مخالفت با جنگ همراه با آزادیخواهان

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 7، 2022

من تازه خوندم در جستجوی هیولاهایی برای نابودی توسط کریستوفر جی کوین. این توسط موسسه ایندیپندنت منتشر شده است (که به نظر می رسد به رفع مالیات از ثروتمندان، از بین بردن سوسیالیسم و ​​غیره اختصاص دارد). کتاب با ذکر عوامل تأثیرگذار از طرفداران صلح و اقتصاددانان راست آغاز می شود.

اگر بخواهم دلایلی را که می‌خواهم جنگ را لغو کنم رتبه‌بندی کنم، اولی اجتناب از هولوکاست هسته‌ای و دومی سرمایه‌گذاری در سوسیالیسم است. سرمایه‌گذاری مجدد حتی کسری از هزینه‌های جنگ در نیازهای انسانی و زیست‌محیطی، جان انسان‌ها را بیشتر از همه جنگ‌ها نجات می‌دهد، زندگی‌ها را بیشتر از بدتر شدن همه جنگ‌ها بهبود می‌بخشد و همکاری جهانی را در زمینه بحران‌های غیراختیاری (اقلیم، محیط زیست، بیماری) تسهیل می‌کند. ، بی خانمانی، فقر) که جنگ مانع آن شده است.

کوین از ماشین جنگی به خاطر کشتار و مجروح کردنش، هزینه‌هایش، فسادش، تخریب آزادی‌های مدنی، فرسایش خودگردانی و غیره انتقاد می‌کند، و من با همه این‌ها موافق و قدردانی می‌کنم. اما به نظر می‌رسد کوین فکر می‌کند که تقریباً هر کار دیگری که یک دولت انجام می‌دهد (مراقبت‌های بهداشتی، آموزش، و غیره) تنها در سطح پایین‌تری شامل همان بدی‌ها می‌شود:

بسیاری از بدبینان به برنامه‌های دولتی داخلی (مانند برنامه‌های اجتماعی، مراقبت‌های بهداشتی، آموزشی و غیره) و قدرت متمرکز اقتصادی و سیاسی که در اختیار افراد و سازمان‌های خصوصی است (مانند رفاه شرکت‌ها، تسخیر مقررات، قدرت انحصاری) کاملاً راحت هستند. برنامه های بزرگ دولتی اگر در حیطه "امنیت ملی" و "دفاع" قرار گیرند. با این حال، تفاوت‌های بین برنامه‌های دولتی داخلی و امپراتوری به جای نوع، درجه‌ای است.

گمان می‌کنم کوین با من موافق است که اگر بودجه نظامی به نیازهای اجتماعی منتقل شود، یک دولت کمتر فاسد و مخرب خواهد بود. اما اگر او مانند همه آزادیخواهانی باشد که من تا به حال از او پرسیده ام، از حمایت حتی از موضع مصالحه ای که بخشی از هزینه های جنگ را در کاهش مالیات برای غزلیونرها و بخشی از آن را مثلاً در حوزه بهداشت و درمان قرار می دهد، خودداری می کند. به عنوان یک اصل، او نمی تواند از هزینه های دولت حمایت کند، حتی اگر مخارج بد دولتی کمتر باشد، حتی اگر پس از این همه سال تجربه مستند واقعی، مضرات نظری ارائه مراقبت های بهداشتی به مردم رد شده باشد، حتی اگر فساد وجود داشته باشد. و ضایعات شرکت های بیمه سلامت ایالات متحده بسیار بیشتر از فساد و هدر رفتن سیستم های تک پرداخت کننده در بسیاری از کشورها است. مانند بسیاری از مسائل، شروع به کار در تئوری چیزی که مدتها در عمل موفق بوده است، مانع اصلی برای دانشگاهیان ایالات متحده است.

با این حال، در این کتاب موارد زیادی برای موافق و کلمات بسیار کمی برای مخالفت وجود دارد، حتی اگر انگیزه های پشت آن برای من تقریبا غیرقابل درک باشد. کوین علیه مداخلات ایالات متحده در آمریکای لاتین معتقد است که آنها نتوانسته اند اقتصاد ایالات متحده را تحمیل کنند و در واقع نام بدی به آن داده اند. به عبارت دیگر، آنها در شرایط خود شکست خورده اند. این واقعیت که اینها شرایط من نیستند، و خوشحالم که شکست خورده اند، انتقاد را کم نمی کند.

در حالی که کوین به کشتار و جابجایی مردم توسط جنگ‌ها اشاره می‌کند، او بیشتر بر هزینه‌های مالی تمرکز می‌کند - البته بدون اینکه پیشنهاد کند با این سرمایه‌ها چه کاری برای بهبود جهان انجام می‌شد. تا آنجا که می رود برای من خوب است. اما پس از آن او ادعا می کند که مقامات دولتی که به دنبال تأثیرگذاری بر اقتصاد هستند، تمایل دارند سادیست های قدرت طلب باشند. به نظر می رسد که این امر نادیده می گیرد که دولت های اقتصادهایی که به مراتب بیشتر از ایالات متحده تحت کنترل دولت هستند، چقدر صلح آمیز بوده اند. کوین هیچ مدرکی برای مقابله با آنچه واقعیت بدیهی به نظر می رسد ذکر نمی کند.

در اینجا کوین در مورد فراگیر شدن «دولت محافظ» است: «فعالیت‌های دولت محافظ تقریباً بر همه حوزه‌های زندگی خانگی - اقتصادی، سیاسی و اجتماعی - تأثیر می‌گذارد و تأثیر می‌گذارد. در شکل ایده آل خود، حداقل دولت محافظ فقط قراردادها را اجرا می کند، امنیت داخلی را برای حمایت از حقوق تامین می کند و دفاع ملی در برابر تهدیدهای خارجی را تامین می کند. اما آنچه او درباره آن هشدار می دهد به نظر می رسد از متن قرن هجدهم بدون توجه به قرن ها تجربه بیرون آمده است. هیچ ارتباطی در دنیای واقعی بین سوسیالیسم و ​​استبداد یا بین سوسیالیسم و ​​میلیتاریسم وجود ندارد. با این حال، کوین در مورد نظامی گری که آزادی های مدنی را از بین می برد کاملاً درست می گوید. او گزارش بزرگی از شکست مفتضحانه جنگ ایالات متحده علیه مواد مخدر در افغانستان ارائه می دهد. او همچنین شامل یک فصل خوب در مورد خطرات پهپادهای قاتل است. از دیدن آن بسیار خوشحال شدم، زیرا همه چیز تا حد زیادی عادی شده و فراموش شده است.

با هر کتاب ضد جنگ، من سعی می کنم نکاتی را کشف کنم که آیا نویسنده طرفدار لغو یا صرفاً اصلاح جنگ است. در ابتدا، به نظر می‌رسد کوین فقط از اولویت‌بندی مجدد حمایت می‌کند، نه لغو: «این دیدگاه که امپریالیسم نظامی ابزار اولیه درگیر شدن در روابط بین‌الملل است، باید از پایه کنونی آن حذف شود». پس باید وسیله ثانویه باشد؟

کوین همچنین به نظر نمی رسد که یک برنامه واقعی برای زندگی بدون جنگ داشته باشد. او طرفدار نوعی صلح‌طلبی جهانی است، اما هیچ اشاره‌ای به قانون‌گذاری جهانی یا اشتراک ثروت جهانی نمی‌کند - در واقع، فقط جشن ملت‌هایی است که بدون حکومت جهانی تصمیم می‌گیرند. کوین چیزی را می خواهد که او آن را دفاع «چند مرکزی» می نامد. به نظر می رسد که این دفاع در مقیاس کوچکتر، به صورت محلی تعیین شده، مسلحانه و خشونت آمیز است که در اصطلاحات تخصصی مدرسه توضیح داده شده است، اما نه دفاع غیرمسلح سازمان یافته:

«در طول جنبش حقوق مدنی، فعالان آفریقایی آمریکایی نمی‌توانستند انتظار دفاع تک‌مرکزی و ارائه‌شده توسط دولت را داشته باشند تا از آنها در برابر خشونت نژادی محافظت کند. در پاسخ، کارآفرینان در جامعه آفریقایی آمریکایی، دفاع شخصی مسلحانه را سازماندهی کردند تا از فعالان در برابر خشونت محافظت کنند.

اگر نمی‌دانستید که جنبش حقوق مدنی اساساً موفقیت کارآفرینان خشونت‌آمیز بوده است، چه می‌خوانید؟

کوین بی جهت جشن خرید اسلحه را برگزار می کند - البته بدون یک آمار، مطالعه، پاورقی، مقایسه نتایج بین صاحبان سلاح و غیر صاحبان سلاح، یا مقایسه بین کشورها.

اما سپس - صبر نتیجه می دهد - در پایان کتاب، او به اقدام غیرخشونت آمیز به عنوان یکی از اشکال «دفاع چند مرکزی» اضافه می کند. و در اینجا او می تواند به شواهد واقعی استناد کند. و در اینجا قابل ذکر است:

ایده اقدام غیرخشونت آمیز به عنوان نوعی دفاع ممکن است غیرواقعی و عاشقانه به نظر برسد، اما این دیدگاه با سابقه تجربی در تضاد است. همانطور که [جین] شارپ اشاره کرد، «بیشتر مردم از این موضوع بی اطلاع هستند. . . اشکال غیرخشونت آمیز مبارزه نیز به عنوان ابزار اصلی دفاع در برابر مهاجمان خارجی یا غاصبان داخلی مورد استفاده قرار گرفته است.» (54) آنها همچنین توسط گروه های به حاشیه رانده شده برای حمایت و گسترش حقوق و آزادی های فردی خود به کار گرفته شده اند. در طول چند دهه گذشته، می توان نمونه هایی از اقدامات غیرخشونت آمیز در مقیاس بزرگ را در بالتیک، برمه، مصر، اوکراین و بهار عربی مشاهده کرد. مقاله 2012 در فایننشال تایمز "گسترش آتش‌سوزی نظام‌مند شورش‌های غیرخشونت‌آمیز" در سرتاسر جهان را برجسته کرد و خاطرنشان کرد که این "تا حد زیادی مدیون تفکر استراتژیک "جین شارپ" است، یک آکادمیک آمریکایی که کتابچه راهنمای ظالم خود را چگونه سرنگون کنید، از دیکتاتوری تا دموکراسی کتاب مقدس فعالان از بلگراد تا رانگون است.» (55) آدریوس بوتکوویچیوس، وزیر دفاع سابق لیتوانی، به طور موجز قدرت و پتانسیل خشونت پرهیزی را به عنوان ابزاری برای دفاع مبتنی بر شهروند نشان می‌دهد، زمانی که خاطرنشان کرد: «من ترجیح می‌دهم این کار را انجام دهم. این کتاب [کتاب جین شارپ، دفاع مبتنی بر غیرنظامی] از بمب هسته ای.

کوین در ادامه به بحث در مورد میزان موفقیت بیشتر خشونت پرهیز از خشونت می پردازد. پس خشونت هنوز در کتاب چه می کند؟ و حکومتی مانند لیتوانی که برنامه‌های ملی برای دفاع غیرمسلح انجام می‌دهد چه می‌شود – آیا روح سرمایه‌داری آن‌ها فراتر از رستگاری فاسد شده است؟ آیا باید این کار را فقط در سطح محله انجام داد و آن را بسیار ضعیف‌تر کرد؟ یا اینکه دفاع غیرمسلح ملی گامی آشکار برای تسهیل است موفق ترین رویکردی که داریم? صرف نظر از این، صفحات پایانی کوین حرکتی به سمت حذف جنگ را نشان می دهد. به همین دلیل، من این کتاب را در لیست زیر قرار می دهم.

COLLECTION OF WAR COLLECTION:
در جستجوی هیولاهایی برای نابودی اثر کریستوفر جی کوین، 2022.
بزرگترین شیطان جنگ است، نوشته کریس هجز، 2022.
لغو خشونت دولتی: جهانی فراتر از بمب‌ها، مرزها و قفس‌ها نوشته ری آچسون، 2022.
علیه جنگ: ساختن فرهنگ صلح توسط پاپ فرانسیس، 2022.
اخلاق، امنیت و ماشین جنگی: هزینه واقعی نظامی نوشته ند دوبوس، 2020.
درک صنعت جنگ توسط کریستین سورنسن، 2020.
دیگر جنگ نیست اثر دن کوالیک، 2020.
قدرت از طریق صلح: چگونه غیرنظامی‌سازی منجر به صلح و شادی در کاستاریکا شد، و آنچه بقیه جهان می‌توانند از یک کشور کوچک گرمسیری بیاموزند، نوشته جودیت ایو لیپتون و دیوید پی باراش، 2019.
دفاع اجتماعی نوشته یورگن یوهانسن و برایان مارتین، 2019.
قتل گنجانده شده: کتاب دوم: سرگرمی مورد علاقه آمریکا اثر مومیا ابو جمال و استفان ویتوریا، 2018.
Waymakers for Peace: Hiroshima and Nagasaki Survivors Speak نوشته ملیندا کلارک، 2018.
پیشگیری از جنگ و ترویج صلح: راهنمای متخصصان سلامت، ویرایش شده توسط ویلیام ویست و شلی وایت، 2017.
طرح کسب و کار برای صلح: ساختن جهانی بدون جنگ نوشته اسکیلا الورثی، 2017.
War Is Never Just اثر دیوید سوانسون، 2016.
یک سیستم امنیتی جهانی: جایگزینی برای جنگ توسط World Beyond War، 2015 ، 2016 ، 2017.
یک مورد قدرتمند در برابر جنگ: آنچه آمریکا در کلاس تاریخ ایالات متحده از دست داد و آنچه ما (همه) اکنون می توانیم انجام دهیم نوشته کتی بکویث، 2015.
جنگ: جنایتی علیه بشریت اثر روبرتو ویو، 2014.
رئالیسم کاتولیک و لغو جنگ اثر دیوید کارول کوکران، 2014.
به راه انداختن صلح: ماجراهای جهانی یک فعال مادام العمر اثر دیوید هارتسو، 2014.
جنگ و توهم: یک بررسی انتقادی توسط لوری کالهون، 2013.
Shift: The Beginning of War, the Ending of War اثر جودیت هند، 2013.
War No More: The Case for Abolition اثر دیوید سوانسون، 2013.
پایان جنگ اثر جان هورگان، 2012.
گذار به صلح اثر راسل فور براک، 2012.
از جنگ تا صلح: راهنمایی برای صد سال آینده اثر کنت شیفرد، 2011.
War Is A Lie اثر دیوید سوانسون، 2010، 2016.
فراتر از جنگ: پتانسیل انسانی برای صلح اثر داگلاس فرای، 2009.
زندگی فراتر از جنگ اثر وینسلو مایرز، 2009.
Enough Blood Shed: 101 Solutions to Violence, Terror, and War اثر مری وین اشفورد با گای دانسی، 2006.
سیاره زمین: آخرین سلاح جنگ اثر روزالی برتل، 2001.
پسران پسر خواهند بود: شکستن پیوند بین مردانگی و خشونت نوشته میریام میدزیان، 1991.