ماشین جنگی فردریک جیمسون

توسط دیوید سوانسون

مقبولیت کامل نظامی گری فراتر از نومحافظه کاران ، نژادپرستان ، جمهوری خواهان ، مبارزان لیبرال بشردوستانه ، دموکرات ها و توده های "مستقل" سیاسی است که هرگونه بحث در مورد برچیدن ارتش ایالات متحده را رسوا می دانند. فردریک جیمسون یک روشنفکر چپ گرای دیگر است که کتابی را ویرایش کرده است که توسط اسلاوو ژیژک ویرایش شده است ، که در آن وی برای هر مقیم آمریکا خدمت سربازی عمومی را به ارتش پیشنهاد می دهد. در فصول بعدی ، روشنفکران چپ گوی دیگر چپ ، به سختی با ابراز نگرانی از گسترش چنین دستگاهی برای کشتار جمعی ، از پیشنهاد جیمسون انتقاد می کنند. جیمسون یک Epilogue اضافه می کند که در آن مسئله را به هیچ وجه ذکر نمی کند.

آنچه که جیمزون می خواهد، چشم انداز اودوپی است. کتاب او نامیده می شود Utopia آمریکایی: قدرت دوگانه و ارتش جهانی. او می خواهد ملی شدن بانک ها و شرکت های بیمه، دستگیری و احتمالا تعطیل کردن عملیات سوخت فسیلی، اعمال مالیات های سنگین بر شرکت های بزرگ، لغو ارث، ایجاد درآمد پایه ای تضمین شده، لغو ناتو، ایجاد کنترل مردمی رسانه ها، ممنوعیت انتشار حقوقی، ایجاد جهانی Wi-Fi، کالج رایگان، معلمان را به خوبی پرداخت کند، مراقبت های بهداشتی رایگان و غیره

عالیه! کجا ثبت نام کنم؟

پاسخ جیمسون این است: در ایستگاه استخدام ارتش. من به او پاسخ می دهم: برو خود را به یک فرمانبردار فرمانبردار متفاوت بدل کن که حاضر است در قتل عام شرکت کند.

آه ، اما جیمسون می گوید ارتشش هیچ جنگی نخواهد کرد. به جز جنگ هایی که می دهد. یا چیزی

اوتوسیسم به شدت مورد نیاز است. اما این ناامیدانه تلخ است. این یک هزار بار ناامیدتر از رالف نادر است و از میلیاردرها میخواهیم که ما را نجات دهند. این رای دهندگان کلینتون است. این رای دهندگان ترومپ است.

و این نابینایی ایالات متحده نسبت به شایستگی سایر افراد جهان است. کمتر کشور دیگری به هر روشی به تخریب نظامی و مرگ ناشی از ایالات متحده روی می آورد. این کشور از نظر پایداری ، صلح ، آموزش ، بهداشت ، امنیت و خوشبختی بسیار عقب است. اولین قدم به سمت مدینه فاضله نیازی به چنین برنامه ای منسجم مانند تصرف کامل توسط ارتش نیست. اولین قدم باید جلب مکانهایی مانند اسکاندیناوی در حوزه اقتصاد ، یا کاستاریکا در حوزه غیرنظامی شدن باشد - یا در واقع پی بردن کامل به ماده نه ژاپن ، همانطور که در کتاب ژیژک ذکر شده است. (برای اینکه اسکاندیناوی به کجا رسید ، بخوانید اقتصاد وایکینگ توسط جرج لایکی هیچ ارتباطی با بچه ها، پدربزرگ و مادربزرگ و طرفداران صلح نداشته است که از کنترل نظامی امپراتوری بیرون بیایند.)

در ایالات متحده ، این لیبرال ها در کنگره هستند که می خواهند خدمات گزینشی را به زنان تحمیل کنند و هر جمعیت جدیدی را که در وضعیت نظامی بیشتری پذیرفته می شود ، جشن می گیرند. چشم انداز "مترقی" اکنون اقتصاد کمی یا کاملاً چپ گرایانه است ، در کنار یک بشقاب انباشته از ملی گرایی نظامی شده (با مبلغ 1 تریلیون دلار در سال) - با ایده بین المللی گرایی که مورد توجه قرار نگرفته است. دیدگاه اصلاح طلبان درباره رویای آمریكایی كه در حال گسترش است ، دموكراتیك سازی تدریجی كشتار جمعی است. قربانیان بمب گذاری در سراسر جهان به زودی می توانند منتظر بمباران اولین رئیس جمهور زن ایالات متحده باشند. پیشنهاد جیمسون یک پیشرفت اساسی در همین راستا است.

دریغ از جلب توجه به کتاب جیمسون دارم زیرا این کتاب بسیار بد است و این روند بسیار موذیانه است. اما در حقیقت ، بخشهایی از مقاله وی و کسانی که آن را نقد می کنند و به خدمت سربازی عمومی می پردازند ، با وجود مرکزیت آن در پروژه جیمسون ، بسیار کم است. می توان آنها را در یک بروشور کوچک قرار داد. بقیه کتاب مجموعه ای پر تلاطم از مشاهدات درباره همه چیز است ، از روانکاوی گرفته تا مارکسیسم گرفته تا هر کار منزجر فرهنگی که ژیژک در آن جا سر زده است. بیشتر این مطالب مفید یا سرگرم کننده است ، اما در مقابل پذیرش ظاهرا تیره و تار ناگزیر نظامی گری است.

جیمسون قاطع است که ما می توانیم اجتناب ناپذیری سرمایه داری و تقریباً در مورد هر چیز دیگری که صلاح می دانیم رد کنیم. "طبیعت انسان" او اشاره کرد ، کاملاً درست ، وجود ندارد. و با این حال ، این تصور که تنها مکانی که دولت ایالات متحده می تواند هرگونه پول جدی در این کشور قرار دهد ، ارتش است که در بسیاری از صفحات سکوت پذیرفته شده و سپس صریحاً به عنوان واقعیت بیان شده است: "بعید است که یک جمعیت غیرنظامی [یا] دولت آن هزینه کند جنگ پول مالیاتی تقاضا برای تحقیقات کاملاً انتزاعی و نظری در زمان صلح دارد. "

این به نظر می رسد توصیف دولت فعلی آمریکا است، نه همه دولت های گذشته و آینده. یک جمعیت غیر نظامی است بعید به نظر میاد پذیرش دائم دائمی دائمی در ارتش. این، سرمایه گذاری در صنایع صلح آمیز، بی سابقه نیست.

جیمسون ، متوجه خواهید شد ، برای ایجاد انگیزه در قدرت ایده خود مبنی بر استفاده از ارتش برای تغییر اجتماعی و سیاسی ، به "جنگ" متکی است. این منطقی است ، زیرا ارتش ، طبق تعریف ، نهادی است که برای جنگیدن استفاده می شود. و با این حال ، جیمسون تصور می کند که ارتشش جنگ نمی کند - نوعی - اما به هر دلیلی بودجه به هر حال ادامه خواهد یافت - و با افزایش چشمگیر.

جیمسون اظهار داشت ، یک ارتش راهی است برای ترغیب مردم به مخلوط کردن با یکدیگر و تشکیل یک جامعه در تمام خطوط معمول تقسیم. این همچنین روشی است که مردم را وادار می کند دقیقاً همان کاری را که در هر ساعت از شبانه روز به آنها دستور داده شده انجام دهند ، از آنچه باید بخورند تا چه موقع مدفوع کنند و آنها را شرطاً مرتکب قساوت کنند بدون اینکه فکر کنند. این چیزی نیست که نظامی چیست. جیمسون به سختی به این سesال می پردازد که چرا او به جای مثلاً سپاه حفاظت از غیرنظامی جهانی ، خواهان یک ارتش جهانی است. وی پیشنهاد خود را به عنوان "اعزام به خدمت کل مردم در برخی از گارد ملی با شکوه" توصیف می کند. آیا گارد ملی موجود می تواند جلال بیشتری از آنچه اکنون آن را به تصویر می کشد ، تجلیل شود؟ این امر قبلاً به گونه ای گمراه کننده مورد ستایش قرار گرفته است که جیمسون به اشتباه پیشنهاد می دهد که گارد فقط به دولت های ایالتی پاسخ می دهد ، حتی همانطور که واشنگتن آن را به جنگ های خارجی اعزام کرده است و عملا هیچ مقاومتی از سوی ایالت ها نداشته است.

ایالات متحده در 175 کشور نظامی دارد. آیا به طرز چشمگیری به آنها اضافه می شود؟ برای موارد باقی مانده گسترش یابد؟ همه نیروها را به خانه آورده اید؟ جیمسون نمی گوید. ایالات متحده هفت کشور را که ما می شناسیم بمباران می کند. آیا این افزایش یا کاهش می یابد؟ همه آنچه جیمسون می گوید:

"[اعضای هیئت اجرایی واجد شرایط با در نظر گرفتن همه افراد از شانزده به پنجاه نفر ، یا اگر ترجیح می دهید ، شصت سالگی افزایش می یابد: یعنی تقریباً کل جمعیت بزرگسالان. [صدای فریاد تبعیض علیه 61 ساله را می شنوم ، نمی توانی؟] چنین بدنه ای غیرقابل کنترل از این پس قادر به انجام جنگ های خارجی نیست ، چه رسد به انجام کودتاهای موفق. برای تأکید بر جهانی بودن فرآیند ، اضافه کنیم که معلولان همه موقعیت های مناسبی در سیستم پیدا می کنند و صلح طلبان و مخالفان وظیفه وظیفه مکان هایی برای کنترل توسعه تسلیحات ، ذخیره سازی اسلحه و مواردی از این دست هستند. "

و همین از آنجا که ارتش نیروهای بیشتری خواهد داشت ، "ناتوان" در جنگ است. آیا می توانید این ایده را به پنتاگون ارائه دهید؟ من انتظار دارم پاسخی از "Yeeeeeeaaaah ، مطمئناً ، دقیقاً همان چیزی است که برای تعطیلی ما لازم است. فقط دو صد میلیون نیروی دیگر به ما بدهید و همه خوب خواهد بود. ابتدا کمی مرتب سازی جهانی را انجام خواهیم داد ، اما در کمترین زمان صلح برقرار خواهد شد. تضمین."

و "صلح طلبان" و افراد با وجدان وظیفه دارند که روی سلاح کار کنند؟ و آنها این را می پذیرند؟ میلیون ها نفر از آنها؟ و آیا سلاح برای جنگهایی که دیگر نباید اتفاق بیفتد مورد نیاز است؟

جیمسون ، مانند بسیاری از فعالان صلح طلب ، ارتش دوست دارد مواردی را که در تبلیغات گارد ملی مشاهده می کنید انجام دهد: امداد رسانی در برابر بلایا ، کمک های بشردوستانه. اما ارتش این کار را فقط در مواقعی که برای مبارزات خود برای سلطه خشونت آمیز بر زمین مفید باشد انجام می دهد. و انجام امداد رسانی در برابر بلایا نیازی به انقیاد کامل ندارد. شرکت کنندگان در این نوع کارها برای کشتن و مرگ رو به شرط نیستند. با آنها می توان با نوعی احترام که به آنها کمک می کند شرکت کنندگان در مدینه فاضله دموکراتیک-سوسیالیستی باشند ، به جای نوع تحقیری که به آنها منجر به خودکشی در خارج از دفتر پذیرش بیمارستان VA شود ، برخورد شود.

جیمسون ایده "جنگ اساساً دفاعی" را كه به ژورس نسبت می دهد و اهمیت "انضباط" را كه به تروتسكی نسبت می دهد ستایش می كند. جیمسون دوست دارد ارتش ، و او تأکید می کند که در آرمان شهر او "ارتش جهانی" دولت پایان است ، نه یک دوره گذار. در آن دولت آخر ، ارتش از آموزش تا مراقبت های بهداشتی سایر امور را به عهده می گیرد.

جیمسون نزدیک است تصدیق کند که ممکن است عده ای وجود داشته باشند که به این دلیل که این مجتمع صنعتی نظامی قتل عام ایجاد می کند ، مخالفت کنند. او می گوید که با دو ترس مخالف است: ترس از ارتش و ترس از هر مدینه فاضله. سپس او را خطاب می کند ، فروید ، تروتسکی ، کانت و دیگران را برای کمک به او می کشاند. او برای یک کلمه از یک کلمه دریغ نمی کند. او بعدا ادعا کرد که واقعی دلیل این است که مردم به ایده استفاده از نظامی مقاوم هستند، زیرا در درون مردم نظامی مجبور است با دیگر گروه های اجتماعی همکاری کند. (اوه وحشت!)

اما ، در پنجاه و شش صفحه ، جیمسون چیزی را که قبلاً لمس نکرده بود ، "به خواننده یادآوری می کند:" لازم است به خواننده یادآوری شود که ارتش جهانی که در اینجا پیشنهاد شده است ، دیگر ارتش حرفه ای مسئول هر تعداد خونین و کودتاهای ارتجاعی در این اواخر ، که بی رحمی و ذهنیت استبدادی یا دیکتاتوری آنها نمی تواند وحشت ایجاد کند و حافظه هنوز زنده آنها قطعاً هر کسی را به احتمال سپردن یک دولت یا کل جامعه به کنترل خود متحیر می کند. " اما چرا ارتش جدید چیزی شبیه به ارتش قدیم نیست؟ چه چیزی آن را متفاوت می کند؟ از آنجا که قدرت را از دولت غیرنظامی می گیرد ، اصلاً چگونه کنترل می شود؟ آیا این یک دموکراسی مستقیم تصور می شود؟

پس چرا ما فقط یک دموکراسی مستقیم بدون ارتش را تصور نمی کنیم و برای دستیابی به آن تلاش نمی کنیم ، که به نظر می رسد بسیار محتمل است در یک زمینه غیرنظامی انجام شود؟

در آینده نظامی جیمسون ، وی - باز هم ، گویا باید قبلاً این موضوع را می دانستیم - ذکر می کند که "همه در زمینه استفاده از سلاح آموزش دیده اند و هیچ کس مجاز به در اختیار داشتن آنها نیست مگر در شرایط محدود و دقیق مشخص شده". مانند جنگ ها؟ این قسمت از "انتقاد" ژیژک از جیمسون را بررسی کنید:

"ارتش جیمسون ، البته ،" ارتش ممنوع "، ارتشی بدون جنگ. . . (و این ارتش چگونه می تواند در یک جنگ واقعی که در جهان چندمرکز امروز بیشتر و بیشتر می شود عمل کند؟) "

گرفتی؟ ژیژک ادعا می کند این ارتش هیچ جنگی نخواهد داشت. سپس او تعجب می کند که دقیقاً چگونه در جنگ های خود جنگ خواهد کرد. و در حالی که ارتش آمریكا در هفت كشور نیروها و بمبگذاری ها در جریان است و نیروهای "ویژه" در ده ها كشور دیگر می جنگند ، ژیژك نگران است كه روزی جنگ شود.

و آیا این جنگ ناشی از فروش سلاح است؟ با تحریک نظامی؟ با فرهنگ نظامی شده؟ با "دیپلماسی" خصمانه که مبتنی بر نظامی گری امپریالیستی است؟ نه ، احتمالاً نمی تواند باشد. یک چیز ، هیچ یک از کلمات درگیر به اندازه "چند مرکزی" نیست. مطمئناً مسئله - البته جزئی و مماس - این است که ماهیت چند مرکزی جهان ممکن است به زودی جنگ را آغاز کند. ژیژک در ادامه اظهار داشت که ، در یک رویداد عمومی ، جیمسون ابزارهای ایجاد ارتش جهانی خود را با اصطلاحات کاملاً دکترین شوک ، به عنوان یک پاسخ فرصت طلبانه در برابر یک فاجعه یا آشفتگی تصور کرده است.

من با جیمسون فقط در مورد مقدماتی که او شکار خود را برای مدینه فاضله آغاز می کند موافقم ، یعنی اینکه استراتژی های معمول عقیم یا مرده هستند. اما این هیچ دلیلی برای ابداع یک فاجعه تضمین شده و تلاش برای تحمیل آن با ضد دموکراتیک ترین ابزارها نیست ، به ویژه هنگامی که بسیاری از ملت های دیگر راه را برای رسیدن به جهانی بهتر نشان می دهند. راه دستیابی به آینده اقتصادی مترقی که در آن از ثروتمندان مالیات گرفته می شود و فقرا می توانند پیشرفت کنند تنها می تواند از طریق هدایت بودجه های غیرقابل تحقق که به مقدمات جنگ ریخته می شوند ، انجام شود. جمهوری خواهان و دموکرات ها به طور جهانی نادیده می گیرند و این دلیلی برای پیوستن جیمزون به آنها نیست.