توسط جوی اول
کوه هورب ، ویسك. - بانی بلوک ، جیم مورفی ، لارس و پتی پریپ ، مری بت شلاگک و من از ساعت 10:90 صبح - ظهر پنجشنبه 94 اکتبر 5 در منطقه استراحت 10 در طول I- 00/9 ، حدود 2014 مایلی جنوب ماوستون بودیم. ما یک هواپیمای بدون سرنشین مدل و انبوهی از آگهی های تبلیغاتی "6 نکته ای که باید درباره هواپیماهای بدون سرنشین بدانید" داشتیم تا به ما در دسترسی به مردم کمک کنند و بنابراین آنها می توانند در مورد آنچه که فقط در جاده اتفاق می افتد در پایگاه گارد ملی هوایی Volk Field اطلاعات بیشتری کسب کنند. ما در آنجا به عنوان همبستگی با دیگران در سراسر کشور به عنوان بخشی از "هفته برای صلح فضا را نگه دارید" و روزهای جهانی اقدامات علیه هواپیماهای بدون سرنشین با حمایت مالی Code Pink ، Know Drones و سایر گروه ها حضور داشتیم.
ما در این مکان استراحت خاص اقدام به پخش اعلامیه کردیم زیرا نزدیکترین پایگاه به پایگاه گارد ملی هوایی Volk Field است ، حدود 20 مایلی جنوب پایگاه. ما به عنوان ائتلاف ویسکانسین برای زمین زدن هواپیماهای بدون سرنشین و خاتمه دادن به جنگ ها ، تقریباً سه سال است که در بیرون از دروازه های Volk Field هوشیاری می کنیم و نسبت به آموزش خلبانانی که پهپادهای سایه را اداره می کنند ، اعتراض می کنیم. ما هر 4 علامت خود را در پایگاه قرار می دهیمth سه شنبه از ماه از 3: 30-4: 30. در 4: PM 00 در اطراف اتومبیل های 100 پایه را ترک می کنند و از سمت راست ما رانندگی می کنند و بنابراین ما قرار گرفتن در معرض بسیاری از آنها را داریم.
چند سالی است که جیم از ما خواسته است که در مناطق استراحت جزوه را امتحان کنیم و این یک فرصت عالی برای آموزش عمومی است. ما توانستیم با یک مقطع واقعی از آمریکای میانه ارتباط برقرار کنیم و این فرصت را داشتیم که جزوه های خود را توزیع کنیم و با مردم در مورد آنچه در Volk Field و همچنین جنگ های هواپیماهای بدون سرنشین در خارج از کشور می گذرد صحبت کنیم. تعداد نسبتاً خوبی از مردم حمایت کرده و با ما درگیر بودند. کاملاً به نظر می رسید که آنها احساسات زیادی در مورد جنگ هواپیماهای بدون سرنشین ندارند. تعداد کمی از مردم بودند که از دیدن ما در آنجا بسیار ناراضی بودند و با زبانی کاملا غیر دوستانه شل شدند.
اندکی بعد که به منطقه استراحت رسیدیم و راه اندازی هواپیمای بدون سرنشین را آغاز کردیم ، مدیر منطقه استراحت بیرون آمد و به ما گفت که باید وسایل خود را جمع کنیم و آنجا را ترک کنیم. گفتیم که در اموال عمومی هستیم و قصد داریم تا آنجا بمانیم ظهر. ما همچنین به او گفتیم كه هیچ كسی را مسدود نمی كنیم یا تهدیدآمیز عمل نمی كنیم و به او یك بروشور دادیم. او وقتی این حرف را به او گفتیم ناراحت و عصبانی شد و گفت که اگر ما آنجا را ترک نکنیم مجبور می شویم با گشت دولت تماس بگیریم و فکر نمی کرد که ما دوست داریم این کار تا این حد پیش رود. ما پاسخ دادیم که ما می خواهیم او با گشت ایالتی تماس بگیرد زیرا می دانستیم که حق حضور در آنجا را داریم. او سر و صدا رفت.
حدوداً 15 دقیقه طول کشید که یک افسر لباس ساده با کت و شلواری که خدمه آراسته و برچسب گردنش را نشان داده بود ، به ما نزدیک شد. وی گفت که به وی گفته شده است که مزاحمتی ایجاد شده است و از ما پرسید که آیا اختلالی وجود دارد یا خیر. جیم در پاسخ به این سوال که آیا به نظر می رسد اختلالی ایجاد شده است؟ افسر با عصبانیت پاسخ داد که او س beالات را می پرسد و ما جواب خواهیم داد.
ما برای او توضیح دادیم که چه کار می کنیم ، در مالکیت عمومی هستیم و این حق قانونی ماست که در آنجا باشیم. ما به او گفتیم که ما هیچ کس را مسدود نمی کنیم و اگر آنها یک بروشور نمی خواهند ما آن را تحت فشار قرار نمی دهیم.
در آن زمان یک افسر گشت ایالتی با لباس متحدالشکل در صحنه حاضر شد. افسری که با او صحبت می کردیم گفت که افسر متحدالشکل لباس را تحویل می گیرد. بعد از اینکه چند دقیقه ای آن دو صحبت کردند ، افسر لباس فرم آمد و ما به او گفتیم چه کار می کنیم. او به ما گفت که ممکن است برخی از موقعیت ما قدردانی نکنند ، و او گفت که اگر آنها شروع به گفتن چیزهایی کردند که ما دوست نداریم ، باید گونه دیگر را برگردانیم. ما به او گفتیم که ما بدون خشونت عمل می کنیم و در تنش زدایی در این نوع شرایط مهارت داریم. او به ما گفت روز خوبی داشته باشیم و راه افتاد. احساس می شد این یک برد کوچک برای ما است. اغلب اوقات پلیس تماس گرفته نمی شود و در آخر آنها به ما می گویند که جلو برویم و آنچه را که ما انجام می دهیم ادامه دهیم.
چند دقیقه بعد یک اتومبیل کلانتر جونو کانتی وارد منطقه استراحت شد و پارک کرد. او با ما صحبت نکرد ، اما قبل از اینکه هر دو از آنجا دور شوند ، چند دقیقه را با شخصی در یک ماشین پلیس بدون مارک صحبت کرد. به نظر می رسید که فعالیت های شهروندان در این روز پیروز شده است.
من می خواهم یک داستان در مورد یک مرد برایم تعریف کنم که با او صحبت کردم. همانطور که من یک بروشور به او دادم ، او گفت که از آنچه ما انجام می دهیم حمایت می کند. اما ، وی گفت ، نوه اش در ارتش بود و برای پهپادها دوربینی را اداره می كرد و كودكان را نمی كشت. (در یکی از تابلوهای ما نوشته شده بود: "هواپیماهای بدون سرنشین کودکان را می کشند.)" من پاسخ دادم که بسیاری از افراد بی گناه از جمله کودکان بسیاری وجود دارند که در اثر حملات هواپیماهای بدون سرنشین در کشورهای خارج از کشور کشته می شوند. او دوباره گفت که نوه اش بچه ها را نكشت. من به او گفتم که لیستی از اسامی بسیاری از کودکانی که کشته شده اند را در اختیار ما قرار داده است. او دوباره گفت که نوه اش یک خانواده خانوادگی بود و چهار فرزند داشت و او بچه ها را نمی کشد. وی افزود كه وی سالها پرستار كمك كننده جراحی با كودكان بوده است و می دانسته كه كودكان آسیب دیده چگونه است و نوه اش كودكان را نمی كشد.
این داستان نشان دهنده قطع ارتباط و انکار در جامعه ما است ، در مورد اینکه چقدر می خواهیم باور کنیم که ما بچه های خوبی هستیم ، که دیگران را آزار نمی دهیم. با این حال ، مردم در سراسر جهان در نتیجه سیاست های دولت ما در حال مرگ هستند. به نظر می رسد افراد کافی نیستند که علیه آنچه در جریان است صحبت کنند ، زیرا بسیاری از مردم حاضر نیستند واقعاً به مرگ و ویرانی نگاه کنند که ارتش ما در سراسر جهان باقی مانده است. بستن چشم بسیار راحت تر است. من فکر می کنم این یک مرد واقعا خوب بود که من با او صحبت کردم ، و بسیاری از افراد خوب مانند او وجود دارد. چگونه می توانیم این افراد خوب را از خواب بیدار کرده و به جنگ بپیوندند تا بتوانند به وحشتی که دولت ما و ما در سرتاسر جهان مرتکب می شویم اعتراف کرده و مسئولیت آن را بپذیریم؟
هر شش نفری که آنجا بودیم احساس می کردیم این یک کار موفقیت آمیز است و همه توافق کردیم که باید به منطقه استراحت برگردیم و در آنجا بتوانیم به افرادی برسیم که در غیر این صورت به آنها دسترسی نخواهیم یافت. نمی توان دانست که چه نوع تأثیری داشته ایم ، اما امیدواریم که چند نفر را لمس کرده باشیم.
لطفاً مناطق استراحت نزدیک خود را به عنوان مکان احتمالی تظاهرات در نظر بگیرید. ما دیگر میادین شهر نداریم. حداقل در ویسکانسین اعتراض در مراکز خرید غیرقانونی است زیرا مالکیت آنها خصوصی است. یافتن فضای عمومی که افراد زیادی در آن وجود داشته باشد همیشه کار ساده ای نیست ، اما این امروز آزمایش خوبی بود و ما کشف کردیم که پلیس سعی نخواهد کرد از تظاهرات در یک مکان استراحت در ویسکانسین جلوگیری کند. اما دوباره ، کی می داند دفعه بعد چه اتفاقی می افتد. تمام چیزی که من به طور قطع می دانم این است که ما بر خواهیم گشت.
