Kärnvapenfronten rör på sig / La Nuklea Fronto Moviĝas!

De Mikael Böök kaj David Swanson, Hbl, Februaro 6, 2021

Rulumu malsupren por, unue la sveda kiel eldonita en la finna gazeto Hbl, kaj poste la angla.

På kärnvapenfronten råder verkligen inget lugn! Tvärtom pågår sedan år tillbaka en ny kapprustningsrunda baserad på nya teknologier. Om detta fortsatta vansinne omges av en skenbar stillhet beror det på att medierna har glömt att rapportera om det för att i stället rikta uppmärksamhet på klimatkrisen, skriver kärnvapenmotståndarna Mikael David Swanök och.

Den här artikeln är inspirerad av profesoro Stefan Forss Bakgrundsartikel (HBL Debatt 29.1).

Den nukleära “galenskapen”, som Forss kallar den - vi instämmer helt i denna beskrivning - förtjänar att studeras och analyseras ur olika synvinklar. Låt oss därför ganska kärnvapenvanvettets aktuella fas mot bakgrunden av den växande internationella freds- och nedrustningsrörelsen.

Forss rubrik "På kärnvapenfronten intet nytt?" anspelar på Erich Maria Remarques berömda pacifistiska roman om första världskriget. I slutet av romanen, som skildrar soldaternas fysiska och andliga misär under det utdragna ställningskriget på västfronten, omkommer huvudpersonen av gasförgiftning. Samma dag meddelar krigsbulletinen att ingenting nytt finns att berätta västerifrån (därav romanens titel: "På västfronten intet nytt"). Forss har emellertid lagt till ett frågetecken efter rubriken.

För oss är frågetecknet onödigt: på kärnvapenfronten råder verkligen inget lugn! Tvärtom pågår sedan år tillbaka en ny kapprustningsrunda baserad på nya teknologier. I den deltar var och en av de vid det här laget nio kärnvapenstaterna. Om detta fortsatta vansinne omges av en skenbar stillhet beror det på att medierna har glömt att rapportera om det för att i stället rikta uppmärksamhet på klimatkrisen.

Sub tiden har en världsomspännande rörelse vuxit fram mot den globala sinnessjukdomen och denna rörelse har redan lyckats förändra läget. Uppbackad av den internationella freds- och nedrustningsrörelsen och dess spjutspets i FN, Internationella kampanjen för avskaffandet av kärnvapnen (ICAN), har en majoritet av världens stater tagit sig en ny funderare över de outsägliga humanitära ok. Detta har lett till att FN: s generalförsamling har godkänt avtalet om ett förbud mot kärnvapen (Traktato pri Malpermeso de Nukleaj Armiloj, TPNW).

Den 22 januari i år trädde detta avtal i kraft - en händelse som massmedier i kärnvapenländerna och de länder som allierat sig med dem återigen föredrog att ignorera. Också Forss förbigick den saken med tystnad. Ändå stod “TPNW” att läsa med stora bokstäver mellan raderna i hans artikel, vars budskap således var klart om än outsagt: Kära läsare, tro inte för ett ögonblick att någonting har förändrats i och med kärnvapenför

För att förstå denna märkliga frånvaro måste man försöka tänka sig in i den specella syn på världen som odlas och upprätthålls av de som sysslar professionellt med “vapenkontroll” (armilkontrolo). Det handlar om ett slags brödraskap, en komunumo, bestående av generaler, diplomato, tankesmedjor och vapentillverkare som lever i sin egen värld och talar sit eget orwellska språk.

Ta till exepel ordet “försvar”. Om nu kärnvapnen stärker “försvaret” är de knappast galna, utan snarare något som man bör hålla sig med om man är klok. “Avskräckning” är ett annat nyckelord, lika viktigt för vapenkontrollgemenskapen som Gud för de religiösa. Ifall du råkar tro på “avskräckningen”, ja, då är kärnvapen inte en tokig utan en rationell opcion. “Paritet” och “strategisk balans” är andra exempel på ord som uppenbarligen fortfarande låter helt rimliga för de som helst bara vill strunta i FN-avtalet om kärnförbud.

Men, för resten av oss framstår den fortsatta produktionen av nya kärnvapensystem, eller “moderniseringen” av de redan existerande systemen, i syfte att uppnå “avskräckning”, “paritet” och “balans” på land, på haven, i luften och sedan länge såsom strategisk troigi och mensaj obalanoj. Efter den 22 januari och TPNW: s ikraftträdande anser en stor del av världen dessutom att blotta innehavet av en kärnvapenarsenal, för att inte tala om dess “förbättrande”, är kriminellt.

Mer eller mindre omedvetet understöder Forss alltså en syn på världen som godtar den nukleära galenskapen. Han tar samtidigt miste på flera fakta och varje gång på samma sätt, nämligen på ett sätt som gynnar USA: s regering. Enligt Forss önskade Miĥail Gorbatjov kaj Ronald Reagan avskaffa inte bara medeldistansmissilerna, utan alla kärnmissiler. Men Forss tipsar inte om varför de inte sedan gjorde det. Naturligtvis inte, Reagan insisterade ju på att fortsätta med sit “Stjärnornas krig”.

Forss berättar att “alla USA: s presidenter från Reagan till Barack Obama har varit överens om att kärnvapnens roll efter kalla krigets slut varit avtagande och att deras enda uppgift är att verka krigsavhållande ”. Viroj Daniel Ellsbergs bok The Doomsday Machine: Confessions of a Nuclear War Planner, dokumentas en historio. Bland de av USA: s presidenter som offentligt eller i hemlighet har hotat andra nationer med kärnvapen återfinns såväl George HW Bush som Bill Clinton medan andra, däribland Obama, ofta sade sådant som att “alla optioner ligger på bordet” när det gällde Iran eller ett annat land.

Forss ger Obama förtjänsten av att föra fram idén om en värld utan kärnvapen och påstår att “bara ett enda bombprojekt drevs framåt under Obamas tid”. Men Obamas tal i Hiroshima och på andra platser visade klart att han endast ville att kärnvapennedrustning skulle tas till övervägande av en senare generacio. Och 2015 stödde Obama framgångsrikt den största nya investeringen i kärnvapen sedan det kalla krigets förmodade slut.

Enligt Forss önskade Ryssland skrota INF-avtalet och valde därför att bryta det. Huruvida Ryssland bröt mot INF-avtalet kan diskuteras, men det kan inte förnekas att Donald Trump gjorde slut på avtalet genom att olagligt dra sig ur det. Avtalsbestämmelserna hade dock möjliggjort för parterna att lösa frågan om anklagelserna om Rysslands avtalsbrott genom inspektioner på platsen och ömsesidiga verifieringar med satelitr samt genom att tillsätta en särskild verifierings.

Den ryska militarismen ska inte på något vis ursäktas. Medierna i västvärlden borde ändå begripa att USA skulle finna en villig förhandlingspartner ifall man valde att återupprätta INF, Open Skies-avtalet och ABM-avtalet och att förhandla om Rysslands förslag angående förbud mot rym. Mediernas vägran att inse detta förefaller irrationell. Vi behöver lite erkännande för Rysslands militära återhållsamhet efter utvidgningen av Nato, utplaceringen av missiler i Rysslands närmaste grannländer, upprustningen av Ukraina och anordnandet av stora militärövningar i Europa.

Mikael Böök, medlem i Finlands Fredsförbund, medlem i ICAN Finnlando, David Swanson, verksamhetsledare, World Beyond War, USONO

Ĉi tiu artikolo estas inspirita de la fona analizo, kiun profesoro Stefan Forss verkis en Hbl la 29an de januaro sub la rubriko "Ĉiuj trankvilaj sur la nuklea fronto?"

Evidente, la nuklea "frenezo", kiel Forss nomas ĝin - kaj ni plene konsentas kun tiu priskribo - meritas esti studata kaj analizata el diversaj vidpunktoj. Do ni prezentu diagnozon de la nuna stato de nuklea frenezaĵo, kaj nian opinion pri ĝia kuracado, sur la fono de la kreskanta internacia movado por paco kaj malarmado.

La artikola titolo de Fors aludas al la fama pacisma romano de Erich Maria Remarque pri la unua mondmilito. Fine de la romano, kiu prezentas la korpan kaj spiritan mizeron de la soldatoj dum la longedaŭra eluziĝo-milito en la Okcidenta Fronto, la ĉefa rolulo mortas pro gasa veneniĝo. Samtage la milita bulteno anoncas, ke nenio nova estas dirota de la Okcidento (do la titolo de la romano: "Ĉiu Trankvilo sur la Okcidenta Fronto"). Tamen Forss aldonis demandosignon al la titolo de sia artikolo.

Por ni, ekzistas neniu demandosigno: ĉio certe ne estas trankvila sur la nuklea fronto, malproksime de ĝi! Kontraŭe: nova nuklea armila vetkuro, bazita sur novaj teknologioj kaj en kiu partoprenas ĉiu el la nun naŭ ŝtatoj pri nukleaj armiloj, jam funkcias de jaroj. Se ĉi tiu daŭra frenezo estas ĉirkaŭita de trankvilo kaj trankvilo, tio estas ĉar la amaskomunikiloj forgesis raporti pri ĝi turnante sian atenton al la klimata krizo.

Sed intertempe aperis tutmonda movado kontraŭ ĉi tiu tutmonda mensa malsano kaj kreis tute novan situacion. Subtenita de la internacia movado por paco kaj senarmigo la Internacia Kampanjo por la Forigo de Nukleaj Armiloj, plimulto de la mondaj ne-nukleaj armiloj ŝtatoj rekonsideris la nedireblajn humanajn kaj ekologiajn konsekvencojn de nuklea milito, kaj aprobis la Traktaton pri la Malpermeso de Nukleaj Armiloj (TPNW).

Nun ratifita de pli ol 50 landoj, TPNW ekvalidis la 22an de januaro ĉi-jare, evento ignorita en la amaskomunikiloj de la nukleaj ŝtatoj kaj iliaj aliancanoj. Ĉi tiu evoluo estis tute preteratentita de Stefan Forss en sia artikolo. Kaj tamen "TPNW" estis skribita kun nevideblaj majuskloj ĉie inter la linioj. Kaj la mesaĝo de Forss estis klara: karaj legantoj, ne kredu eĉ unu minuton, ke io ŝanĝiĝis kun TPNW!

Por kompreni ĉi tiun strangan foreston de eĉ unu mencio pri la TPNW, oni devas konsideri la mondkoncepton, kiu estas kultivata kaj subtenata en la komunumo de "armilkontrolo" de la nukleaj nacioj. Tiu kolekto de generaloj, diplomatoj, pens-dankaj kaj armilindustriuloj vivas en sia propra mondo de orvela lingvo.

Prenu ekzemple "defendon". Nu, se la atomarmiloj fortigas nian "defendon", tiam ili evidente estas ne frenezaj, sed raciaj. "Malinstigo" estas alia ŝlosila vorto, tiel grava por nukleaj armiloj kiel "Dio" por religio. Se vi hazarde kredas je "malinstigo", tiam nukleaj armiloj ne estas frenezaj sed ŝajne tre raciaj ebloj! "Egaleco" kaj "strategia ekvilibro" estas aliaj ekzemploj de vortoj, kiuj ŝajne ankoraŭ havas sencon por kontraŭuloj de nuklea forigo.

Al ni aliaj, la daŭra produktado de novaj nukleaj armiloj-sistemoj, aŭ la "modernigo" de la malnovaj sistemoj por atingi "egalecon" kaj "ekvilibron" sur la tero, surmare, en la aero kaj en la spaco, havas delonge aperis kiel strategia troigo kaj mensa malekvilibro. Cetere, post la 22a de januaro kaj la eniro en forto de TPNW, jam la konservado de nuklea arsenalo, por ne paroli pri "plibonigo" de ĝi, estas konsiderata krima de granda parto de la mondo.

Forss, intence aŭ ne, subtenas mondkoncepton akcepti nuklean frenezon, kaj faras tion miskomprenante multajn faktojn, kaj ĉiujn malĝustajn same, do favore al la usona registaro. Laŭ Forss, Gorbaĉov kaj Reagan volis aboli nukleajn armilojn. Forss donas neniun aludon, kial ili ne faris tion. Kompreneble ili ne forigis ĉiujn misilojn, ĉar Reagan insistis investi en sia plano "Stelmilito".

Forss diras al ni, ke "Ĉiuj prezidantoj de Usono de Reagan ĝis Barack Obama konsentis, ke la rolo de nukleaj armiloj post la fino de la Malvarma Milito malpliiĝis kaj ke ilia sola tasko estas agi kiel malhelpo al milito." Sed la libro de Dan Ellsberg, La Doomsday Machine: Konfesoj de Nuklea Militplanilo, dokumentas la fakton, ke usonaj prezidantoj, kiuj faris specifajn publikajn aŭ sekretajn nukleajn minacojn al aliaj nacioj, pri kiuj ni scias, inkluzivis George HW Bush kaj William J. Clinton, dum aliaj, inkluzive Barack Obama, ofte diris aferojn kiel "Ĉiuj opcioj estas enŝaltitaj". la tablo ”rilate al Irano aŭ alia lando.

Forss kreditas Obama pro tio, ke li volis antaŭenigi la ideon de mondo libera de nukleaj armiloj, kaj asertas, ke dum la tempo de Obama "nur unu bomboprojekto estis antaŭenigita." Sed la paroladoj de Obama en Hiroŝimo kaj aliloke klarigis, ke li volas, ke nuklea senarmiĝo estu konsiderata nur en iu estonta generacio. Kaj en 2015, Obama sukcese subtenis la plej grandan novan investon en nukleaj armiloj ekde la supozata fino de la Malvarma Milito.

Laŭ Forss, Rusujo deziris fini la INF kaj do elektis malobservi ĝin. Estas diskuteble, ĉu Rusujo malobservis ĝin, sed ne diskuteblas, ke Donald Trump finis ĝin kontraŭleĝe retiriĝante de ĝi, dum la traktato mem disponigis la rimedojn por solvi la akuzojn faritajn kontraŭ Rusujo, per trudemaj surlokaj inspektadoj subtenataj de reciproka kontrolo per satelito. kaj aliaj kontrolaj me mechanismsanismoj kaj Speciala Kontrola Komisiono por solvi iujn ajn disputojn.

Dum multe da kulpoj ĉirkaŭiras, kaj neniu ekskuzo por rusa militismo, okcidentaj amaskomunikiloj ŝajnas neracie deciditaj ne kompreni, ke Usono trovus volontan partneron, se ĝi elektus restarigi la traktatojn INF, Malfermaj Ĉieloj aŭ ABM. kaj elektis respondi la proponon de Rusujo pri malpermesoj de spacaj armiloj aŭ ciberatakoj, kaj montri iom da agnosko de la milita modereco de Rusio post la ekspansio de NATO, la instalado de misiloj en la tujaj najbaroj de Rusio, la armado de Ukrainio kaj la okazigo de grava milita provludo ekzercoj en Eŭropo.