شرکت های خصوصی نظامی و امنیتی تلاش های صلح را تضعیف می کنند

By خلاصه علوم صلح، فوریه 22، 2022

این تجزیه و تحلیل تحقیقات زیر را خلاصه و منعکس می کند: de Groot, T., & Regilme, SSF (2021). شرکت های خصوصی نظامی و امنیتی و نظامی کردن بشردوستانه. مجله جوامع در حال توسعه, 38(1), 50-80. https://doi.org/10.1177/0169796X211066874.

صحبت

بر اساس بررسی تحقیقات بر روی پیمانکاران خصوصی نظامی و امنیتی در چارچوب ماموریت های صلح سازمان ملل:

• حضور شرکت‌های نظامی و امنیتی خصوصی، نظامی‌سازی را در فضاهای بشردوستانه ترویج می‌کند و رویکردهای غیرنظامی در امنیت را تضعیف می‌کند.
• منفعت تجاری شرکت های نظامی و امنیتی خصوصی در فروش خدمات خود منجر به تورم تهدیدها می شود که فضاهای بشردوستانه را نظامی می کند.
• بر اساس ایجاد موانع فیزیکی و روانی بین جوامع محلی و کسانی که برای کمک به آنها آمده‌اند، شرکت‌های نظامی و امنیتی خصوصی به "پونکرسازی" کمک‌ها کمک می‌کنند، که تمایل به ایجاد احساس ناامنی بیشتر برای جوامع محلی دارد.
• شرکت‌های خصوصی نظامی و امنیتی با در نظر نگرفتن دانش محلی در مورد مسائل امنیتی، مداخله‌گران را از درک علل ریشه‌ای خشونت در حوزه‌های مداخله مربوطه خود باز می‌دارند.

بینش کلیدی برای اطلاع رسانی تمرین 

• نظامی کردن امنیت کارایی صلح را تضعیف می کند. جامعه صلح‌ساز می‌تواند بر اساس اصول آژانس محلی و حفاظت غیرنظامی غیرمسلح برای به چالش کشیدن گفتمان امنیتی عمدتاً بی‌مناقشه استوار شود.

خلاصه 

شرکت های خصوصی نظامی و امنیتی (PMSCs) یک حضور رایج و اغلب بحث برانگیز در مناطق درگیری سیاسی معاصر هستند. در طول جنگ های ایالات متحده در افغانستان و عراق، PMSC ها 50 درصد از نیروها را تشکیل می دادند. از آنجایی که PMSC ها پس از رسوایی های متعدد به طور علنی به دلیل فعالیت های خود در مناطق درگیری مورد انتقاد قرار گرفتند، آنها بر کمک خود به بشردوستانه تأکید کردند. به طور همزمان مشتریان آنها (به طور کلی، جامعه بشردوستانه بین المللی) برون سپاری نظامی را عادی کردند. در حال حاضر PMSC ها ارائه دهندگان مشروع و ضروری امنیت در سراسر جهان، از جمله در ماموریت های صلح سازی در کنار سازمان ملل، سازمان های غیردولتی، و شرکت ها در نظر گرفته می شوند. در این مطالعه نظری، Tom de Groot و Salvador Regilme بررسی می‌کنند که آیا استفاده گسترده از PMSCs اثربخشی مأموریت‌های صلح‌ساز سازمان ملل را تضعیف می‌کند یا خیر. نویسندگان استدلال می‌کنند که حضور PMSCها، نظامی‌سازی را در فضاهای بشردوستانه ترویج می‌کند و رویکردهای غیرنظامی به امنیت را تضعیف می‌کند.

تحقیقات پیرامون این موضوع، اگرچه پراکنده است، اما در دو جهت متفاوت پیش می رود. یک رشته PMSC ها را یک ابزار سیاست مثبت برای رسیدگی به مسائل امنیتی می داند. رشته حیاتی تر نشان می دهد که قدرت PMSC ها در قالب بندی مشکلات به عنوان تهدیدات امنیتی، تمرکز بر راه حل های کوتاه مدت، و نظامی کردن کلی ماموریت های بشردوستانه/سازنده صلح، همگی بر امنیت نظامی شده تاکید زیادی دارند و گزینه های جایگزین را تضعیف می کنند. نویسندگان بر اساس این رشته انتقادی تر، ادعای نظری دوگانه خود را توسعه می دهند. اولاً، با هدایت منافع تجاری، PMSC ها بیهوده زمینه های بشردوستانه را نظامی می کنند و در نتیجه کارایی صلح را تضعیف می کنند. دوم، ساختار برنامه‌های بین‌المللی صلح‌سازی به PMSCها تنها اختیار در تعیین خطرات امنیتی را می‌دهد و در نتیجه بازیگران محلی و جوامع به حاشیه رانده شده را مستثنی می‌کند. ادعای PMSC ها مبنی بر داشتن اختیارات متخصص در مورد مسائل امنیتی، جایگزین های غیرنظامی برای رسیدگی به خطرات امنیتی در ماموریت های صلح سازی را تضعیف می کند.

نویسندگان با تمرکز بر پویایی‌های روزمره در زمینه مأموریت‌های صلح‌سازی، یعنی رابطه بین جوامع آسیب‌دیده و مداخله‌گران، سه راه را که PMSCها (از طریق مجتمع صنعتی-نظامی ایالات متحده) در فضای صلح‌سازی نشان می‌دهند، شناسایی می‌کنند. اول، در رابطه با این سوال که آیا PMSC ها به امنیت عمومی و ماموریت های صلح بیشتر کمک می کنند، منفعت تجاری PMSC ها در فروش خدمات خود منجر به تورم تهدیدها می شود که فضاهای بشردوستانه را نظامی می کند. حتی در شرایطی که خطرات امنیتی واقعی آنها کم است، حصارهای سیم خاردار، امنیت مسلحانه و کاروان های حفاظت شده بخشی از ظاهر مداخلات بشردوستانه می شوند.

دوم، بر اساس ایجاد موانع فیزیکی (مثلاً دیوارها، موانع و نگهبانان مسلح) و روانی (مثلاً عدم دسترسی، ارعاب، روابط نابرابر قدرت و احساس عدم استقبال) بین جوامع محلی و کسانی که برای کمک به آنها آمده اند. پیشنهاد می‌کند که PMSCها در «بنکرسازی» کمک‌ها، که تمایل بیشتری به ایجاد احساس ناامنی برای جوامع محلی دارد، کمک می‌کنند. با نظامی‌سازی فضاهای مهم غیرنظامی، تلاش‌های صلح‌سازی تضعیف می‌شود. سوم، با در نظر نگرفتن دانش محلی در مورد مسائل امنیتی، PMSCها از درک عوامل ریشه‌ای خشونت در حوزه‌های مداخله مداخله‌گران جلوگیری می‌کنند. این امر از طریق ایجاد اختلال در تعاملات معمول و ضروری اجتماعی و ایجاد روابط بین اعضای جامعه محلی و مداخله کنندگان صورت می گیرد. در حالی که سازندگان صلح متخصصان فنی هستند، ممکن است در نهایت به جای صحبت با جوامع محلی و درک چگونگی چارچوب و حل مشکلات خود، بیشتر با یکدیگر در مورد مشکلات صحبت کنند.

این پویایی‌ها با پارادایم گسترده‌تر نظامی‌سازی در حکمرانی جهانی، به‌ویژه زمانی که صحبت از پرداختن به مشکل درک شده تروریسم می‌شود، تقویت می‌شود. با پذیرش فضا به عنوان متخصصان انحصاری در مسائل امنیتی و استفاده از قدرت موقعیتی خود، PMSCها تا حد زیادی گفتمان امنیتی را هدایت می کنند. با ادعای "اقتدار متخصص"، PMSCها بازیگران مسلط در ماموریت های صلح هستند و با جداسازی مداخله کنندگان از جوامع محلی و ایجاد احساس ناامنی بیشتر از طریق حضور و تاکتیک های خود، کارایی صلح را تضعیف می کنند. مالکیت محلی فرآیندهای ایجاد صلح به خطر افتاده است. علاوه بر این، PMSC ها شرکت های خصوصی هستند که به جای تمایل به ایجاد صلح پایدار، با ملاحظات سود هدایت می شوند. این مطالعه از جامعه صلح‌ساز بین‌المللی می‌خواهد که واقعاً از آژانس بازیگران محلی حمایت کرده و به آنها احترام بگذارد و تنها با رضایت آنها عمل کند.

عمل اطلاع رسانی 

آیا صلح‌سازی - مأموریت‌های سازمان ملل و فراتر از آن - پشت لوله تفنگ و حصار سیم خاردار می‌تواند مؤثر باشد؟ به طور خلاصه، این رویکرد در تضاد با ایجاد صلح است. اما این واقعیت به طور کامل در زمینه ایجاد صلح منعکس نشده است. انصافاً، بسیاری از مأموریت های بین المللی صلح ساز، از جمله مأموریت های سازمان ملل متحد، متفکرانه توسعه یافته اند دستورالعمل های مشارکت جامعه که ذینفعان محلی را به شیوه ای معنادار در تمام جنبه های ایجاد صلح و امنیت محلی درگیر می کند. با این حال، نظامی‌سازی امنیت در فضای صلح‌سازی، که توسط PMSC ها اعلام شد، تلاش‌های غیرنظامی‌ای را که سازمان‌های بشردوستانه دنبال می‌کنند، تضعیف می‌کند. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که استراتژی‌های مداخله صلح‌سازی و تاکتیک‌های عملیاتی از دریچه PMSCs شکل می‌گیرد، که منافع تجاری آن‌ها نه تنها ارزیابی آن‌ها از زمینه امنیتی واقعی را مخدوش می‌کند، بلکه حضور فیزیکی آن‌ها نیز به چهره عمومی مداخله صلح‌سازی تبدیل می‌شود. اپتیک اهمیت دارد، به‌ویژه وقتی صحبت از نحوه نگرش جوامع محلی به مداخلات صلح‌سازی خارجی در جوامع خود می‌شود.

همانطور که این تحقیق اشاره می‌کند، نظامی‌سازی حکمرانی جهانی، زمینه وسیع‌تری از عملیات‌های صلح‌سازی را نشان می‌دهد. با این حال، نظامی‌سازی و نظامی‌گری در کار سازمان‌های بین‌المللی صلح‌ساز مورد بررسی قرار نمی‌گیرند. شاید این امر تا حدی به دلیل چارچوب های امنیتی توسط PMSCها و تلاش های لابی و حمایت آنها به عنوان بخشی از مجتمع نظامی-صنعتی باشد که زمینه را برای فعالیت سازمان های صلح و ساز و بشردوستانه فراهم کرد. جامعه صلح‌ساز دائماً در حال تکامل و تقویت ابزارهای جلوگیری از درگیری، پایان دادن به خشونت علیه غیرنظامیان و توسعه حکومت عادلانه و پاسخگو است. با این حال، برای مؤثرتر بودن، صلح‌سازان باید نیاز به غیرنظامی‌سازی امنیت را به عنوان بخشی از ابزار/کار خود متمرکز کنند.

اولاً، با استفاده از قدرت شبکه‌هایی مانند اتحاد برای ایجاد صلح، استانداردهای گسترده جامعه با هدف دور شدن از امنیت نظامی‌شده را می‌توان از طریق آموزش، حمایت و شیوه‌های خوب تنظیم کرد. اصول بیان شده در مقدمه CDA برای "آسیب نرسان" نقاط ورودی خوبی ارائه می دهد علاوه بر این، همانطور که توسط نیروهای صلح بدون خشونت اشاره شده است،حفاظت از غیرنظامیان غیر مسلح (UCP) به عنوان یک روش ارزشمند برای محافظت از غیرنظامیان و کمک به صلح پایدار شناخته شده است." این تلاش‌ها جامعه صلح‌ساز را از «ساختن انبار» دور کرده و به سمت تعامل عمیق با جوامع محلی می‌برد.

دوم، اصول و شیوه‌های صلح‌سازی باید توسط سازندگان صلح با در نظر گرفتن نفوذ گسترده PMSCها و مجموعه‌های نظامی-صنعتی ابلاغ و از آنها دفاع شود. تمرین‌کنندگان فرصتی برای رقابت با فضای گفتمانی امنیت دارند. سازندگان صلح با تسلیم کردن نقش مداخله گرانه خود در برابر صدای جوامعی که به آنها خدمت می کنند و تأکید بر اصول UCP، قدرت ایجاد می کنند تا معنای امنیت را مجدداً تعریف کنند و برنامه های خود را با جوامعی که در آنها خدمت می کنند هماهنگ کنند.

نباید ساده لوحانه از پذیرفتن خطرات واقعی برای سازندگان صلح و جوامعی که به آنها خدمت می کنند امتناع کرد. ایمنی آنها باید در نظر گرفته شود. اگر کارگران سازنده صلح در معرض خطر قابل توجهی برای هدف قرار گرفتن باشند، شاید باید کار بیشتری برای ایجاد شرایطی که در آن تدابیر امنیتی غیرنظامی مناسب در نظر گرفته شود، به اندازه کافی آماده شود. به عبارت دیگر، با پیروی از اصول UCP، سازندگان صلح باید بدون دعوت از وارد شدن به زمینه خشونت سیاسی خودداری کنند.

سوالات مطرح شده 

چگونه می‌توان نیازهای ایمنی مأموریت‌های بین‌المللی صلح‌سازی و آن‌هایی را که به آنها خدمت می‌کنند، بدون تکیه بر رویکردهای امنیتی که فضاهای بشردوستانه را نظامی می‌کند و این بازیگران صلح‌ساز را از جوامع محلی جدا می‌کند، برآورده کرد؟»

چگونه می توان غیرنظامی کردن امنیت در کارهای بشردوستانه و ایجاد صلح را در چارچوب بزرگتر قرار داد. کمک های استعمار زدایی?

ادامه خواندن

Autesserre, S. (2021). خطوط مقدم صلح: راهنمای خودی برای تغییر جهان. انتشارات دانشگاه آکسفورد.

بلفی، ای. (2021). در ایجاد صلح آسیبی نبینید. نشست توجیهی صلح ابتکار پیشگیری از جنگ. بازبینی شده در 10 فوریه 2022، از https://warpreventioninitiative.org/wp-content/uploads/2020/11/peace-briefing-do-no-harm.pdf

Hartung، WD (2022، 12 ژانویه). چگونه پیمانکاران خصوصی هزینه های واقعی جنگ را پنهان می کنند. جوهر. بازبینی شده در 10 فوریه 2022، از https://inkstickmedia.com/how-private-contractors-disguise-the-real-costs-of-war/

خلاصه علم صلح. (2020، 12 اکتبر). موضوع ویژه: صلح سازی محلی، ملی و بین المللی. بازبینی شده در 10 فوریه 2022، از https://peacesciencedigest.org/special-issue-local-national-and-international-peacebuilding/

سازمان ملل. (2020) رهنمودهای مشارکت جامعه سازمان ملل در زمینه ایجاد صلح و حفظ صلح. (2020). بازبینی شده در 10 فوریه 2022، از https://www.un.org/peacebuilding/sites/www.un.org.peacebuilding/files/documents/un_community-engagement_guidelines.august_2020.pdf

شرکتها و سازمانها

نیروی صلح بدون خشونت: https://www.nonviolentpeaceforce.org/

اتحاد برای ایجاد صلح: https://www.allianceforpeacebuilding.org/

کلید واژه ها: صلح سازی، امنیت، بشردوستانه، غیرنظامی سازی، شرکت های امنیتی نظامی خصوصی، PMSC ها، حفاظت از غیرنظامیان غیر مسلح

اعتبار عکس: Håkan Dahlström از طریق فلیکر