توسط نورمن سلیمان
پس از از دست دادن ویرانگر هیلاری کلینتون تقریباً شش ماه پیش، قدرتمندترین متحدان دموکرات او نگران از دست دادن کنترل حزب بودند. تلاش‌ها برای همگام‌سازی پوپولیسم اقتصادی و در عین حال پیوند نزدیک با وال استریت، به شکستی فاجعه‌بار منجر شده بود. پس از آن، پایگاه مترقی حزب - که شخصیت آن برنی سندرز بود - در موقعیتی قرار گرفت که شروع به ورق زدن صفحه بازی های شرکتی کند.
نخبگان حزب دموکرات که با کلینتون همسو بودند، باید موضوع را تغییر می دادند. ارزیابی روشن از شکست بلیط ملی برای وضعیت موجود در حزب خطرناک بود. زمینه های مخالفت با امتیازات اقتصادی ناعادلانه نیز همینطور بود. فشارهای مردمی برای حزب برای تبدیل شدن به یک نیروی واقعی برای به چالش کشیدن بانک های بزرگ، وال استریت و قدرت کلی شرکت ها نیز همین طور بود.
به طور خلاصه، تشکیلات ضد برنی حزب دموکرات نیاز داشت که این گفتمان را با عجله مجدداً چارچوب بندی کند. و - در کنار رسانه های جمعی - این کار را کرد.
چارچوب مجدد را می توان در دو کلمه خلاصه کرد: سرزنش روسیه.
در اوایل زمستان، گفتمان عمومی به سمت و سویی پیش رفت - تا حد زیادی به نفع نخبگان حزبی. مم مقصر دانستن روسیه و ولادیمیر پوتین برای انتخاب دونالد ترامپ عملاً باعث شد که رهبری حزب دموکرات ملی وال استریت از قلاب خارج شود. در همین حال، تلاش‌های جدی برای تمرکز بر راه‌هایی که زخم‌هایی به دموکراسی در ایالات متحده وارد شده است - چه از طریق سیستم مالی مبارزات انتخاباتی یا پاکسازی اقلیت‌ها از فهرست رأی‌دهندگان یا هر تعداد دیگری از بی‌عدالتی‌های سیستمی- عمدتاً کنار گذاشته شد.
محو شدن از نظارت، تشکیلاتی بود که همچنان بر روبنای حزب دمکرات تسلط داشت. در عین حال، ارادت آن به نخبگان اقتصادی کم نشد. مانند برنی گفته شده خبرنگاری در آخرین روز فوریه: «مسلماً عده ای در حزب دمکرات هستند که می خواهند وضعیت موجود را حفظ کنند. تا زمانی که صندلی های درجه یک داشته باشند، ترجیح می دهند با کشتی تایتانیک به زمین بروند.
در بحبوحه تجملات بزرگ و فاجعه ای که در پیش است، سلسله مراتب فعلی این حزب سرمایه سیاسی عظیمی را برای به تصویر کشیدن ولادیمیر پوتین به عنوان یک شرور کم تقلید سرمایه گذاری کرده است. مربوط تاریخ بی ربط بود، نادیده گرفته می شد یا انکار می شد.
با انطباق وظیفه‌آمیز اکثر دموکرات‌های کنگره، نخبگان حزب بر این ادعای تاکیدی که مسکو پایتخت یک امپراتوری شیطانی است، دو، سه و چهار برابر شدند. به جای اینکه فقط خواستار آنچه لازم است - یک تحقیق واقعاً مستقل در مورد ادعاهای دخالت دولت روسیه در انتخابات ایالات متحده - خط حزب تبدیل شد. هذلولی و بدون لنگر از شواهد موجود
رهبران دموکرات با توجه به سرمایه گذاری شدید سیاسی خود در شیطان جلوه دادن رئیس جمهور روسیه، پوتین، تمایل دارند که پتانسیل تنش زدایی با روسیه را از نظر استراتژی انتخاباتی خود برای سال های 2018 و 2020 غیرمولد ببینند. این محاسباتی است که خطر نابودی هسته ای را افزایش می دهد. واقعی خطرات تشدید تنش ها بین واشنگتن و مسکو
در طول مسیر، به نظر می‌رسد که مقامات ارشد حزب تمایل دارند به نوعی کسادی قبل از کمپین انتخاباتی برنی بازگردند. این تام پرز، رئیس جدید کمیته ملی دموکرات‌ها، نمی‌تواند خود را مجاب کند که بگوید قدرت وال استریت در تضاد با منافع کارگران است. این واقعیت این هفته طی یک برنامه زنده در تلویزیون ملی آشکار شد.
در طول یک مفصل 10 دقیقه ای مصاحبه در کنار برنی سندرز در سه‌شنبه شب، پرز دقیقاً از نوع شعارهای توخالی پیش پا افتاده و حرف‌های فرسوده‌ای بود که موتورهای کمپین تاسف‌بار کلینتون را روغن کاری می‌کرد.
در حالی که سندرز صریح بود، پرز طفره می رفت. در حالی که سندرز از بی عدالتی سیستمیک صحبت می کرد، پرز به ترامپ توجه داشت. در حالی که سندرز به راهی برای تغییر مترقی واقع‌بینانه و گسترده اشاره می‌کرد، پرز بر فرمولی لفاظی آویزان بود که حمایت از قربانیان نظم اقتصادی را بدون اذعان به وجود قربانیان ابراز می‌کرد.
در یک نافذ مقاله منتشر شده توسط ملت رابرت بوروساژ هفته گذشته در مجله نوشت: با وجود تمام درخواست‌های فوری برای اتحاد در برابر ترامپ، تشکیلات حزبی همیشه به صراحت اعلام کرده‌اند که منظورشان وحدت زیر پرچم خود است. به همین دلیل است که آنها بسیج شدند تا رهبر گروه پیشرو کنگره، نماینده کیت الیسون، از ریاست DNC جلوگیری کنند. به همین دلیل است که هنوز هم چاقوها برای سندرز و کسانی که از او حمایت کردند، بیرون است.
Wاز آنجایی که برنی به سختی یک مخالف قابل اعتماد برای سیاست های جنگی ایالات متحده است، او به طور قابل توجهی بیشتر از رهبران حزب دموکرات که اغلب از مداخله نظامی حمایت می کنند، انتقاد می کند. بوروساژ خاطرنشان کرد که تشکیلات حزب درگیر ارتدوکس‌های نظامی‌گرایانه است که به دنبال ادامه دادن انواع بلاهایی است که ایالات متحده برای عراق، لیبی و سایر کشورها آورده است:دموکرات ها در بحبوحه مبارزه ای بزرگ برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه چیزی و چه کسی را نمایندگی می کنند، هستند. بخشی از آن بحث بر سر یک سیاست خارجی مداخله گرای دو حزبی است که به شدت شکست خورده است."
برای جنگ طلب ترین جناح حزب دمکرات - که از بالا به پایین مسلط است و با رویکرد واقعی نومحافظه کار کلینتون در سیاست خارجی متحد است - حمله موشکی کروز دولت ایالات متحده در 6 آوریل به فرودگاه سوریه نشان دهنده اهرم واقعی برای جنگ بیشتر بود. آن حمله به متحد نزدیک روسیه نشان داد که بی وقفه است طعمه گرفتن ترامپ از روسیه می تواند نتایج نظامی خوشحال کننده ای را برای نخبگان دموکرات که در حمایت از تغییر رژیم در سوریه و جاهای دیگر ترسی ندارند، به دست آورد.
La انگیزه سیاسی حمله موشکی به سوریه نشان داد که چگونه خطرناک این برای حفظ ترامپ طعمه‌دار روسیه است و به او انگیزه سیاسی می‌دهد تا ثابت کند که در نهایت چقدر نسبت به روسیه سرسخت است. آنچه در خطر است شامل جلوگیری از درگیری نظامی بین دو ابرقدرت هسته ای جهان است. اما شاهین های شرکتی در راس حزب دمکراتیک ملی اولویت های دیگری دارند.
___________________
نورمن سولومون هماهنگ کننده گروه فعال آنلاین RootsAction.org و مدیر اجرایی موسسه دقت عمومی است. او نویسنده دوازده کتاب از جمله "جنگ آسان شد: چگونه روسای جمهور و کارشناسان ما را تا سر حد مرگ می چرخانند" است.
