توسط وینسولو مایرز
سکوت نفس گیر است حتی یک بار هم روزنامه نگار حرفه ای در تمام مناظره های هر یک از طرفین این موضوع را مطرح نکرده است. اگر هر شهروندی در برخورد نزدیک با نامزدها در جریان انتخابات مقدماتی نگرانی در مورد آن را مطرح کرد، برای من یک خبر است.
البته من در مورد برنامه های دولت ایالات متحده برای هزینه های بالاتر از یک صحبت می کنم تریلیون دلار طی چند دهه آینده برای تجدید زرادخانه هسته‌ای که از قبل متورم شده بود.
در تاریخ طولانی و دردناک جنگ، در نهایت از هر سلاحی که اختراع شده استفاده شده است. هیچ دلیلی وجود ندارد که تسلیحات هسته ای متفاوت باشد - متأسفانه ما شاهد این موضوع در هیروشیما و ناکازاکی بودیم.
اما صبر کنید، شاید دلیلی وجود داشته باشد که می تواند با سلاح های هسته ای متفاوت باشد. این دلیل پرتوی از امید و عقل است: مدل‌های رایانه‌ای نشان می‌دهند که جنگی که از 05 درصد سلاح‌های هسته‌ای در زرادخانه‌های جهان استفاده می‌کند، می‌تواند باعث تغییرات آب و هوایی در سراسر جهان و قحطی بعدی شود. چه چیزی این را امیدوار کننده می کند و نه یک کابوس بیشتر؟
زیرا منفی مطلق زمستان هسته ای چیزی است که همه کشورها به عنوان زمینه مذاکره برای سیستم های تسلیحاتی کمتر و کمتر و نه بیشتر و بیشتر یا جدیدتر و جدیدتر به اشتراک می گذارند. ارتش ما با گفتن اینکه در حال توسعه تسلیحات هسته ای کوچکتر و دقیق تر است، تجدید را منطقی می کند. این فقط احتمال عبور از آستانه هسته ای را در بحبوحه نبرد افزایش می دهد. این امید که بتوان تشدید را کنترل کرد یک سراب است.
بسیاری از ما در مورد اجازه دادن به شخصی مانند آقای ترامپ در نزدیکی چنین سلاح هایی تردید داریم. حقیقت این است که آنها برای هر انسانی، صرف نظر از اینکه چقدر باهوش یا حرفه‌ای آموزش دیده باشند، بسیار قدرتمند هستند و نمی‌توانند به عنوان یک ابزار استراتژیک از آن استفاده کنند.
منطق منسوخ تشکیلات به این صورت است: تنها راه برای اطمینان از اینکه این سلاح های هولناک هرگز مورد استفاده قرار نخواهند گرفت این است که ایالات متحده برتری هسته ای قاطع داشته باشد. سیاستمداران به این وضعیت غیرقابل اجرا چسبیده اند، زیرا طرح های خلع سلاح با دندان، ریل سوم سیاسی است. اعتراف به بیهودگی استراتژی هسته ای به رای دهندگان مماشات یا بزدلی را نشان می دهد و تهدیدی را که برای تولید کنندگان سلاح کنار گذاشته می شود. دکتر اشتون کارتر، وزیر دفاع ما، اخیراً در باشگاه مشترک المنافع سخنرانی کرد و قاطعانه اجتناب ناپذیر بودن ارتقاء تریلیون دلاری را اعلام کرد.
لازم نیست ما متخصص باشیم تا ببینیم که این یک ضرورت بیهوده است. اظهارات مطمئن کارتر تنها به انگیزه ای برای دیگر قدرت های هسته ای تبدیل می شود. ما می‌سازیم، آنها می‌سازند، به سوی نقطه‌ای اجتناب‌ناپذیر از سوءتفاهم، قضاوت نادرست و مرگ دسته‌جمعی.
در همین حال، اگر بخواهیم شانس واقعی برای جلوگیری از تراژدی داشته باشیم، واقعاً به آن تریلیون دلار کجا نیاز است؟ آیا این کار برای کاهش اثرات تغییرات آب و هوای جهانی نیست، اختلالاتی که استراتژیست ها پیش بینی می کنند که علت اصلی درگیری های آینده باشد؟ آیا این تسریع روند گذار جهانی به انرژی و کشاورزی پایدار نیست؟ یک تریلیون بیش از اندازه کافی خواهد بود.
چه در روسیه یا چین، در اسرائیل یا کره شمالی، در هند یا پاکستان، در بریتانیا یا ایالات متحده، امپراتوری بازدارندگی لباس ندارد. ایالات متحده باید الگوی خود باشد و شروع به کاهش سطوح فعلی تسلیحات کند، به جای اینکه دقیقاً برعکس این کار را به عنوان محرک اصلی مسابقه به سوی هدف برتری همیشه در حال عقب نشینی انجام دهد.
ما باید به شدت در کنفرانس‌های موجود در مورد سلاح‌های هسته‌ای شرکت کنیم که حول کمک به XNUMX قدرت هسته‌ای حاضر برای انجام تعهدات خود تحت معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای ساخته شدهاند. ما باید به شدت از کنفرانس های جدید، ممنوعیت فروش سلاح و مناطق عاری از سلاح دفاع کنیم. بیست و چهار شهر یا شهرستان آمریکا، نقاط عقل سلیم در دریای تاریکی، خود را مناطق عاری از سلاح هسته ای اعلام کرده اند.
جامعه ملت‌ها - و بدون سلاح‌های هسته‌ای ما در واقع بیشتر یک جامعه خواهیم بود - انتخاب با هم برای دور شدن از مرگ جمعی حتمی و زندگی برای همه، سابقه مفیدی برای یافتن راه‌حل برای سایر چالش‌های بین‌المللی از جمله بی‌ثباتی آب و هوای جهانی خواهد بود.
بیایید موارد غیرقابل ذکر را ذکر کنیم و از نامزدها بخواهیم که به ما بگویند که در مورد تجدید سلاح های هسته ای به عنوان آزمونی حیاتی برای بینش ملی ما چه جایگاهی دارند.
وینسلو مایرز، نویسنده زندگی فراتر از جنگ: راهنمای شهروندی، در مورد مسائل جهانی می نویسد و در هیئت مشورتی ابتکار پیشگیری از جنگ خدمت می کند.
