روز قیامت: روز قیامت برای صلح

توسط Camillo Mac Bica، September 30، 2018

از جانب رویاهای مشترک

به دنبال جنگ جهانی اول ، تا آن زمان خونین ترین و مخرب ترین جنگ در تاریخ بشریت ، بسیاری از ملت های جنگ طلب و محاصره شده ، حداقل به طور موقت ، به این نتیجه رسیدند که چنین ویرانی ها و از دست دادن غم انگیز زندگی هرگز نباید تکرار شود. در ایالات متحده ، در 4 ژوئن 1926 ، کنگره قطعنامه همزمان تأسیس 11 نوامبر را تصویب کرد^th، روزی در سال 1918 که جنگ به عنوان روز آتش بس ، یک تعطیل قانونی متوقف شد ، هدف و هدف آن "بزرگداشت با شکرگذاری و دعا و تمریناتی است که برای تداوم صلح از طریق حسن نیت و درک متقابل بین ملت ها".

مطابق با این قطعنامه، رئیس جمهور کالوین کولیج اعلامیه در ماه نوامبر 3^rd 1926 ، "دعوت مردم ایالات متحده برای مشاهده روز در مدارس و کلیساها یا مکانهای دیگر ، با تشریفات مناسب بیانگر قدردانی ما از صلح و تمایل ما برای ادامه روابط دوستانه با همه مردم دیگر."

ناامید کننده است، با وجود نامگذاری آن به عنوان "جنگ برای پایان دادن به تمام جنگ ها" و قصد روز قیامت برای نوامبر 11^th روزی برای بزرگداشت صلح ، عزم ملت ها برای اطمینان از "حسن نیت و تفاهم متقابل بین ملت ها" ، خیلی سریع متزلزل شد. جنگ جهانی دوم ، و "اقدام پلیس" در کره جنوبی ، به دنبال "جنگ ویرانگر ، تحریک آمیز ، و دامنه دار" جنگ دیگر ، رئیس جمهور دویت دی آیزنهاور اعلامیه ای صادر کرد که تغییر نام از نوامبر 11^th از روز آتش بس تا روز جانبازان.

"من، دوایت دی. آیزنهاور، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، از همۀ شهروندان خود خواسته است روز پنج شنبه، نوامبر 11، 1954 را به عنوان روزهای جانبازان مورد توجه قرار دهند. در آن روز به ما مهیای فداکاری همه کسانی که به نحوی شجاعانه، در دریاها، هوا و سواحل خارجی جنگیدند، به خاطر حفظ میراث ما از آزادی، به یادماندنی، و ما را مجبور به انجام وظیفه ترویج یک صلح پایدار به طوری که تلاش های آنها نباید بیهوده باشد. "

اگرچه برخی همچنان در مورد تصمیم آیزنهاور برای تغییر نام س questionال می کنند ، اما پس از تجزیه و تحلیل ، انگیزه و استدلال وی آشکار می شود. او به عنوان فرمانده عالی نیروهای اعزامی متفقین در طول جنگ جهانی دوم ، هرچند دور از صلح طلبی بود ، اما ویرانگری و از دست دادن غم انگیز زندگی را که جنگ به دنبال دارد ، می دانست و از آن متنفر بود. استدلال می کنم اعلامیه آیزنهاور بیانگر ناامیدی و سرخوردگی وی از عدم پیروی ملت ها از تصمیم روز آتش بس برای جلوگیری از جنگ و جستجوی ابزارهای جایگزین برای حل منازعات است. در تغییر نام ، آیزنهاور امیدوار بود كه وحشت و بیهودگی جنگ ، فداكاری كسانی را كه به نفع آن جنگیده اند و نیاز مجدد به تعهد خود برای صلح پایدار را یادآوری كند. اگرچه نام تغییر یافت ، اما وعده ارتقا relations روابط دوستانه بین همه ملتها و همه مردم جهان به همان شکل باقی ماند.

دقت تحلیل من توسط آیزنهاور تایید شده است وداع گفتن به ملت. وی در این سخنرانی تاریخی نسبت به تهدیدهای سازمان هشدار داد مجتمع صنعتی نظامی و تمایل آن به نظامی گری و جنگهای دائمی برای سود. علاوه بر این ، وی مجدداً تقاضای همزیستی مسالمت آمیز را که در اعلامیه روز جانباز خود اعلام کرد ، تأیید کرد. وی به ما توصیه کرد: "ما باید یاد بگیریم که چگونه اختلافات را نه با اسلحه بسازیم ، بلکه با عقل و هدف مناسبی داشته باشیم." و با احساس اضطرار زیاد ، وی هشدار داد که "فقط شهروندان هوشیار و آگاه می توانند با استفاده از روش ها و اهداف صلح آمیز ما ، ماشین آلات عظیم صنعتی و نظامی دفاعی را وادار کنند."

متأسفانه ، همانطور که در مورد روز آتش بس اتفاق افتاد ، بیانیه روز پیشکسوتان ایزنهاور و خطاب به خداحافظی بی توجه مانده است. از زمان ترک وی ، ایالات متحده ادامه می دهد نزدیک به 800 پایگاه نظامی در بیش از 70 کشور و سرزمین خارج از کشور. $ 716 میلیارد دلار صرف می کند در دفاع ، بیش از هفت کشور بعدی شامل روسیه ، چین ، انگلستان و عربستان سعودی. تبدیل شده است فروشنده بزرگترین بازوی جهان است، 9.9 میلیارد دلار بوده است درگیر جنگ است در ویتنام، پاناما، نیکاراگوئه، هائیتی، لبنان، گرانادا، کوزوو، بوسنی و هرزگوین، سومالی، افغانستان، عراق، پاکستان، یمن و سوریه.

به سادگی، نه تنها هشدارهای آیزنهاور نادیده گرفته می شود، بلکه تغییر تعیین روز بازرسی در روزهای جانبازان، نیروهای نظامی و جنگجویان را ابزار و فرصتی برای فراهم آوردن مجدد خود برای انجام صلح پایدار به شمار می آورد در ابتدا در اعلامیه خود، اما جشن و ارتقاء نظامی و جنگ، ساخت و حفظ اساطیر خود را از افتخار و نجیب زاده، دروغ گفتن اعضای نظامی و جانبازان به عنوان قهرمانان، و تشویق به پرتاب توپ علف هرز برای جنگ های آینده برای سود. درنتیجه من از 11 نوامبر حمایت می کنم^th به اصل اصلی آن و تاکید اصلی آن است. ما باید "روز بازرسی را اصلاح کنیم".

من این ادعا را به آسانی نمی گوییم، زیرا من یک جانباز جنگ ویتنام و یک وطن خواهم. با این وجود، اثبات میهن پرستی من، عشق من به کشور، نه به خاطر خدمت نظامی من است، بلکه به دلیل پذیرش مسئولیتم برای زندگی من و اطمینان از آن است که کسانی که به رهبری کشور من سپرده شده اند، براساس حاکمیت قانون و اخلاق.

من به عنوان یک جانباز ، یکبار دیگر توسط نظامیان و سودجویان جنگ گمراه و قربانی نخواهم شد. من به عنوان یک وطن دوست ، عشق به کشور را مقدم بر احترام و قدردانی دروغ از خدمات خود قرار خواهم داد همانطور که ما 100 را جشن می گیریم^th سالگرد توقف جنگ در "جنگ برای پایان دادن به همه جنگ ها" ، من تلاش خواهم کرد تا آمریکایی که دوست دارم استثنایی باشد ، همانطور که اغلب ادعا می شود ، اما نه برای قدرت نظامی برتر یا تمایل به استفاده از آن برای ترساندن ، برای مزیت های سیاسی ، استراتژیک یا اقتصادی ، ملتها و مردم دیگر را بکشید ، استثمار کنید یا آنها را مقهور خود کنید. در عوض ، من به عنوان یک کهنه سرباز و یک وطن پرست ، می فهمم که عظمت آمریکا به خرد ، تحمل ، شفقت ، خیرخواهی و حل و فصل آن در حل و فصل اختلافات و اختلافات منطقی ، منصفانه و بدون خشونت بستگی دارد. این ارزشهای آمریکایی که من به آنها افتخار می کنم و به اشتباه فکر کردم در ویتنام از آنها دفاع می کردم ، صرفاً تظاهر به قدرت و سود نیست ، بلکه رهنمودهایی برای رفتاری است که به سعادت این ملت ، زمین و همه کشورها متمایل است. ساکنان.

کسانی که از جنگ می دانند مجبورند برای صلح کار کنند. هیچ روش بهتر و معنی دارتری برای فداکاری جانبازان و قدردانی از جانب جانبازان و ابراز عشق به آمریکا وجود ندارد تا اینکه "از طریق اراده ی خوب و درک متقابل بین ملت ها" صلح برقرار شود. با شروع مجدد روز بازرسی، شروع کنیم.