By روبرتو مورآ , روبرتو موساکیو, اروپا را متحول کنیدنوامبر 27، 2022
در 5 نوامبر، یک راهپیمایی اعتراضی سازماندهی شده توسط اتحادیه های کارگری، جنبش های چپ، گروه های کاتولیک، و دیگر بازیگران جامعه مدنی در رم برگزار شد. تظاهرات بزرگ برای صلح با بیش از صد هزار نفر یک رویداد بسیار مهم است.
این اقدام اعتراضی نه تنها برای ایتالیا، جایی که واکنش مردمی عظیمی در مواجهه با یک دولت راست افراطی و یک دولت شکست خورده، تقسیم شده و بی اعتبار چپ میانه در حال ظهور است، بلکه برای اروپا نیز مهم است، جایی که کمیسیون اروپا و دولت‌ها در نقش خود به‌عنوان میانجی در جنگ روسیه و اوکراین شکست خورده‌اند و با آرزوی ایفای نقش رهبری نظامی در کنار ایالات متحده، تسلیم ناتو شدهاند.
ترکیب اجتماعی تجمع
تظاهرات در رم دارای ترکیب اجتماعی متنوعی حول این ایده بود که نکته کلیدی اصرار بر آنچه قدرتمندان، پوتین و ناتو در وهله اول نمی خواهند، یعنی آتش بس و مذاکره است.
مذاکراتی که به عنوان سندی که توسط بسیاری از دیپلمات‌های معتبر سابق امضا شده است، از میز مذاکره شروع می‌شود و به آتش‌بس منجر می‌شود که خروج نیروها و پایان تحریم‌ها، کنفرانس صلح و امنیت برای منطقه را فراهم می‌کند و به مردم اجازه می‌دهد دونباس ها در مورد آینده خود تصمیم می گیرند. همه اینها زیر نظر سازمان ملل است.
بستر تظاهرات گسترده اما قاطعانه در مورد موضوع صلح، آتش بس و گفتگو بود.
مواضع مجلس در مورد جنگ
برای کسانی که به دوقطبی پارلمانی کلاسیک دولت/اپوزیسیون عادت دارند، درک اینکه چگونه گروه‌های پارلمانی مواضع خود را بیان می‌کنند، آسان نیست.
اگر به اقدامات اتخاذ شده تا کنون در پارلمان نگاه کنیم، همه احزاب، به استثنای نمایندگان چپ (مانیفستا و سینیسترا ایتالیانا) به ارسال سلاح و حمایت از جنگ در اوکراین رای داده اند. حتی جنبش 5 ستاره که در این تظاهرات نیز شرکت کرده بود، بارها این کار را انجام داده است، غیر از PD (حزب دموکرات) که خود را پرچمدار جنگ اروپا قرار داده و امروز در تلاش برای سازش بین جنگ است. و صلح
در اردوگاه اپوزیسیون، مصمم‌ترین حمایت از جنگ از سوی گروه جدید لیورالیست میانه‌رو، آزیونه است که توسط دبیر سابق حزب دموکرات و رهبر کنونی ایتالیا ویوا، ماتئو رنتزی و کارلو کالندا تشکیل شده است.
ایده یک تظاهرات متقابل در میلان برای پیروزی در اوکراین از رنزی و کالندا سرچشمه گرفت - که با حضور چند صد نفر به یک فاجعه تبدیل شد. موضع PD شرم آور بود و فاقد هرگونه اعتبار بود، زیرا در هر دو تظاهرات حضور داشت.
نمایندگان راست در خانه ماندند. اما در پشت آتلانتیک گرایی فوق العاده آنها که از قدرت آمریکای شمالی دفاع می کند، تضادهای مداوم آنها همچنان ادامه دارد و گهگاه به دلیل روابط "دوستانه" که هر دو برلوسکونی (فورزا ایتالیا) و سالوینی (لگا نورد) در گذشته با آنها حفظ کرده اند، آشکار می شود. پوتین
صداهایی از خیابان ها
روایت سیاسی رسانه های گروهی در روز 5 آبان بیش از هر چیز پوچ و آزاردهنده است. تلاش می شود تا بسیج را به این یا آن شخصیت سیاسی نسبت دهند.
نمایش بزرگ در رم متعلق به رهبر M5S و نخست وزیر سابق جوزپه کونته نبود، کسی که حداقل شایستگی این را داشت که بلافاصله مشارکت خود را اعلام کند. دموی انریکو لتا، دبیر حزب دموکرات و نخست وزیر سابق، بسیار کمتر بود، که در حالی که تلاش می کرد شرکت کند، رقت انگیز به نظر می رسید. حتی نمی توان نسخه نمایشی را به کسانی نسبت داد که مانند Unione Popolare همیشه از ابتدا مخالف جنگ و ارسال اسلحه بوده اند. همچنین کسانی که در فهرست مشترک با سبزها که در سطح اروپا از بزرگترین حامیان جنگ در اوکراین هستند، تلاش می‌کنند تا موقعیت صلح‌طلبانه Sinistra Italiana و سبزهای ایتالیا را حفظ کنند، نمی‌توانند ادعا کنند. در هر صورت، پاپ فرانسیس به درستی می تواند ادعای اعتبار کند - انجمن های بسیاری از جهان کاتولیک در خیابان ها حضور داشتند.
اما «خیابان» عمدتاً متعلق به جنبش‌هایی بود که به دنبال و ساخت نسخه نمایشی بودند، با تکیه بر میراث گرانبهایی که از راه دور می‌آیند و هنوز هم می‌توانند ما را نجات دهند، و از احساسات مردمی بهره می‌برند که هنوز هم امروز، علی‌رغم یک کمپین تبلیغاتی بی‌امان، بیش از 60 نفر را می‌بینند. درصد شهروندان ایتالیایی با ارسال سلاح و افزایش هزینه های نظامی مخالف بودند.
این تظاهراتی بود که خواستار پایان جنگ از طریق مذاکره بود، اعتراضی علیه کسانی که هنوز به سلاح و رویارویی مسلحانه به عنوان راه حلی برای درگیری‌های بین‌المللی تکیه می‌کنند، تظاهراتی از سوی کسانی که خواستار «حذف جنگ از تاریخ» در اروپا هستند. از اقیانوس اطلس تا اورال امتداد دارد. آنها خواستار عدالت اجتماعی شدند و با استفاده نادرست از منابع اقتصادی برای هزینه‌های نظامی مخالفت کردند، با شعار «اسلحه‌ها پایین، دستمزدها بالا رفت» که توسط مردم عادی که همیشه می‌دانستند در جنگ کسانی هستند که می‌میرند (فقیرها) و کسانی که می‌کنند. پول (فروشندگان اسلحه). تظاهرکنندگان به طور مساوی علیه پوتین، ناتو و همه کسانی بودند که با ابزار نظامی تسلط دارند - و برای همه کسانی که از جنگ و بی عدالتی رنج می برند - اوکراینی ها، روس ها، فلسطینی ها، کردها و کوبایی ها.
در 5 نوامبر، ما فضای سیاسی ایتالیا را که برای چندین دهه در خدمت آرمان ایتالیا بود، پس گرفتیم. ما بزرگترین تجمع صلح‌طلبانه برای راه‌حل دیپلماتیک را در تمام اروپا برگزار کردیم، جایی که احمقانه‌ترین جنگ‌افروزی‌ها در میان طبقات خودخوانده حاکم به‌وجود آمد. در کشوری با راست‌گرایان رادیکال در حکومت و چپ میانه‌ی مأیوس‌کننده، ظهور دوباره آن جنبشی است که از کومیزو تا جنوا، از یوگسلاوی تا عراق، افغانستان و اوکراین تلاش کرده و هنوز هم می‌کوشد تا از یک فاجعه جلوگیری کند. و آبروی خود را به ما برگرداند.
