در جنگ و کشتار هیچ چیز باشکوهی وجود ندارد. هزینه های انسانی جنگ بسیار فراتر از میدان جنگ است - این تأثیرات طولانی مدت بر همسران ، فرزندان ، برادران ، خواهران ، والدین ، پدربزرگ و مادربزرگ ، پسر عموها ، عمه ها و عموها دارد. همچنین مشخص شده است که بیشتر سربازان در طول تاریخ حاضر به کشتن انسانهای دیگر نیستند و ظاهراً این کار خلاف ماهیت آنها است. بنابراین ، به عنوان مجوز استفاده از خشونت در حل منازعات ، عواقب کشته شدن در جنگ وخیم است ... و عواقب خشونت تحریم شده توسط دولت معمولاً برای به اصطلاح برندگان و بازندگان ویرانگر است. این یک وضعیت بدون برد است.
جورج بوش گفته بود که ما با خطر "محور شر" کره ، ایران و عراق روبرو هستیم. متأسفانه دولت اوباما تعداد کشورهایی را که هدف قرار گرفته اند افزایش داده است. در حالی که ، مارتین لوتر کینگ ، جونیور گفت که مشکلات ناگوار در جهان فقر ، نژادپرستی و جنگ است. شرورهای سه گانه کینگ هر روز در سیاست های داخلی و بین المللی ایالات متحده بازی می شود. شاید اگر بوش و سپس اوباما واقعاً علاقه مند به پایان دادن به تروریسم بودند ، آنها با دقت بیشتری به تحلیل عمیق تر کینگ می پرداختند.
در طول تاریخ ، بحث ها در مورد چگونگی حل و فصل تعارض به بهترین شکل انجام شده است. انتخاب ها معمولاً خشونت و روش های مختلف عدم خشونت است. همچنین به نظر می رسد تفاوت جدی در نگرش بین چگونگی حل تعارض "افراد" در یک کشور و نحوه حل تعارضات بین "ایالات" وجود دارد. در این درگیری ها و مصوبات آنها است که فقر ، نژادپرستی و جنگ با هم تعامل دارند.
اکثریت قریب به اتفاق مردم در جهان اختلافات فردی را با روش های غیر خشونت آمیز (به عنوان مثال بحث ، توافقات شفاهی) حل می کنند. دکتر کینگ گفت که هدف از تغییر اجتماعی بدون خشونت یا حل تعارض بدون خشونت ، انتقام جویی نیست بلکه تغییر قلب به اصطلاح دشمن است. "ما هرگز با نفرت با نفرت از شر نفرت خلاص نمی شویم. او گفت ، "با خلاص شدن از دشمنی ، ما از شر یک دشمن خلاص می شویم. به ذات خود نفرت باعث تخریب و ریزش می شود. "
اکثر کشورها نیز قوانینی علیه استفاده فردی از خشونت وضع کرده اند. به عنوان مثال ، در جامعه مدنی ایالات متحده قرار نیست که فردی به عمد شخص دیگری را بکشد. در این صورت ، آنها تحت پیگرد قانونی دولت قرار دارند که ممکن است منجر به کشته شدن شخص به دلیل ارتکاب چنین جنایتی شود ، پس از دادرسی هیئت منصفه. مجازات در ایالات متحده ، به طور کلی فقط برای کسانی است که منابع ندارند. شایان ذکر است که ایالات متحده تنها کشور غربی است که هنوز از مجازات اعدام استفاده می کند ، که به طور قابل ملاحظه ای برای افراد بسیار فقیر و غیر متناسب افراد رنگارنگ اعمال می شود - افرادی که معمولاً امکانات لازم برای دفاع از خود را ندارند. مجازات اعدام نمونه ای عمیق از خشونت (یا ترور) مجازات شده توسط دولت به عنوان راهی برای حل منازعات است. از نظر دکتر کینگ ، سیاست داخلی آمریکا نژادپرستانه است ، اساساً جنگ علیه فقرا است و با مجازات اعدام ، مردمی را نشان می دهد که حاضر به بخشش نیستند.
سالها پیش می خواستم درباره جنگ بیشتر بدانم و با ساده لوحی برخی از دوستان پدرم را که در جنگ جهانی دوم در آلمان جنگیده بودند تحقیق کردم. آنها با من صحبت نمی کنند آنها هیچ چیز مشترک نیستند. مدتی طول کشید تا معنی رد آنها را درک کرد. جنگ ، از آن زمان آموخته ام ، مترادف با چنین خشونت ، درد و رنجی است که تعجب آور نیست که به اشتراک گذاشتن این تجربیات کاری است که اکثر مردم مایل به انجام آن نیستند. در کتاب او آنچه که هر فرد باید در مورد جنگ بداندخبرنگار کریس هجز می نویسد ، "ما جنگ را بزرگ می کنیم. ما آن را به سرگرمی تبدیل می کنیم. و در همه اینها ما فراموش می کنیم که جنگ به چه معناست ، چه بلایی سر افرادی می آورد که از آن رنج می برند. ما از سربازان و خانواده هایشان می خواهیم فداکاری کنند که بقیه زندگی آنها را رنگ می کند. به نظر من کسانی که بیشتر از جنگ متنفر هستند ، کهنه سربازانی هستند که این مسئله را می دانند. "
در حل منازعات "بین دولتها" ، حداقل در میان افراد معقول ، جنگ به دلایل مختلفی که مهمترین ظرفیت تخریب آن است ، همیشه آخرین چاره تلقی می شود. مفهوم "جنگ عادلانه" بر این فرض استوار است - که قبل از جنگ ، همه چیز برای حل درگیری تلاش شده است. با این وجود ، برای نقل قول دوباره دکتر کینگ ، او عاقلانه پرسید که چرا "قتل یک شهروند در کشور خودتان جرم است ، اما قتل شهروندان یک ملت دیگر در جنگ عملی فاخرانه است؟" مقادیر برای اطمینان تحریف شده اند.
ایالات متحده تاریخ سحر آمیز از استفاده از خشونت بیش از حد را در تلاش برای حل و فصل اختلافات بین المللی در آنچه به طور کلی تمایل به کنترل و دسترسی به منابع طبیعی، مانند نفت است. ایالات متحده به ندرت در مورد دلایل واقعی جنگ خود در مورد شفاف صحبت می کند. ریاکاری شدید است در حالی که در همان زمان جوانان ما آموزش می کشند.
با مواجهه با شرارت های سه گانه نژاد پرستی، فقر و جنگ، اهداف جنگ های آمریكا شباهت های قابل توجهی به كسانی كه در عرصه داخلی ما مجازات می شوند، وجود دارد. این است که همیشه فقرا و مردم رنگ به جای بانکداران فاسد تا حد زیادی ثروتمند و سفید، رهبران شرکت های بزرگ و مقامات دولتی و غیره است. پاسخگویی در سیستم عدالت و دادگاه ایالات متحده به شدت فقدان است و مسئله کلاس و نابرابری در کل بسیار مهم است نابرابری ها بیشتر شدیدتر می شود. با این وجود، حادثه فرگوسن و بی شماری دیگر در سراسر ایالات متحده منجر به از دست دادن غم انگیز زندگی سیاه و سفید، البته، به عنوان نمونه های آشنا از رفتار معمول در امریکا می آید. همانند در عرصه داخلی ما، تهاجم ایالات متحده عمدتا به شدت فقیر، مجهز به بیمارستان و کشورهایی است که مردم رنگین کشیده اند، که در آن ایالات متحده حداقل میتواند از یک پیروزی کوتاه مدت اطمینان یابد.
خشونت بر ما به عنوان یک جامعه تأثیر "وحشیانه ای" دارد. به هر حال شما نگاه کنید برای ما خوب نیست. چند سال پیش ، انسان شناس انگلیسی ، کالین ترنبول ، تأثیر مجازات اعدام در ایالات متحده را مطالعه کرد. وی با نگهبانان محکوم به اعدام ، افرادی که سوئیچ برق را کشیده اند ، زندانیان در معرض اعدام و اعضای خانواده همه این افراد مصاحبه کرده است. تأثیر منفی روانشناختی و مشکلات بهداشتی که برای همه کسانی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در قتل دولتی نقش داشتند ، عمیق بود. هیچکس از وحشت نجات پیدا نکرد.
جامعه شناسان همچنین شروع به بررسی تأثیر "جنگ" بر جامعه کرده اند. این همچنین یک اثر "وحشیانه" بر ما دارد. شناخته شده است که آنچه تا حد زیادی رفتار فردی ما را شکل می دهد خانواده و همسالانی است که ما را احاطه کرده اند. اما آنچه جامعه شناسان به آن نگاه نکرده اند ، تأثیر سیاست های دولت بر رفتارهای فردی است. برخی از جامعه شناسان دریافته اند که پس از جنگ افزایش استفاده از خشونت در کشورها هم در بازندگان و هم در بازندگان وجود دارد. جامعه شناسان برای توضیح این پدیده به الگوی جانبازان خشن و مدل اخلال اقتصادی و سایر مدلها پرداخته اند. تنها توضیحی که به نظر می رسد بسیار قانع کننده باشد ، پذیرش دولت برای استفاده از خشونت برای حل تعارض است. هنگامی که همه شاخه های دولت از قوه مجریه ، قانونگذار ، دادگاه ها خشونت را به عنوان ابزاری برای حل تعارض بپذیرند ، به نظر می رسد که برای افراد فیلتر می شود - در واقع استفاده از خشونت به عنوان یک دوره قابل قبول در ما یک چراغ سبز است. زندگی روزمره.
شاید یکی از جذاب ترین استدلال ها علیه اعزام زنان و مردان جوان خود به جنگ این باشد که بیشتر ما اصلاً نمی خواهیم آدم بکشیم. علی رغم اینکه به ما آموخته اند که جنگ ها تا چه اندازه با شکوه می توانند باشند ، اکثر ما به درخواست کشتن عمل نمی کنیم. در کتاب جذاب او در قتل: هزینه های روحی یادگیری برای کشتن در جنگ و جامعه (1995) ، سرهنگ دوم ، روانشناس ، دیو گروسمن ، یک فصل کامل را به "آتش نشانان در طول تاریخ" اختصاص داده است. تحقیقات نشان داده است که در طول تاریخ ، در هر جنگی ، فقط 15 تا 20 درصد سربازان حاضر به کشتن هستند. این درصد کم جهانی است و در طول تاریخ ثبت شده مربوط به سربازان هر کشوری است. جالب اینجاست که حتی فاصله از دشمن لزوماً کشتار را ترغیب نمی کند. گروسمن این یافته جالب را ارائه می دهد كه: "حتی با این برتری ، فقط 1 درصد از خلبانان جنگنده آمریكایی 40٪ كل خلبانان دشمن را كه طی جنگ جهانی دوم سرنگون شده اند ، تشکیل می دهند. اکثریت کسی را شلیک نکردند و حتی سعی نکردند. "
واضح است که ایالات متحده از این درصد کم قاتلان استقبال نمی کند ، بنابراین شروع به تغییر نحوه آموزش ارتش خود کرد. آمریکایی ها شروع به استفاده از ترکیبی از "شرطی سازی عملیاتی" IP Pavlov و BF Skinner در آموزش خود کردند که باعث حساسیت بیشتر سربازان ما با تکرار می شود. یکی از تفنگداران دریایی به من گفت که در آموزش مقدماتی نه تنها کشتن را بی وقفه "تمرین" می کنی بلکه لازم است کلمه "کشتن" را در پاسخ به همه دستورات بگویی. گروسمن گفت: "اساساً این سرباز چندین بار تمرین را انجام داده است ،" هنگامی كه او در جنگ كشتی می كند قادر است ، در یك سطح ، خود را انكار كند كه در واقع انسان دیگری را می كشد. " با جنگ کره 55٪ از سربازان آمریکایی قادر به کشتن بودند و توسط ویتنام 95٪ حیرت انگیز قادر به این کار بودند. گروسمن همچنین اظهار داشت كه ویتنام در حال حاضر به عنوان اولین جنگ دارویی شناخته می شود كه در آن ارتش آمریكا سربازان ما را با مقدار زیادی مواد مخدر تغذیه می كند تا حواس آنها را كمرنگ كند در حالی كه آنها رفتار خشونت آمیز دارند و احتمالاً آنها در عراق نیز همین كار را می كنند.
گروسمن در پاسخ به س theال درصد پایین قاتلان در نبرد می گوید: "همانطور که این س thisال را بررسی کردم و از نظر یک مورخ ، یک روانشناس و یک سرباز روند کشتار در جنگ را بررسی کردم ، متوجه شدم که یک عامل اصلی که در درک مشترک کشتار در جنگ وجود ندارد ، عاملی است که به این سوال پاسخ می دهد و موارد دیگر. این عامل گمشده یک واقعیت ساده و قابل اثبات است که در اکثر مردان مقاومت شدیدی در برابر کشتن هم نوعان خود دارد. مقاومت به قدری قوی که در بسیاری از شرایط ، سربازان در میدان جنگ قبل از غلبه بر آنها می میرند. "
این واقعیت که ما نمی خواهیم بکشیم تاییدیه انسانیت ماست. آیا واقعاً می خواهیم زنان و مردان جوان خود را از نظر رفتاری به قاتلانی متخصص و ماهر تبدیل کنیم؟ آیا واقعاً می خواهیم رفتار جوانان خود را از این طریق اصلاح کنیم؟ آیا واقعاً می خواهیم جوانان ما نسبت به انسانیت خود و دیگران حساسیت زدایی کنند؟ آیا وقت آن نرسیده است که به شرورهای واقعی در جهان بپردازیم ، محور اصلی شر نژادپرستی ، فقر و جنگ و همه اینها همراه با طمع کنترل منابع جهانی با هزینه همه ما است؟ آیا واقعاً می خواهیم دلارهای مالیاتی ما برای کشتن فقیران جهان ، نابودی کشورهای آنها و خشونت بیشتر ما در این روند استفاده شود؟ مطمئناً ما می توانیم از این بهتر عمل کنیم!
هدر گری "Just Peace" را در WRFG-Atlanta 89.3 FM تهیه می کند که اخبار محلی ، منطقه ای ، ملی و بین المللی را پوشش می دهد. وی در سال 1985-86 برنامه غیر خشونت آمیز را در مرکز تغییرات اجتماعی بدون خشونت مارتین لوتر کینگ ، جونیور در آتلانتا کارگردانی کرد. او در آتلانتا زندگی می کند و می توان در آنجا به آنجا دسترسی پیدا کرد justpeacewrfg@aol.com.
