توسط Medea Benjamin و Nicolas JS Davies ، 29 اکتبر 2020
کمتر از یک سال پس از حمایت ایالات متحده و سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) از کودتای نظامی خشن برای سرنگونی دولت بولیوی ، مردم بولیوی جنبش سوسیالیسم (MAS) را دوباره انتخاب کردند و آن را به قدرت بازگرداند.
در طول تاریخ طولانی "تغییر رژیم" مورد حمایت ایالات متحده در کشورهای جهان ، بندرت مردم و کشوری اینقدر محکم و دموکراتیک از تلاشهای ایالات متحده برای تعیین نحوه اداره آنها انکار می کردند. گفته می شود که ژانین آونز ، رئیس جمهور موقت پس از کودتا درخواست کرده است 350 ویزای آمریکا برای خود و دیگران که ممکن است به دلیل نقش خود در کودتا در بولیوی مورد پیگرد قانونی قرار بگیرند.
روایت الف تقلب در انتخابات در سال 2019 که ایالات متحده و OAS برای حمایت از کودتا در بولیوی دست و پا می زدند کاملاً تخریب شد. پشتیبانی MAS عمدتاً از بولیوی های بومی در حومه شهر است ، بنابراین جمع آوری و شمارش آرا بیشتر از مردم ساکن در شهرهای بهتر که از مخالفان راست گرای و نئولیبرال MAS حمایت می کنند ، طول می کشد.
با ورود آرا از مناطق روستایی ، در شمارش آرا a نوعی تغییر جهت MAS ایجاد می شود. با تظاهر به اینكه این الگوی قابل پیش بینی و عادی در نتایج انتخابات بولیوی شواهدی از تقلب در انتخابات در سال 2019 است ، OAS مسئولیت به راه انداختن موجی از خشونت علیه طرفداران بومی MAS را بر عهده دارد كه در نهایت ، فقط خود OAS را غیر قانونی دانسته است.
آموزنده است که کودتای نافرجام با حمایت آمریکا در بولیوی به نتیجه ای دموکراتیک تر از عملیات تغییر رژیم ایالات متحده منجر شده است که موفق به حذف یک دولت از قدرت شد. مباحثات داخلی در مورد سیاست خارجی ایالات متحده به طور معمول فرض می کند که ایالات متحده حق دارد ، یا حتی یک تعهد را دارد که زرادخانه ای از سلاح های نظامی ، اقتصادی و سیاسی را به منظور تحمیل تحولات سیاسی در کشورهایی که در برابر دستورات شاهنشاهی آن مقاومت می کنند ، مستقر کند.
در عمل ، این به معنای جنگ تمام عیار (مانند عراق و افغانستان) ، کودتا (مانند هائیتی 2004 ، هندوراس 2009 و اوکراین 2014) جنگهای پنهانی و نیابتی است (مانند سومالی ، لیبی ، سوریه و یمن) یا مجازات کننده تحریم های اقتصادی (همانند کوبا ، ایران و ونزوئلا) - همه اینها حاکمیت کشورهای هدف را نقض می کنند و بنابراین طبق قوانین بین المللی غیرقانونی هستند.
مهم نیست كه آمریكا كدام ابزار تغییر رژیم را به كار گرفته باشد ، این مداخلات آمریكا باعث بهبود زندگی مردم هیچ یك از این كشورها و همچنین تعداد بیشماری از دیگران در گذشته نشده است. درخشان ویلیام بلوم کتاب 1995، کشتن امید: مداخلات ارتش آمریكا و سیا از زمان جنگ جهانی دوم ، 55 عملیات تغییر رژیم آمریكا را در 50 سال بین 1945 و 1995 فهرست می كند. همانطور كه گزارش های دقیق بلوم نشان می دهد ، بیشتر این عملیات ها شامل تلاش های آمریكا برای حذف دولت های منتخب مردمی از قدرت بود ، مانند بولیوی ، و اغلب دیکتاتوریهای مورد حمایت ایالات متحده را جایگزین آنها می کند: مانند شاه ایران ؛ موبوتو در کنگو ؛ سوهارتو در اندونزی؛ و ژنرال پینوشه در شیلی.
حتی وقتی دولت هدف قرار گرفته یک دولت خشن ، سرکوبگر است ، مداخله ایالات متحده معمولاً منجر به خشونت حتی بیشتر می شود. نوزده سال پس از برکناری دولت طالبان در افغانستان ، ایالات متحده سقوط کرده است 80,000 بمب و موشکها بر روی جنگجویان و غیرنظامیان افغان ، دهها هزار "کشتن یا اسیر کردن"حملات شبانه ، و جنگ کشته شده است صدها هزار نفر از افغانها.
در دسامبر 2019 ، واشنگتن پست مجموعه ای از را منتشر کرد اسناد پنتاگون آشکار کردن اینکه هیچ یک از این خشونت ها مبتنی بر یک استراتژی واقعی برای ایجاد صلح یا ثبات در افغانستان نیست - این فقط یک نوع وحشیانه است "مشکوک به همراه، "همانطور که ژنرال مک کریستال آمریکایی گفت. اکنون دولت افغانستان مورد حمایت آمریكا سرانجام در حال مذاكره صلح با طالبان در مورد طرح تقسیم قدرت سیاسی برای پایان دادن به این جنگ "بی پایان" است ، زیرا فقط یك راه حل سیاسی می تواند آینده صلح آمیز و زنده را برای افغانستان و مردم آن فراهم كند. که دهه ها جنگ آنها را انکار کرده است.
در لیبی ، نه سال است که ایالات متحده و متحدان سلطنت طلب ناتو و عرب آن یک جنگ نیابتی را با حمایت یک حمله پنهانی و کارزار بمباران ناتو که منجر به لعنتی هولناک شد و ترور رهبر معمار ضد استعمار لیبی ، معمر قذافی. این لیبی را به هرج و مرج و جنگ داخلی بین نیروهای مختلف نیابتی که ایالات متحده و متحدانش آنها را مسلح ، آموزش داده و برای سرنگونی قذافی با آنها کار کردند ، فرو برد.
A پرسنل مجلس در انگلستان دریافتند كه "یك مداخله محدود برای محافظت از غیرنظامیان به سمت سیاست فرصت طلب تغییر رژیم با استفاده از ابزار نظامی سوق داده شده است" كه منجر به "فروپاشی سیاسی و اقتصادی ، جنگ بین شبه نظامیان و بین قبایل ، بحران های بشردوستانه و مهاجر ، گسترده نقض حقوق بشر ، گسترش سلاح های رژیم قذافی در سراسر منطقه و رشد Isil [دولت اسلامی] در شمال آفریقا. "
جناحهای مختلف درگیر در لیبی اکنون درگیر گفتگوهای صلح با هدف آتش بس دائمی و مطابق به نماینده سازمان ملل "برگزاری انتخابات ملی در کوتاهترین بازه زمانی ممکن برای بازگرداندن حاکمیت لیبی" - همان حاکمیتی که مداخله ناتو از بین برد.
متیو دوس ، مشاور سناتور برنی سندرز در سیاست خارجی خواستار اجرای دولت بعدی ایالات متحده برای انجام بررسی جامع از "جنگ با تروریسم" پس از 9 سپتامبر ، تا ما سرانجام بتوانیم این فصل خونین را در تاریخ خود ورق بزنیم.
دوس می خواهد یک کمیسیون مستقل برای قضاوت درباره این دو دهه جنگ بر اساس "استانداردهای حقوق بشردوستانه بین المللی که ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم به ایجاد آن کمک کرده است" ، که در منشور سازمان ملل و کنوانسیون ژنو آمده است. او امیدوار است که این بررسی "بحث عمومی شدید را درباره شرایط و اختیارات قانونی تحت اعمال خشونت نظامی ایالات متحده تحریک کند."
چنین بازبینی منسوخ شده و بسیار ضروری است ، اما باید با این واقعیت مقابله کند که از همان آغاز ، "جنگ علیه تروریسم" طراحی شده بود تا پوشش گسترده ای از عملیات "تغییر رژیم" ایالات متحده علیه طیف متنوعی از کشورها را فراهم کند. ، بیشتر آنها توسط دولتهای سکولار اداره می شدند که هیچ ارتباطی با ظهور القاعده یا جنایات 11 سپتامبر نداشتند.
یادداشت های استفان کامبون ، مقام ارشد سیاست ، از جلسه ای در پنتاگون که هنوز آسیب دیده و سیگاری است ، بعد از ظهر 11 سپتامبر 2001 ، خلاصه شده وزیر دفاع دستورات رامسفلد برای دریافت "... بهترین اطلاعات سریع. قضاوت کنید که آیا به اندازه کافی خوب به SH [صدام حسین] ضربه زده است - نه تنها UBL [اسامه بن لادن] ... انبوه بروید. همه را جارو کنید. موارد مرتبط و غیر. "
به بهای خشونت های وحشتناک نظامی و تلفات جمعی ، سلطنت جهانی ناشی از ترور ، شبه دولت هایی را در کشورهای جهان مستقر کرده است که ثابت کرده اند فاسدتر ، دارای مشروعیت کمتر و توانایی محافظت از قلمرو و مردم خود نسبت به دولت های ایالات متحده است. اقدامات حذف شده این کاربردهای غیرقانونی و مخرب اجبار نظامی ، دیپلماتیک و مالی به جای تحکیم و گسترش قدرت شاهنشاهی ایالات متحده ، نتیجه معکوس داشته و ایالات متحده را در دنیای چند قطبی در حال تکامل ، منزوی تر و ناتوان تر می کند.
امروزه ایالات متحده ، چین و اتحادیه اروپا از نظر اقتصادی و تجارت بین المللی تقریباً برابر هستند ، اما حتی فعالیت ترکیبی آنها کمتر از نیمی از تجارت جهانی را تشکیل می دهد. فعالیت اقتصادی و تجارت خارجی. همانطور که رهبران بیش از حد اعتماد به نفس امریکا در پایان جنگ سرد می خواستند ، هیچ قدرت سلطنتی منفردی از نظر اقتصادی بر جهان امروز مسلط نیست ، و همچنین با یک جنگ دوتایی بین امپراتوریهای رقیب مانند جنگ سرد تقسیم نشده است. این جهان چند قطبی است که ما در حال حاضر در آن زندگی می کنیم ، نه دنیایی که ممکن است در برهه ای از آینده ظهور کند.
این جهان چند قطبی در حال پیشروی است و با توافق نامه های جدید در مورد مهمترین مشکلات مشترک ما ، از هسته ای و سلاح های معمولی برای بحران آب و هوا برای حقوق زنان و کودکان. نقض سیستماتیک ایالات متحده در قوانین بین المللی و رد قوانین معاهدات چند جانبه همانطور که سیاستمداران آمریکایی ادعا می کنند ، این مسئله را به یک مسئله دور از دسترس و یک مشکل تبدیل کرده اند ، قطعاً رهبر نیست
جو بایدن در مورد انتخاب مجدد رهبری بین المللی آمریکا در صورت انتخاب شدن صحبت می کند ، اما گفتن این کار آسان تر از انجام است. امپراتوری آمریکا با بهره گیری از قدرت اقتصادی و نظامی خود به یک قاعده مبتنی بر قوانین ، به رهبری بین المللی رسید نظم بین المللی در نیمه اول قرن بیستم ، که به اوج خود رسید در قوانین بین المللی پس از جنگ جهانی دوم. اما ایالات متحده به تدریج در طول جنگ سرد و پیروزی پس از جنگ سرد به یک امپراطوری در حال انحطاط و در حال انحطاط تبدیل شده است که اکنون جهان را با آموزه های "ممکن است درست کند" و "راه من یا شاهراه" تهدید می کند.
هنگامی که باراک اوباما در سال 2008 انتخاب شد ، بسیاری از جهان هنوز بوش ، چنی و "جنگ علیه ترور" را استثنایی می دیدند ، نه یک امر عادی در سیاست آمریکا. اوباما بر اساس چند سخنرانی و امیدهای ناامیدانه جهان به "رئیس جمهور صلح" جایزه نوبل صلح را از آن خود کرد. اما هشت سال اوباما ، بایدن ، سه شنبه های ترور و کشتن لیست ها پس از چهار سال ترامپ ، پنس ، کودکان در قفس و جنگ سرد جدید با چین ، بدترین ترس جهان را تأیید کرده اند که طرف تاریک امپریالیسم آمریکا در زمان بوش و چنی هیچ انحرافی نبود.
در بحبوحه تغییر رژیم آمریكا و جنگهای از دست رفته ، مهمترین دلیل تعهد ظاهراً تزلزل ناپذیر آن در حمله و نظامی گری این است كه مجتمع نظامی-صنعتی آمریكا هنوز هزینه های بیشتری را صرف می كند. ده بزرگترین بعدی قدرتهای نظامی در جهان ، کاملاً متناسب با نیازهای دفاعی قانونی آمریکا ، با هم ترکیب شده اند.
بنابراین اگر می خواهیم صلح کنیم ، باید کارهایی را انجام دهیم که بمب گذاری و تحریم همسایگان و تلاش برای سرنگونی دولت های آنها را متوقف کنیم. عقب نشینی بیشتر نیروهای آمریکایی و بستن پایگاه های نظامی در سراسر جهان. و نیروهای مسلح و بودجه نظامی خود را به آنچه واقعاً برای دفاع از کشور خود نیاز داریم و نه جنگهای غیرقانونی تجاوز در نیمه راه جهان ، کاهش دهیم.
به خاطر افرادی در سراسر جهان که در حال ایجاد جنبشهای توده ای برای سرنگونی رژیمهای سرکوبگر و تلاش برای ساختن مدلهای جدید حکومتی هستند که تکرار رژیمهای نئولیبرال شکست خورده نیست ، ما باید جلوی دولت خود را بگیریم - مهم نیست که در کاخ سفید کجا باشد - تلاش برای تحمیل اراده خود.
پیروزی بولیوی بر تغییر رژیم مورد حمایت ایالات متحده تصدیق قدرت در حال ظهور جهان چند قطبی جدید ما است و مبارزه برای انتقال ایالات متحده به آینده ای پس از شاهنشاهی نیز به نفع مردم آمریکا است. همانطور که هوگو چاوز رهبر فقید ونزوئلا یک بار به هیئت بازدید کننده آمریکایی گفت ، "اگر ما برای غلبه بر امپراتوری با مردم مظلوم در داخل ایالات متحده همکاری کنیم ، نه تنها خود ، بلکه مردم مارتین لوتر کینگ را نیز آزاد خواهیم کرد."
Medea Benjamin بنیانگذار سازمان است CODEPINK برای صلح ، و نویسنده چندین کتاب ، از جمله پادشاهی ناعادلانه: پشت ارتباطات ایالات متحده و عربستان سعودی و درون ایران: تاریخ واقعی و سیاست جمهوری اسلامی ایران. نیکولاس جسی دیویس یک روزنامه نگار مستقل ، یک محقق با CODEPINK ، و نویسنده است خون در دست ما: تهاجم آمریکا و نابودی عراق.
