مادر مادر برای بچه هایش گریه می کند: نیروی نظامی ایالات متحده باید Ecocide محیط زیست را متوقف کند

توسط جوی اول 

هنگامی که برای خطر دستگیری در یک اقدام سازمان یافته توسط کمپین ملی مقاومت در برابر خشونت غیرنظامی (NCNR) به دی سی سفر می کردم ، احساس عصبی می کردم ، اما همچنین می دانستم این همان کاری است که باید انجام می دادم. این اولین دستگیری من از زمان دستگیری در CIA در ژوئن 2013 بود و پس از محاکمه اکتبر 2013 یک سال حبس مشروط را گذراندم. گرفتن تقریباً دو سال از خطر دستگیری به من کمک کرد تا واقعاً بررسی کنم که چه کاری انجام می دهم و چرا ، و من متعهد شدم که در مقاومت در برابر جنایات دولتمان به زندگی ادامه دهم.

من 12 سال عضو NCNR بوده ام - از زمان جنگ در عراق در سال 2003. با کاهش تعداد افراد درگیر در جنبش ضد جنگ ، می دانم که باید مقاومت را ادامه دهیم. اگرچه اکنون تعداد زیادی نداریم ، مهمتر از هر زمان دیگری این است که ما در مورد آنچه در جنگهای عراق ، پاکستان و یمن ، در برنامه جنگ هواپیماهای بدون سرنشین و در جستجوی راه هایی که بحران آب و هوا توسط ارتش تشدید می شود.

روش های بسیاری وجود دارد که در آن ارتش با استفاده از سوخت های فسیلی ، سلاح های هسته ای ، اورانیوم تخلیه شده ، پاشیدن مواد شیمیایی سمی در مزارع "جنگ با مواد مخدر" در آمریکای جنوبی و از طریق چند صد پایگاه نظامی در اطراف ، سیاره ما را نابود می کند. جهان. عامل نارنجی ، که در طول جنگ ویتنام استفاده می شود ، هنوز بر محیط زیست تأثیر می گذارد. به گفته جوزف نوینز ، در مقاله ای که توسط CommonDreams.org منتشر شده است ، شستشوی سبز پنتاگون"ارتش ایالات متحده تنها بزرگترین مصرف کننده سوخت های فسیلی جهان است و تنها واحدی که مسئول ایجاد بی ثباتی در جو زمین است".

ما باید اقداماتی را برای پایان دادن به این نابودی محیط ما توسط نیروی دریایی ایالات متحده انجام دهیم.

NCNR برنامه ریزی اقدام روز زمین را از چندین ماه پیش آغاز کرد که در آن ما ارتش را مسئول نقش آنها در تخریب سیاره می دانیم. در حالی که برنامه ریزی خود را ادامه می دادیم ، برای افراد و لیست های مختلف ایمیل ارسال می کردم. سپس حدود 6 هفته پیش توسط الیوت گرولمن از وزارت امنیت داخلی با من تماس گرفتند. او تعجب کرد که ما چه کار می کنیم ، و به عنوان راهی برای تلاش برای کسب اطلاعات بیشتر از من ، از او پرسید که آیا می تواند در تسهیل اقدامات ما در 22 آوریل کمک کند. آنچه برای من بسیار شگفت آور بود این بود که او به من گفت که از عمل ما اطلاع دارد خواندن مکاتبات ایمیل خصوصی من. هرگز نمی توانیم فکر کنیم که هر چیزی که می گوییم تحت نظارت قرار نخواهد گرفت. او با شماره تلفن خانه من در کوه حورب ، WI در تماس گرفت 7: AM 00 صبح روز عمل. البته من در واشنگتن دی سی بودم و شوهرم این را به او گفت و شماره تلفن همراهم را به او داد.

در روز زمین ، 22 آوریل ، من به سایر فعالان پیوستم تا نامه ای به جینا مک کارتی ، رئیس آژانس حفاظت از محیط زیست تحویل دهم و از سازمان حفاظت محیط زیست بخواهم که وظیفه خود را در نظارت و پایان دادن به همدستی ارتش در ایجاد هرج و مرج آب و هوا انجام دهد. سپس به پنتاگون رفتیم و در آنجا سعی کردیم نامه ای به وزیر دفاع تحویل دهیم. هر دوی این نامه ها چندین هفته قبل از اقدام از طریق پست ارسال شده بودند و ما هرگز پاسخی دریافت نکردیم. در هر دوی این نامه ها خواستار جلسه ای شدیم تا در مورد نگرانی های خود بحث کنیم.

حدود سی نفر در خارج از EPA جمع شده بودند 10: AM 00 در روز عمل. دیوید باروز یک بنر بزرگ ساخت که روی آن نوشته شده بود "EPA - انجام کار خود را. پنتاگون - اکوسید خود را متوقف کنید ». تصویری از زمین در شعله های آتش روی بنر بود. ما همچنین 8 پوستر کوچکتر با نقل قول نامه خود به اشتون کارتر داشتیم.

ماکس این برنامه را شروع کرد و در مورد گریه مادر زمین صحبت کرد زیرا او توسط فرزندانش نابود شد. بث آدامز بیانیه ای را قرائت کرد و به دنبال آن اد کینان بیانیه پات هاینز ، دوستدار محیط زیست را خواند.

نامه ای را داشتیم که می خواستیم به رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ، جینا مک کارتی یا نماینده ای در موقعیت سیاست گذاری تحویل دهیم. در عوض سازمان حفاظت محیط زیست شخصی را برای دریافت نامه ما از دفتر روابط عمومی خود فرستاده است. آنها گفتند که به ما برمی گردند ، و اگر این کار را بکنند متعجب می شوم.

سپس مارشا کلمن-آدبایو صحبت کرد. مارشا کارمند سازمان حفاظت محیط زیست بود تا زمانی که سوت فعالیت های بخشی از آنها را می گرفت که باعث کشته شدن مردم می شد. وقتی او صحبت کرد آنها به او گفتند که سکوت کند. اما مارشا در مورد اینکه چگونه می بیند افرادی مانند ما در خارج از پنجره که به EPA اعتراض دارند ، صحبت کرد. این معترضین به او جسارت دادند تا همچنان برای پایان دادن به جنایات انجام شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست تلاش کند ، حتی اگر اخراج شد. مارشا به ما گفت که با قرار گرفتن در خارج از سازمان حفاظت محیط زیست ، ما به افرادی که می خواستند صحبت کنند اما از انجام این کار ترسیده اند الهام می گرفتیم.

ما کارهای بیشتری انجام دادیم و بنابراین ما EPA را ترک کردیم و مترو را به دادگاه غذای شهر پنتاگون فرستادیم، جایی که قبل از رفتن به پنتاگون جلسه نهایی داشتیم.

ما حدود پنجاه نفر را به پنتاگون پردازش کردیم و افرادی که عروسک هایی با سو فرانکل استریت داشتند، هدایت می کردند.

وقتی به پنتاگون نزدیک می شدیم ، می توانستم پروانه ها را در شکم خود احساس کنم و پاهام احساس می کنند که به ژله تبدیل شده اند. اما من با گروهی از افراد بودم که آنها را می شناختم و به آنها اعتماد داشتم و می دانستم که باید بخشی از این عمل باشم.

وارد رزرواسیون پنتاگون شدیم و در پیاده رو به سمت پنتاگون قدم زدیم. حداقل 30 افسر منتظر ما هستند. یک حصار فلزی در امتداد پیاده رو با دهانه کوچکی وجود داشت که ما را به منطقه ای علفی هدایت کردند. این منطقه در آن طرف حصار به عنوان "منطقه آزاد بیان" تعیین شد.

ملاچی برنامه را هدایت می کرد و طبق معمول ، با خوش بیان در مورد اینکه چرا ما باید این کار را ادامه دهیم ، صحبت کرد. وی در مورد نوشتن نامه های NCNR به مقامات منتخب و منصوب شده طی چند سال گذشته صحبت کرد. ما هرگز پاسخی دریافت نکردیم. این سرد کننده است. ما به عنوان شهروند باید بتوانیم در مورد نگرانی های خود با دولت خود ارتباط برقرار کنیم. کشور ما به شدت مشکلی دارد که آنها به آنچه ما می گوییم توجه نمی کنند. اگر ما لابی گر یک پیمانکار دفاعی ، نفت بزرگ یا شرکت بزرگ دیگری بودیم ، از ما در دفاتر Capitol Hill و Pentagon استقبال می شد. اما ما بعنوان شهروند هیچ دسترسی به مقامات دولتی نداریم. وقتی صاحبان قدرت از گوش دادن به ما امتناع می ورزند ، چگونه سعی در تغییر جهان داریم؟

هندریک ووس درمورد چگونگی حمایت دولت ما از دولت های غیر دموکراتیک در آمریکای لاتین به طور متحرک صحبت کرد. او با تمایل ما به خطر دستگیری درباره اهمیت اقدام مقاومت مدنی ما صحبت کرد. پل مگنو الهام بخش بود وقتی که در مورد بسیاری از اقدامات مقاومت مدنی که ما در حال ساخت آن هستیم ، از جمله فعالان Plowshare صحبت کرد.

پس از گوش دادن به سخنرانان ، هشت نفر از ما كه در معرض خطر دستگیری بودیم ، از دهانه كوچك پیاده رو عبور كردیم تا نامه خود را به وزیر دفاع اشتون كارتر یا یك نماینده در موقعیت سیاست گذاری تحویل دهیم. ما در پیاده رو بودیم که مردم برای ورود به پنتاگون مرتباً پیاده روی می کنند.

ما بلافاصله توسط افسر بالارد متوقف شدیم. او خیلی دوستانه به نظر نمی رسید زیرا به ما گفت که ما پیاده رو را مسدود کرده ایم و باید دوباره وارد "منطقه آزادی بیان" شویم. ما به او گفتیم که در مقابل حصار می ایستیم تا مردم بتوانند آزادانه از آنجا عبور کنند.

مجدداً شخصی بدون قدرت از دفتر روابط عمومی به ملاقات ما آمد و نامه ما را پذیرفت ، اما به ما گفتند که هیچ گفتگویی انجام نمی شود. بالارد به ما گفت باید ترک کنیم وگرنه دستگیر می شویم.

ما هشت نفر از افراد بی خشونت نگران بودیم که با آرامش در برابر حصار پیاده رو عمومی ایستاده بودیم. وقتی گفتیم که نمی توانیم آنجا را ترک کنیم تا وقتی که با شخصی در جایگاه اقتدار صحبت کنیم ، بالارد به افسر دیگری گفت سه اخطار ما را بدهد.

Malachy شروع به خواندن نامه ای کرد که ما می خواستیم به وزیر کارتر بفرستیم چون سه اخطار داده شد.

پس از هشدار سوم ، آنها دهانه منطقه آزاد بیان را بستند و حدود 20 افسر از تیم SWAT که 30 فوت منتظر بودند ، با ما تماس گرفتند. چهره عصبانیت صورت افسری را که به سمت مالاچی آمد و نامه را با خشونت نامه از دستش ربود و در بندهایش فرو برد ، هرگز فراموش نمی کنم.

می توانستم ببینم که این یک بازداشت خشونت بار دیگر در پنتاگون است. در آوریل 2011 ، NCNR اقدامی در پنتاگون ترتیب داد و در آن زمان نیز خشونت های زیادی توسط پلیس انجام شد. آنها ایو تتاز را به زمین انداختند و با خشونت بازوی من را از پشت من محکم کردند. گزارشاتی از دیگران شنیدم که آنها نیز آن روز خشن بودند.

افسر بازداشت من به من گفت که باید دستهایم را پشت سرم بگذار. دکمه های دست محکم شده و او هنوز آنها را محکمتر تکان داد ، و درد زیادی ایجاد کرد. پنج روز پس از دستگیری ، دست من هنوز کبود و حساس است.

ترودی از شدت درد فریاد می کشید چون دستهایش خیلی محکم بود. او خواست که آنها را شل کند ، و افسر به او گفت که اگر او این کار را دوست ندارد ، دیگر نباید این کار را انجام دهد. هیچ یک از افسران دستگیر کننده از برچسب های نامی استفاده نمی کردند و بنابراین نمی توان آنها را شناسایی کرد.

ما در اطراف دستگیر شدیم 2: PM 30 و حدود ساعت 4 بعد از ظهر آزاد شد. پردازش حداقل بود. من متوجه شدم که برخی از مردان قبل از سوار شدن در وانت پلیس مورد اصابت گلوله قرار گرفتند ، اما من این کار را نکردم. هنگامی که به ایستگاه پردازش رسیدیم ، آنها بلافاصله دستبندهای ما را قطع کردند و وارد ساختمان شدیم ، و سپس زنان را در یک سلول و مردان را در سلول دیگر قرار دادند. آنها از همه ما لیوان گرفتند ، اما از ما اثر انگشت نگذاشتند. اثر انگشت زمان زیادی طول می کشد و شاید وقتی آنها شناسه های ما را دریافت کردند ، متوجه شدند که همه اثر انگشت های ما در سیستم آنها بوده است.

بازداشت شدگان منجی ساابا نیوجرسی، استفان بوش ویرجینیا، ماکس اوبوسوفسکی و مالاشی کیلبرید مریلند، ترودی سیلور و فلوتن دیویس از نیویورک و فیل روکنل و جوی اول از ویسکانسین بودند.

دیوید باروو و پل مگنو حمایت و انتظار ما را برای ملاقات ما به دست ما رساندند.

ما در پنتاگون بودیم که از حقوق اصلاحیه اول و تعهدات خود در زیر نورنبرگ و همچنین انسانهایی که درگیر اوضاع مادر زمین هستیم استفاده می کردیم. ما در پیاده رو بودیم که مردم با استفاده از آن با صلح خواستار ملاقات با کسی در پنتاگون بودند و سپس نامه ای را که برای وزیر دفاع ، اشتون کارتر ارسال کرده بودیم ، خواندیم. ما مرتکب جرمی نشدیم ، اما در مقاومت در برابر جنایات دولت خود عمل می کردیم ، و با این حال ما را به نقض نظم قانونی متهم کردند. این تعریف مقاومت مدنی است

این مسئله بسیار جدی است که مقامات دولتی به درخواستهای ما برای صلح و عدالت توجه نمی کنند. حتی اگر به نظر می رسد که به ما گوش نمی دهند ، اما ادامه کار در مقاومت بسیار مهم است. من می دانم که حتی وقتی احساس می کنیم بی تأثیر هستیم ، عمل در مقاومت تنها انتخاب من این است که آنچه می توانم انجام دهم تا در زندگی نوه ها و فرزندان جهان تغییر ایجاد کنم. اگرچه دانستن اینکه آیا ما موثر هستیم دشوار است ، من معتقدم همه ما باید همه تلاش خود را انجام دهیم تا کار خود را برای صلح و عدالت ادامه دهیم. این تنها امید ماست.

تصاویر از دستگیری در پنتاگون.