McGovern gvidas Bipartisan Resolution Setting Stage por AUMF-voĉdono; Kondamnas House Respublikanan Gvidadon por Fiasko Agi
WASHINGTON, DC - Hodiaŭ, parlamentano Jim McGovern (D-MA), dua plej alta ranga demokrato en la House Rules Committee, estis aligita fare de deputitoj. Walter Jones (R-NC) kaj Barbara Lee (D-CA) en lanĉado de bipartidulo samtempa rezolucio sub la dispozicioj de la Rezolucio pri Militaj Potencoj, por devigi la Ĉambron diskuti ĉu usonaj soldatoj retiriĝu el Irako kaj Sirio. Ĉi tiu rezolucio povas esti prezentita por voĉdono en la semajno Junio 22.
McGovern estis gvida voĉo en Kongreso vokante ke House Republican Leadership honoras sian Konstitucian devon kiel la ĉefoj de la House por alporti al la planko voĉdonon pri la Rajtigo de la Uzo de Armea Forto (AUMF) sur Usono misio kontraŭbatali la islaman Ŝtaton en Irako, Sirio , kaj aliloke.
McGovern enkondukis similan rezolucion Julio 2014 kaj reviziita versio de tiu rezolucio superforta bipartidista subteno per voĉdono de 370-40, sed la House Respublikana Gvidado rifuzis alporti AUMF al la planko por voĉdono en la 10-monatoj ekde usonaj militaj operacioj - eĉ post kiam prezidanto Obama sendis malneton AUMF-peton en februaro.
La plena teksto de la parolado de congresisto McGovern estas sube.
Kiel Preparita Por Livero:
M. Parolanto, hodiaŭ, kune kun miaj kolegoj Walter Jones (R-NC) kaj Barbara Lee (D-CA), mi prezentis H. Con. Res. 55 por devigi ĉi tiun Ĉambron kaj ĉi tiun Kongreson debati pri ĉu usonaj trupoj devas retiriĝi de Irako kaj Sirio. Ni enkondukis ĉi tiun rezolucion laŭ la dispozicioj de sekcio 5 (c) de la Rezolucio pri Militaj Potencoj.
Kiel ĉiuj miaj Housekolegoj scias, pasintjare, la prezidanto rajtigis aviadilajn atakojn kontraŭ la islama ŝtato en Irako kaj Sirio la 10an de aŭgusto.th. De pli ol 10 monatoj Usono okupiĝas pri malamikecoj en Irako kaj Sirio sen diskuti rajtigon por ĉi tiu milito. La 11an de februaroth ĉi-jare, preskaŭ 4 antaŭ monatoj, la prezidanto sendis al la kongreso la tekston por rajtigi la uzadon de milita forto - aŭ AUMF - pri kontraŭbatalado de la islama ŝtato en Irako, Sirio kaj aliloke, sed la Kongreso ne agis laŭ tiu AUMF , aŭ alportu alternativon al la planko de la Domo, eĉ se ni daŭre rajtigas kaj konvenas la monon postulitan por daŭrigitaj armeaj operacioj en tiuj landoj.
Sincere dirante, S-ro Parolanto, ĉi tio estas neakceptebla. Ĉi tiu Domo ŝajnas havi neniun problemon sendi niajn uniformitajn virojn kaj virinojn; ĝi ŝajnas havi neniun problemon elspezi miliardojn da dolaroj por la armiloj, ekipaĵoj kaj aerpovo por efektivigi ĉi tiujn militojn; sed ĝi simple ne povas venigi sin al la plato kaj respondeci pri ĉi tiuj militoj.
Niaj militistoj kaj servistinoj estas kuraĝaj kaj sindonemaj. La Kongreso tamen estas la afiŝa infano por malkuraĝo. La Gvidado de ĉi tiu Ĉambro plendas kaj plendas de la rando, kaj dum la tuta tempo evitas siajn Konstituciajn devojn alporti AUMF al la etaĝo de ĉi tiu Ĉambro, diskuti ĝin kaj voĉdoni pri ĝi.
Nia rezolucio, kiu venos antaŭ ĉi tiu Ĉambro por konsidero en 15-kalendaj tagoj, postulas de la Prezidanto retiri usonajn trupojn de Irako kaj Sirio ene de 30-tagoj aŭ ne pli malfrue ol la fino de ĉi tiu jaro, Decembro 31, 2015. Se ĉi tiu Ĉambro aprobos ĉi tiun rezolucion, la Kongreso ankoraŭ havus 6 monatojn por fari la ĝustan aferon kaj alporti AUMF antaŭ la Ĉambron kaj Senaton por debato kaj agado. Aŭ la Kongreso bezonas plenumi siajn respondecojn kaj rajtigi ĉi tiun militon, aŭ per ĝia daŭra neglekto kaj indiferenteco, niaj trupoj devas esti retiriĝitaj kaj reveni hejmen. Ĝi estas tiel simpla.
Mi estas profunde maltrankviligita de nia politiko en Irako kaj Sirio. Mi ne kredas, ke ĝi estas klare difinita misio - kun komenco, mezo kaj fino - sed pli ĝuste pli. Mi ne estas konvinkita, ke pligrandigante nian militan spuron, ni ĉesigos la perfortojn en la regiono; venki la islaman ŝtaton; aŭ pritrakti la subajn kaŭzojn de la agitado. Ĝi estas komplika situacio, kiu postulas komplikan kaj pli imageman respondon.
Ankaŭ min koncernas lastatempaj deklaroj de la Administracio pri kiom longe ni okupiĝos pri Irako, Sirio kaj aliloke batalante kontraŭ la Islama Ŝtato. Ĝuste hieraŭ, la 3an de juniord, Generalo John Allen, la usona sendito por la usona gvidita koalicio kontraŭ ISIL, diris, ke ĉi tiu batalo eble daŭros "generacion aŭ pli." Li parolis en Doha, Kataro ĉe la Usona-Islama Monda Forumo.
M. Parolanto, se ni investos generacion aŭ pli da nia sango kaj nia trezoro en ĉi tiu milito, ĉu Kongreso almenaŭ ne devus debati ĉu aŭ rajtigi ĝin?
Laŭ la Projekto pri Naciaj Prioritatoj, kun sidejo en Northampton, Masaĉuseco, en mia Kongresa distrikto, ĉiun horon la impostpagantoj de Usono pagas 3.42 milionojn da dolaroj por militaj agoj kontraŭ la Islama Ŝtato. 3.42 milionoj da dolaroj ĉiun horon, M. Speaker.
Ĉi tio aldone al la centoj da miliardoj da impostaj dolaroj elspezitaj por la unua milito en Irako. Kaj preskaŭ ĉiu unu penco de ĉi tiu militkesto estis pruntita mono, surmetita sur la nacian kreditkarton - provizita kiel tiel nomataj kriz-fondusoj, kiuj ne devas esti kalkulataj aŭ submetataj al buĝetaj limoj kiel ĉiuj aliaj financoj.
Kial estas, S-ro Speaker, ke ni ĉiam ŝajnas havi multe da mono aŭ la volon prunti la tutan monon necesan por fari militojn? Sed iel, ni neniam havas monon por investi en niaj lernejoj, niaj aŭtovojoj kaj akvaj sistemoj, aŭ niaj infanoj, familioj kaj komunumoj? Ĉiutage ĉi tiu Kongreso estas devigita fari malfacilajn, seriozajn, dolorajn decidojn por senigi nian enlandan ekonomion kaj prioritatojn de la rimedoj, kiujn ili bezonas por sukcesi. Sed iel, ĉiam estas mono por pli da militoj.
Nu, se ni daŭre elspezos miliardojn por milito; kaj se ni daŭre diros al niaj armitaj fortoj, ke ni atendas, ke ili batalos kaj mortos en ĉi tiuj militoj; tiam ŝajnas al mi, ke ni plej malmulte povas fari estas stari kaj voĉdoni por rajtigi ĉi tiujn militojn, aŭ ni devas fini ilin. Ni ŝuldas tion al la usona popolo; ni ŝuldas tion al niaj trupoj kaj iliaj familioj; kaj ni ŝuldas tion al la oficĵuro, kiun ĉiu el ni prenis por subteni la Konstitucion de Usono.
Mi volas esti klara, S-ro Parolanto. Mi ne plu povas kritiki la prezidanton, la Pentagonon aŭ la ŝtatan departementon, kiam temas pri respondeco pri ĉi tiu milito kontraŭ la islama ŝtato en Irako kaj Sirio. Mi eble ne konsentas kun la politiko, sed ili plenumis sian devon. Je ĉiu paŝo de la vojo, ekde la 16a de junio 2014, la prezidanto informis la Kongreson pri siaj agoj sendi usonajn soldatojn al Irako kaj Sirio kaj fari militajn operaciojn kontraŭ la islama ŝtato. Kaj la 11an de februaroth de ĉi tiu jaro, li sendis al Kongreso la skizan tekston de AUMF.
Ne, M. Parolanto, dum mi malkonsentas kun la politiko, la Administrado plenumis sian taskon. I subtenis la Kongreson informita, kaj ĉar militaj operacioj daŭre kreskis, ili sendis peton por AUMF al la Kongreso por agado.
Ĝuste ĉi tiu Kongreso - ĉi tiu Ĉambro - malsukcesis, kaj mizere malsukcesis plenumi siajn devojn. Ĉiam plendante flanken, la Gvidado de ĉi tiu Domo malsukcesis agi pasintjare por rajtigi ĉi tiun militon, eĉ kiam ĝi kreskis kaj disetendiĝis preskaŭ ĉiumonate. La Parolanto diris, ke ĝi ne estas la respondeco de la 113th La Kongreso agos, kvankam la milito komenciĝis dum sia permanenta ofico. Ne! Ne! Iel ĝi estis la respondeco de la sekva Kongreso, la 114th Kongreso.
Nu, la 114th Kongreso kunvenis en januaro 6th kaj ĝi ankoraŭ ne faris unu solan aferon por rajtigi la militon kontraŭ la islama ŝtato en Irako kaj Sirio. La Parolanto asertis, ke la Kongreso ne povas agi pri la milito, ĝis la Prezidanto sendos AUMF al la Kongreso. Nu, sinjoro parolanto, la prezidanto faris ĝuste tion la 11an de februaroth - kaj ankoraŭ la Gvidado de ĉi tiu Domo faris nenion por rajtigi la uzon de milita forto en Irako kaj Sirio. Kaj nun, la Parolanto diras, ke li volas, ke la Prezidanto sendu al la Kongreso alian version de la AUMF, ĉar li ne ŝatas la unuan. Ĉu vi mokas min?
Nu, mi bedaŭras, sinjoro parolanto, ĝi ne funkcias tiel. Se la Gvidado de ĉi tiu Ĉambro ne ŝatas la originalan tekston de AUMF de la Prezidanto, tiam estas la tasko de la Kongreso redakti alternativon, raporton, kiu reviziis AUMF ekster la Komitato pri Eksterlandaj Aferoj de la Ĉambro, alportu al ĝi la parolon de la Ĉambro, kaj lasu la Membrojn de ĉi tiu Ĉambro debati kaj voĉdoni pri ĝi. Tiel ĝi funkcias. Se vi pensas, ke AUMF de la prezidanto estas tro malforta, tiam plifortigu ĝin. Se vi pensas, ke ĝi estas tro vasta, tiam starigu limojn pri ĝi. Kaj se vi kontraŭas ĉi tiujn militojn, tiam voĉdonu venigi niajn trupojn hejmen. Unuvorte, plenumu vian laboron. Ne gravas, ĉu ĝi estas malfacila laboro. Tion ni ĉi tie faras. Tion ni akuzas laŭ la Konstitucio fari. Kaj tial Membroj de la Kongreso ricevas salajron de la usona popolo ĉiusemajne - por fari la malfacilajn decidojn, ne forkuri de ili. Mi petas, sinjoro parolanto, nur ke la Kongreso plenumu sian laboron. Tio estas la devo de ĉi tiu Ĉambro kaj de la Plimulto respondeca pri ĉi tiu Ĉambro - simple plenumi sian taskon; regi, M. Parolanto. Sed anstataŭe, ĉio, kion ni atestas, estas ŝanceliĝado, kaj ŝercado, kaj plendado, kaj plendado, kaj kulpigo de aliaj, kaj la kompleta kaj totala evitado de respondeco, ree kaj ree. Sufiĉe!
Do, kun granda malemo kaj ĉagreno, reprezentantoj Jones, Lee kaj mi prezentis H. Con. Res. 55. Ĉar se ĉi tiu Ĉambro ne havas la stomakon plenumi sian Konstitucian devon debati kaj rajtigi ĉi tiun lastan militon, tiam ni alportu niajn trupojn hejmen. Se la malkuraĝa Kongreso povas iri hejmen ĉiunokte al siaj familioj kaj amatoj, tiam niaj kuraĝaj trupoj ricevu la saman privilegion.
Fari nenion estas facile. Kaj mi bedaŭras diri, milito fariĝis facila; tro facila. Sed la kostoj, laŭ sango kaj trezoro, estas tre altaj.
Mi instigas ĉiujn miajn kolegojn subteni ĉi tiun rezolucion kaj postuli, ke la Gvidantaro de ĉi tiu Ĉambro alportu al la planko de ĉi tiu Ĉambro AUMF por la milito kontraŭ la islama Ŝtato en Irako kaj Sirio antaŭ ol la Kongreso eksilus en junio.th por la 4th de julio receso.
La Kongreso bezonas debati pri AUMF, M. Speaker. Ĝi nur bezonas plenumi sian laboron.
