گروه جدید نمایندگان مترقی ، افسانه های سیاست خارجی کانادا را به چالش می کشند

توسط Bianca Mugyenyi ، 16 نوامبر سال 2020

از جانب بعد کانادایی

هفته گذشته ، پل مانلی آتش سوزی بین المللی را به مجلس عوام آورد. در دوره س questionال ، نماینده حزب سبزها به سیاست خارجی دولت نمره ناکامی می دهد.

مانلی گفت: "از آقای سخنران متشکرم." "کانادا نتوانسته است به تعهدات خود در مورد کمک های خارجی عمل کند ، ما نتوانسته ایم به تعهدات خود در مورد اقدامات آب و هوایی عمل کنیم ، ما پانزدهمین کشور بزرگ صادر کننده اسلحه هستیم ، ما در حال خرید هواپیماهای جنگنده مخفی F-15 هستیم ، ما درگیر جنگ های ناتو هستیم با تجاوز و تغییر رژیم ، ما پیمان منع سلاح های هسته ای را امضا نکرده ایم و اخیراً نتوانستیم کرسی شورای امنیت سازمان ملل را بدست آوریم. آیا دولت بررسی کاملی از سیاست خارجی کانادا و نقشی که این کشور در امور جهانی بازی می کند انجام خواهد داد. در امور خارجی ما فارنهایت می گیریم. "

به ندرت می توان این نوع انتقادات چند موضوعی و مترقی از سیاست خارجی کانادا را در مجلس عوام شنید. عدم تمایل وزیر امور خارجه برای پاسخگویی به اهمیت انتقال این پیام به محل تصمیم گیری در این کشور اشاره دارد. محوری فرانسوا-فیلیپ شامپاین برای بحث در مورد نقش "رهبری کانادا" در دفاع از دموکراسی و حقوق بشر در جاهای آفساید با واشنگتن بعید است بسیاری را متقاعد کند که سیاست خارجی کانادا شایسته نمره قبولی است.

ماه گذشته Manly در یک وبینار در تاریخ ارائه شد برنامه کانادا برای خرید 88 جنگنده پیشرفته. این واقعه سکوت پارلمان را در مورد کارزار رو به رشد مخالفت با هزینه 19 میلیارد دلار برای هواپیماهای جنگی تهاجمی جدید شکست.

مانلی در کنار سه نماینده دیگر ، چندین نماینده سابق و 50 سازمان غیردولتی ، درخواست موسسه سیاست خارجی کانادا را برای تأیید "ارزیابی مجدد اساسی سیاست خارجی کانادا" این در حالی بود که دومین شکست متوالی کانادا برای کرسی عضویت در شورای امنیت سازمان ملل در ماه ژوئن رخ داد. این نامه 10 سوال را به عنوان مبنای بحث گسترده ای درباره جایگاه کانادا در جهان ارائه می دهد ، از جمله اینکه آیا کانادا باید در ناتو بماند ، آیا به حمایت از شرکت های استخراج معادن در خارج از کشور ادامه می دهد یا همسوئی نزدیک خود با ایالات متحده را حفظ می کند.

مانلی در صف مقدم گروه جدیدی از نمایندگان مترقی مجلس است - اگر دوست دارید یک "گروه" است که مایل است مستقیماً دولت را در امور بین المللی به چالش بکشد. نمایندگان جدید حزب دموکراتیک حزب دموکرات متیو گرین و لیا گازان ، با عضویت اعضای طولانی تر ، نیکی اشتون و الکساندر بولریس ، شهامت نشان دادن مواضع طرفدار واشنگتن و شرکت های کانادایی را نشان دادند. به عنوان مثال ، در یک وبینار ماه اوت در بولیوی ، Green نام کانادا "یک کشور امپریالیستی ، برون گرایانه" و گفت "ما نباید بخشی از یک گروه شبه امپریالیستی مانند گروه لیما" باشیم که ونزوئلا را هدف قرار می دهد.

قدرت مداخلات گرین و مانلی احتمالاً واکنشی به شکست اتاوا در تلاش برای دستیابی به کرسی شورای امنیت است. از دست دادن دولت ترودو در سازمان ملل نشانه واضحی از جامعه بین المللی بود که این کشور از سیاست های طرفدار واشنگتن ، نظامی گری ، معدنکاری و ضد فلسطین کانادا استقبال نمی کند.

پویایی دیگر که احتمالاً جسور "جوخه" است تلاشهای مشترک فعالان در سراسر کشور است. به عنوان مثال اتحاد آمریکای لاتین کانادا صدای جدید و مهمی است که به گروه های مستقر متمرکز در منطقه مانند مرزهای مشترک و شبکه کانادایی در کوبا می پیوندد. جنبش ضد جنگ نیز به طور فزاینده ای فعال بوده است World Beyond War تقویت حضور خود در کانادا و ظهور مجدد کنگره صلح کانادا.

بزرگداشت اخیر هفتاد و پنجمین سالگرد بمباران اتمی ژاپن همراه با پیمان منع هسته ای سازمان ملل متحد دستیابی به آستانه تصویب آن جنبش لغو هسته ای را بیشتر گالوانیزه کرده است. بیش از 50 سازمان وبینار آتی برگزار شده توسط موسسه سیاست خارجی کانادا را با عنوان "چرا کانادا پیمان منع هسته ای سازمان ملل را امضا نکرده است؟”در این مراسم بازمانده هیروشیما ، ستسوکو تورلو و نمایندگان پارلمان کانادا از جمله الیزابت می رهبر پیشین حزب سبز حضور خواهند داشت.

شاید بیش از هر مسئله دیگری ، امتناع لیبرالها از امضای پیمان منع سلاح های هسته ای (TPNW) ، شکاف عظیم بین آنچه دولت ترودو می گوید و آنچه در صحنه جهانی انجام می دهد را برجسته می کند. در حالی که دولت ادعا می کند به یک دستور مبتنی بر قوانین بین المللی ، یک سیاست خارجی فمینیستی و نیاز به پاکسازی سلاح های هسته ای جهان معتقد است ، هنوز امضای خود را به TPNW اضافه نکرده است ، چارچوبی که پیشرفت می کند هر سه این اصول بیان شده.

همینطور که من دارم جزییات در جای دیگر، این انزجار از TPNW ممکن است برای دولت هزینه داشته باشد ، در حالی که اکنون حتی موارد مبهم تر ، کاستی های مواضع سیاست خارجی آنها را برجسته می کند. به عنوان مثال ، انتخابات اخیر بولیوی ، رد صریح انتخابات کانادا بود پشتیبانی ضمنی از برکناری رئیس جمهور بومی ایو مورالس سال گذشته.

عدم برخورد لیبرال ها از اصول انترناسیونالیستی در شرایطی کاملاً آشکار بود که واکنش فوری آنها در مقابل باخت در انتخابات دونالد ترامپ برای تحت فشار قرار دادن جو بایدن رئیس جمهور منتخب آمریکا برای حفظ بدترین سیاست های ترامپ بود. در اولین تماس بایدن با یک رهبر خارجی ، نخست وزیر ترودو Keystone XL را مطرح کرداین در حالی است که بیانیه وزیر امور خارجه شامپاین که تأیید خط لوله "راس اصلی" بود.

فاصله خمیازه بین سخنان بلند دولت ترودو و سیاست های بین المللی آن علوفه عظیمی را برای سیاستمداران مترقی که مایلند صدای خود را بلند کنند فراهم می کند. برای اندیشمندان و فعالان اندیشه بین الملل گرا در خارج از پارلمان ، مهم است که ما به دنبال ایجاد فرصت هایی برای مانلی و سایر اعضای "جوخه" برای به چالش کشیدن سیاست خارجی دولت هستیم.

بیانکا موگنی نویسنده ، فعال و مدیر موسسه سیاست خارجی کانادا است. او در مونترئال مستقر است.