نویسنده لارنس ویتنر ، جنگ جرم است، اکتبر 11، 2021
در 10 سپتامبر 2021 ، در طی یک نشست مهم دیپلماتیک که به صورت تلفنی انجام شد ، جوزف بایدن ، رئیس جمهور آمریکا و شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین بر ضرورت روابط بهتر بین دو ملت خود تأکید کردند. بر اساس خلاصه رسمی چینی، شی گفت: "وقتی چین و ایالات متحده همکاری کنند ، دو کشور و جهان از آن سود خواهند برد. وقتی چین و ایالات متحده در رویارویی باشند ، دو کشور و جهان متضرر خواهند شد. " وی افزود: صحیح کردن رابطه درست است. به به کاری که باید انجام دهیم و باید به خوبی انجام دهیم. "
در حال حاضر ، به نظر می رسد دولت های دو ملت از روابط همکاری دور هستند. در واقع ، به شدت به یکدیگر مشکوک هستیم ، ایالات متحده و چین هزینه های نظامی خود را افزایش می دهند ، توسعه سلاح های هسته ای جدید، درگیر نزاع های داغ بر سر مسائل سرزمینی، و تیز کردن آنها رقابت اقتصادیبه اختلاف بر سر وضعیت تایوان و دریای چین جنوبی به ویژه نقاط احتراق برای جنگ هستند.
اما در صورت تصور ایالات متحده و چین ، احتمالات را تصور کنید انجام داد همکاری کردن. از این گذشته ، این کشورها دارای دو بودجه نظامی بزرگ جهان و دو اقتصاد بزرگ هستند ، دو مصرف کننده اصلی انرژی هستند و مجموعاً 1.8 میلیارد نفر جمعیت دارند. با همکاری یکدیگر ، آنها می توانند تأثیر بسزایی در امور جهان داشته باشند.
به جای آماده شدن برای رویارویی مرگبار نظامی - درگیری که ظاهر شد به طرز خطرناکی بستن در اواخر سال 2020 و اوایل سال 2021 - ایالات متحده و چین می توانند درگیری های خود را برای میانجیگری و حل و فصل به سازمان ملل متحد یا سایر نهادهای بی طرف مانند انجمن ملل جنوب شرقی آسیا واگذار کنند. صرف نظر از جلوگیری از یک جنگ ویرانگر بالقوه ، شاید حتی یک جنگ هسته ای ، این سیاست با صرفه جویی هایی که می تواند به تقویت عملیات سازمان ملل متحد و تأمین بودجه برنامه های اجتماعی داخلی آنها اختصاص دهد ، کاهش قابل توجهی در هزینه های نظامی را تسهیل می کند.
به جای اینکه دو کشور مانع اقدامات سازمان ملل برای حفاظت از صلح و امنیت بین المللی شوند ، می توانند از آن به طور کامل حمایت کنند - برای مثال ، با تصویب سازمان ملل معاهده منع سلاح های هسته ای.
به جای ادامه دادن به عنوان جهان بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ایاین دو غول اقتصادی می توانند با یکدیگر برای مقابله با فاجعه فزاینده آب و هوا با کاهش ردپای کربن و حمایت از توافقنامه های بین المللی با سایر کشورها برای انجام همین کار تلاش کنند.
بجای سرزنش یکدیگر برای همه گیری فعلی ، آنها می توانند در زمینه اقدامات بهداشت عمومی جهانی ، از جمله تولید و توزیع گسترده واکسن Covid-19 و تحقیق در مورد سایر بیماریهای بالقوه وحشتناک ، همکاری کنند.
آنها می توانند به جای مشارکت در رقابتهای اقتصادی و جنگهای تجاری هدر برنده ، منابع و مهارتهای اقتصادی وسیع خود را برای ارائه برنامه های توسعه اقتصادی و کمکهای مستقیم اقتصادی به کشورهای فقیرتر با یکدیگر ترکیب کنند.
بجای محکوم کردن یکدیگر در مورد نقض حقوق بشر ، آنها می توانند اعتراف کنند که هر دو به اقلیت های نژادی خود ظلم کرده اند ، برنامه هایی برای پایان دادن به این بدرفتاری اعلام کرده و به قربانیان آن غرامت پرداخته اند.
اگرچه ممکن است به نظر برسد که چنین چرخشی غیرممکن است ، چیزی تقریبا قابل مقایسه این اتفاق در دهه 1980 رخ داد ، زمانی که جنگ سرد آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی ، که مدت ها جزء اصلی روابط بین الملل بود ، به طور ناگهانی و غیر منتظره به پایان رسید. میخائیل گورباچف ، رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی در زمینه موج گسترده اعتراضات مردمی علیه اوج گرفتن جنگ سرد و به ویژه خطر روزافزون جنگ هسته ای ، این خرد را داشت که ببیند این دو کشور هیچ چیز برای بدست آوردن و از دست دادن زیاد ندارند. ادامه مسیر افزایش درگیری نظامی او حتی موفق شد رونالد ریگان ، رئیس جمهور آمریکا را که مدتها شاهین مشتاق بود اما تحت فشار مردم قرار گرفته بود ، در مورد ارزش همکاری بین دو ملت خود متقاعد کند. در سال 1988 ، با رویارویی سریع آمریکا و شوروی ، ریگان با گورباچف در میدان سرخ مسکو قدم زد و به تماشاگران کنجکاو گفت: "ما تصمیم گرفتیم به جای اینکه درباره یکدیگر صحبت کنیم. به خوبی کار می کند. ”
متأسفانه ، در دهه های بعد ، رهبران جدید هر دو کشور فرصت های عظیمی را برای صلح ، امنیت اقتصادی و آزادی سیاسی که در پایان جنگ سرد ایجاد شد ، از دست دادند. اما ، حداقل برای مدتی ، رویکرد مشارکتی به خوبی کار کرد.
و دوباره می تواند.
با توجه به وضعیت یخبندان کنونی روابط بین دولت های ایالات متحده و چین ، به نظر می رسد که علیرغم لفاظی های امیدوار کننده در دیدار اخیر بایدن شی ، آنها هنوز آمادگی روابط همکاری را ندارند.
اما آینده چه چیزی را به دنبال خواهد داشت ، موضوعی دیگر است - به ویژه اگر مردم جهان ، مانند جنگ سرد ، با جرات تصور راه بهتری تصمیم بگیرند که لازم است دولتهای دو قدرتمندترین کشور تعیین شوند. کشورها در یک مسیر جدید و پربارتر
[دکتر. لارنس ویتنر (https://www.lawrenceswittner.com/ ) استاد افتخاری تاریخ در SUNY / آلبانی و نویسنده مقابله با بمب (انتشارات دانشگاه استنفورد).]
