مریلند و هر ایالت دیگر باید اعزام نیروهای گارد به جنگ های دور را متوقف کنند

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، فوریه 12، 2023

من پیش نویس زیر را به عنوان شهادت در مجمع عمومی مریلند در حمایت از لایحه تهیه کردم HB0220

یک شرکت نظرسنجی آمریکایی به نام Zogby Research Services توانست در سال 2006 از نیروهای آمریکایی در عراق نظرسنجی کند و دریافت که 72 درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی خواستار پایان دادن به جنگ در سال 2006 بودند. اما در تفنگداران دریایی تنها 70 درصد این کار را انجام دادند. اما در نیروهای ذخیره و گارد ملی این اعداد به ترتیب 2006 و 58 درصد بود. در حالی که ما در رسانه‌ها در مورد ادامه جنگ «برای سربازان» می‌شنیدیم، خود سربازان نمی‌خواستند این جنگ ادامه یابد. و تقریباً همه، سال‌ها بعد، اعتراف می‌کنند که حق با سربازان بود.

اما چرا این اعداد برای گارد خیلی بیشتر و درست تر بود؟ یک توضیح محتمل برای حداقل بخشی از تفاوت، روش‌های بسیار متفاوت استخدام است، روش بسیار متفاوتی که مردم تمایل دارند به گارد بپیوندند. به طور خلاصه، مردم پس از دیدن تبلیغات برای کمک به مردم در بلایای طبیعی به گارد می پیوندند، در حالی که مردم پس از دیدن تبلیغات برای شرکت در جنگ به ارتش می پیوندند. به اندازه کافی بد است که بر اساس دروغ به جنگ فرستاده شوید. حتی بدتر از آن است که بر اساس دروغ به اضافه آگهی های استخدام گمراه کننده وحشیانه به جنگ فرستاده شوید.

بین گارد یا شبه نظامی و نظامی نیز تفاوت تاریخی وجود دارد. سنت شبه نظامیان دولتی به دلیل نقشی که در بردگی و توسعه طلبی دارد، شایسته محکومیت است. نکته اینجاست که این سنتی است که در دهه های اولیه ایالات متحده در مخالفت با قدرت فدرال، از جمله در مخالفت با تأسیس ارتش دائمی، پیش رفت. فرستادن گارد یا شبه‌نظامیان به جنگ اصلاً، بسیار کمتر بدون مشورت عمومی جدی، به معنای تبدیل کردن گارد به بخشی از پرهزینه‌ترین و دور از دسترس‌ترین ارتش دائمی است که جهان تاکنون دیده است.

بنابراین، حتی اگر کسی بپذیرد که ارتش ایالات متحده باید به جنگ فرستاده شود، حتی بدون اعلام جنگ کنگره، دلایل محکمی برای رفتار متفاوت با گارد وجود دارد.

اما آیا کسی باید به جنگ فرستاده شود؟ مشروعیت موضوع چیست؟ ایالات متحده طرف معاهدات مختلفی است که در برخی موارد همه و در موارد دیگر تقریباً همه جنگ ها را ممنوع می کند. این شامل:

1899 کنوانسیون حل و فصل اختلافات بین المللی در اقیانوس آرام

La کنوانسیون لاهه 1907

1928 قرارداد کلوغ بریان

1945 منشور سازمان ملل متحد

قطعنامه های مختلف سازمان ملل از جمله 2625 و 3314

1949 ناتو منشور

1949 کنوانسیون چهارم ژنو

1976 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

1976 پیمان دوستی و همکاری در آسیای جنوب شرقی

اما حتی اگر جنگ را قانونی بدانیم، قانون اساسی ایالات متحده تصریح می‌کند که این کنگره است، نه رئیس‌جمهور یا قوه قضائیه که قدرت اعلام جنگ، تشکیل و حمایت از ارتش‌ها را دارند (به مدت حداکثر دو سال در یک زمان). و برای «تدارک دعوت از شبه نظامیان برای اجرای قوانین اتحادیه، سرکوب شورش ها و دفع تهاجمات».

در حال حاضر، ما مشکل داریم که جنگ‌های اخیر بیشتر از دو سال طول می‌کشد و ربطی به اجرای قوانین، سرکوب شورش‌ها یا دفع تهاجم ندارد. اما حتی اگر همه اینها را کنار بگذاریم، این اختیارات برای یک رئیس جمهور یا یک بوروکراسی نیست، بلکه صراحتاً برای کنگره است.

HB0220 بیان می‌دارد: «علی‌رغم سایر مفاد قانونی، فرماندار نمی‌تواند به شبه‌نظامیان یا هیچ یک از اعضای شبه‌نظامیان دستور دهد که در جنگ فعال باشند، مگر اینکه کنگره ایالات‌متحده به‌عنوان ضمانت‌آمیز و غیرقانونی دفاع کند. بند 8، بند 15 قانون اساسی ایالات متحده برای فراخوان صریح از شبه نظامیان ایالتی 5 یا هر عضوی از شبه نظامیان ایالتی برای اجرای قوانین ایالات متحده، دفع تهاجم یا سرکوب.

کنگره از سال 1941 اعلامیه رسمی جنگ را تصویب نکرده است، مگر اینکه تعریف انجام آن به طور گسترده تفسیر شود. مجوزهای سست و مسلماً غیرقانونی که تصویب کرده است برای اجرای قوانین، سرکوب شورش ها، یا دفع تهاجم نبوده است. مانند همه قوانین، HB0220 مشمول تفسیر خواهد بود. اما حداقل دو چیز را به طور قطع انجام خواهد داد.

• HB0220 امکان دور نگه داشتن شبه نظامیان مریلند از جنگ را ایجاد می کند.
• HB0220 پیامی را به دولت ایالات متحده ارسال می کند که ایالت مریلند مقاومتی را ارائه خواهد کرد که ممکن است به جلوگیری از گرم شدن بی پروا کمک کند.

ساکنان ایالات متحده قرار است مستقیماً در کنگره نماینده داشته باشند، اما علاوه بر این، دولت های محلی و ایالتی آنها قرار است نماینده آنها در کنگره باشند. تصویب این قانون بخشی از انجام آن خواهد بود. شهرها، شهرک‌ها و ایالت‌ها به طور معمول و مناسب طومارهایی را برای انواع درخواست‌ها به کنگره ارسال می‌کنند. این طبق بند 3، قانون دوازدهم، بخش 819، قوانین مجلس نمایندگان مجاز است. این بند به طور معمول برای پذیرش دادخواست از شهرها و یادبودهای ایالت ها در سراسر ایالات متحده استفاده می شود. همین امر در کتابچه راهنمای جفرسون، کتاب قوانین مجلس که در اصل توسط توماس جفرسون برای مجلس سنا نوشته شده است، مشخص شده است.

دیوید سوانسون نویسنده، فعال، روزنامه نگار، و میزبان رادیویی است. او مدیر اجرایی است World BEYOND War و هماهنگ کننده مبارزات انتخاباتی RootsAction.org. کتابهای سوانسون عبارتند از: جنگ دروغ است و وقتی جنگ جهانی غیرقانونی است. او در وبلاگ می نویسد DavidSwanson.org و WarIsACrime.org. او میزبان است با رادیو جهانی صحبت کنید. او هست یک نامزد جایزه صلح نوبل.

به سوانسون جایزه اهدا شد جایزه صلح 2018 توسط بنیاد یادبود صلح ایالات متحده. همچنین در سال 2011 جایزه Beacon of Peace توسط بخش کهنه سربازان برای صلح آیزنهاور و جایزه صلح‌ساز دوروتی الدریج توسط نیوجرسی Peace Action در سال 2022 اعطا شد.

سوانسون در هیئت مشاوران: سازمان دیده بان جایزه صلح نوبل, جانبازان برای صلح, دفاع آسانژ, BPURو خانواده های نظامی صحبت می کنند. او یکی از همکاران بنیاد فراملی، و حامی پلت فرم برای صلح و انسانیت.

دیوید سوانسون را در MSNBC, C-SPAN, دموکراسی در حال حاضر, گاردین, مبارزه با پانچ, رویاهای مشترک, حقیقت, پیشرفت روزانه, Amazon.com, TomDispatch, قلاب، و غیره