عهد عتیق باستان از روز پرل هاربر

هفته گذشته در یک دبیرستان صحبت کردم. همانطور که اغلب انجام می دهم ، به آنها گفتم که یک ترفند جادویی انجام می دهم. من فقط یکی را می شناسم ، اما می دانم که تقریباً همیشه بدون مهارت مورد نیاز کار خواهد کرد. روی یک کاغذ خط گرفتم و آن را جمع کردم. من از کسی خواستم نام جنگی را توجیه کند. آنها البته "جنگ جهانی دوم" را گفتند و من مقاله ای را که عنوان "جنگ جهانی دوم" بود را باز کردم. شعبده بازي!

من می توانم قسمت دوم را با قابلیت اطمینان برابر انجام دهم. من می پرسم "چرا؟" آنها می گویند "هولوکاست".

همچنین می توانم قسمت سوم را انجام دهم. من می پرسم "اویان به چه معناست؟" آنها می گویند "ایده ای نداریم" یا "آب بطری".

از چندین بار که این کار را انجام داده ام ، فقط یک بار که به یاد می آورم کسی حرف دیگری غیر از "جنگ جهانی دوم" زده است. و فقط یک بار کسی معنای اویان را دانست. در غیر این صورت هرگز شکست نخورده است. شما می توانید این کار را در خانه امتحان کنید و یک جادوگر باشید بدون اینکه یاد بگیرید چه چیزی از دستتان برمی آید.

اما حتی یک بار که در مورد معنای اویان بحث کردیم ، دشوار است رفتار کنیم ، انگار که آن را درک کرده ایم. البته اویان بزرگترین ، مشهورترین مکان در این مکان بود همایش ها که در آن ملل جهان تصمیم گرفتند یهودیان را از آلمان نپذیرند. این به نوعی دانش پنهانی نیست. این تاریخی است که از روزی که اتفاق افتاده است و در رسانه های بزرگ جهانی در آن زمان به طور گسترده پوشش داده می شود و از همان زمان در مقالات و کتابهای بی پایان مورد بحث قرار گرفته است ، در معرض دید عموم قرار گرفته است.

وقتی می پرسم چرا ملل جهان از یهودیان امتناع ورزیدند ، نگاههای خالی همچنان ادامه دارد. در حقیقت باید توضیح دهم که آنها به دلایل آشکار نژادپرستانه ، یهودستیزانه که بدون شرم و خجالت بیان شده اند ، از پذیرش آنها خودداری کردند. شنوندگان من نمی دانند نگرش های مردمی عمومی در کمتر از یک قرن پیش در کشور خود یا هر کشور دیگر چگونه بوده است. آنها نشنیده اند که ایالات متحده سیاست های مهاجرت نژادپرستانه ، نژاد پرستانه (و هنوز هم دارد). اگر آنها این زمینه اساسی تاریخی را می دانستند ، توجیهی که برای تصمیم گیری در Evian به کار رفته است آشکار خواهد بود. همانطور که هست ، من موظف هستم در حقیقت خاطر نشان کنم که اتفاق غیرممکن رخ نداده است ، این که دولت ایالات متحده جنگ جهانی دوم را با پوسترهای "عمو سام از تو می خواهد یهودیان را نجات دهی!" تبلیغ نکرد.

این اتفاق نیفتاد زیرا اکثریت مردم در ایالات متحده و اکثر مقامات منتخب آن قاطعانه مایل به اجازه مهاجران یهودی بیشتر نبودند. تبلیغات بدی بود توضیح این و درک آن دو چیز بسیار متفاوت است. یک جمله ساده با چندین دهه فیلم و کارتون و بازی های ویدیویی و کتاب های درسی تاریخ مطابقت ندارد. بنابراین ، هفته گذشته ، دانشجویی با طرح این سوال از من پرسید "خوب ، اگر آنها چه می شدند بود پوسترهایی مانند آن ساخته شده است؟ " به عبارت دیگر ، اگر اسطوره ها واقعی بودند ، پس جنگ توجیه می شد؟ پس آیا منطقی بود که در جنگ چندین برابر افراد کشته شده در اردوگاه ها کشته شویم و آن را با فریاد "هولوکاست" توجیه کنیم؟

اما اسطوره ها را نمی توان از این طریق واقعی ساخت. اگر دولت آمریکا می خواست یهودیان و میلیون ها قربانی غیر یهودی اردوگاه ها را نجات دهد ، دیگر نیازی به جنگ نداشت. فقط باید می گفتند "بله ، ما آنها را می گیریم." پاسخ هیتلر به اویان این بود: "من آنها را سوار کشتی های تفریحی لوکس می کنم و آنها را به هرجایی می فرستم ، اما کسی آنها را سوار نمی کند." پاسخ دولت های ایالات متحده و انگلیس به درخواست های صلح طلبان برای مذاکره در مورد نجات به طور مداوم بود "ما هیچ علاقه ای به این موضوع نداریم و نمی توانیم آزار دهیم. ما باید جنگ کنیم. " پیوستن به یک هدف عادلانه که نیازی به جنگ ندارد به یک جنگ نمی تواند جنگی عادلانه ایجاد کند. برخی دیگر از استدلال های غیر اسطوره ای می توانند جنگ را عادلانه جلوه دهند ، اما هر یک از این موارد را می توان با توجه به ساعت کافی رد کرد از طریق هر یک از آنها کار کنید.

توجیه بزرگترین بنگاه اقتصادی عمومی ایالات متحده با استفاده از سه چهارم قرن پیش ، مشکلی دشوار است ، نه فقط به دلیل بسیاری از موارد غیرمعمول استفاده از آن ، بلکه همچنین به دلیل عدم اقدامات مشخص برای یادبود. آیا کسی تاکنون متوجه نشده است که هیچ تعطیلاتی برای بزرگداشت تاریخی که ایالات متحده تصمیم به نجات یهودیان گرفته است وجود داشته باشد؟ تجلیل از آنچه اتفاق نیفتاده دشوار است. این بخشی از دلیل اهمیت فوق العاده پرل هاربر است. فقط با افسانه های صرفه جویی در یهودیان ، اینگونه نخواهد بود که شما بتوانید یک جنگ افروز غرق در خون مانند جورج دبلیو دبلیو بوش را با گفتن جهانی "جنگ جهانی دوم" احیا کنید. جنگ جهانی دوم بدون افسانه های پرل هاربر نمی تواند بیش از جوخه های مرگ آمریکای مرکزی باشد ، کشته شدن هزاران نفر در حمله به پاناما ، ساخت جنگ با عراق با دروغهای ناگوار و سپس بمباران عمدتا غیرنظامیان و عقب نشینی نیروها و نصب پایگاه هایی که 911 تولید کند. ، جمع آوری بهانه های جدید برای یک ارتش دائمی پس از فروپاشی شوروی ، فرستادن کرکسها برای بهره برداری از روسیه و البته سورپرایز اکتبر و نقش احتمالی در کشتن کندی ، نیازی به ذکر این واقعیت نیست که پدر بوش در طول جنگ جهانی دوم سودآور بود تجارت با نازی ها آنچه به عبارت "جنگ جهانی دوم" قدرت پاک کردن چنین وحشتهایی را می دهد ، معجونی از افسانه های همپوشانی و بهم پیوسته است که سنگ بنای اصلی آن دروغ معصومیت پرل هاربر است.

منطقی بودن این ترکیب دشوار است. اگر حمله بی گناه ژاپنی ها جنگ را توجیه می کند ، و نجات یهودیان جنگ را توجیه می کند (حتی اگر هیچ یک از این موارد واقعاً اتفاق نیفتاده باشد) ، آیا یمنی ها در صورت حمله توسط ایالات متحده و عربستان سعودی باید برای نجات افغان ها تلاش کنند؟ و آیا اگر امریکا و عربستان سعودی به آنها حمله نکنند ، تلاش می کنند که افغانها را نجات دهند؟ آیا نجات اسطوره ای یهودیان بدون حمله غافلگیرانه اسطوره ای ژاپنی ها اشتباه بوده است؟ آیا بدون نجات افسانه ای یهودیان ، جنگ با ژاپنی ها اشتباه بوده است؟ در هر صورت ، علیرغم وابستگی نداشتن به منطق ، ایمان به جنگ خوب به هر یک از افسانه های اصلی آن وابسته است. بنابراین ، به زمین انداختن یکی از پرل هاربر مفید است.

امید جدی وینستون چرچیل برای سالها قبل از ورود ایالات متحده به جنگ این بود که ژاپن به ایالات متحده حمله کند. این امر به ایالات متحده (نه از نظر قانونی ، بلکه از نظر سیاسی) اجازه می دهد تا کاملاً به جنگ جهانی دوم در اروپا وارد شود ، همانطور که رئیس جمهور آمریکا می خواست این کار را انجام دهد ، در حالی که این کار صرفاً تهیه سلاح و کمک به هدف قرار دادن زیردریایی ها بود. در 7 دسامبر 1941 ، رئیس جمهور فرانکلین دلانو روزولت اعلامیه جنگ را علیه ژاپن و آلمان تنظیم کرد ، اما تصمیم گرفت که نتیجه ای نخواهد گرفت و به تنهایی با ژاپن رفت. آلمان به سرعت به ایالات متحده جنگ اعلان کرد ، احتمالاً به این امید که ژاپن به اتحاد جماهیر شوروی اعلان کند.

ورود به جنگ ایده جدیدی در کاخ سفید روزولت نبود. FDR سعی کرده است به ایالات متحده آمریکا در مورد کشتی های ایالات متحده از جمله گریر و کرنی، که به هواپیماهای انگلیسی کمک می کرد تا زیر دریایی های آلمان را ردیابی کنند ، اما روزولت وانمود می کرد که بی گناه مورد حمله قرار گرفته است. روزولت همچنین به دروغ گفت كه او نقشه مخفی نازی ها را دارد كه قصد دارد فتح آمریكای جنوبی را برنامه ریزی كند و همچنین یك نقشه مخفی نازی ها را برای جایگزینی همه ادیان با نازیسم. این نقشه با كیفیت "اثبات" كارل روو مبنی بر اینكه عراق در نیجر اورانیوم می خرید ، بود.

و با این حال ، مردم ایالات متحده ایده جنگی دیگر را خریداری نکردند تا اینکه پرل هاربر ، که در آن روزولت پیش نویس را ایجاد کرده بود ، گارد ملی را فعال کرد ، یک نیروی دریایی عظیم در دو اقیانوس ایجاد کرد ، و ناوشکن های قدیمی را معامله کرد به انگلیس در ازای اجاره پایگاههای خود در کارائیب و برمودا ، و - درست 11 روز قبل از حمله "غیر منتظره" و پنج روز قبل از انتظار FDR - او مخفیانه دستور ایجاد لیست (توسط هنری فیلد) را داده بود از هر فرد ژاپنی و ژاپنی-آمریکایی در ایالات متحده است.

در آوریل 28، 1941، چرچیل یک دستور مخفی را در کابینه جنگ خود نوشته است:

"ممکن است تقریبا مطمئن باشد که ورود ژاپن به جنگ بعد از ورود سریع ایالات متحده در کنار ما خواهد بود."

در ماه مه 11، 1941، رابرت Menzies، نخست وزیر استرالیا، با روزولت ملاقات کرد و او را "کمی حسادت" از مکان چرچیل در مرکز جنگ یافت. در حالی که کابینه روزولت همه می خواست ایالات متحده را به جنگ وارد کند، Menzies دریافت که روزولت،

" . . تحت جنگ ودرو ویلسون در جنگ گذشته ، منتظر یک حادثه می ماند ، که در یک ضربه ایالات متحده را وارد جنگ می کند و R. را از تعهدات احمقانه انتخاباتی خود مبنی بر اینکه "من شما را از جنگ دور می کنم" بیرون می کشد. "

در اوت 18، 1941، وینستون چرچیل، نخست وزیر، در کابینه خود در 10 Downing Street دیدار کرد. این جلسه شباهتی به ماه 23 جولای، 2002 داشت، که در همان آدرس برگزار شد، که دقیقه آن دقیقه به خیابان Downing Street معروف شد. هر دو جلسه نشان داد که قصد مخفی ایالات متحده برای رفتن به جنگ است. چرچیل در جلسه 1941 به کابینه خود گفت: "رئیس جمهور گفته بود که جنگ را بر عهده می گیرد، اما آن را اعلام نمی کند." علاوه بر این، "برای انجام یک حادثه همه چیز باید انجام شود".

در واقع، همه چیز برای تحمیل حادثه انجام شد و این حادثه پرل هاربر بود.

قطعا ژاپن برای حمله به دیگران مخالف نیست و مشغول ایجاد یک امپراتوری آسیایی بود. و ایالات متحده و ژاپن قطعا در دوستی هماهنگ زندگی نمی کنند. اما چه می تواند ژاپنی ها را به حمله برساند؟

وقتی پرزیدنت فرانکلین روزولت از ماه ژوئیه 28، 1934 در ماه ژوئیه پرل هاربر دیدن کرد، هفت سال قبل از حمله ژاپن، ارتش ژاپن ابراز نگرانی کرد. عمومی Kunishiga Tanaka در تبلیغ کننده ژاپن، مخالفت با ساخت ناوگان آمریكا و ایجاد پایگاه های اضافی در آلاسكا و جزایر الوطه:

"رفتار چنین غم انگیز ما را بیشتر مشکوک می کند. این باعث می شود ما فکر کنیم اختلال بزرگی به طور هدفمند در اقیانوس آرام تشویق شده است. این بسیار پشیمان شده است. "

اینکه آیا واقعاً پشیمان شده است یا خیر ، س separateال جداگانه ای از این است که آیا این یک پاسخ معمولی و قابل پیش بینی به توسعه طلبی نظامی است ، حتی اگر به نام "دفاع" انجام شود. جورج سلدز ، روزنامه نگار بزرگ بدون تجمع (همانطور که امروز او را صدا می کنیم) نیز مشکوک بود. در اکتبر 1934 او در نوشت مجله هارپر: "این بدیهی است که ملتها برای جنگ بلکه برای جنگ مسلح نمی شوند." سلدس از یک مقام در لیگ نیروی دریایی پرسید:

"آیا شما عقیده دریایی را قبول می کنید که برای مبارزه با یک نیروی دریایی خاص آماده می شوید؟"

مرد پاسخ داد: "بله."

"آیا شما فکر می کنید مبارزه با نیروی دریایی بریتانیا؟"

"قطعا نه."

"آیا جنگ با ژاپن را مد نظر دارید؟"

"بله."

در 1935 که بیشترین مدرن ترین دریایی ایالات متحده در آن زمان بود، سرتیپ سامیلی دی باتلر، به موفقیت عظیم، یک کتاب کوتاه به نام جنگ یک راکت است. او به خوبی دید که چه اتفاقی افتاده و به کشور هشدار داده است:

"در هر جلسه کنگره ، مسئله اعتبارات بیشتر نیروی دریایی مطرح می شود. دریاسالارهای صندلی گردان فریاد نمی زنند که "ما برای جنگ با این ملت یا آن ملت به تعداد زیادی کشتی جنگی نیاز داریم." وای نه. اول از همه ، آنها اعلام کردند که آمریکا توسط یک قدرت بزرگ دریایی مورد تهدید قرار گرفته است. تقریباً هر روز ، این دریاسالارها به شما خواهند گفت ، ناوگان بزرگ این دشمن فرضی ناگهان حمله خواهد کرد و 125,000,000،XNUMX،XNUMX نفر ما را نابود خواهد کرد. درست مثل آن سپس آنها شروع به گریه برای یک نیروی دریایی بزرگتر می کنند. برای چی؟ برای جنگیدن با دشمن؟ اوه ، نه وای نه. فقط برای اهداف دفاعی سپس ، اتفاقاً ، آنها مانورها را در اقیانوس آرام اعلام می کنند. برای دفاع آهان.

"اقیانوس آرام بزرگ اقیانوس بزرگ است. ما خط ساحلی فوق العاده ای در اقیانوس آرام داریم. آیا مانورها در ساحل دو یا سه صد مایل هستند؟ وای نه. این مانورها دو هزار و بیست، شاید حتی سی سی مایل، در ساحل.

"ژاپنی ها، مردم پر افتخار، البته فراتر از بیان خواهند بود که ناوگان ایالات متحده را به سواحل نپتون نزدیک می کنند. حتی با خوشحالی ساکنان کالیفرنیا، آنها از طریق غبار صبحانه، ناوگان ژاپنی در بازی های جنگی در لس آنجلس بازی می کردند. "

در ماه مارس 1935، روزولت به جزیره ویک در نیروی دریایی ایالات متحده اعطا کرد و اجازه داد تا بانه های هوایی را در جزیره ویک، جزیره میدوی و گوام بگذارند. فرماندهان نظامی ژاپن اعلام کردند که آنها را مختل کرده و این خطوط هوایی را به عنوان یک تهدید مشاهده کرده است. فعالان صلح در ایالات متحده نیز فعال بودند. ماه بعد، روزولت برنامه های جنگی و مانورهای خود را در نزدیکی جزایر آلواتی و جزیره میدوی قرار داد. در ماه بعد، فعالان صلح در نیویورک از طرف دوستی با ژاپن راهپیمایی کردند. نورمن توماس در 1935 نوشت:

"مردی از مریخ که متوجه شد چگونه مردان در جنگ های اخیر رنج می برند و اینکه چگونه آنها به طور فزاینده ای برای جنگ بعدی آماده می شوند، که آنها می دانند بدتر می شوند، به این نتیجه می رسد که او به دوری از پناهجویان غریبه نگاه می کند."

ایالات متحده اعتقاد داشت حمله ژاپن به هاوایی با تسخیر جزیره Ni'ihau آغاز می شود ، پرواز پروازها برای حمله به جزایر دیگر. سرهنگ دوم جرالد برانت ، شرکت هوایی ارتش ایالات متحده ، به خانواده رابینسون نزدیک شد که مالک Niiihau بودند و هنوز هم هستند. وی از آنها خواست که شیارها را در سراسر جزیره شخم بزنند و این کار را برای هواپیماها بی فایده جلوه دهند. بین سالهای 1933 و 1937 ، سه مرد نیهیائو با گاوآهنهایی که توسط قاطرها یا اسبهای مضراب کشیده می شدند ، شیارها را بریدند. نیروی دریایی ایالات متحده چند سال آینده را برای تهیه نقشه های جنگ با ژاپن گذراند ، نسخه 8 مارس 1939 ، نسخه "جنگ تهاجمی با طولانی مدت" را توصیف کرد. همانطور که مشخص شد ، ژاپنی ها قصد استفاده از Ni'ihau را نداشتند ، اما هنگامی که یک هواپیمای ژاپنی که به تازگی بخشی از حمله به پرل هاربر بود ، مجبور به فرود اضطراری شد ، علی رغم همه تلاش های او ، در Niiihau فرود آمد. قاطرها و اسب ها.

نیروی دریایی ایالات متحده سالها برای تهیه نقشه هایی برای جنگ با ژاپن وقت صرف کرد ، نسخه 8 مارس 1939 ، نسخه ای از آن "جنگ تهاجمی طولانی مدت" را توصیف می کند که ارتش را نابود می کند و زندگی اقتصادی ژاپن را مختل می کند. در ژانویه 1941 ، یازده ماه قبل از حمله ، تبلیغ کننده ژاپن سفیر ایالات متحده در ژاپن در دفتر خاطرات خود نوشت:

"بحث بسیار زیادی در مورد شهر وجود دارد به این معنی که ژاپن، در صورت شکستن با ایالات متحده، قصد دارد تمام حملات توهین آمیز به پرل هاربر را بیابد. البته من دولتم را مطلع کردم. "

در ماه فوریه 5، 1941، دریاسالار ریچموند کلی ترنر به وزیر جنگ هانری استمسون نامه ای نوشت تا هشدار دهد که احتمال حملات شگفت انگیزی در پرل هاربر وجود دارد.

همانطور که قبلا به عنوان 1932 ایالات متحده با چین در مورد ارائه هواپیماها، خلبانان و آموزش برای جنگ با ژاپن صحبت کرده بود. در ماه نوامبر 1940، روزولت چین را برای صد میلیون دلار برای جنگ با ژاپن وام داد و پس از مشاوره با بریتانیا، وزیر خزانه داری ایالات متحده، هنری مورگنتائو، قصد داشت بمب گذاران چینی را با خدمه های آمریکایی برای بمباران در توکیو و دیگر شهرهای ژاپن بفرستد. در ماه دسامبر 21، 1940، دو هفته قبل از حمله ژاپنی به پرل هاربر، وزیر مالیه تلویزیون Soong و سرهنگ کلر چننو، یک نیروی بازنشسته ارتش ایالات متحده که برای چین کار می کرد، شگفت زده شد و از آنها خواست تا از آمریکا استفاده کنند خلبانان برای بمباران توکیو از حداقل 1937، در اتاق ناهار هنری هنری مارتین ملاقات کردند تا بمب گذاری ژاپن را برنامه ریزی کنند. مورنتهو گفت که اگر چینی ها می توانند هر ماه $ 1,000 را پرداخت کنند، می توانند مردان را از کار در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده آزاد کنند. Soong توافق کرد

در ماه مه 24، 1941، نیویورک تایمز در مورد آموزش نیروی هوایی چین توسط ایالات متحده و تهیه "تعداد زیادی هواپیمای جنگنده و بمب افکن" به چین توسط ایالات متحده گزارش داده است. عنوان زیر را بخوانید: "انتظار می رود بمباران شهرهای ژاپن". تا ژوئیه ، هیئت مشترک ارتش و نیروی دریایی طرحی را به نام JB 355 برای بمباران ژاپن تصویب کرده بود. یک شرکت مقدماتی هواپیماهای آمریکایی را خریداری می کند که توسط داوطلبان آمریکایی آموزش دیده توسط چنو و با پرداخت هزینه توسط یک گروه جبهه دیگر به آنها منتقل می شود. روزولت تصویب کرد و لاوچلین کوری ، متخصص چین ، به قول نیکلسون بیکر ، "نامه ای را به مادام چایینگ كای شك و كلر چنو تحویل داد. این کل موضوع بود یا نه ، این نامه بود:

"من بسیار خوشحالم که می توانم امروز را گزارش دهم که رئيس جمهور دستور داده است که شش و شش بمب افکن در این سال با بیست و چهار نفر به فورا تحویل داده شود. او همچنین یک برنامه آموزش خلبان چینی را در اینجا تأیید کرد. جزئیات از طریق کانال های معمولی با احترام گرم. "

سفیر ایالات متحده گفته بود "در صورت قطع رابطه با ایالات متحده" ژاپنی ها پرل هاربر را بمباران می کنند. من تعجب می کنم اگر این واجد شرایط است!

گروه داوطلب آمریکایی 1st (AVG) نیروی هوایی چین، همچنین به عنوان ببرهای شناخته شده شناخته می شود، بلافاصله به استخدام و آموزش ادامه دادند، به چین قبل از پرل هاربر تحویل داده شدند، و برای مبارزه در دسامبر 20، 1941، دوازده روز (زمان محلی) پس از حمله ژاپن به پرل هاربر.

در ماه مه 31، 1941، در کنگره نگه داشتن آمریکا در خارج از جنگ، ویلیام هنری چامللین هشدار داد: "تحریم اقتصادی کامل ژاپن، به عنوان مثال، متوقف کردن حمل و نقل نفت، ژاپن را به آغوش محور هل می دهد. جنگ اقتصادی می تواند پیشنهادی برای جنگ دریایی و نظامی باشد. "بدترین چیزهایی که در مورد طرفداران صلح به چشم می خورد، این است که چقدر تعداد دفعات آنها درست است.

در 24 ژوئیه 1941 ، رئیس جمهور روزولت اظهار داشت: "اگر ما نفت را قطع كنیم ، احتمالاً [ژاپنی ها] یك سال پیش به هند شرقی هلند سقوط می كردند و شما جنگ می كردید. از نقطه نظر خودخواهانه خودمان در امر دفاع بسیار ضروری بود که از شروع جنگ در اقیانوس آرام جنوبی جلوگیری کنیم. بنابراین سیاست خارجی ما سعی داشت مانع از شروع جنگ در آنجا شود. "

خبرنگاران متوجه شدند که روزولت به جای "است" به جای "است." روز بعد، روزولت یک دستورالعمل اجباری منع شدۀ دارایی های ژاپن را صادر کرد. ایالات متحده و بریتانیا نفت و فلزات قراضه را به ژاپن متوقف کردند. رادکابینود پال، یکی از حقوقدانان هند که پس از جنگ به دادگاه جنایات جنگی خدمت کرده بود، این تحریم ها را "تهدید واضح و قوی برای وجود موجودیت ژاپن" نامید و نتیجه گرفت که ایالات متحده ژاپن را تحریک کرده است.

در ماه اوت 7th، چهار ماه قبل از حمله، ژاپن تایمز تبلیغ نوشت: "ابتدا ایجاد یک پایگاه فوق العاده در سنگاپور انجام شد که به شدت توسط نیروهای انگلیس و امپراتوری تقویت شد. از این مرکز چرخ بزرگی ساخته شد و با پایگاه های آمریکایی مرتبط شد و حلقه بزرگی را در منطقه ای بزرگ به سمت جنوب و غرب از فیلیپین از طریق مالایا و برمه تشکیل داد و پیوند آن فقط در شبه جزیره تایلند شکسته شد. اکنون پیشنهاد شده است که باریک ها را در محاصره قرار دهیم ، که به رنگون ادامه می یابد. "

نمی توان در اینجا موارد هیلاری کلینتون را یادآوری کرد نظرات به بانکداران گلدمن ساکس. کلینتون ادعا کرد که به چینی ها گفته است که ایالات متحده می تواند مالکیت کل اقیانوس آرام را به دلیل "آزادسازی آن" ادعا کند. وی در ادامه ادعا کرد که به آنها گفته است که "ما ژاپن را به خاطر آسمان کشف کردیم." و: "ما اثبات خرید [هاوایی] داریم."

مطبوعات ژاپن در سپتامبر 1941 از اینکه ایالات متحده حمل و نقل نفت را از گذشته در ژاپن برای رسیدن به روسیه آغاز کرده بود ، خشمگین شدند. ژاپن می گوید ، ژاپن در حال مرگ آهسته "جنگ اقتصادی" است.

چه چیزی ممکن است ایالات متحده امیدوار باشد که نفت را در گذشته از یک ملت به دست بیاورد؟

در اواخر ماه اکتبر، ادگار مورن، جاسوسی آمریكا، برای سرهنگ ویلیام دونووان كه برای روزولت جاسوس بود، كار می كرد. جرثقیل با یک مرد در مانیل به نام ارنست جانسون، یکی از اعضای کمیته دریایی گفت که او انتظار دارد که "جیپس قبل از اینکه من بیرون بیایید، مانیل را می گیرم." وقتی موشك ابراز تعجب كرد، جانسون پاسخ داد: "آیا یوپ ناوگان به سمت شرق حرکت کرده است، احتمالا به ناوگان ما در پرل هاربر حمله می کند؟ "

در تاریخ 3 نوامبر 1941 ، سفیر ایالات متحده دوباره سعی کرد از طریق جمجمه ضخیم دولت خود چیزی بدست آورد ، و یک تلگراف طولانی به وزارت امور خارجه فرستاد و هشدار داد که ممکن است تحریم های اقتصادی ژاپن را مجبور به "حرام-kiri ملی" کند. وی نوشت: "درگیری مسلحانه با ایالات متحده ممکن است ناگهانی خطرناک و چشمگیر باشد."

چرا من مرتباً عنوان یادداشتی را که به رئیس جمهور جورج دبلیو بوش قبل از حملات 11 سپتامبر 2001 داده شده بود ، به خاطر می آورم؟ "بن لادن مصمم است که در آمریکا حمله کند" ظاهراً هیچ کس در واشنگتن در سال 1941 نمی خواست آن را بشنود.

در 15 نوامبر ، رئیس ستاد ارتش جورج مارشال در مورد چیزی که از آن به عنوان "طرح مارشال" یاد نمی کنیم ، به رسانه ها اطلاع داد. در واقع ما اصلاً آن را به خاطر نداریم. مارشال گفت ، "ما در حال آماده سازی جنگی تهاجمی علیه ژاپن هستیم" ، و از خبرنگاران خواست كه این موضوع را مخفی نگه دارند ، كه تا آنجا كه من می دانم آنها این كار را با وظیفه انجام داده اند.

ده روز بعد ، وزیر جنگ هنری استیمسون در دفتر خاطرات خود نوشت که در دفتر بیضی با مارشال ، رئیس جمهور روزولت ، وزیر نیروی دریایی فرانک ناکس ، دریاسالار هارولد استارک و وزیر امور خارجه کوردل هول دیدار کرده است. روزولت به آنها گفته بود كه ژاپنی ها احتمالاً به زودی ، احتمالاً دوشنبه آینده ، حمله خواهند كرد. به خوبی ثابت شده است که ایالات متحده کدهای ژاپنی ها را شکسته و روزولت به آنها دسترسی داشته است. از طریق رهگیری پیام به اصطلاح کد ارغوانی بود که روزولت نقشه های آلمان برای حمله به روسیه را کشف کرد. این هال بود که یک رهگیری ژاپنی را به مطبوعات رساند ، و در نتیجه آن در 30 نوامبر 1941 با عنوان "ژاپنی ها ممکن است اعتصاب کنند آخر هفته".

دوشنبه هفته آینده ، شش روز قبل از حمله واقعی ، اول دسامبر بود. استیمسون نوشت: "س questionال این بود که چگونه باید آنها را در موقعیت شلیک اولین شلیک مانور دهیم بدون اینکه خطر زیادی برای خود ایجاد کنیم. این یک پیشنهاد دشوار بود. " بود؟ یک پاسخ واضح این بود که ناوگان را در پرل هاربر نگه دارید و ملوانان را در تاریکی مستقر کنید در حالی که از دفاتر راحت در واشنگتن درباره آنها ناراحت می شوید. در واقع ، این راه حلی بود که قهرمانان کت و شلوار ما بسته اند.

روز بعد از حمله، کنگره برای جنگ رای داد. زن کنتاکی ژانت رابین (R.، Mont.)، اولین زن که هرگز به کنگره انتخاب شده بود و بر علیه جنگ جهانی اول رای داد، تنها در مخالفت با جنگ جهانی دوم ایستاد (درست مثل کنگره Barbara Lee [D.، Calif.] تنها در برابر حمله به افغانستان 60 سال بعد).

یک سال پس از رأی گیری ، در 8 دسامبر 1942 ، رانکین سخنان گسترده ای را در توجیه مخالفت خود با ضبط کنگره ارائه داد. او به کار یک مبلغ انگلیسی اشاره کرد که در سال 1938 برای استفاده از ژاپن برای وارد کردن ایالات متحده به جنگ بحث کرده بود. او به اشاره هنری لوس در اشاره کرد زندگی مجله در 20 ژوئیه 1942 ، به "چینی هایی که ایالات متحده اولتیماتومی را برای پرل هاربر ایجاد کرده بود". وی شواهدی ارائه داد که در کنفرانس آتلانتیک در 12 آگوست 1941 ، روزولت به چرچیل اطمینان داده بود که ایالات متحده فشار اقتصادی بر ژاپن را تحمیل خواهد کرد. بعداً رانكین نوشت: "من استناد كردم ،" بولتن وزارت امور خارجه در 20 دسامبر 1941 ، كه نشان داد در 3 سپتامبر ارتباطی به ژاپن ارسال شده است كه خواستار پذیرش اصل "عدم برهم خوردن وضع موجود در اقیانوس آرام است ، "که به معنای خواستار تضمین عدم تجاوز از امپراتوریهای سفید در مشرق زمین بود."

رانکین دریافت که کمیته دفاع اقتصادی، کمتر از یک هفته پس از کنفرانس آتلانتیک، تحریم های اقتصادی داشته است. در دسامبر 2، 1941، نیویورک تایمز در حقیقت گزارش داده بود كه ژاپن "با محاصره متفقین در حدود 75 درصد از تجارت عادی خود قطع شده است." همچنین رانکین به سخنان ستوان کلارنس دی. دیکینسون ، USN ، در پست عصر شنبه از 10 اکتبر 1942 ، که در 28 نوامبر 1941 ، نه روز قبل از حمله ، معاون دریادار ویلیام اف. هالزی ، جونیور ، (وی با شعار جذاب "Kap Japs! Kill Japs!") دستورالعمل هایی را به او داده بود و دیگران برای "شلیک هر چیزی که در آسمان می بینیم و بمب گذاری هر چیزی که در دریا می بینیم".

ژنرال جورج مارشال به کنگره در 1945 به اندازه کافی اعتراف کرد: کدهای شکسته شده بود، ایالات متحده آمریکا توافقنامه انگلیس-هلند و آمریکا را برای اقدام واحد علیه ژاپن آغاز کرده است و آنها را قبل از پرل هاربر اجرا کرده است و ایالات متحده نیروهای ارتش خود را به چین برای وظیفه مبارزه قبل از پرل هاربر تحویل داد. به سختی راز این است که دو نیروی جنگی به جنگ می پردازد (برخلاف زمانی که یک نیروی جنگ به یک دولت غیرمسلح حمله می کند) یا این پرونده به هیچ وجه به این قانون منحصر نمی شود.

تفاهم نامه اکتبر 1940 توسط ستوان فرمانده آرتور اچ مک کولوم توسط رئیس جمهور روزولت و افراد زیرمجموعه اصلی وی انجام شد. این هشت اقدام را پیش بینی كرد كه مک كولوم پیش بینی می كرد ژاپنی ها را به سمت حمله سوق دهد ، از جمله مقدمات استفاده از پایگاه های انگلیس در سنگاپور و استفاده از پایگاه های هلند در اندونزی فعلی ، كمك به دولت چین ، اعزام لشكر از راه دور کشتی های سنگین تفریحی به فیلیپین یا سنگاپور ، فرستادن دو بخش از زیردریایی ها به "مشرق زمین" ، با حفظ اصالت ناوگان در هاوایی ، اصرار بر این که هلندی ها از روغن ژاپن خودداری کنند و همه تجارت با ژاپن را با همکاری امپراتوری انگلیس تحریم کنند. .

روز بعد از یادداشت مک کلوم ، وزارت امور خارجه به آمریکایی ها گفت که باید خاورهای شرقی را تخلیه کنند ، و روزولت دستور داد که ناوگان در هاوایی به دلیل اعتراض شدید دریاسالار جیمز او ریچاردسون نگهداری شود که به نقل از رئیس جمهور گفت: "دیر یا زود ژاپنی ها مرتکب اقدام آشکار علیه ایالات متحده و ملت مایل به ورود به جنگ است. " پیامی که دریادار هارولد استارک در 28 نوامبر 1941 به دریاسالار شوهر کیمل فرستاد ، حاوی این مقاله بود: "اگر خانواده ها نمی توانند تکرار شوند ، نمی توان از خواسته های ایالات متحده جلوگیری کرد که ژاپن اولین اقدام اصلی را انجام می دهد." جوزف روچفورت ، بنیانگذار بخش اطلاعات ارتباطات نیروی دریایی ، که در عدم برقراری ارتباط با پرل هاربر آنچه در آینده بود ، بسیار مثر بود ، بعداً اظهار نظر می کند: "پرداخت هزینه برای متحد کردن کشور بسیار ارزان بود."

شب بعد از حمله ، پرزیدنت روزولت ادوارد آر مورو از سی بی اس نیوز و ویلیام دونووان ، هماهنگ کننده اطلاعات روزولت را برای صرف شام در کاخ سفید برگزار کرد و تنها چیزی که رئیس جمهور می خواست بداند این است که آیا مردم آمریکا اکنون جنگ را قبول می کنند یا خیر. دونووان و مورو به او اطمینان دادند که مردم در حال حاضر جنگ را خواهند پذیرفت. بعدا دونووان به دستیار خود گفت كه غافلگیر شدن روزولت متعجب دیگران نبود و او ، روزولت ، از این حمله استقبال كرد. مورو آن شب قادر به خوابیدن نبود و بقیه زندگی خود را گرفتار آنچه او "بزرگترین داستان زندگی من" نامید و هرگز تعریف نکرد اما نیازی به آن نبود. روز بعد ، رئیس جمهور از یک روز بدنامی صحبت کرد ، کنگره ایالات متحده اعلام کرد آخرین کنگره اعلام جنگ در تاریخ جمهوری است ، و رئیس شورای کلیساهای فدرال ، دکتر جورج A. باتریک ، عضو شد از یاران آشتی متعهد به مقاومت در برابر جنگ.

چند دهه بعد ، جنگ جهانی دوم تبدیل به یک جنگ خوب می شود ، زیرا برای اشرف ترین علل جنگیده شده است ، اما همچنین قهرمانان اکراه مجبور شده اند (علیرغم نیاز آنها به اقدامات برجسته ترین علل). و بنابراین ، خونخواهی اکنون می خواهد که هر 7 دسامبر جنگ طلبان محلی و رسانه های سازمانی شما برخی از مراسم بدوی را به احترام خدای جنگ انجام دهند که به دلیل وقایع ناپسند ناسازگار از وقایع فعلی که فاقد درخشش گلگون دهه به دهه مزخرفات بوی شیرین است ، .