عصر طلایی پرل هاربر

 توسط دیوید سوانس که ما بخوانیم اولیس در بلومس دی هر شانزدهم ژوئن (یا اگر این کار را نکنیم باید انجام دهیم) من فکر می کنم که هر 16 دسامبر نه تنها باید بزرگداشت قانون بزرگ 7 را که جنگ در پنسیلوانیا را ممنوع کرده است بلکه پرل هاربر را نیز نشان دهد ، نه با تجلیل از ایالت پرماور که 1682 سال وجود داشت ، اما با خواندن عصر طلایی توسط گور ویدال و با عجیب و غمگینی از جنس عجیب و غریب عجیب و غریب عصر طلایی کشتن امپراطوری ضد انزواطلبی که زندگی هر شهروند آمریکایی زیر سن 73 را شامل می شود.

روز عصر طلایی باید شامل قرائت عمومی از رمان ویدال و تأییدیه های درخشان آن توسط واشنگتن پست، نیویورک تایمز کتاب نقد کتاب، و هر مقاله شرکتی دیگر در سال 2000 ، همچنین به عنوان سال 1 BWT (قبل از جنگ در زمین) شناخته می شود. از نظر من ، حتی یک مورد از این روزنامه ها ، تجزیه و تحلیل جدی جدی درباره چگونگی مانور پرزیدنت فرانکلین دی روزولت در ایالات متحده در جنگ جهانی دوم چاپ نکرده است. با این وجود رمان ویدال - به عنوان داستان تخیلی ارائه می شود ، اما کاملاً به واقعیت های مستند تکیه می کند - داستان را با صداقت کامل بازگو می کند ، و به نوعی ژانر استفاده شده یا شجره نامه نویسنده یا مهارت ادبی وی یا طول کتاب (تعداد صفحات زیادی برای ویراستاران ارشد به او مجوز می دهد تا حقیقت را بگوید.

مطمئنا بعضی از مردم خواندند عصر طلایی و بی ادبانه آن را اعتراض کرد، اما آن را یک حجم قابل احترام باقی مانده است. من می توانم علت را با آشکارا در مورد محتوای آن بنویسید. این ترفند که من به همه توصیه می کنم این است که کتاب را به دیگران توصیه یا توصیه کنم بدون به آنها گفتن چه چیزی در آن است

با وجود اینکه یک فیلمساز شخصیت اصلی کتاب است ، تا آنجا که من می دانم از آن یک فیلم ساخته نشده است - اما یک پدیده گسترده از قرائت عمومی می تواند این اتفاق را رقم بزند.

In عصر طلایی، ما در داخل تمام درب های بسته به دنبال انگیزه انگلیس برای دخالت ایالات متحده در جنگ جهانی دوم هستیم؛ همانطور که رئیس جمهور روزولت تعهد به نخست وزیر وینستون چرچیل را به عهده می گیرد، چون جنگجویان جنگی کنوانسیون جمهوری خواه را دستکاری می کنند تا مطمئن شوند هر دو احزاب نامزدهای انتخاباتی 1940 را برای مبارزه با صلح در حالی که برنامه ریزی جنگ را هدف قرار داده اند، اعلام می کنند؛ چرا که FDR به دنبال یک دوره بی سابقه ای به عنوان رئیس جمهور در زمان جنگ است، اما باید خود را با آغاز یک پیش نویس و مبارزات انتخاباتی به عنوان رییس جمهور پیشین در زمان تهدید ملی مطرح کند. و به عنوان FDR کار می کند به تحریک ژاپن به حمله به برنامه مورد نظر خود را.

پژواک ها وهم آور است. روزولت به صلح می پردازد ("بجز در صورت حمله") ، مانند ویلسون ، مانند جانسون ، مانند نیکسون ، مانند اوباما ، و مانند سایر اعضای کنگره که در حالی که آشکار و خلاف قانون اساسی از توقف یا مجوز جنگ فعلی خودداری می کنند ، دوباره انتخاب شدند. روزولت ، پیش از انتخابات ، هنری استیمسون را به عنوان یک وزیر جنگ مشتاق جنگ منصوب می کند. در مجموع بر خلاف اش کارتر به عنوان نامزد وزیر "دفاع" نیست.

بحث و گفتگوهای روز عصر طلایی ممکن است برخی از حقایق شناخته شده در مورد موضوع را شامل شود:

در 7 دسامبر 1941 ، رئیس جمهور فرانکلین دلانو روزولت اعلامیه جنگ را علیه ژاپن و آلمان تنظیم کرد ، اما تصمیم گرفت که نتیجه ای نخواهد گرفت و به تنهایی با ژاپن رفت. همانطور که انتظار می رفت ، آلمان به سرعت علیه ایالات متحده جنگ اعلام کرد.

FDR تلاش کرده است که به مردم آمریكا درباره كشتی های آمریكا كه از جمله یكی از آنها استفاده می شود دروغ بگوید گریر و کرنیکه کمک به هواپیماهای بریتانیایی زیردریایی های آلمانی داشت، اما روزولت تصور می کرد که بی گناه مورد حمله قرار گرفته است.

روزولت نیز دروغ گفت که او در اختیار داشتن یک نقشه مخفی نازی برای برنامه ریزی برای فتح آمریكای جنوبی بود و همچنین طرح مخفی نازی برای جایگزینی تمام ادیان با نازیسم بود.

از دسامبر 6، 1941، هشتاد درصد از مردم آمریکا مخالف ورود به جنگ بودند. اما روزولت قبلا این پیش نویس را تاسیس کرده بود، گارد ملی را فعال کرد، نیروی دریایی بزرگ را در دو اقیانوس ایجاد کرد، ناوشکن های قدیمی را به انگلیس در ازای مبادلات آن در کارائیب و برمودا فروخت و مخفیانه دستور ایجاد یک لیست از هر ژاپنی و ژاپنی آمریکایی در ایالات متحده.

در 28 آوریل 1941 ، چرچیل دستورالعمل مخفیانه ای را به کابینه جنگ خود نوشت: "تقریباً قطعی است که ورود ژاپن به جنگ با ورود فوری ایالات متحده به طرف ما دنبال شود."

در اوت 18، 1941، چرچیل با کابینه خود در 10 Downing Street دیدار کرد. این جلسه شباهتی به ماه 23 جولای، 2002 داشت، که در همان آدرس برگزار شد، که دقیقه آن دقیقه به خیابان Downing Street معروف شد. هر دو جلسه نشان داد که قصد مخفی ایالات متحده برای رفتن به جنگ است. چرچیل در جلسه 1941 به کابینه خود گفت: "رئیس جمهور گفته بود که جنگ را بر عهده می گیرد، اما آن را اعلام نمی کند." علاوه بر این، "برای انجام یک حادثه همه چیز باید انجام شود".

از اواسط دهه 1930 فعالان صلح آمریكا - آن دسته از افراد كه نسبت به جنگهای اخیر آمریكا بسیار حق داشتند - علیه دشمنگیری ژاپن و نقشه های نیروی دریایی آمریكا برای جنگ با ژاپن راهپیمایی می كردند - نسخه 8 مارس 1939 ، نسخه "جنگ تهاجمی طولانی مدت "که ارتش را نابود می کند و زندگی اقتصادی ژاپن را مختل می کند.

در ماه ژانویه 1941، تبلیغ کننده ژاپن خشم خود را از پرل هاربر در سرمقاله ای ابراز کرد و سفیر ایالات متحده در ژاپن در دفتر خاطرات خود نوشت: "در اطراف شهر صحبت های زیادی وجود دارد که ژاپنی ها در صورت قطع رابطه با ایالات متحده قصد دارند همه را در یک حمله غافلگیرکننده جمعی به پرل هاربر بروید. البته من به دولتم اطلاع دادم. "

در ماه فوریه 5، 1941، دریاسالار ریچموند کلی ترنر به وزیر جنگ هانری استمسون نامه ای نوشت تا هشدار دهد که احتمال حملات شگفت انگیزی در پرل هاربر وجود دارد.

همانطور که قبلا به عنوان 1932 ایالات متحده با چین در مورد ارائه هواپیما، خلبانان، و آموزش برای جنگ با ژاپن صحبت کرد. در ماه نوامبر 1940، روزولت چین را برای صد میلیون دلار برای جنگ با ژاپن وام داد و پس از مشاوره با بریتانیا، وزیر خزانه داری ایالات متحده، هنری مورگنتائو، قصد داشت بمب گذاران چینی را با خدمه های آمریکایی برای بمباران در توکیو و دیگر شهرهای ژاپن بفرستد.

در 21 دسامبر سال 1940 ، وزیر دارایی چین ، تلویزیون سونگ و سرهنگ کلر چنو ، یک هواپیمای بازنشسته ارتش ایالات متحده که برای چینی ها کار می کرد و حداقل از سال 1937 آنها را به استفاده از خلبانان آمریکایی برای بمباران توکیو دعوت می کرد ، در ناهار خوری هنری مورگنتاو دیدار کردند. اتاق برای برنامه ریزی برای بمب گذاری در آتش ژاپن. مورگنتاو گفت اگر چینی ها بتوانند ماهانه 1,000 دلار به آنها بپردازند می تواند مردان را از وظیفه خود در سپاه هوایی ارتش ایالات متحده آزاد كند. سونگ موافقت کرد

در ماه مه 24، 1941، نیویورک تایمز در مورد آموزش نیروی هوایی چین توسط ایالات متحده و تهیه "تعداد زیادی هواپیمای جنگنده و بمب افکن" به چین توسط ایالات متحده گزارش داده است. عنوان زیر را بخوانید: "بمباران شهرهای ژاپن پیش بینی می شود".

تا ژوئیه ، هیئت مشترک ارتش و نیروی دریایی طرحی را به نام JB 355 برای بمباران ژاپن تصویب کرده بود. یک شرکت مقدماتی هواپیماهای آمریکایی را خریداری می کند تا توسط داوطلبان آمریکایی آموزش دیده توسط چنول و پرداخت توسط گروه مقدم دیگر به آنها منتقل شود. روزولت تصویب کرد و لاوچلین کوری ، متخصص چین ، به قول نیکلسون بیکر ، "نامه ای را به مادام چایینگ كای شك و كلر چنو تحویل داد. جاسوسان ژاپنی تقاضای رهگیری داشتند." این کل موضوع بود یا نبود ، این نامه بود: "من بسیار خوشحالم که امروز توانستم گزارش دهم که رئیس جمهور دستور داد شصت و شش بمب افکن امسال با بیست و چهار بمب در اختیار چین قرار گیرد تا بلافاصله تحویل شود. وی همچنین در اینجا برنامه آموزش خلبانی چینی را تصویب کرد. جزئیات از طریق کانال های عادی. با احترام گرم. "

گروه داوطلب آمریکایی 1st (AVG) نیروی هوایی چین، همچنین به عنوان ببرهای شناخته شده شناخته می شود، بلافاصله به استخدام و آموزش ادامه داد و به چین قبل از پرل هاربر ارائه شد.

در تاریخ 31 مه 1941 ، در کنگره آمریکا را از جنگ دور نگه داشت ، ویلیام هنری چمبرلین هشدار جدی داد: "تحریم اقتصادی ژاپن ، توقف حمل و نقل نفت ، ژاپن را به آغوش محور سوق می دهد. جنگ اقتصادی مقدمه ای برای جنگ دریایی و نظامی خواهد بود. "

در 24 ژوئیه 1941 ، رئیس جمهور روزولت اظهار داشت: "اگر ما نفت را قطع كنیم ، احتمالاً [ژاپنی ها] یك سال پیش به هند شرقی هلند سقوط می كردند و شما جنگ می كردید. از نقطه نظر خودخواهانه خودمان در امر دفاع بسیار ضروری بود که از شروع جنگ در اقیانوس آرام جنوبی جلوگیری کنیم. بنابراین سیاست خارجی ما سعی داشت مانع از شروع جنگ در آنجا شود. " گزارشگران متوجه شدند که روزولت گفت "هست" نه "هست". روز بعد ، روزولت دستورالعمل مسدود كردن دارايي هاي ژاپن را صادر كرد. ایالات متحده و انگلیس نفت و قراضه را به ژاپن قطع کردند. رادابینود پال ، یک حقوقدان هندی ، که پس از جنگ در دادگاه جنایات جنگی فعالیت می کرد ، تحریم ها را "تهدیدی روشن و قوی برای موجودیت ژاپن" خواند و نتیجه گرفت که ایالات متحده ژاپن را تحریک کرده است.

در ماه اوت 7، 1941، ژاپن تایمز تبلیغ نوشت: "ابتدا ایجاد یک پایگاه فوق العاده در سنگاپور انجام شد که به شدت توسط نیروهای انگلیس و امپراتوری تقویت شد. از این مرکز چرخ بزرگی ساخته شد و با پایگاه های آمریکایی مرتبط شد و حلقه بزرگی را در منطقه ای بزرگ به سمت جنوب و غرب از فیلیپین از طریق مالایا و برمه تشکیل داد و پیوند آن فقط در شبه جزیره تایلند شکسته شد. اکنون پیشنهاد شده است که باریک ها را در محاصره قرار دهیم ، که به رنگون ادامه می یابد. "

تا ماه سپتامبر مطبوعات ژاپن خشمگین شدند که ایالات متحده شروع به حمل و نقل نفتی از ژاپن کرده است تا به روسیه برسد. روزنامه های آن روز ژاپن می گویند مرگ "مرگ اقتصادی" از "جنگ اقتصادی" در حال مرگ است.

در اواخر ماه اکتبر، ادگار مورن، جاسوسی آمریكا، برای سرهنگ ویلیام دونووان كه برای روزولت جاسوس بود، كار می كرد. جرثقیل با یک مرد در مانیل به نام ارنست جانسون، یکی از اعضای کمیته دریایی گفت که او انتظار دارد که "جیپس قبل از اینکه من بیرون بیایید، مانیل را می گیرم." وقتی موشك ابراز تعجب كرد، جانسون پاسخ داد: "آیا یوپ ناوگان به سمت شرق حرکت کرده است، احتمالا به ناوگان ما در پرل هاربر حمله می کند؟ "

در 3 نوامبر 1941 ، سفیر ایالات متحده با ارسال تلگرافی طولانی به وزارت امور خارجه هشدار داد كه تحریم های اقتصادی ممكن است ژاپن را مجبور به ارتكاب "حرام-كیری ملی" كند. وی نوشت: "درگیری مسلحانه با ایالات متحده ممکن است ناگهانی خطرناک و چشمگیر باشد."

در 15 نوامبر ، رئیس ستاد ارتش ایالات متحده ، جورج مارشال ، رسانه ها را در مورد چیزی که ما به عنوان "طرح مارشال" به خاطر نمی آوریم ، ارائه داد. در واقع ما اصلاً آن را به خاطر نداریم. مارشال گفت ، "ما در حال آماده سازی جنگی تهاجمی علیه ژاپن هستیم" ، و از خبرنگاران خواست كه این موضوع را مخفی نگه دارند ، كه تا آنجا كه من می دانم آنها این كار را با وظیفه انجام داده اند.

ده روز بعد وزیر جنگ استیمسون در دفتر خاطرات خود نوشت كه در دفتر بیضی با مارشال ، رئیس جمهور روزولت ، وزیر نیروی دریایی فرانك ناك ، دریاسالار هارولد استارك و كوردل ​​هول وزیر امور خارجه ملاقات كرده است. روزولت به آنها گفته بود كه ژاپنی ها احتمالاً به زودی ، احتمالاً دوشنبه آینده ، حمله خواهند كرد.

به خوبی ثابت شده است که ایالات متحده کدهای ژاپنی ها را شکسته و روزولت به آنها دسترسی داشته است. از طریق رهگیری پیام به اصطلاح کد ارغوانی بود که روزولت نقشه های آلمان برای حمله به روسیه را کشف کرد. این هال بود که یک رهگیری ژاپنی را به مطبوعات رساند ، و در نتیجه آن در 30 نوامبر 1941 با عنوان "ژاپنی ها ممکن است اعتصاب کنند آخر هفته".

دوشنبه هفته آینده ، شش روز قبل از حمله واقعی ، اول دسامبر بود. استیمسون نوشت: "س questionال این بود که چگونه باید آنها را در موقعیت شلیک اولین شلیک مانور دهیم بدون اینکه خطر زیادی برای خود ایجاد کنیم. این یک پیشنهاد دشوار بود. "

روز بعد از حمله ، کنگره به جنگ رأی داد. نماینده مجلس ، ژانت رانکین (R. ، مونیتس) در رأی منفی به تنهایی ایستاد. یک سال پس از رأی گیری ، در 8 دسامبر 1942 ، رانکین سخنان گسترده ای را در توجیه مخالفت خود با ضبط کنگره ارائه داد. وی به کار یک مبلغ انگلیسی اشاره کرد که در سال 1938 برای استفاده از ژاپن برای وارد کردن ایالات متحده به جنگ بحث کرده بود. او به اشاره هنری لوس در اشاره کرد زندگی مجله در 20 ژوئیه 1942 ، به "چینی هایی که ایالات متحده اولتیماتومی را برای پرل هاربر ایجاد کرده بود". وی شواهدی ارائه داد که در کنفرانس آتلانتیک در 12 آگوست 1941 ، روزولت به چرچیل اطمینان داده بود که ایالات متحده فشار اقتصادی بر ژاپن را تحمیل خواهد کرد. بعداً رانكین نوشت: "من استناد كردم ،" بولتن وزارت امور خارجه در 20 دسامبر 1941 ، كه نشان داد در 3 سپتامبر ارتباطی به ژاپن ارسال شده است كه خواستار پذیرش اصل "عدم برهم خوردن وضع موجود در اقیانوس آرام است ، "که به معنای خواستار تضمین عدم تجاوز از امپراتوریهای سفید در مشرق زمین بود."

رانکین دریافت که کمیته دفاع اقتصادی، کمتر از یک هفته پس از کنفرانس آتلانتیک، تحریم های اقتصادی داشته است. در دسامبر 2، 1941، نیویورک تایمز در حقیقت گزارش داده بود كه ژاپن "با محاصره متفقین در حدود 75 درصد از تجارت عادی خود قطع شده است." همچنین رانکین به سخنان ستوان کلارنس دی. دیکینسون ، USN ، در پست عصر شنبه از 10 اکتبر 1942 ، که در 28 نوامبر 1941 ، نه روز قبل از حمله ، معاون دریادار ویلیام اف. هالزی ، جونیور ، (وی با شعار جذاب "Kap Japs! Kill Japs!") دستورالعمل هایی را به او داده بود و دیگران برای "شلیک هر چیزی که در آسمان می بینیم و بمب گذاری هر چیزی که در دریا می بینیم".

ژنرال جورج مارشال در کنگره در 1945 به اندازه کافی اعتراف کرد: کدهای شکسته شده بود، ایالات متحده آمریکا توافقنامه انگلیس-هلند و آمریکا را برای اقدام واحد علیه ژاپن آغاز کرده بود و آنها را قبل از پرل هاربر اعمال کرده بود و ایالات متحده نیروهای ارتش خود را به چین برای وظایف رزمی پیش از پرل هاربر تحویل دادند.

تفاهم نامه اکتبر 1940 توسط ستوان فرمانده آرتور اچ مک کولوم توسط رئیس جمهور روزولت و افراد زیرمجموعه اصلی وی انجام شد. این هشت اقدام را پیش بینی كرد كه مک كولوم پیش بینی می كرد ژاپنی ها را به سمت حمله سوق دهد ، از جمله ترتیب استفاده از پایگاه های انگلیس در سنگاپور و استفاده از پایگاه های هلند در اندونزی فعلی ، كمك به دولت چین ، اعزام لشكر از دور کشتی های سنگین تفریحی به فیلیپین یا سنگاپور ، فرستادن دو بخش از زیردریایی ها به "مشرق زمین" ، با حفظ قدرت اصلی ناوگان در هاوایی ، اصرار بر اینکه هلندی ها نفت ژاپن را انکار می کنند ، و تجارت با ژاپن را با همکاری امپراتوری انگلیس تحریم می کنند .

روز بعد از یادداشت مک کالوم ، وزارت امور خارجه به آمریکایی ها گفت که باید خاورهای شرقی را تخلیه کنند و روزولت دستور داد که ناوگان در هاوایی به دلیل اعتراض شدید دریاسالار جیمز او ریچاردسون نگهداری شود که به نقل از رئیس جمهور گفت: "دیر یا زود ژاپنی ها مرتکب یک اقدام آشکار علیه ایالات متحده و ملت مایل به ورود به جنگ است. "

در پیامی که دریادار هارولد استارک در 28 نوامبر 1941 به دریاسالار شوهر کیمل فرستاد ، حاوی این مقاله بود: "اگر خانواده ها نمی توانند تکرار شوند ، نمی توان از خواسته های ایالات متحده جلوگیری کرد که ژاپن اولین اقدام اصلی را انجام می دهد."

جوزف روچفورت ، بنیانگذار بخش اطلاعات ارتباطات نیروی دریایی ، که در عدم برقراری ارتباط با پرل هاربر آنچه در آینده بود ، بسیار مثر بود ، بعداً اظهار نظر می کند: "پرداخت هزینه برای متحد کردن کشور بسیار ارزان بود."

شب بعد از حمله ، پرزیدنت روزولت مجبور شد ادوارد آر مورو از سی بی اس نیوز و ویلیام دونووان ، هماهنگ کننده اطلاعات روزولت را برای صرف شام در کاخ سفید بگذراند و تنها چیزی که رئیس جمهور می خواست بداند این است که آیا مردم آمریکا اکنون جنگ را قبول می کنند یا خیر. دونووان و مورو به او اطمینان دادند که مردم در حال حاضر جنگ را خواهند پذیرفت. بعدا دونووان به دستیار خود گفت كه غافلگیر شدن روزولت متعجب دیگران نبود و او ، روزولت ، از این حمله استقبال كرد. مورو آن شب قادر به خوابیدن نبود و تا آخر عمر گرفتار آنچه او "بزرگترین داستان زندگی من" نامید و هرگز تعریف نکرد ، بود.

روز عصر طلایی معنی دار داشته باشید!