از غزه - آیا کسی درباره ما مراقب است؟

توسط ان رایت

همانطور که قایق های زنان به غزه در ماه سپتامبر آماده می شوند، محاصره غلط غیر قانونی اسرائیل در غزه، گرتا برلین، یکی از بنیانگذاران جنبش آزاد غزه، به ما یادآوری شادی مردم غزه در زمانی که اولین قایق های بین المللی در سال های 40 وارد شدند بندر شهر غزه در 2008.

با تمام تراژدی که غزه را شامل می شود، از جمله حملات نظامی 50 اسرائیل به غزه در این آخر هفته، ما باید به یاد آوردن غرور مردم غزه توجه کنیم که در آن روز در 2008 فراموش نشدند.

نه تنها قایق های جنبش آزاد غزه چهار بار دیگر با موفقیت به غزه رفتند ، بلکه کاروانهای زمینی به نام "ویوا فلسطین" از طریق مرز با مصر از اروپا به غزه سفر کردند و ناوچه های بین المللی آزادی غزه در سالهای 2010 ، 2011 و 2015 به صورت جداگانه قایقرانی کردند. قایق ها در سال های 2009 ، 2011 و 2012 قایقرانی کردند.

قایق های زنان به غزه در اواسط سپتامبر به پرواز در می آیند تا مجددا به محاصره دریایی اسرائیل در غزه برسند و نشان دهند که ما برای مردم غزه اهمیت می دهیم.

گامال عطار،

اوت، 2008، غزه

خورشید در ماه اوت 23، 2008 درخشید و هر کس در غزه از خواب بیدار شد تا روز D را آماده کند. این روزی است که همه مردم غزه مدتها منتظرش هستند؛ یک روز ما بعضی از مردم دنیا را که برای رنج هایمان اهمیت می دهیم احساس خواهیم کرد. یک روز احساس می کنیم که ما متعلق به نژاد بشر است، و برادران و خواهران ما در بشریت برای مبارزات روزمره ما مراقبت می کنند. پیشاهنگان گروه های مختلف ناامید کننده در کمیته استقبال در قایق های ماهیگیری امضا کردند. بنابراین ما به طور مستقیم به بندر غزه در 08: 00 رفتیم و همراه با پلیس هایی که برای محافظت از جمعیت وجود دارد، ما قایق ها را به قایق سوار کردیم و سفر را به دریای آزاد آغاز کردیم.

ساعت ها انتظار در قایق ها همه را دریایی می کرد و تا ظهر بیشتر امیدمان با باد از بین رفت. به نظر می رسید که دو قایق نمی آیند. ما پیچ خورده بودیم. تمام رویاها و احساساتی که شخصی وجود داشت و از ما مراقبت می کرد با گذشت زمان کوچکتر و کوچکتر می شد. جمال الخوداری (هماهنگ کننده کارزار) در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که قایق ها گم شده اند و بهانه هایی آورده اند. من و دیگر پیشاهنگی در غزه نمی خواستیم بهانه بگیریم. مردم غزه اکنون آنها را در اینجا می خواستند.

لبخندی که تا صبح روی تک تک چهره ها بود، مردم شادی که در بندر منتظر طلوع خورشید بودند، و امید به دیدن کسی که مراقب ما باشد، به ناامیدی بزرگ تبدیل شد. تا ظهر، تقریباً همه بندر را ترک کرده و به خانه برگشته بودند.

هیچ کس برای غزه نگران نیست

در راه بازگشت به خانه ، دیدم که غزه تاریک تر از همیشه به نظر می رسد و اشک کوچکی از چشم من فرار کرد. یک پسر پیشاهنگی به من گفت: "به نظر می رسد کسی نیست که از ما مراقبت کند." دهانم را باز کردم و به او گفتم که این درست نیست ، اما کلمه ای برای گفتن پیدا نکردم.

درست مثل همه پیشاهنگان ، من به خانه رفتم ، دوش گرفتم و سعی کردم بعد از یک روز طولانی زیر آفتاب شدید استراحت کنم. همه ما در قلب خود نیز دریایی و بیمار بودیم. روی تختم دراز کشیدم تا بخوابم و بشریت را فراموش کنم. سرم را روی بالش گذاشتم و فکر کردم. "ما خودمان هستیم و هیچ کس اهمیتی نمی دهد."

اما قایق ها وارد می شوند

سپس مادر من با لبخندی بر لب به اتاق من آمد ، "جمال ، قایق ها در تلویزیون دیده می شوند." مامان گفت بنابراین از تختم پریدم و از او پرسیدم ، "چه زمانی؟" او گفت ، "این فقط یک خبر فوری است." نمی توانم به یاد بیاورم که چگونه ، کی یا چرا خودم را در اتوبوسی پیدا کردم که با پیشاهنگیان به بندر برمی گشتم. نمی توانم به یاد بیاورم که چگونه توانستیم دوباره با هم باشیم و به بندر غزه برویم. همه ما سوار قایق های مختلف ماهیگیری شدیم و دوباره به دریا باز رفتیم.

در آنجا، در افق، سه عنصر را دیدم: یک غروب زیبا، SS آزادی، و SS غزه رایگان. در ضلع شرقی بندر، جمعیت بیشتری از غزه در حال تجمع بودند. این بار چهره های ناامیدشان نبود. می‌توانستیم صدای خنده‌های مردم را بشنویم که در حالی که برای دیدن قایق‌ها تلاش می‌کردند، خوشحال می‌شدند.

بعد از چند دقیقه، ما که سوار قایق های ماهیگیری بودیم به قایق نزدیک تر شدیم غزه رایگانو من شاهد حلقه صلح بودم و ماریا دل مار فرناندز یک پرچم فلسطینی و فریاد زد. ناگهان، من بسیاری از بچه ها را دیدم که پیراهن خود را می گرفتند و به دریا می پریدند و به دریا می رفتند غزه رایگان. قایق کوچک من به قایق نزدیک تر شد، و به عنوان پای من لمس عرشه، من به شوک من. ذهن من دور افتاده بود، زیرا من هر گونه رنج و سختی که در زندگی من تحت محاصره اسرائیل داشتم را فراموش کرده ام. من به کسی که خیلی آرام و کمی از همه رسانه ها دور بود، حرکت کرد.

"سلام ، به غزه خوش آمدید." من با لبخند گفتم.

من این کلمات را تکرار می کنم و با هر دستکاری شادتر می شوم. در سمت کابین، من یک مرد عضلانی با تاتو از دست خود و یک کلاه خوب دیدم. '' آیا او کاپیتان است؟ '' من تعجب کردم. پس از تکان دادن دستش، به صحبت کردن با او ادامه دادم، و در لحظه ها، به دوستانمان تبدیل شدیم. او این مرد زیبا ایتالیایی بود که ایتالیا را ترک کرده بود و به دنبال عدالت و حقیقت بود و نام وی ویتوریو اوتوپی آرریگونو بود. من پرچم فلسطینی را با او به اشتراک گذاشتم و ما شروع به تکان دادن به رسانه ها و ده ها هزار نفر از مردم کردیم که قایق ها را در بندر کوچک ما دیدیم.

برای مدت کوتاهی ، قایق ها به دور بندر چرخیدند. وقت آن بود که زمان تخلیه قایق ها و خوش آمد گویی به میهمانانمان در خشکی غزه فرا برسد. ما پیشاهنگان در یک صف ایستادیم و با یک پیام "انسان بمان" به فلسطینی های جدید که از سراسر جهان آمده بودند سلام و احترام کردیم.

من هرگز دستهای کوچک و بزرگی را که از میان جمعیت بیرون آمده و برای دست دادن با فعالان بیرون آمده اند فراموش نخواهم کرد. من نمی توانم فراموش کنم که مردم پس از آن روز طولانی انتظار در بندر ، چقدر برنزه بودند ، اما همچنین نمی توانم روحیه پس از فرود آن قهرمانان را در ساحل فراموش کنم. به یاد دارم که آن روز با باتری شارژ شده برای زندگی و امید به خانه رفتم.

قایق ها امیدوارند

این دو قایق لزوما به مردم غزه کمک نمی کنند، اما مهمترین آنها را به ارمغان آورده اند. آنها امید کافی برای بیش از میلیون ها نفر که تحت محاصره زندگی می کنند، روزی آزاد خواهند شد.

قایق زنان به بادبان غزه

قایق های زنان به غزه در اواسط سپتامبر به پرواز در می آیند تا بار دیگر به محاصره دریایی اسرائیل در غزه برسند و نشان دهند که ما برای مردم غزه مراقبت می کنیم.