لوستر صلح

توسط رابرت کوهلر

"عمیقا از وظیفه رسمی خود برای ترویج رفاه بشری محروم هستند. . "

چی؟ آیا آنها جدی بودند؟

همانطور که خواندن کلمات را می خواندم، به نوعی ترس و وحشت زده می شوم قرارداد کلوغ بریانیک معاهده در 1928 امضا شد - توسط ایالات متحده، فرانسه، آلمان، بریتانیا، ژاپن و در نهایت هر کشور دیگری که وجود داشت. پیمان . . جنگ غیرقانونی است

"متقاعد شده است که زمان آن رسیده است که رهایی واقعی از جنگ به عنوان ابزار سیاست ملی باید انجام شود. . "

ماده اول: "طرفهای متعاهد عالی به اسم مردم خود اعلام میکنند که برای حل اختلافات بینالمللی جنگ را محکوم میکنند و از روابط خود با یکدیگر به عنوان ابزار سیاست ملی استفاده میکنند."

ماده دوم: "طرفهای متعاهد با توافق بر این هستند که حل و فصل یا حل تمام اختلافات و یا درگیری های هر نوع طبیعت یا هر مبدلی که ممکن است در میان آنها ایجاد شود، هرگز به جز روش های صلح آمیز مورد جستجو قرار نخواهند گرفت."

علاوه بر این، به عنوان دیوید سوانسون در کتاب خود ما را یادآوری کرده است وقتی جنگ جهانی غیرقانونی است، معاهده هنوز در حال اجرا است. هرگز لغو نشده است. هنوز هم، برای آنچه که ارزش دارد، حقوق بین الملل است. البته، آجیل است. قوانین جنگ و همه آن را می دانند. جنگ ما تنظیم پیش فرض ما است، اولین گزینه در حال انجام برای تقریبا هر اختلاف بین همسایگان جهانی، به ویژه هنگامی که باورهای مختلف مذهبی و قومیت ها بخشی از تقسیم است.

شما می دانید: "نتیجه گیری غیر قابل پیش بینی این است که ایران مذاکره نخواهد کرد." جان بولتون، سفیر سابق جورج بوش در سازمان ملل متحد، از سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیویورک تایمز هفته گذشته " . . حقیقت ناخوشایند این است که تنها اقدام نظامی مانند حمله 1981 اسراییل به راکتور اسیکور صدام حسین در عراق و یا تخریب آن 2007 یک رآکتور سوریه که توسط کره شمالی طراحی و ساخته شده است، می تواند به انجام آنچه لازم است. زمان وحشتناکی کوتاه است، اما اعتصاب هنوز هم می تواند موفق باشد. "

یا: "پرزیدنت اوباما رئیس جمهور السیسی (مصر) را مطلع کرد که او را از اکتبر 2013 در زمینه حمل هواپیماهای F-16، موشک های هارپون و کیت های مخزن M1A1 در اختیار دارد. رئیس جمهور همچنین به پرزیدنت السیسی توصیه کرد که وی همچنان به درخواست میلیارد دلاری سالانه کمک نظامی برای مصر ادامه دهد. "

این از یک است مطبوعات کاخ سفید، روز قبل از روز ماه مبارک رمضان صادر شد. "رئیس جمهور توضیح داد که این و مراحل دیگر کمک خواهد کرد که روابط کمک نظامی ما را بهبود بخشد تا بتواند به چالش های مشترک برای منافع آمریکا و مصری در منطقه ناپایدار کمک کند."

این جنجال آموره ژئوپولیتیک است. این همان چیزی است که کل عمر من بوده است: ناامیدکننده و بی رحمانه در جنگ نظامی. جنگ، اگر امروز امروز نیست فردا - جایی - در تمام نوشته هایی که از جنبه های درونی قدرتمندی به دست می آید، به طور کامل تلقی می شود. این فقط به عنوان "اعتراض" به چالش کشیده می شود که سخنرانی حاشیه ای است که از راهروهای قدرت محاصره شده است، که معمولا در رسانه های شرکت کننده به عنوان "تریاد بی پروا" و یا احساسات ناخوشایند ناخوشایند نادیده گرفته می شود.

زبان صلح قدرت ندارد در بهترین حالت، "خستگی جنگ" عمومی می تواند مشکل خاصی را برای موتور نظامی-صنعتی ژئوپولیتیک ایجاد کند. به عنوان مثال هولوکاست در جنوب شرقی آسیا، در ایالات متحده، به عنوان جنگ ویتنام، به عنوان مثال، دو دهه "سندرم ویتنام" فعالیت های نظامی آمریکا محدود به جنگ های پروکسی در آمریکای مرکزی و حمله به داخل و خارج از گرانادا، پاناما و، آره، عراق.

سندرم ویتنام بیش از فرسودگی عمومی و ناامیدی نبود. هرگز از لحاظ سیاسی به تغییر پایدار و یا قدرت واقعی سیاسی طرفداران صلح دست نیافت. در نهایت توسط 9-11 و جنگ (تضمین دائمی) با تروریسم جایگزین شد. صلح به طور رسمی به وضعیت تفکر آرزومند کاهش یافته است.

ارزش کتاب سوانسون که داستان پیمان کالگوگ بری را که توسط پرزیدنت کالوین کولیج در 1929 تصویب شده است، این است که یک دوران فراموش شده را به زندگی باز می گرداند، یک زمان - قبل از تثبیت مجتمع صنعتی و صنعتی همگرایی شرکتی رسانه های جمعی - زمانی که صلح، یعنی جهان بدون جنگ، یک ایده جامع و جهانی بود و حتی سیاستمداران اصلی می توانستند جنگ را برای آن چه ببینند ببینند: جهنم با بی نظمی. شکست فاجعه آمیز جنگ جهانی اول هنوز در آگاهی بشری بود. آن رمانتیک نبوده است. بشریت خواهان صلح بود. حتی پول بزرگ صلح خواستم مفهوم جنگ در آستانه مشروعیت دائمی و در واقع جنایتکاری بود.

دانستن این مهم است. دانستن اینکه جنبش صلح از 1920 ها می تواند به طور گسترده ای به سیاست بین المللی برسد، باید هر فعال صلح در این سیاره را ارتقا دهد. پیمان Kellogg-Briand، که توسط وزیر امور خارجه ایالات متحده فرانک B. Kellogg و وزیر امور خارجه فرانسه، آریستاید Briand نوشته شده است، همچنان یک قطب سیاسی است.

"عمیقا از وظیفه رسمی خود برای ترویج رفاه بشری محروم هستند. . "

آیا می توانید برای یک لحظه تصور کنید که چنین انسجامی می تواند تمام "منافع" کمتری را که راهروهای قدرت را جمع می کند دور کند؟

رابرت کوهلر روزنامه نگار مبتنی بر جایزه، شیکاگو و نویسنده سندیکای ملی است. کتاب او شجاعت قوی در زخم رشد می کند (Xenos Press) هنوز در دسترس است. با او تماس بگیرید koehlercw@gmail.com یا وبسایت خود را در مشترک wonders.com.

© 2015 TRIBUNE AGENCY CONTENT، INC.