توسط دیوید سوانسون مرکز کارنوامبر 9، 2021
من مطمئن نیستم که ما باید از بیست و ششمین نشست آب و هوای سازمان ملل چه انتظاری داشته باشیم، پس از آن که 26 نشست قبلی برعکس نتیجه مورد نظر را ایجاد کرد. چیزی که ما گرفتیم جشنواره سبز شویی بود که در جلسات بیشتر گنجانده شد لابی‌گران سوخت فسیلی بیش از نمایندگان یک دولت واقعی، و حتی شامل نمایندگان یک شرکت هواپیماسازی جعلی که توسط شوخی‌های Yes Men ایجاد شده بود، می‌شد، در حالی که مردمی که واقعاً به زمین لعنت می‌کنند عمدتاً در خیابان‌ها رها شده بودند تا اعتراض کنند.
تعهدات داده شده آشکارا برای محافظت از حیات روی کره زمین ناکافی است و گزارش هایی که دولت ها برای پایبندی به تعهدات خود می دهند به شدت بوده است. غلط به هر حال.
بنابراین، چرا باید در مورد اینکه برخی از حوزه‌های مورد علاقه خاص از توجه خارج شده است، بحث کنم؟ من نباید. نگرانی من این است که با توجه به معافیت کلی در این توافقنامه ها، سهم بزرگ و عمده ای در تخریب آب و هوا کنار گذاشته شود و حتی در گزارش های نادرست مبنی بر حمایت از تعهدات ناکافی به حساب نیاید. این عامل اصلی تخریب آب و هوا، عامل اصلی همه انواع تخریب های زیست محیطی، منحرف کننده اصلی منابع از سرمایه گذاری در حفاظت از محیط زیست، عامل اصلی خصومت بین دولت ها است که از همکاری های لازم در مورد آب و هوا جلوگیری می کند، و تنها علت. خطر آخرالزمان هسته ای - به عنوان خطری که به موازات فروپاشی اکوسیستم افزایش یافته است، حتی اگر ما فقط در مورد یکی از خطرات دوگانه صحبت کنیم.
من البته در مورد نظامی گری صحبت می کنم. دولت‌ها و مفسران انتشار گازهای گلخانه‌ای غیرنظامی و نظامی را به‌عنوان دو موضوع جداگانه در نظر می‌گیرند، در حالی که مورد دوم اصلاً تأیید شده است، علیرغم این واقعیت که ما دو سیاره مجزا برای تخریب نداریم. یک ستون نویس در هاآرتص به آنچه که از درک عظمت محرومیت نظامی از گفتگوهای آب و هوا بر می آید اشاره کرد:
ناگهان، بالا بردن دمای یخچال‌هایمان، خرید ماشین‌های کم‌سوخت کوچک، توقف سوختن هیزم برای گرما، خشک کردن لباس‌ها در خشک‌کن، توقف گوز خوردن و خوردن گوشت، حتی در حالی که به شادی ادامه می‌دهیم، واقعا احمقانه به نظر می‌رسد. در پروازهای روز استقلال و تشویق اسکادران های F-35 که بر فراز آشویتس زوم می کنند.
حتی بر اساس آنچه که ما در مورد انتشار گازهای گلخانه ای نظامی می دانیم، ارتش ایالات متحده به تنهایی بدتر از هر یک از سه چهارم کشورهای جهان است. تصور کنید اگر سه چهارم کشورهای جهان به طور کامل کنار گذاشته شده بودند. مطمئناً کسی متوجه می شد و اهمیت می داد. ماهیت انحصاری و شمالی کنفرانس در واقع به طور گسترده محکوم شده است، علیرغم اینکه نزدیک به ممنوعیت کامل سه چهارم کشورهای روی زمین نیست.
در تحلیل نتا کرافورد از پروژه هزینه‌های جنگ در دانشگاه براون، شرکت‌های نظامی ایالات متحده در تولید تسلیحات ممکن است به اندازه خود ارتش ایالات متحده گازهای گلخانه‌ای منتشر کنند. بنابراین، مشکل ممکن است دو برابر گوریل غول پیکر در اتاق باشد که تقریباً همه نادیده می گیرند.
با این حال، تخریب اقلیم نظامی یک راز ناشناخته نیست. روزنامه نگاران خواسته در مورد آن در COP26. فعالین تجمع کردند اطراف آن خارج از COP26. واقعیت ساده این است که دولت‌های جهان - حتی آن‌هایی که ارتش کم یا بدون ارتش دارند - تصمیم می‌گیرند که تخریب نظامی را از توافق‌ها حذف کنند، زیرا می‌توانند.
تاکنون 27,000 نفر و 600 سازمان طوماری را برای تغییر این موضوع امضا کرده اند. مردم می توانند آن را بخوانند و امضا کنند http://cop26.info
