Του John Pilger, JohnPilger.com, Φεβρουάριος 22, 2022
Η προφητεία του Marshall McLuhan ότι «ο διάδοχος της πολιτικής θα είναι η προπαγάνδα» έχει συμβεί. Η ωμή προπαγάνδα είναι πλέον ο κανόνας στις δυτικές δημοκρατίες, ειδικά στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
Σε θέματα πολέμου και ειρήνης, ο υπουργικός δόλος αναφέρεται ως είδηση. Τα άβολα γεγονότα λογοκρίνονται, οι δαίμονες γαλουχούνται. Το μοντέλο είναι η εταιρική περιστροφή, το νόμισμα της εποχής. Το 1964, ο McLuhan δήλωσε περίφημα: «Το μέσο είναι το μήνυμα». Το ψέμα είναι το μήνυμα τώρα.
Είναι όμως καινούργιο αυτό; Έχει περάσει περισσότερο από ένας αιώνας από τότε που ο Edward Bernays, ο πατέρας του spin, εφηύρε τις «δημόσιες σχέσεις» ως κάλυμμα για την πολεμική προπαγάνδα. Αυτό που είναι νέο είναι η εικονική εξάλειψη της διαφωνίας στο mainstream.
Ο σπουδαίος συντάκτης David Bowman, συγγραφέας του The Captive Press, το ονόμασε αυτό «μια υπεράσπιση όλων όσοι αρνούνται να ακολουθήσουν μια γραμμή και να καταπιούν το δυσάρεστο και είναι γενναίοι». Αναφερόταν σε ανεξάρτητους δημοσιογράφους και καταγγελίες, τους τίμιους κακοποιούς στους οποίους κάποτε οι οργανισμοί των μέσων ενημέρωσης έδιναν χώρο, συχνά με περηφάνια. Ο χώρος έχει καταργηθεί.
Η πολεμική υστερία που κύλησε σαν παλιρροϊκό κύμα τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα. Γνωστό από τη φρασεολογία του, «διαμόρφωση της αφήγησης», σε μεγάλο βαθμό, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος της, είναι καθαρή προπαγάνδα.
Έρχονται οι Ρώσοι. Η Ρωσία είναι χειρότερη από κακή. Ο Πούτιν είναι κακός, «ναζί σαν τον Χίτλερ», σάλιωσε ο βουλευτής των Εργατικών Κρις Μπράιαντ. Η Ρωσία πρόκειται να εισβάλει στην Ουκρανία – απόψε, αυτήν την εβδομάδα, την επόμενη εβδομάδα. Οι πηγές περιλαμβάνουν έναν πρώην προπαγανδιστή της CIA, ο οποίος τώρα μιλάει για λογαριασμό του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και δεν προσφέρει στοιχεία για τους ισχυρισμούς του σχετικά με τις ρωσικές ενέργειες, επειδή «προέρχεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ».
Ο κανόνας της μη ύπαρξης αποδεικτικών στοιχείων ισχύει και στο Λονδίνο. Η Βρετανίδα υπουργός Εξωτερικών, Λιζ Τρους, η οποία ξόδεψε 500,000 λίρες δημόσιου χρήματος πετώντας στην Αυστραλία με ιδιωτικό αεροπλάνο για να προειδοποιήσει την κυβέρνηση της Καμπέρα ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα επρόκειτο να επιτεθούν, δεν προσέφερε στοιχεία. Αντιπόδια κεφάλια έγνεψαν? η «αφήγηση» είναι αδιαμφισβήτητη εκεί. Μια σπάνια εξαίρεση, ο πρώην πρωθυπουργός Πολ Κίτινγκ, χαρακτήρισε την πολεμοχαρή του Τρους «άνοια».
Ο Τρους έχει μπερδέψει τις χώρες της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας. Στη Μόσχα, είπε στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών ότι η Βρετανία δεν θα δεχόταν ποτέ τη ρωσική κυριαρχία στο Ροστόφ και στο Βορόνεζ – μέχρι που της επισημάνθηκε ότι αυτά τα μέρη δεν ήταν μέρος της Ουκρανίας αλλά στη Ρωσία. Διαβάστε τον ρωσικό Τύπο σχετικά με την παρρησία αυτού του υποκριτή στην Ντάουνινγκ Στριτ 10 και ανατριχιάστε.
Ολόκληρη αυτή η φαρσοκωμωδία, με πρωταγωνιστή πρόσφατα τον Μπόρις Τζόνσον στη Μόσχα, παίζοντας μια κλόουν εκδοχή του ήρωά του, Τσόρτσιλ, θα μπορούσε να απολαύσει ως σάτιρα αν δεν ήταν η εσκεμμένη κατάχρηση των γεγονότων και της ιστορικής κατανόησης και ο πραγματικός κίνδυνος του πολέμου.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναφέρεται στη «γενοκτονία» στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς της Ουκρανίας. Μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 – που ενορχηστρώθηκε από το «σημαδιακό πρόσωπο» του Μπαράκ Ομπάμα στο Κίεβο, τη Βικτόρια Νούλαντ – το καθεστώς πραξικοπήματος, μολυσμένο από νεοναζί, ξεκίνησε μια εκστρατεία τρόμου κατά του ρωσόφωνου Ντονμπάς, το οποίο αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο της Ουκρανίας πληθυσμός.
Υπό την επίβλεψη του διευθυντή της CIA Τζον Μπρέναν στο Κίεβο, «ειδικές μονάδες ασφαλείας» συντόνισαν άγριες επιθέσεις κατά του λαού του Ντονμπάς, που αντιτάχθηκε στο πραξικόπημα. Βίντεο και αναφορές αυτόπτων μαρτύρων δείχνουν τραμπούκους φασιστών με λεωφορεία να καίνε τα κεντρικά γραφεία των συνδικάτων στην πόλη της Οδησσού, σκοτώνοντας 41 ανθρώπους που είχαν παγιδευτεί μέσα. Η αστυνομία βρίσκεται δίπλα. Ο Ομπάμα συνεχάρη το «δεόντως εκλεγμένο» καθεστώς πραξικοπήματος για την «αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση του».
Στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, η θηριωδία της Οδησσού υποτιμήθηκε ως «θολή» και «τραγωδία» στην οποία «εθνικιστές» (νεοναζί) επιτέθηκαν στους «αποσχιστές» (άτομα που μάζευαν υπογραφές για δημοψήφισμα για μια ομοσπονδιακή Ουκρανία). Η Wall Street Journal του Ρούπερτ Μέρντοχ καταδίκασε τα θύματα – «Η θανατηφόρα πυρκαγιά στην Ουκρανία πιθανόν να πυροδοτήθηκε από αντάρτες, λέει η κυβέρνηση».
Ο καθηγητής Stephen Cohen, που αναγνωρίζεται ως η ηγετική αρχή της Αμερικής στη Ρωσία, έγραψε: «Η πυρπόληση Ρώσων και άλλων στην Οδησσό σαν πογκρόμ ξύπνησε ξανά τις μνήμες των ναζιστικών τμημάτων εξόντωσης στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. [Σήμερα] επιθέσεις σαν θύελλα σε ομοφυλόφιλους, Εβραίους, ηλικιωμένους Ρώσους και άλλους «ακάθαρτους» πολίτες είναι ευρέως διαδεδομένες σε όλη την Ουκρανία που κυβερνά το Κίεβο, μαζί με πορείες με λαμπαδηδρομίες που θυμίζουν εκείνες που τελικά φούντωσαν τη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και της δεκαετίας του 1930…
«Η αστυνομία και οι επίσημες νομικές αρχές δεν κάνουν ουσιαστικά τίποτα για να αποτρέψουν αυτές τις νεοφασιστικές πράξεις ή να τις διώξουν. Αντίθετα, το Κίεβο τους ενθάρρυνε επίσημα αποκαθιστώντας συστηματικά και ακόμη και μνημονεύοντας Ουκρανούς συνεργάτες με τα πογκρόμ εξόντωσης της Ναζιστικής Γερμανίας, μετονομάζοντας δρόμους προς τιμήν τους, χτίζοντας μνημεία σε αυτούς, ξαναγράφοντας ιστορία για να τους δοξάσουμε και πολλά άλλα».
Σήμερα σπάνια αναφέρεται η νεοναζιστική Ουκρανία. Το ότι οι Βρετανοί εκπαιδεύουν την Ουκρανική Εθνοφρουρά, η οποία περιλαμβάνει νεοναζί, δεν είναι είδηση. (Βλ. Αποχαρακτηρισμένη έκθεση του Matt Kennard στην Κοινοπραξία 15 Φεβρουαρίου). Η επιστροφή του βίαιου, εγκεκριμένου φασισμού στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, όπως αναφέρει ο Χάρολντ Πίντερ, «δεν συνέβη ποτέ… ακόμη και όταν συνέβαινε».
Στις 16 Δεκεμβρίου, τα Ηνωμένα Έθνη κατέθεσαν ψήφισμα που ζητούσε «την καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην τροφοδότηση σύγχρονων μορφών ρατσισμού». Τα μόνα έθνη που καταψήφισαν ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουκρανία.
Σχεδόν κάθε Ρώσος γνωρίζει ότι ήταν πέρα από τις πεδιάδες της «συνοριακής χώρας» της Ουκρανίας που τα τμήματα του Χίτλερ σάρωσαν από τη Δύση το 1941, ενισχύθηκαν από τους ναζί καλλιτέχνες και συνεργάτες της Ουκρανίας. Το αποτέλεσμα ήταν περισσότεροι από 20 εκατομμύρια Ρώσοι νεκροί.
Παραμερίζοντας τους ελιγμούς και τον κυνισμό της γεωπολιτικής, όποιοι κι αν είναι οι παίκτες, αυτή η ιστορική μνήμη είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τις προτάσεις ασφαλείας της Ρωσίας που επιδιώκουν σεβασμό και αυτοπροστασία, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στη Μόσχα την εβδομάδα που ο ΟΗΕ ψήφισε 130-2 υπέρ του ναζισμού. Αυτοί είναι:
– Το ΝΑΤΟ εγγυάται ότι δεν θα αναπτύξει πυραύλους σε έθνη που συνορεύουν με τη Ρωσία. (Βρίσκονται ήδη σε ισχύ από τη Σλοβενία έως τη Ρουμανία, με την Πολωνία να ακολουθεί)
– Το ΝΑΤΟ να σταματήσει τις στρατιωτικές και ναυτικές ασκήσεις σε έθνη και θάλασσες που συνορεύουν με τη Ρωσία.
– Η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.
– Δύση και Ρωσία να υπογράψουν ένα δεσμευτικό σύμφωνο ασφαλείας Ανατολής-Δύσης.
– η συνθήκη ορόσημο μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας που καλύπτει τα πυρηνικά όπλα μεσαίου βεληνεκούς πρέπει να αποκατασταθεί. (Οι ΗΠΑ το εγκατέλειψαν το 2019)
Αυτά ισοδυναμούν με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ειρηνευτικού σχεδίου για όλη τη μεταπολεμική Ευρώπη και θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτα στη Δύση. Ποιος όμως καταλαβαίνει τη σημασία τους στη Βρετανία; Αυτό που τους λένε είναι ότι ο Πούτιν είναι παρίας και απειλή για τον Χριστιανικό κόσμο.
Οι Ρωσόφωνοι Ουκρανοί, υπό οικονομικό αποκλεισμό από το Κίεβο για επτά χρόνια, παλεύουν για την επιβίωσή τους. Ο «μαζικός» στρατός για τον οποίο σπάνια ακούμε είναι οι δεκατρείς ταξιαρχίες του ουκρανικού στρατού που πολιορκούν το Ντονμπάς: περίπου 150,000 στρατιώτες. Εάν επιτεθούν, η πρόκληση στη Ρωσία θα σημαίνει σχεδόν σίγουρα πόλεμο.
Το 2015, με τη μεσολάβηση Γερμανών και Γάλλων, οι πρόεδροι της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας συναντήθηκαν στο Μινσκ και υπέγραψαν μια ενδιάμεση ειρηνευτική συμφωνία. Η Ουκρανία συμφώνησε να προσφέρει αυτονομία στο Ντονμπάς, τις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Στη συμφωνία του Μινσκ δεν δόθηκε ποτέ ευκαιρία. Στη Βρετανία, η γραμμή, που ενισχύεται από τον Μπόρις Τζόνσον, είναι ότι η Ουκρανία «υπαγορεύεται» από τους παγκόσμιους ηγέτες. Από την πλευρά της, η Βρετανία εξοπλίζει την Ουκρανία και εκπαιδεύει τον στρατό της.
Από τον πρώτο Ψυχρό Πόλεμο, το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά βαδίσει μέχρι τα πιο ευαίσθητα σύνορα της Ρωσίας, έχοντας επιδείξει την αιματηρή του επιθετικότητα στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και αθέτησε τις επίσημες υποσχέσεις να αποσυρθεί. Έχοντας παρασύρει τους Ευρωπαίους «συμμάχους» σε αμερικανικούς πολέμους που δεν τους αφορούν, το μεγάλο ανείπωτο είναι ότι το ίδιο το ΝΑΤΟ είναι η πραγματική απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Στη Βρετανία, μια ξενοφοβία από το κράτος και τα μέσα ενημέρωσης πυροδοτείται από την ίδια την αναφορά της «Ρωσίας». Σημειώστε την επιθετική εχθρότητα με την οποία το BBC αναφέρει τη Ρωσία. Γιατί; Μήπως επειδή η αποκατάσταση της αυτοκρατορικής μυθολογίας απαιτεί, πάνω απ' όλα, έναν μόνιμο εχθρό; Σίγουρα, αξίζουμε καλύτερα.
Ακολουθήστε τον John Pilger στο twitter @johnpilger
