سلامت عقل یکجانبه می تواند جهان را نجات دهد

توسط نورمن سلیمان TomDispatch، دسامبر 14، 2023

مقامات ارشد آمریکایی در تشکیلات «امنیت ملی» به طور قابل توجهی در لفاظی های آرام و سکوت های راحت خوب هستند. توجه اندک آنها به حقیقت یا زندگی انسانی از سال 1971 که دانیل السبرگ چندین دهه در زندان به خطر افتاد تا اسناد پنتاگون را به جهانیان درز کند، تغییر قابل توجهی نداشته است. در طول سالهای بین آن زمان تا مرگ شش ماه پیش، او نویسنده، سخنران و فعالی خستگی ناپذیر بود.

البته اکثر مردم او را به‌عنوان افشاگری که حجم زیادی را افشا کرد، به یاد می‌آورند دروغ های رسمی در مورد جنگ ویتنام با ارائه 7,000 صفحه فوق محرمانه اسناد طبقه بندی شده به نیویورک تایمز و روزنامه های دیگر اما در طول زندگی بزرگسالی خود، بیش از هر چیز تحت تأثیر ضرورت جلوگیری از جنگ هسته ای قرار داشت.

یک روز در سال 1995، با دن تماس گرفتم و به او پیشنهاد دادم که برای ریاست جمهوری شرکت کند. پاسخ او فوراً بود: "ترجیح می دهم در زندان باشم." او توضیح داد که برخلاف کاندیداهای معمولی، نمی‌توانست در مورد موضوعاتی که واقعاً اطلاعات کمی دارد یا اصلاً درباره‌اش نمی‌دانست، نظراتی ارائه دهد.

با این حال، برای بیش از پنج دهه، الزبرگ از بیان عمومی آنچه واقعاً داشت تردید نداشت انجام داد در مورد الگوهای پنهان کاری و دروغ های دولتی که جنگ های آمریکا را در کشورهایی پس از دیگری تداوم بخشیدند، همراه با فریبکاری ها و توهمات مزمن در هسته اصلی مسابقه تسلیحات هسته ای، چیزهای زیادی بدانید. او شخصاً چنین الگوهای فریبکاری را در مناطق بالای دولت جنگی دیده بود. همانطور که او به من گفت، "این که فریب وجود دارد - اینکه عموم مردم به وضوح توسط آن در اوایل بازی گمراه می شوند ... به گونه ای که آنها را به پذیرش جنگ و حمایت از جنگ تشویق می کند - واقعیت است."

و فریب مردم چقدر سخت بود؟ من می گویم، به عنوان یک خودی سابق، فرد آگاه می شود: فریب دادن آنها کار سختی نیست. اول از همه، شما اغلب به آن‌ها می‌گویید که دوست دارند باور کنند - اینکه ما از دیگران بهتریم، از نظر اخلاقی و برداشت‌هایمان از جهان برتر هستیم.»

دن در طول سال‌هایی که در نزدیکی ماشین جنگی ایالات متحده کار می‌کرد، مجموعه وسیعی از اطلاعات طبقه‌بندی شده را جذب کرده بود. او حقایق کلیدی بی‌شماری را در مورد سیاست خارجی و جنگ‌سازی می‌دانست که از دید عموم پنهان مانده بود. مهمتر از همه، او درک کرد که چگونه دروغگویی می تواند به فجایع عظیم انسانی منجر شود و چگونه افراد کلیدی در پنتاگون، وزارت امور خارجه و دفتر بیضی آشکارا دروغ می گویند.

او آزاد اسناد پنتاگون در سال 1971 - که تاریخ بسیار مهمی را در مورد جنگ ویتنام در حالی که هنوز در جریان بود فاش کرد - نشان داد که چگونه فریب بی وقفه باعث شروع جنگ ها شده و آنها را ادامه می دهد. او از نزدیک دیده بود که برای مقاماتی مانند رابرت مک نامارا، وزیر دفاع، چقدر آسان است که تردیدها در مورد جنگ‌سازی آمریکا را سرکوب کنند و سیاست‌هایی را پیش ببرند که در نهایت منجر به مرگ چند میلیون نفر در ویتنام، لائوس و کامبوج. و دن با این احتمال که روزی چنین فریبکاری ممکن است منجر به هولوکاست هسته ای شود که می تواند تقریباً تمام زندگی بشر را در این سیاره خاموش کند، تسخیر شده بود.

در کتاب 2017 خود ماشین روز قیامت: اعترافات برنامهریز جنگ هسته ایاو این متن بسیار مناسب از فیلسوف فردریش نیچه را برجسته کرد: «دیوانگی در افراد چیزی نادر است. اما در گروه‌ها، احزاب، ملت‌ها و دوره‌ها این قاعده است.» جنون نهایی سیاست‌های آماده‌سازی برای جنگ هسته‌ای، دن را در طول زندگی بزرگسالی‌اش به خود مشغول کرده بود. همانطور که او نوشت،

«هیچ سیاستی در تاریخ بشریت سزاوارتر این است که به عنوان غیراخلاقی یا دیوانه شناخته شود. داستان چگونگی به وجود آمدن این مصیبت فاجعه بار، و چگونگی و چرایی تداوم آن برای بیش از نیم قرن، شرح وقایع جنون بشر است. اینکه آیا آمریکایی‌ها، روس‌ها و سایر انسان‌ها می‌توانند با چالش معکوس کردن این سیاست‌ها و از بین بردن خطر انقراض کوتاه‌مدت ناشی از اختراعات و تمایلات خود مقابله کنند، باید دید. من انتخاب می کنم که در بازیگری با دیگران بپیوندم مثل اینکه که هنوز ممکن است.»

یک طوفان جهانی، یک عصر یخبندان کوچک

نمی‌دانم که آیا دن از سخنان فیلسوف ایتالیایی آنتونیو گرامشی درباره «بدبینی عقل، خوش‌بینی به اراده» خوشش می‌آمد یا خیر، اما به نظرم خلاصه‌ای مناسب از رویکرد او به شبح نابودی هسته‌ای و پایانی غیرقابل درک برای تمدن بشری است. . نگاهش بی امان به چیزی که تعداد کمی از ما می خواهیم به آن نگاه کنیم - امکان آن همه کشی - او مطمئناً یک فتالیست نبود، اما در مورد احتمال وقوع یک جنگ هسته ای واقع بین بود.

چنین احتمالی اکنون بزرگتر به نظر می رسد بیش از هر زمان دیگری از زمان بحران موشکی کوبا در اکتبر 1962، اما به نظر می رسد ضروری ترین درس های آن در مورد پرزیدنت بایدن و دولتش گم شده باشد. هشت ماه پس از آن رویارویی تقریباً فاجعه بار شش دهه پیش بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی، رئیس جمهور جان کندی سخن گفت در دانشگاه آمریکایی درباره بحران او سپس گفت: «بیش از هر چیز، قدرت‌های هسته‌ای در حین دفاع از منافع حیاتی خود، باید از رویارویی‌هایی که دشمن را به انتخاب عقب‌نشینی تحقیرآمیز یا جنگ هسته‌ای می‌کشاند، جلوگیری کنند. اتخاذ چنین مسیری در عصر هسته ای تنها شاهدی بر ورشکستگی سیاست ما یا آرزوی مرگ جمعی برای جهان خواهد بود.

اما به نظر می رسد جو بایدن بیش از حد به این موضوع علاقه مند است دشمن خود را مجبور می کند در کرملین، ولادیمیر پوتین به چنین «عقب نشینی تحقیرآمیزی» وارد شد. ظاهراً وسوسه ادامه دادن به چالش ریاست جمهوری برای پیروزی بر روسیه در جنگ اوکراین برای مقاومت بسیار فریبنده بوده است (اگرچه جمهوری خواهان در کنگره اخیراً تصمیم گرفتند چسب نسبتا متفاوت). با تحقیر دیپلماسی واقعی و با میل غیورانه برای ادامه ریختن مقادیر زیادی تسلیحات در آتش سوزی، بی پروایی واشنگتن به عنوان شجاعت و نادیده گرفتن خطرات جنگ هسته ای به عنوان تعهد به دموکراسی ظاهر شده است. رویارویی بالقوه با دیگر ابرقدرت هسته‌ای جهان به عنوان آزمونی برای فضیلت اخلاقی بازنگری شده است.

در همین حال، در رسانه ها و سیاست ایالات متحده، دیگر به ندرت به چنین خطراتی اشاره می شود. گویی صحبت نکردن در مورد خطرات واقعی آنها را کاهش می دهد، هرچند کم اهمیت جلوه دادن چنین خطراتی در واقع می تواند تأثیری بر تشدید آنها داشته باشد. به عنوان مثال، در این قرن، دولت ایالات متحده از آن خارج شده است موشک ضد بالستیک, آسمان باز کنیدو نیروهای هسته ای میان برد قراردادهای کنترل تسلیحات با روسیه نبود آنها احتمال جنگ هسته ای را بیشتر می کند. با این حال، برای رسانه‌های جریان اصلی و اعضای کنگره، این موضوعی غیرقابل ذکر است، که به سختی قابل ذکر است، بسیار کمتر جدی گرفته می‌شود.

دن السبرگ بلافاصله پس از تبدیل شدن به یک "برنامه ریز جنگ هسته ای" متوجه شد که چه نوع فاجعه جهانی در خطر است. همانطور که او به یاد می آورد، هنگام کار در دولت کندی،

وی افزود: «آنچه که من در کمال وحشت کشف کردم، باید بگویم، این بود که ستاد مشترک ارتش در نظر داشت که با اولین حمله [هسته ای] خودمان باعث مرگ 600 میلیون نفر شود، از جمله 100 میلیون نفر در متحدان خودمان. در حال حاضر، حتی در آن زمان نیز دست کم گرفته می شد، زیرا آنها آتشی را که احساس می کردند در تأثیرات آن بیش از حد غیرقابل محاسبه است، در نظر نمی گرفتند. و البته، آتش بزرگترین اثر تلفات زا سلاح های گرما هسته ای است. بنابراین، تأثیر واقعی بیش از یک میلیارد بود نه 600 میلیون، یعنی حدود یک سوم جمعیت زمین در آن زمان.»

ده ها سال بعد، در سال 2017، دن یافته های تحقیقاتی در مورد "زمستان هسته ای" را توصیف کرد که چنین تسلیحاتی می تواند باعث شود:

آنچه که 20 سال بعد در سال 1983 مشخص شد، که در 10 سال گذشته به طور کامل توسط دانشمندان آب و هوا و دانشمندان محیط زیست تأیید شد، این است که سقف بالای یک میلیارد یا بیشتر اشتباه بود. شلیک سلاح بر فراز شهرها، حتی اگر آنها را اهداف نظامی بنامید، باعث ایجاد طوفان در آن شهرها می شود، مانند توکیو در مارس 1945، که میلیون ها تن دوده و دود سیاه را از شهرهای سوزان به داخل استراتوسفر می برد. . در استراتوسفر باران نمی بارید، خیلی سریع به دور کره زمین می چرخید و نور خورشید را تا 70 درصد کاهش می داد و باعث ایجاد دمایی مانند دمای عصر یخبندان کوچک می شد، محصول را در سراسر جهان می کشد و تقریباً همه را از گرسنگی می میرند. زمین. احتمالا باعث انقراض نمی شود. ما خیلی سازگار هستیم شاید 1 درصد از جمعیت فعلی 7.4 میلیاردی ما بتواند زنده بماند، اما 98 یا 99 درصد نمی توانند زنده بمانند.

مواجهه با جهنم تخریب حرارتی

در کتاب خود دستگاه رستاخیزدن همچنین بر اهمیت تمرکز بر یکی از جنبه‌های نادر خطر هسته‌ای ما تأکید کرد: موشک‌های بالستیک قاره‌پیما یا ICBM. آن ها هستند خطرناک ترین سلاح ها در زرادخانه های ابرقدرت های اتمی، زمانی که خطر آغاز یک جنگ هسته ای به میان می آید. ایالات متحده دارای 400 مورد از آنها است که همیشه در سیلوهای زیرزمینی پراکنده در کلرادو، مونتانا، نبراسکا، داکوتای شمالی و وایومینگ در حالت آماده باش هستند، در حالی که روسیه حدود 300 دستگاه خود را مستقر کرده است (و چین نیز عجله دارد رسیدن). ویلیام پری، وزیر دفاع سابق، موشک های ICBM را «خطرناک ترین سلاح های جهان» نامیده است. هشدار که "آنها حتی می توانند یک جنگ هسته ای تصادفی را راه بیندازند."

همانطور که پری توضیح داد، «اگر حسگرهای ما نشان می‌دهند که موشک‌های دشمن در مسیر ایالات متحده هستند، رئیس‌جمهور باید قبل از اینکه موشک‌های دشمن آن‌ها را نابود کنند، پرتاب موشک‌های ICBM را در نظر بگیرد. پس از راه اندازی، نمی توان آنها را فراخوانی کرد. رئیس جمهور کمتر از 30 دقیقه فرصت دارد تا آن تصمیم وحشتناک را بگیرد. بنابراین، هر نشانه نادرستی از حمله روسیه می تواند منجر به فاجعه جهانی شود. به عنوان افسر سابق پرتاب ICBM بروس بلر و معاون سابق رئیس ستاد مشترک ژنرال جیمز کارترایت نوشت: با از بین بردن نیروی موشکی آسیب پذیر مستقر در زمین، هرگونه نیاز به پرتاب در حالت هشدار از بین می رود.

طی مصاحبه ای با من در سال 2021، دن مورد مشابهی را برای خاموش کردن ICBM ها مطرح کرد. این بخشی از یک جلسه ضبط پروژه ای بود که توسط جودیت ارلیش، یکی از کارگردانان مستند نامزد اسکار "خطرناک ترین مرد آمریکا: دانیل السبرگ و اسناد پنتاگون" هماهنگ شده بود. او به ساخت یک انیمیشن شش قسمتی ادامه داد.پادکست خنثی سازی جنگ هسته ای با دانیل السبرگ" در یکی از آنها، "ICBMs: Hair-Trigger Annihilation"او شروع کرد: "وقتی من آن را می گویم is گامی که می تواند خطر جنگ هسته ای را به میزان قابل توجهی کاهش دهد که انجام نشده است، اما می تواند به راحتی انجام شود، و آن حذف موشک های ICBM آمریکایی است، من به این واقعیت اشاره می کنم که تنها یک سلاح در زرادخانه ما وجود دارد که با آن مقابله می کند. رئیس‌جمهوری با تصمیم فوری درباره راه‌اندازی جنگ هسته‌ای و این تصمیم برای راه‌اندازی موشک‌های ICBM ما است.

او در ادامه تاکید کرد که ICBM ها به طور منحصر به فردی خطرناک هستند، زیرا در معرض تخریب در یک حمله هستند ("از آنها استفاده کنید یا از دست بدهید"). در مقابل تسلیحات هسته ای روی زیردریایی ها و هواپیماها آسیب پذیر نیستند و

می توان آنها را دوباره فراخوانی کرد - در واقع حتی لازم نیست آنها را دوباره فراخوانی کرد، آنها می توانند... تا زمانی که دستور مثبتی برای ادامه کار دریافت کنند حلقه بزنند... این برای ICBM ها صادق نیست. آنها مکان ثابتی هستند که برای روس ها شناخته شده است... آیا باید ICBM های متقابل را حذف کنیم؟ البته. اما لازم نیست منتظر باشیم تا روسیه با این استدلال بیدار شود... تا هر کاری که می توانیم برای کاهش خطر جنگ هسته ای انجام دهیم.

و او در پایان گفت: "برداشتن ما نه تنها این است که شانس استفاده نادرست از ICBM های خود را از بین ببریم، بلکه ترس روس ها را از اینکه موشک های ICBM ما در مسیر رسیدن به آنها هستند، از بین ببریم."

در حالی که ICBM ها برای بقای انسان بسیار خطرناک هستند، یک گاو پول نقد بزرگ برای صنعت سلاح های هسته ای هستند. نورتروپ گرومن قبلا برنده شده است 13.3 میلیارد دلار قرارداد شروع به توسعه نسخه جدیدی از موشک های ICBM برای جایگزینی موشک های Minuteman III که در حال حاضر مستقر شده اند. آن سیستم، دوبله دیده بان، قرار است بخش عمده ای از ایالات متحده باشدطرح نوسازی هسته ایاکنون در سه دهه آینده به 1.5 تریلیون دلار (قبل از افزایش هزینه‌های اجتناب‌ناپذیر) می‌رسد.

متأسفانه، در کاپیتول هیل، هر پیشنهادی که بوی خلع سلاح «یک جانبه» بدهد، در بدو ورود مرده است. با این حال ICBM ها نمونه بارز موقعیتی هستند که در آن خلع سلاح تا حد زیادی عاقلانه ترین گزینه است.

فرض کنید با حریف خود در یک حوض بنزین ایستاده اید و هر دو در حال روشن کردن کبریت هستید. روشن کردن آن کبریت ها را متوقف کنید و به عنوان یک خلع سلاح یک طرفه محکوم خواهید شد، مهم نیست که این گامی به سوی سلامت عقل باشد.

در سال 1964 سخنرانی جایزه صلح نوبلمارتین لوتر کینگ جونیور اعلام کرد: «من از پذیرش این تصور بدبینانه امتناع می‌کنم که ملت به ملت باید از پلکان نظامی‌گرایانه به سوی جهنم تخریب هسته‌ای پایین بیایند.»

به راحتی می توان در مورد این موضوع احساس ضعف و ناتوانی کرد. روایت‌ها - و سکوت‌هایی که توسط مقامات دولتی و بیشتر رسانه‌ها ارائه می‌شود، دعوت‌های همیشگی به چنین احساساتی است. با این حال، تغییراتی که به شدت مورد نیاز برای عقب انداختن تهدیدات هسته‌ای است، مستلزم شروع یک واقع‌گرایی حاد همراه با کنشگری روشمند است. همانطور که جیمز بالدوین می نویسد: «هر چیزی که با آن روبرو می شود را نمی توان تغییر داد. اما تا زمانی که با آن روبرو نشود، هیچ چیز تغییر نمی کند.»

دنیل السبرگ عادت داشت که مردم به او بگویند که چقدر به آنها الهام می‌دهد. اما در چشمانش و در قلبش سوالی مداوم احساس کردم: الهام گرفته شده برای انجام چه کاری؟