توسط پاتریک تی هیلر، صدای صلح
"دوباره هرگز!" یک بار دیگر مورد توجه ما قرار گرفته است زیرا با کشتار و رنج غیرنظامیان در مقیاس وسیع روبرو هستیم. شهر حلب سوریه در محاصره است سازمان ملل هشدار داد که ممکن است شهر به کلی ویران شود ظرف دو ماه. مشاور ارشد سازمان مللیان اگلاند خاطرنشان کرد ما باید [بی‌رحمانه] با خود صادق باشیم و شکی نیست که در حال حاضر تعداد فزاینده‌ای از غیرنظامیان را در سوریه شکست می‌دهیم.»
تقریباً به طور همزمان ستون نویسان واشنگتن پست و نیویورک تایمز این را پیشنهاد می کنند انفعال جنایات جنگی را روشن می کندو منفعل باقی ماندن قبلاً به پیوند داده شده است کشته شدن نیم میلیون نفر در سوریه به ترتیب. ستون نویسان سامر عطار و نیکلاس کریستوف جنگ افروز نیستند. کاملاً برعکس، عطار یک جراح است که داوطلبانه با انجمن پزشکی سوری آمریکایی همکاری می کند و تفسیرهای منظم کریستوف به طور مداوم عقل و همدلی او را در مورد مسائل حقوق بشر و عدالت اجتماعی نشان می دهد. با این حال، متأسفانه، هر دو تفسیر نشانه‌های یک مشکل گسترده‌تر از این است که چگونه جامعه ما در تله فکری گرفتار شده است، که تنها گزینه‌ای که در هنگام مواجهه با جنایات بزرگ داریم، اقدام نظامی یا انفعال کامل است.
درگیری در سوریه بارها و بارها نشان داده است که چگونه تلاش های دیپلماتیک در سطوح مختلف شکست خورده است. با نشستن در تله فکر ما، اولین چیزی که به ذهن می رسد این است که همه چیز امتحان شده است، اکنون زمان آن است که اسلحه های بزرگ را بیرون بیاوریم - به معنای واقعی کلمه. و وقتی ما تصاویر، ویدئوها و توییت‌های این همه رنج را می‌بینیم، چه کسی علیه نجات مردم استدلال می‌کند؟ بگذارید واضح بگویم. در یک زمان خاص، در یک مکان خاص، گروه خاصی از مردم را می توان با مداخله نظامی نجات داد. با این حال، مداخله نظامی همیشه وضعیت کلی را بدتر می کند و چشم انداز تحول سازنده درگیری کاهش می یابد. علاوه بر این، در حالی که ممکن است زندگی در جایی نجات یابد، زندگی های بیشتری نیز گرفته خواهد شد. و ما باید با واقعیت روبرو شویم. مداخله نظامی همیشه جان بیگناهان را می گیرد.
مداخله نظامی وارد کردن نیروهای نظامی خارجی به یک درگیری موجود است. این امر از طریق ابزارهایی از جمله معرفی سلاح و تسلیحات، حملات هوایی، و نیروهای رزمی برای مداخله در یک درگیری مسلحانه صورت می‌گیرد. استفاده از نیروی مرگبار در مقیاس وسیع است. مداخله با هر نامی - نظامی، بشردوستانه، ائتلافی، سازمان معاهده، حفظ صلح - جنگ است و جنگ ها طبیعتاً ویرانگر هستند. خشونت، مرگ و رنج وجود دارد. به عبارت دیگر، هنگامی که ما از مداخله نظامی بشردوستانه صحبت می کنیم، در مورد یک تناقض کامل صحبت می کنیم: اعلام قصد دفاع از زندگی، در حالی که فعالانه جان ها را می گیرد.
وقت آن است که مسیر جدیدی را دنبال کنیم. مسیری که توسط نوعی صلح‌طلبی ساده‌لوحانه درک نمی‌شود، بلکه با تحلیل دقیق گزینه‌های غیرخشونت‌آمیز بدون گزینه‌ای به اصطلاح نظامی به عنوان بخشی از تصویر مشخص می‌شود. گزینه نظامی باید از روی میز برداشته شود، در غیر این صورت تمام رویکردهای دیگر با نیروی متقابل روبرو هستند و مستقیماً تضعیف می شوند.
فقط این فهرست غیر جامع از جایگزین‌های بادوام و غیرخشونت‌آمیز را در نظر بگیرید که حوزه‌ای که به طور فزاینده‌ای حرفه‌ای برای ایجاد صلح ارائه می‌کند و توسط یک رشته دانشگاهی در حال رشد علم صلح اطلاع‌رسانی شده است: تحریم‌های تسلیحاتی، پایان دادن به همه کمک‌های نظامی، حمایت جامعه مدنی، بازیگران غیرخشونت‌انگیز، تحریم‌ها، کار از طریق نهادهای فراملی (مانند سازمان ملل، دیوان بین‌المللی کیفری)، آتش‌بس، کمک به پناهندگان، تعهد عدم استفاده از خشونت، عقب‌نشینی نیروهای نظامی، کارگران درگیری‌های غیرخشونت‌آمیز، طرح‌های عدالت انتقالی، دیپلماسی معنادار و خلاق، حکمرانی خوب فراگیر، افزایش مشارکت زنان در امور اجتماعی و زندگی سیاسی، اطلاعات دقیق از حقایق، جداسازی عاملان از پایگاه پشتیبانی، ممنوعیت سودجویی در جنگ، مقاومت مدنی غیرخشونت آمیز، حمایت عمومی، مصالحه، داوری و حل و فصل قضایی، مکانیسم های حقوق بشر، کمک ها و حمایت های بشردوستانه، انگیزه های اقتصادی، سیاسی و استراتژیک، نظارت ، و مشاهده و تأیید. لیست ادامه دارد.
بر خلاف دکتر عطار و نیکلاس کریستوف، من رنجی عظیم را روی زمین ندیده ام. علاوه بر این، من نمی توانم به جای کسانی که در حلب محاصره شده اند صحبت کنم و مطمئناً کسانی را که ناامیدانه از طریق مداخله نظامی درخواست کمک می کنند، قضاوت نمی کنم. من همچنین می خواهم مطمئن شوم که "دیگر هرگز" به واقعیت تبدیل نمی شود. من توسل اخلاقی ندارم من بخشی از جامعه‌ای از پزشکان و دانشگاهیان هستم که واجد شرایط هستند و تجربیات فوق‌العاده‌ای در ارائه شواهدی کسب کرده‌اند که نشان می‌دهد بسیاری از گزینه‌های غیرخشونت‌آمیز و در عین حال نیرومند، همیشه بر مداخلات نظامی ارجحیت دارند.
عموم مردم هنوز به خوبی در مورد تمام آن اقدامات ممکن آگاه نیستند. تحقیقات نشان می دهد که مردم در ایالات متحده تصور می کنند که استفاده از نیروی نظامی آخرین راه حل است و وجود دارد کاهش اثبات شده در حمایت از جنگ در صورت ارائه جایگزین. بسیاری از آنها در حال حاضر در سوریه در سطوح مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. را مرکز بین المللی بدون خشونت و راه انداختن عدم خشونت انتشار اخبار و تحلیل‌های فراوانی از اشکال خشونت‌پرهیزانه در سراسر جهان، از جمله در مورد سوریه. هنگامی که بدون چالش، همه درخواست‌ها برای مداخله نظامی همچنان صدایی را که خواستار چندین جایگزین غیرخشونت‌آمیز می‌شوند، خاموش می‌کند. اگر از آنها استفاده نمی کنیم، به این دلیل نیست که در دسترس نیستند، بلکه به دلیل محدودیت های تحمیلی مصنوعی، عدم علاقه یا منفعت شخصی است. در حالی که هیچ راه حل جادویی وجود ندارد، ما می دانیم که آنها بهتر کار می کنند.
پاسخ 3
می ترسم خودت گرفتار "تله فکری" بشی،
پاتریک آیا واقعاً هنوز فکر می کنید که NYTimes چیزی جز یک سخنگو برای دولت ایالات متحده است؟ آیا واقعاً فکر می‌کنید که برنامه‌ریزان نظامی کوچک‌ترین نگرانی برای غیرنظامیان دارند؟ آیا دروغ های مربوط به کشتار جمعی در عراق را به خاطر نمی آورید؟ «مسئولیت حفاظت» صرفاً جدیدترین بهانه جنگ امپریالیستی است.
اگر جنبش ضد جنگ این را درک نکند، می شود
عملاً یک جنبش طرفدار جنگ. این فقط یک مگافون برای گرمکن ها می شود. بدتر از بی ربط می شود.
من خودم را از این سازمان حذف می کنم. با توجه به آنچه که من در اینجا خواندم، شما فقط لایه دیگری از شرکت جنگی ایالات متحده هستید که سعی می کنید به نظر برسد که دارید کاری برای کمک به مردم سوریه انجام می دهید. اگر در واقع می خواهید به سوریه کمک کنید، احتمالاً باید از کسانی شروع کنید که به داعش سلاح می دهند. از آنجایی که مشخص شد عاملان جنایات اوباما و هالاری کلینتون هستند، شما باید تلاش کنید تا اوباما از سمت خود برکنار شود و او و هیلاری به اتهام خیانت در لاهه توسط دادگاه بین المللی جنایات جنگی دستگیر و محاکمه شوند. ویکی لیکس کار بسیار خوبی را انجام داده است که ما را به جنایتکاران نشان داده است. روسیه در تلاش است تا به سوریه کمک کند و امپریالیسم غربی را از طریق آخرین صف طولانی جنگ های نیابتی دور کند. روسیه تقریباً قاتلان داعش ما را شکست داده است. به همین دلیل اوباما روسیه را به جنگ تهدید می کند. او آنها نبود که از تسلط شرکت ما در سوریه دور بماند. بله، ایالات متحده از داعش حمایت می‌کند و از آنها حمایت مالی می‌کند، زیرا شرکت‌های ما و صاحبان سهام آنها در زمان جنگ پول زیادی به دست می‌آورند. زمانی که کشوری را تصاحب می‌کنیم، تمام منابع طبیعی آنها را می‌دزدیم، مانند آنچه در افغانستان و عراق انجام دادیم. جنگ یک تجارت برای شرکت ها و سیاستمداران آمریکایی است. تقریباً همه کسانی که در این مقام هستند باید برکنار شوند و به جرم فساد و/یا خیانت محاکمه شوند. بنابراین تا آنجا که من می توانم بگویم، شما فقط یک گروه شیل هستید که اختراع شده اید تا مردم احساس کنند که دارند دنیا را تغییر می دهند. باید خجالت بکشی.
من باید با این دو نظر موافق باشم. با توجه به هجوم بی پایان علیه روسیه و سوریه، یافتن حقیقت بسیار دشوار است. بسیاری از نظرات نشان می دهد که شما در واقع قربانی شستشوی مغزی رسانه ها هستید اما ایده شما عالی است. بیایید غرق در پیشنهادات غیر خشونت آمیز برای پایان دادن به درگیری باشیم. این حداقل به جای مشروعیت بخشیدن به مرگ بیشتر جان انسان ها را نجات می دهد. بیایید کسانی را که می‌خواهند به جای افسانه «شورش میانه‌رو با سلاح» کل داستان را بازگو کنند، تشویق کنیم.