موسیقی مدیسون: هنگام خواندن اولین اصلاحیه ، کتاب جدیدی از برت نوبرن ، در ابتدا اثری بعید به نظر می رسد که امروزه هدف خاصی داشته باشد. چه کسی می خواهد نظر صاحب برده جیمز مدیسون در مورد آزادی را که در یک قانون اساسی قدیمی منسوخ شده و نیاز مبرم به بروزرسانی یا بازنویسی دارد ، تجلیل کند؟ و چه کسی می خواهد این را از یک مدیر حقوقی سابق ACLU بشنود که فقط دادخواست حمایت از استخدام هارولد کوه ، مدافع قتل های هواپیماهای بدون سرنشین و جنگ های تجاوزات ریاست جمهوری را امضا کرده است ، برای تدریس حقوق حقوق بشر در دانشگاه نیویورک ، دادخواست یک دسته ای از استادان فاسد ضعیف و مخالف موضع اخلاقی دانشجویان هستند؟
اما تز اصلی نیوبورن پرستش جیمز مدیسون نیست ، و او فقط همان نابینایی را در جنگ با سایر افراد جامعه متحمل می شود ، و معتقد است ، همانطور که می نویسد ، جهان "به لنگر قدرت آمریکا وابسته است" (خواه دنیا آن را می خواهد یا نمی خواهد). در حالی که قانونی کردن قتل ممکن است برای دیدگاه نوبرن در مورد قانون اساسی مشکلی ایجاد نکند ، قانونی بودن رشوه خواری است. و این جایی است که موسیقی مدیسون مفید می شود هربار که دیوان عالی ایالات متحده به نفع پلوتاکراسیون حکم می کند، علیه precedents، عقل سلیم، وجدان اساسی و خواندن منطقی و قابل قبولی از بیل حقوق است که اصلاحات مختلف را با هدف تقویت دموکراسی می نویسد.
این همچنین بر خلاف قانون اساسی است که هیچ کجا به آن دیوان عالی کشور حق رأی دادن درباره مواردی از این دست را نداده است. اگرچه متاسفانه راهی برای خواندن دادگاه عالی خارج از قانون اساسی وجود ندارد ، اما به راحتی می توان آن را تابع قوانین کنگره دانست تا بالعکس. نه اینکه کنگره امروز ما را نسبت به دادگاه عالی امروز به دموکراسی نزدیک کند ، بلکه وقتی فرهنگ ما برای اصلاح آماده شود ، مسیرهای موجود بسیار زیاد خواهد بود و هر یک از نهادها در معرض اصلاح یا لغو قرار می گیرند.
در اصلاحیه اول چنین آمده است: "کنگره هیچ قانونی راجع به استقرار دین یا منع استفاده آزاد از آن را وضع نمی کند. یا آزادی بیان ، یا مطبوعات را محدود می کند. یا حق مردم برای جمع آوری صلح آمیز و درخواست دولت برای جبران شکایات. "
Neuborne، به اعتبار او، این را به عنوان ACLU انجام نمی دهد، یعنی شامل دفاع از رشوه خواری و هزینه های انتخابات خصوصی است.
پیش نویس اصلی مدیسون ، که توسط سنا به شدت ویرایش شد - یکی از آن م institutionsسساتی که قابل لغو است و بخشی که خود مادیسون مقصر آن بود - با حمایت از وجدان مذهبی و سکولار آغاز شد. پیش نویس نهایی با منع دولت از تحمیل دین آغاز می شود ، و سپس آن را از تحریم دین کسی منع می کند. هدف این است که به شیوه قرن هجدهم ، آزادی فکر ایجاد شود. از فکر ، فرد به گفتار می رود و از گفتار عادی به مطبوعات می رسد. آزادی هر یک از اینها تضمین شده است. فراتر از گفتار و مطبوعات ، سیر یک ایده در یک دموکراتیک به یک اقدام توده ای می رسد: حق اجتماع ؛ و فراتر از آن حق درخواست دولت باقی مانده است.
همانطور که نوبرن اشاره کرد ، اولین اصلاحیه دموکراسی عملکردی را به تصویر می کشد. این به سادگی حقوق غیر مرتبط را فهرست نمی کند. همچنین آزادی بیان تنها حقی واقعی نیست که در آن ذکر شده است ، بقیه حقوق صرفاً موارد خاصی از آن هستند. بلکه آزادی اندیشه و مطبوعات و اجتماعات و دادخواست ها با اهداف خاص خود حقوق منحصر به فردی هستند. اما هیچ کدام به خودی خود هدف نیستند. هدف از کل مجموعه حقوق شکل گیری دولت و جامعه ای است که در آن اندیشه های مردمی (در یک زمان مردان سفیدپوست ثروتمند ، بعداً گسترش یافته) حداقل تأثیر قابل توجهی در سیاست های عمومی داشته باشد. در حال حاضر ، البته ، چنین نیست و نوبرن مقصر اصلی این امر را در انتخاب دیوان عالی کشور در طول قرن ها ، به معنای خوب و غیره ، در نحوه خواندن اصلاحیه اول می داند.
همانطور که نوبرن پیشنهاد می کند ، حق درخواست دولت نادیده گرفته شده است. هيچ چيز در مجلس نمايندگان موسوم به رأي نيست مگر اينكه توسط رهبر حزب اكثريت تصويب شود. چهل و یک سناتور که نمایانگر تکه های کوچکی از جمعیت هستند می توانند تقریباً هر لایحه ای را در سنا متوقف کنند. درک دموکراتیک حق دادخواست ممکن است به مردم اجازه دهد در کنگره رأی دهند در مورد موضوعات مورد علاقه عمومی. در حقیقت ، من فکر می کنم این درک جدیدی نخواهد بود. کتابچه راهنمای جفرسون ، که بخشی از قوانین مجلس است ، می تواند دادخواست ها و یادبودهایی را ارائه دهد ، که اغلب توسط دولت ها و گروه های محلی و ایالتی به کنگره ارسال می شود. و حداقل در مورد پرونده های استیضاح ، یک دادخواست و یادبود (بیان کتبی حقایق همراه با دادخواست) را به عنوان یکی از روشهای آغاز مراحل استیضاح ذکر کرده است. من می دانم زیرا هزاران نفر از ما میلیون ها امضا در دادخواست ها برای شروع استیضاح رئیس جمهور جورج دبلیو بوش جمع آوری کردیم که مطلوب آن نیز علی رغم صفر اقدام یا بحث در واشنگتن به اکثریت نظرسنجی ها رسیده است. عموم مردم حتی قادر به رأی دادن نبودند. شکایات ما جبران نشد.
حق تشکیل مجمع در قفسه های آزادی بیان محدود شده است، حق مطبوعات آزاد، انحصار شرکت ها بوده است، و حق گفتار آزاد در مکان های مناسب فرو رفته است و در مکان های اشتباه گسترش یافته است.
من کسانی که بر خلاف تمام محدودیت های گفتار بحث می کنند قانع نشده ام. سخنرانی ، به اندازه کافی مناسب ، در هنگام تهدید ، باج خواهی ، اخاذی ، اظهارات دروغین موجب آسیب رساندن ، فحاشی ، "کلمات جنگی" ، سخنرانی تجاری با اصرار برای اقدام غیرقانونی ، یا سخنرانی های کاملاً غلط و گمراه کننده ، آزاد تلقی نمی شود. طبق میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ، که ایالات متحده یکی از آنهاست ، "هرگونه تبلیغ برای جنگ" باید ممنوع باشد ، استانداردی که در صورت اجرای آن ، قسمت عمده ای از تماشای تلویزیون آمریکا را از بین می برد.
بنابراین ، ما باید انتخاب کنیم که کجا اجازه سخنرانی و کجا نگذاریم ، و به عنوان اسناد Neuborne ، این در حال حاضر با احترام صفر به منطق انجام می شود. صرف هزینه برای انتخاب یک کاندیدای دوست پلوتوکرات "سخنرانی ناب" تلقی می شود ، و شایستگی بالاترین حمایت را دارد ، اما کمک مالی به مبارزات انتخاباتی این نامزد "سخنرانی غیرمستقیم" است ، و لیاقت آن را دارد که کمی محافظت شود و بنابراین محدودیت دارد. در همین حال سوزاندن پیش نویس کارت صرفاً "رفتار ارتباطی" است و هنگامی که یک رأی دهنده به عنوان رأی اعتراضی در نامی می نویسد که به هیچ وجه محافظت نمی شود و می تواند ممنوع باشد. مقامات عالی اجازه نمی دهند قضات پرونده هایی را بررسی کنند که در آن یکی از اصحاب دعوا یکی از مهمترین افراد خیرخواه قاضی است ، اما به مقامات منتخب اجازه می دهد افرادی را که برای آنها صندلی هایشان را می خرند اداره کنند. شركتها با وجود فقدان شأن و منزلت انساني ، واجد شرايط سكوت در اصلاحيه پنجم هستند. آیا قرار است وانمود کنیم شرکت های بزرگ انسانی هستند یا نه؟ دادگاه یکی از الزامات شناسنامه رأی دهندگان ایندیانا را تأیید کرد ، علیرغم درک اینکه این امر به فقیر آسیب می رساند و علی رغم اینکه حتی یک مورد کلاهبرداری رأی دهندگان در هیچ جای ایندیانا یافت نشد. اگر حق سبقت گرفتن از هرکس دیگر و خرید موثر یک نامزد در انتخابات بالاترین شکل سخنرانی محافظت شده است ، چرا حق رأی کمترین است؟ چرا صف های طولانی برای رأی دادن در محله های فقیر مجاز است؟ چرا برای تضمین انتخاب نامزد یا حزب می توان مناطق را کنترل کرد؟ چرا محکومیت کیفری می تواند حق رأی را سلب کند؟ چرا می توان انتخابات را به نفع یک انحصار دو حزب به جای رای دهندگان طراحی کرد
نوبرن می نویسد که ، "فرهنگ قوی شخص ثالث قرن نوزدهم به سهولت دسترسی به آرا و توانایی تأیید صحیح بستگی داشت. دادگاه عالی هر دو را از بین برد و یک کارتل جمهوریخواه را ترک کرد که ایده های جدیدی را خفه می کند که ممکن است وضع موجود را تهدید کنند. "
Neuborne بسیاری از راه حل های معمول و بسیار خوب را پیشنهاد می کند: ایجاد رسانه های رایگان در امواج هوایی ما ، ارائه اعتبارات مالیاتی برای هر شخص به طور م moneyثر برای خرید پول در انتخابات ، تطبیق کمک های مالی کم مانند شهر نیویورک ، ثبت نام خودکار به عنوان اورگان انجام داد ، ایجاد تعطیلات روز انتخابات. Neuborne وظیفه رأی دادن را پیشنهاد می کند ، و اجازه انصراف را می دهد - من ترجیح می دهم گزینه ای را برای رای دادن به "هیچ یک از موارد بالا" اضافه کنم. اما راه حل واقعی یک جنبش مردمی است که یک یا چند شاخه از دولت ما را وادار می کند هدف خود را حمایت از دموکراسی ، نه فقط بمباران سایر کشورها به نام خود بدانند.
که ما را به کاری اساسی که دولت ما انجام می دهد ، می رساند ، کاری که حتی بدخواهان آن در میان اساتید حقوق ، یعنی جنگ ، آن را تأیید می کنند. نوبرن به اعتبار وی ، از حق اعتراض وظیفه ای و همچنین آزادی بیان از طرف گروه ها یا افراد برای آموزش روش های اقدام بدون خشونت به گروه هایی که "تروریست" نامیده می شوند ، طرفداری می کند. با این حال او از استخدام بعنوان معلم به اصطلاح حقوق بشر فردی که از سوابق قانونی خود برای گفتن به کنگره استفاده از قدرت جنگی استفاده نکرده است ، حمایت می کند تا حمله وحشیانه و آشکار غیرقانونی به لیبی را که ممکن است یک فاجعه دائمی از خود برجای بگذارد ، مجاز بداند. افراد بی پناه با قایق در حال فرار هستند و عمل قتل تعداد زیادی از مردان ، زنان و کودکان را با موشک از طریق هواپیماهای بدون سرنشین تحریم می کنند.
من دوست دارم توضیحات پروفسور نوبرن را در مورد اینکه چگونه می تواند حق دولت برای کشتن او (و هر کسی در نزدیکی او) با موشک آتش جهنم باشد ، ببینم ، در حالی که این به طور همزمان حق وی است که در شخص خود در برابر جستجو و ضبط غیر منطقی امنیت داشته باشد ، حق او برای عدم پاسخگویی در مورد یک جرم یا جنایت معروف یا مبرهن در صورت ارائه یا صدور کیفرخواست از یک هیئت منصفه اعظم ، حق وی در یک دادرسی سریع و علنی ، حق وی در جریان شدن از اتهام و مواجه شدن با وی شاهدان ، حق او برای احضار احضار شهود ، حق او برای محاکمه هیئت منصفه و حق او برای عدم مجازات بی رحمانه یا غیرعادی.
