک بازار شلوغ 54 نفر را کشت.
قبل از شروع جنگ داخلی، این شهر به عنوان پایتخت فرهنگی رسمی یمن در نظر گرفته می شد، جایی که نویسندگان و دانشگاهیان، هنرمندان و شاعران آن را برای زندگی انتخاب کردند. تعز در جریان قیام بهار عربی در سال 2011 خانه یک جنبش جوانان پر جنب و جوش و خلاق بود. مردان و زنان جوان تظاهرات گسترده ای را در اعتراض به غنی سازی نخبگان ریشه دار در حالی که مردم عادی برای بقا تلاش می کردند، سازماندهی کردند.
جوانان ریشه های یکی از بدترین بحران های بشردوستانه در جهان امروز را افشا می کردند.
آنها زنگ خطر را در مورد کاهش سطح آب به صدا در می آوردند که حفر چاه ها را سخت تر می کرد و اقتصاد کشاورزی را فلج می کرد. آنها به طور مشابه از بیکاری مضطرب بودند. زمانی که کشاورزان و چوپانان گرسنه به شهرها نقل مکان کردند، جوانان می‌توانستند ببینند که چگونه افزایش جمعیت، سیستم‌های ناکافی فاضلاب، بهداشت و ارائه مراقبت‌های بهداشتی را تحت فشار قرار می‌دهد. آنها به لغو یارانه های سوخت توسط دولت خود و قیمت های سرسام آور که نتیجه آن بود اعتراض کردند. آنها خواستار تمرکز مجدد بر سیاست دوری از نخبگان ثروتمند و ایجاد شغل برای فارغ التحصیلان دبیرستان و دانشگاه شدند.
علیرغم بدبختی خود، آنها با استواری مبارزه غیرمسلحانه و بدون خشونت را انتخاب کردند.
دکتر شیلا کاراپیکومورخی که تاریخ مدرن یمن را از نزدیک دنبال کرده است، به شعارهای تظاهرکنندگان در تعز و صنعا در سال 2011 اشاره کرد: «آرامش‌ماندن انتخاب ماست» و «صلح‌آمیز، صلح‌آمیز، نه به جنگ داخلی».
کاراپیکو می افزاید که برخی تعز را مرکز خیزش مردمی نامیده اند. «هیئت دانشجویی بین‌المللی نسبتاً تحصیل‌کرده شهر، شرکت‌کنندگان در تظاهرات را با موسیقی، اسکیت، کاریکاتور، گرافیتی، بنرها و سایر تزیینات هنری سرگرم کردند. از انبوهی عکس گرفته شد: زن و مرد با هم. مردان و زنان به طور جداگانه، همه غیر مسلح.»
در دسامبر 2011، 150,000 نفر نزدیک به 200 کیلومتر از تعز تا صنعا را پیاده طی کردند و دعوت خود را برای تغییر مسالمت آمیز ترویج کردند. در میان آنها افراد قبیله ای بودند که در دامداری و مزرعه کار می کردند. آنها به ندرت بدون تفنگ از خانه خارج می شدند، اما ترجیح داده بودند سلاح های خود را کنار بگذارند و به راهپیمایی مسالمت آمیز بپیوندند.
با این حال، کسانی که بیش از سی سال بر یمن حکومت کردند، با تبانی با پادشاهی همسایه عربستان سعودی که به شدت با جنبش‌های دموکراتیک در هر نقطه نزدیک مرزهای خود مخالفت می‌کردند، درباره یک ترتیب سیاسی به منظور جلب نظر مخالفان مذاکره کردند و قاطعانه اکثریت قریب به اتفاق یمنی‌ها را از نفوذ بر سیاست محروم کردند. . آنها خواسته‌هایی را برای تغییراتی که ممکن است توسط مردم عادی یمن احساس شود نادیده گرفتند و در عوض تبادل رهبری را تسهیل کردند و علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهور دیکتاتوری را با عبدربه منصور هادی، معاون او، به عنوان رئیس‌جمهور غیرمنتخب یمن جایگزین کردند.
ایالات متحده و پادشاهی های نفتی همسایه از نخبگان قدرتمند حمایت کردند. در زمانی که یمنی‌ها به شدت به بودجه نیاز داشتند تا نیازهای میلیون‌ها نفر از گرسنگی‌ها را برآورده سازند، آنها درخواست‌های جوانان صلح‌جو را که خواستار تغییرات غیرنظامی شده بودند، نادیده گرفتند و بودجه را صرف «هزینه‌های امنیتی» کردند - تصوری گمراه‌کننده که به افزایش بیشتر نظامی، از جمله تسلیحات اشاره دارد. دیکتاتورهای مشتری علیه مردم خودشان.
و سپس گزینه های غیر خشونت آمیز به پایان رسید و جنگ داخلی آغاز شد.
اکنون کابوس قحطی و بیماری که آن جوانان مسالمت آمیز پیش بینی کرده بودند به واقعیتی وحشتناک تبدیل شده است و شهر تعز آنها به میدان جنگ تبدیل شده است.
برای تعزیه چه آرزویی داشتیم؟ مطمئناً ما آرزو نداریم که طاعون وحشتناک بمباران هوایی باعث مرگ، مثله کردن، ویرانی و صدمات متعدد شود. ما نمی‌خواهیم خطوط جنگی تغییر کند که در سراسر شهر و آوار در خیابان‌های پر از خون کشیده شود. من فکر می‌کنم اکثر مردم ایالات متحده برای هیچ جامعه‌ای آرزوی چنین وحشتی را ندارند و نمی‌خواهند که مردم تعزیه برای رنج بیشتر مورد توجه قرار گیرند. در عوض می‌توانیم کمپین‌های عظیمی را برای درخواست آمریکا برای آتش‌بس دائمی و پایان دادن به فروش تسلیحات به هر یک از طرف‌های درگیر ایجاد کنیم. اما، اگر ایالات متحده به تجهیز ائتلاف به رهبری عربستان سعودی، فروش بمب به عربستان سعودی و امارات و سوخت رسانی به بمب افکن های سعودی در هوا ادامه دهد تا بتوانند به پروازهای مرگبار خود ادامه دهند، مردم در تعز و سراسر یمن همچنان متضرر خواهند شد.
مردم محاصره شده در تعز هر روز منتظر صدای مهیب، انفجار گوش شکن یا انفجار رعد و برقی هستند که می تواند جسد یکی از عزیزان، یا همسایه ها یا بچه های همسایه را از هم بپاشد. یا خانه های خود را به انبوهی از آوار تبدیل می کنند و زندگی خود را برای همیشه تغییر می دهند یا قبل از پایان روز به زندگی خود پایان می دهند.
کتی کلی (kathy@vcnv.org) هماهنگی صدا برای خشونت خلاقانه (www.vcnv.org)
