توسط آمادا بنویدز د پرز ، 11 آوریل 2020
از جانب کمپین جهانی برای آموزش صلح
برای صلح ، خوش آمدید
برای کودکان ، آزادی
برای مادرانشان زندگی
زندگی در آرامش
این شعری است که خوان [1] در روز جهانی صلح نوشت ، در تاریخ 21 سپتامبر گذشته 2019. او به همراه سایر جوانان ، وی در برنامه ما شرکت کرد. آنها آوازها را خواندند و پیامهایی نوشتند که تا امروز با امید به عنوان یک پرچم ، ساکنان مناطقی بودند که FARC سابق دفتر مرکزی آن را داشت و امروز در سرزمین های صلح قرار دارد. با این حال ، در 4 آوریل ، بازیگران جدید در جنگ ، زندگی این جوان ، پدرش - یک رهبر اتحادیه دهقانان - و یکی دیگر از برادرانش را نابینا کردند. همه اینها در بحبوحه انتظامی که از طرف دولت به عنوان اقدامی برای کنترل همه گیر COVID -19 اعمال شده است. این مثال اول ، تهدیدهای متعددی را که در کشورهایی با درگیریهای مسلحانه و اجتماعی پنهان رخ می دهد ، نشان می دهد ، مانند پرونده کلمبیا.
وی گفت: "کسانی هستند که متاسفانه" ماندن در خانه "گزینه ای نیست. این گزینه برای بسیاری از خانواده ها ، بسیاری از جوامع ، به دلیل تکرار درگیری های مسلحانه و خشونت ، گزینه ای نیست. "[2] سخنان اهدای جایزه گلدمن ، فرانسیسیا مارکز بود. برای او و دیگر رهبران ، ورود نهایی موارد COVID-19 نگرانی را که این جوامع به دلیل درگیری های مسلحانه تجربه می کنند ، بدتر می کند. به گفته لاینر پالاسیوس ، یک رهبر ساکن در چوکو ، علاوه بر COVID-19 ، آنها باید با "بیماری همه گیر" عدم حضور "قنات ها ، داروها یا پرسنل پزشکی برای حضور در ما" مقابله کنند.
اقدامات اپیدمی و کنترل برای جلوگیری از شیوع آن ، متنوع طبقه طبقه بالا و متوسط شهری را تحت تأثیر قرار داده است ، زندگی عظیم شهری در اقتصاد غیررسمی و کلمبیا روستایی عمیق.
بیش از 13 میلیون نفر در کلمبیا در اقتصاد غیررسمی زندگی می کنند و هر روز به دنبال یافتن پول اندک برای تأمین معاش خود هستند. این گروه شامل افرادی است که به فروش غیررسمی ، کارآفرینان خرد و کوچک ، زنان با مشاغل نامطمئن و گروه های مستثنی از لحاظ تاریخی وابسته هستند. آنها محدودیت های اعمال شده را رعایت نکرده اند ، زیرا به گفته خودشان معضل این معضل است: "از ویروس بمیر یا گرسنه باشی". بین 25 و 31 مارس حداقل 22 تحرک مختلف وجود داشته است که 54٪ آنها در پایتخت و 46٪ در سایر شهرداریها رخ داده است. [3] آنها از دولت تقاضای اقدامات حمایتی كردند كه اگرچه به آنها اعطا شده اما كافی نیستند ، زیرا اقدامات انجام شده از دیدگاه پدرانه است و حمایتی نیست و یا در اصلاحات جامع حضور ندارد. این جمعیت مجبور به شکستن محدودیت های انزوا ، ایجاد خطرات قریب الوقوع برای زندگی خود و جوامع خود است. همراه با آن ، در این لحظات ارتباط بین اقتصاد غیررسمی و اقتصاد غیرقانونی رشد کرده و تعارضات اجتماعی را افزایش می دهد.
در رابطه با کلمبیا روستایی ، همانطور که رامن اریارتت منصوب کرد ، "کلمبیا دیگر کشوری است که در قرنطینه دائمی است. مردم فرار می کنند و پنهان می شوند ، زیرا می دانند که در اینجا تهدیدها با آن روبرو هستند. " در هفته های آخر ماه مارس علائم پویایی وجود داشته است که می تواند در طول این همه گیری اتفاق بیفتد: تجاوز و کشتار رهبران اجتماعی ، وقایع جدید آوارگی و حبس اجباری ، جریان تجدید پذیر مهاجران و کالاهای بین المللی به دلیل مسیرهای غیرقانونی ، آشوب و اعتراض در برخی شهرها ، افزایش آتش سوزی جنگل در مناطقی مانند آمازون و مخالفت برخی از جمعیت با ریشه کن کردن اجباری محصولات غیرقانونی. از سوی دیگر ، مهاجرت ونزوئلا ، امروز در بیش از یک میلیون و هشتصد هزار نفر ، که در شرایط بسیار خطرناک و بدون دسترسی به غذا ، مسکن ، بهداشت و کار مناسب و معقول زندگی می کنند ، شمارش شده است. این مهم است که در نظر بگیریم که اثرات آن در منطقه مرزی ، بسته به عنوان بخشی از اقدامات برای پاسخ به ویروس ، چیست. در آنجا ، کمکهای بشردوستانه دولت محدود است و بخش اعظم پاسخ با همکاری بین المللی ارائه می شود ، که از تعلیق موقت فعالیت های خود خبر داده است.
براساس Fundacion Ideas para la Paz [4] ، COVID-19 بر پویایی درگیری های مسلحانه و اجرای توافق نامه صلح تأثیر خواهد گذاشت ، اما تأثیرات آن متفاوت و لزوماً منفی نخواهد بود. اظهارات ELN از آتش بس یک جانبه و انتصاب جدید دولت از مدیران صلح ، خبرهایی است که موجب امیدواری می شود.
سرانجام ، انزوا همچنین حاکی از افزایش خشونت درون خانوادگی ، به ویژه علیه زنان و دختران است. همزیستی در فضاهای کوچک ، میزان درگیری و تجاوز علیه ضعیف ترین ها را افزایش می دهد. این ممکن است در بسیاری از تنظیمات مشهود باشد ، اما تأثیر بیشتری در مناطق درگیری مسلحانه دارد.
بنابراین سؤال این است: اقداماتی که باید در این لحظات بحرانی ، چه در سطح دولت ، چه در سطح بین المللی و چه در جامعه مدنی انجام شود ، چیست؟
یكی از پیامدهای مهم همه گیر ، بازیابی احساس عمومی و تعهدات دولت در قبال تضمین انتگرال حقوق بشر و کرامت انسانی است. این شامل نیاز به تنظیم شرایط اشتغال در عصر دیجیتال جدید است. سؤال موجود در این سناریوها این است كه ، كشورهای شکننده چگونه می توانند وقتی كه ظرفیت آنها حتی در شرایط عادی محدود است ، سیاستهای دولت را از سر بگیرند؟
اما قدرت و کنترل بیشتر دولت نیز می تواند زمینه ساز اتخاذ اقدامات سرکوبگرانه ، اجباری و استبدادی باشد ، مانند آنچه در کشورهایی اتفاق افتاده است که احکام سرکوبگرای شدید با تحمیل یک کاروان مسلح و تهدید به اجرای اقدامات با پشتیبانی ارتش. اجساد زیر شکن و کنترل جمعیت از Biopower محلی بودند که فوکو در قرن گذشته پیش بینی می کرد.
یک جایگزین واسطه از دولتهای محلی پدید آمده است. از نیویورک گرفته تا بوگوتا و مدلین ، برخلاف موارد همگن و سرد از نهادهای ملی ، پاسخ های به موقع و مؤثرتری به مردم داده اند. تقویت این عملیات و ظرفیت های کارمندان و سطوح محلی ، با پیوندهای مربوطه با اقدامات ملی و فراملی مهم است. در محلی کار کنید تا در سطح جهانی تأثیر بگذارید.
برای آموزش صلح ، فرصتی است برای بررسی موضوعات و ارزشهای پرچمدار جنبش ما: تقویت اخلاق مراقبت ، که دلالت بر توجه به خودمان ، به سایر انسانها ، موجودات زنده و محیط زیست دارد. تقویت نیاز به حمایت همه جانبه از حقوق؛ در تعهد برای از بین بردن مردسالاری و نظامی گرا پیشروی کنید. تجدیدنظر در راه های جدید اقتصادی برای کاهش مصرف و محافظت از طبیعت؛ برای جلوگیری از افزایش سوء استفاده در خانواده در زمان محاصره و در همه اوقات ، منازعات را به روش های غیر خشونت آمیز اداره کنید.
بسیاری از چالش ها ، فرصت های بسیاری برای اجازه دادن به خوان و سایر جوانان با آنها وجود دارد که می گویند:
برای زندگی ، هوا
برای هوا ، قلب
برای قلب ، عشق
برای عشق ، توهم.
یادداشت ها و منابع
[1] نامی شبیه سازی شده برای محافظت از هویت خود
[2] https: //www.cronicadelquindio.com/noticia-completa-titulo- viktimas-del-nakoki-claman-por-cese-de-violencia-ante- pandemia-cronica-del-quindio-nota-138178
[3] http://ideaspaz.org/media/website/FIP_COVID19_web_FINAL_ V3.pdf
[4] http://ideaspaz.org/media/website/FIP_COVID19_web_FINAL_V3.pdf
آمادا بناویدس یک معلم کلمبیایی است و دارای مدرک تحصیلی ، تحصیلات تکمیلی در علوم اجتماعی و روابط بین الملل است. وی در تمام مقاطع تحصیلی رسمی ، از دبیرستان ها گرفته تا دانشکده های تحصیلات تکمیلی ، کار کرده است. از سال 2003 ، آمادا رئیس بنیاد مدارس صلح است و از سال 2011 به طور کامل به ترویج فرهنگ صلح از طریق آموزش صلح در کلمبیا در زمینه های رسمی و غیر رسمی اختصاص داده است. وی از سال 2004 تا 2011 ، عضو گروه کاری سازمان ملل در زمینه استفاده از مزدوران ، دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر بود. او اکنون در سرزمین های پس از جنگ تحت اشغال FARC کار می کند و از معلمان و جوانان در اجرای توافق نامه های صلح حمایت می کند.
