By دیوید سوانسون
هر چند وقت یکبار یکی از ویدیوهایی که کسی لینکی را برای من ایمیل می کند، ارزش دیدن را دارد. مثل این یکی. در آن، سفیر سابق ایالات متحده در اتحاد جماهیر شوروی سعی می کند به ولادیمیر پوتین توضیح دهد که چرا پایگاه های موشکی جدید ایالات متحده در نزدیکی مرز روسیه نباید به عنوان تهدید تلقی شود. او توضیح می دهد که انگیزه در واشنگتن دی سی تهدید روسیه نیست بلکه ایجاد شغل است. پوتین پاسخ می دهد که در آن صورت، ایالات متحده می توانست در صنایع صلح آمیز شغل ایجاد کند تا در جنگ.
پوتین ممکن است آشنا باشد یا نباشد مطالعات اقتصادی آمریکا دریافتند که در واقع همان سرمایه گذاری در صنایع صلح آمیز نسبت به هزینه های نظامی مشاغل بیشتری ایجاد می کند. اما او تقریباً به طور قطع آگاه است که در سیاست ایالات متحده، مقامات منتخب، برای بخش اعظم یک قرن، تنها مایل به سرمایه‌گذاری هنگفت در مشاغل نظامی بوده‌اند و نه دیگران. با این حال، پوتین، که ممکن است با این که صحبت کردن درباره ارتش به عنوان یک برنامه شغلی برای اعضای کنگره عادی شده است، آشنا باشد، در این ویدئو کمی متعجب به نظر می رسد که کسی این بهانه را به یک دولت خارجی که در مناظر ایالات متحده ثابت شده است ارائه دهد.
تیموتی اسکیرز که پیوند ویدیویی را برای من فرستاد، اظهار داشت: «شاید خروشچف باید همین الان به کندی می‌گفت که وقتی آن موشک‌ها را در کوبا می‌فرستد، فقط تلاش می‌کند برای شهروندان شوروی شغل ایجاد کند.» تصور اینکه چگونه این اتفاق می‌افتاد، ممکن است به مردم ایالات متحده کمک کند تا درک کنند که مقامات منتخب آنها چه صدایی برای بقیه جهان دارند.
این که یکی از انگیزه های اصلی برای گسترش نظامی ایالات متحده در اروپای شرقی «شغل» یا بهتر است بگوییم سود است، تقریباً آشکارا توسط پنتاگون پذیرفته شده است. در ماه می سیاسی این روزنامه در مورد شهادت پنتاگون در کنگره گزارش داد که روسیه ارتش برتر و تهدیدآمیزی دارد، اما به دنبال آن آمده است: "این همان "مرغ کوچک، آسمان در حال سقوط است" در ارتش است. افسر گفت این افراد از ما می خواهند که باور کنیم قد روس ها 10 فوت است. توضیح ساده‌تری وجود دارد: ارتش به دنبال یک هدف و بخش بزرگ‌تری از بودجه است. و بهترین راه برای رسیدن به آن این است که روس‌ها را به گونه‌ای نشان دهیم که می‌توانند همزمان در عقب و در هر دو جناح ما فرود بیایند. چه سنگری.»
سیاسی سپس به یک "مطالعه" نه چندان معتبر درباره برتری و تجاوز نظامی روسیه اشاره کرد و افزود:
«در حالی که گزارش‌های مربوط به مطالعه ارتش در رسانه‌های بزرگ خبرساز شد، تعداد زیادی از جامعه بازنشستگان با نفوذ ارتش، از جمله افسران ارشد سابق ارتش، چشم‌هایشان را گرد کردند. یکی از این افسران بسیار محترم به من گفت: "این برای من یک خبر است." ازدحام هواپیماهای بدون سرنشین؟ تانک های کشنده شگفت انگیز؟ چطور این اولین باری است که از آن می شنویم؟»
همیشه این مقامات بازنشسته هستند که حقیقت را در مورد فساد بیان می کنند، از جمله سفیر بازنشسته جک ماتلاک در این ویدئو. پول و بوروکراسی به عنوان "شغل" شناخته می شوند و تأثیر آنها واقعی است اما هنوز چیزی را توضیح نمی دهد. شما می توانید پول داشته باشید و بوروکراسی باعث ترویج صنایع صلح آمیز شود. انتخاب برای ترویج جنگ یک انتخاب عقلانی نیست. در واقع، توسط یک نویسنده آمریکایی در این کتاب به خوبی توضیح داده شده است نیویورک تایمز طرح نگرش ایالات متحده در مورد روسیه و پوتین:
«هدف راهبردی از جنگ‌های او خود جنگ است. این در اوکراین صدق می کند، جایی که قلمرو یک بهانه صرف بود، و این در مورد سوریه صادق است، جایی که حفاظت از آقای اسد و مبارزه با داعش نیز بهانه است. هر دو درگیری جنگ‌هایی هستند که پایانی در آن متصور نیست، زیرا از نظر آقای پوتین، روسیه فقط در زمان جنگ می‌تواند احساس صلح کند.»
این در واقع چگونه بود نیویورک تایمز در اکتبر گذشته گزارش شد رویداد که ویدیوی لینک بالا از آن گرفته شده است. (بیشتر اینجا.) من بمباران سوریه توسط روسیه را همیشه محکوم می کنم، از جمله در رسانه های روسیه تقریباً به صورت هفتگی، اما اگر کشوری وجود داشته باشد که همیشه در حال جنگ باشد، این ایالات متحده است که از یک کودتای جناح راست ضد روسیه حمایت کرد. در اوکراین و اکنون از واکنش روسیه به عنوان جنگ‌سازی غیرمنطقی یاد می‌کند.
حکمت از نیویورک تایمز نویسنده، مانند حکمت نورنبرگ، به طور انتخابی به شیوه ای خصمانه به کار می رود، اما همچنان عاقلانه است. هدف از جنگ در واقع خود جنگ است. توجیهات هستند همیشه بهانه.
