Ο Κόκκινος Τρόμος

Από την Αλίκη Σλάτερ, Σε βάθος News, Απρίλιος 3, 2022

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (IDN) — Το 1954 παρακολούθησα το Queens College κατά τα χρόνια πριν ο γερουσιαστής Τζόζεφ ΜακΚάρθι συναντήσει τελικά την παρουσία του στις ακροάσεις Στρατού-ΜακΚάρθι, αφού τρομοκρατούσε τους Αμερικανούς για χρόνια με κατηγορίες για άπιστους κομμουνιστές, ανεμίζοντας λίστες πολιτών στη μαύρη λίστα, απειλώντας τη ζωή τους. την απασχόλησή τους, την ικανότητά τους να λειτουργούν στην κοινωνία λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων.

Στην καφετέρια του κολεγίου, συζητούσαμε για πολιτική όταν ένας φοιτητής έβαλε στα χέρια μου ένα κίτρινο φυλλάδιο. «Εδώ πρέπει να το διαβάσετε». Έριξα μια ματιά στον τίτλο. Η καρδιά μου χτύπαγε καθώς είδα τις λέξεις «Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής». Το έβαλα βιαστικά χωρίς να το ανοίξω στη βιβλιοθήκη μου, πήρα το λεωφορείο για το σπίτι, ανέβηκα με το ασανσέρ στον 8ο όροφο, περπάτησα κατευθείαν στον αποτεφρωτήρα και πέταξα το φυλλάδιο στο αυλάκι, αδιάβαστο, προτού μπω στο διαμέρισμά μου. Σίγουρα δεν επρόκειτο να με πιάσουν στα χέρια. Ο κόκκινος τρόμος με είχε πιάσει.

Είχα την πρώτη μου αναλαμπή της «άλλης πλευράς της ιστορίας» για τον κομμουνισμό το 1968, ζώντας στη Massapequa του Λονγκ Άιλαντ, μια νοικοκυρά στα προάστια, παρακολουθώντας τον Walter Cronkite να κάνει ρεπορτάζ για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Έτρεξε μια παλιά ειδησεογραφική ταινία μιας λεπτής, αγορίστικης συνάντησης του Χο Τσι Μιν με τον Γούντροου Γουίλσον το 1919, στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ζητώντας τη βοήθεια των ΗΠΑ για τον τερματισμό της βίαιης γαλλικής αποικιακής κατοχής του Βιετνάμ. Ο Cronkite ανέφερε πώς ο Χο είχε σχεδιάσει ακόμη και το Βιετναμέζικο Σύνταγμα στο δικό μας. Ο Γουίλσον τον απέρριψε και οι Σοβιετικοί ήταν περισσότερο από πρόθυμοι να τον βοηθήσουν. Έτσι το Βιετνάμ έγινε κομμουνιστικό. Μετά από χρόνια, είδα την ταινία Ινδοκίνα, δραματοποιώντας τη σκληρή γαλλική υποδούλωση των Βιετναμέζων εργατών σε φυτείες καουτσούκ.

Αργότερα εκείνη την ημέρα, οι βραδινές ειδήσεις έδειχναν ένα πλήθος φοιτητών στην Κολούμπια να ξεσηκώνεται στην πανεπιστημιούπολη, να φράσσει τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου στο γραφείο του, να φωνάζει αντιπολεμικά συνθήματα και να βρίζει τις επιχειρηματικές και ακαδημαϊκές διασυνδέσεις της Κολούμπια με το Πεντάγωνο. Δεν ήθελαν να στρατευτούν στον ανήθικο πόλεμο του Βιετνάμ! Ήμουν τρομοκρατημένος. Πώς θα μπορούσε αυτό το απόλυτο χάος και αταξία να συμβαίνει εδώ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη;

Αυτό ήταν το τέλος του κόσμου μου όπως τον ήξερα! Είχα μόλις κλείσει τα τριάντα και οι μαθητές είχαν ένα σύνθημα, «Μην εμπιστεύεσαι κανέναν πάνω από τα τριάντα». Γύρισα στον άντρα μου, «Τι είναι αυτό ύλη με αυτα τα παιδια? Δεν ξέρουν ότι αυτό είναι Αμερική? Δεν ξέρουν ότι έχουμε ένα πολιτική διαδικασία? Καλύτερα να κάνω κάτι για αυτό!» Το επόμενο βράδυ, η Δημοκρατική Λέσχη είχε μια συζήτηση στο γυμνάσιο Massapequa μεταξύ των γερακιών και των περιστεριών για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Πήγα στη συνάντηση, γεμάτος με δίκαιη βεβαιότητα για την ανήθικη στάση που είχαμε κρατήσει και ενώθηκα με τα περιστέρια όπου οργανώσαμε την εκστρατεία του Eugene McCarthy στο Long Island για την προεδρική υποψηφιότητα των Δημοκρατικών για τον τερματισμό του πολέμου.

Ο ΜακΚάρθι έχασε την υποψηφιότητά του το 1968 στο Σικάγο και σχηματίσαμε τον Νέο Δημοκρατικό Συνασπισμό σε όλη τη χώρα—πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα χωρίς κανένα όφελος από το Διαδίκτυο και στην πραγματικότητα κέρδισα την υποψηφιότητα των Δημοκρατικών το 1972 για τον Τζορτζ ΜακΓκόβερν σε μια εκστρατεία βάσης που συγκλόνισε το κατεστημένο! Αυτό ήταν το πρώτο μου οδυνηρό μάθημα για το πόσο προκατειλημμένα είναι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ενάντια στο αντιπολεμικό κίνημα. Ποτέ δεν έγραψαν κάτι θετικό για το πρόγραμμα του ΜακΓκόβερν για τον τερματισμό του πολέμου, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τα πολιτικά δικαιώματα. Τον κυνηγούσαν επειδή όρισε τον γερουσιαστή Τόμας Ίγκλετον για Αντιπρόεδρο, ο οποίος χρόνια νωρίτερα είχε νοσηλευτεί για μανιοκατάθλιψη. Έπρεπε τελικά να τον αντικαταστήσει στο εισιτήριο με τον Σάρτζεντ Σράιβερ. Κέρδισε μόνο τη Μασαχουσέτη και την Ουάσιγκτον, DC. Μετά από αυτό, τα αφεντικά του Δημοκρατικού Κόμματος δημιούργησαν ένα πλήθος «υπερ-εκπροσώπων» για να ελέγξουν ποιος θα μπορούσε να κερδίσει την υποψηφιότητα και να αποτρέψει αυτό το είδος της εξαιρετικής νίκης από τη βάση από το να συμβεί ξανά!

Το 1989, έχοντας γίνει δικηγόρος αφού μεγάλωσαν τα παιδιά μου, εργάστηκα εθελοντικά στη Συμμαχία Δικηγόρων για τον Έλεγχο των Πυρηνικών Όπλων και επισκέφτηκα τη Σοβιετική Ένωση, με την αντιπροσωπεία της Επαγγελματικής Στρογγυλής Τραπέζης της Νέας Υόρκης. Ήταν μια καταστροφική στιγμή για να επισκεφθείτε τη Ρωσία. Ο Γκορμπατσόφ είχε μόλις αρχίσει να εφαρμόζει τη νέα του πολιτική περιστρόικα και  όγκου— ανασυγκρότηση και άνοιγμα. Ο ρωσικός λαός κατευθυνόταν από το κομμουνιστικό κράτος να πειραματιστεί με τη δημοκρατία. Αφίσες κρεμασμένες από καταστήματα και πόρτες πάνω-κάτω στους δρόμους της Μόσχας διακηρύσσουν τη δημοκρατία—δημοκρατία— προτρέποντας τον κόσμο να ψηφίσει.

Η αντιπροσωπεία μας στη Νέα Υόρκη επισκέφτηκε ένα περιοδικό, το Novasty—Αλήθεια-όπου οι συγγραφείς εξήγησαν ότι κάτω από περεστρόικα, ψήφισαν πρόσφατα για να επιλέξουν τους συντάκτες τους. Σε ένα εργοστάσιο τρακτέρ στο Σβερσκ, 40 μίλια από τη Μόσχα, η αντιπροσωπεία μας στην αίθουσα συνεδριάσεων του εργοστασίου ρωτήθηκε αν προτιμούσαμε να ξεκινήσουμε με ερωτήσεις ή να ακούσουμε μια ομιλία. Καθώς σηκώσαμε τα χέρια μας για να ψηφίσουμε, οι παρευρισκόμενοι κάτοικοι της πόλης άρχισαν να ψιθυρίζουν και να τιτλοδοτούν «Δημοκρατία! Δημοκρατία"! Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από την έκπληξη και την απορία που προκάλεσε η περιστασιακή ανάταση των χεριών μας στους Ρώσους οικοδεσπότες μας.

Το οδυνηρό, οδυνηρό όραμα του νεκροταφείου των μαζικών, ασήμαντων τάφων στο Λένινγκραντ με στοιχειώνει ακόμα. Η πολιορκία του Λένινγκραντ από τον Χίτλερ είχε ως αποτέλεσμα σχεδόν ένα εκατομμύριο Ρώσους θανάτους. Σε κάθε γωνιά του δρόμου φαινόταν, μνημόσυνα αποτίουν φόρο τιμής σε κάποιο μέρος των 27 εκατομμυρίων Ρώσων που πέθαναν στη ναζιστική επίθεση. Τόσοι άντρες άνω των εξήντα. τους οποίους πέρασα στους δρόμους της Μόσχας και του Λένινγκραντ, είχαν το στήθος τους στολισμένο με στρατιωτικά μετάλλια από αυτό που οι Ρώσοι αποκαλούσαν Μεγάλο Πόλεμο. Τι χτύπημα πήραν από τους Ναζί - και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ακόμα στον πολιτισμό τους σήμερα καθώς ξετυλίγεται το τραγικό ουκρανικό χάος.

Κάποια στιγμή, ο οδηγός μου ρώτησε: «Γιατί εσείς οι Αμερικανοί δεν μας εμπιστεύεστε;» «Γιατί δεν σε εμπιστευόμαστε;» Αναφώνησα: «Τι γίνεται Hungary? Τι θα έλεγες Τσεχοσλοβακία;" Με κοίταξε με μια πονεμένη έκφραση, «Αλλά έπρεπε να προστατεύσουμε τα σύνορά μας από τη Γερμανία!» Κοίταξα τα γαλανά μάτια του και άκουσα τη θερμή ειλικρίνεια στη φωνή του. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα προδομένος από την κυβέρνησή μου και τα χρόνια του συνεχούς φόβου για την κομμουνιστική απειλή. Οι Ρώσοι βρίσκονταν σε αμυντική στάση καθώς οικοδομούσαν τη στρατιωτική τους ισχύ. Χρησιμοποίησαν την Ανατολική Ευρώπη ως προστατευτικό μέσο ενάντια σε κάθε επανάληψη των καταστροφών του πολέμου που είχαν βιώσει στα χέρια της Γερμανίας. Ακόμη και ο Ναπολέων είχε εισβάλει κατευθείαν στη Μόσχα τον προηγούμενο αιώνα!

Είναι ξεκάθαρο ότι δημιουργούμε πάλι κακή θέληση και μίσος με την ανάρμοστη επέκταση του ΝΑΤΟ, παρά τις υποσχέσεις του Ρίγκαν στον Γκορμπατσόφ ότι δεν θα επεκτείνει «μία ίντσα προς τα ανατολικά» της Γερμανίας, διατηρώντας παράλληλα πυρηνικά όπλα σε πέντε χώρες του ΝΑΤΟ, τοποθετώντας πυραύλους στη Ρουμανία και την Πολωνία και παίζοντας πολεμικά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών πολεμικών, στα σύνορα της Ρωσίας. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η άρνησή μας να αρνηθούμε την ένταξη στο ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αντιμετωπίστηκε από την τρέχουσα απαίσια βίαιη επίθεση και εισβολή από τη Ρωσία.

Δεν αναφέρεται ποτέ στην αδιάκοπη επίθεση των μέσων ενημέρωσης στον Πούτιν και τη Ρωσία ότι κάποια στιγμή, ο Πούτιν, απελπισμένος ότι θα μπορέσει ποτέ να σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ρώτησε την Κλίντον εάν η Ρωσία μπορούσε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αλλά απορρίφθηκε όπως και άλλες ρωσικές προτάσεις προς τις ΗΠΑ να διαπραγματευτούν για την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων με αντάλλαγμα την εγκατάλειψη των πυραύλων στη Ρουμανία, την επιστροφή στη Συνθήκη ABM και τη Συνθήκη INF, την απαγόρευση του κυβερνοπολέμου και τη διαπραγμάτευση μιας συνθήκης για την απαγόρευση των όπλων στο διάστημα.

Σε ένα κινούμενο σχέδιο του Matt Wuerker, ο θείος Σαμ είναι στον καναπέ ενός ψυχιάτρου κρατώντας φοβισμένος έναν πύραυλο λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνω—έχω 1800 πυρηνικούς πυραύλους, 283 θωρηκτά, 940 αεροπλάνα. Ξοδεύω περισσότερα για τον στρατό μου από τα επόμενα 12 έθνη μαζί. Γιατί νιώθω τόση ανασφάλεια!». Ο ψυχίατρος απαντά: «Είναι απλό. Έχετε ένα στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα!».

Ποια είναι η λύση; Ο κόσμος πρέπει να απευθύνει έκκληση για λογική!! 

Κάλεσμα για ένα Παγκόσμιο Μορατόριον Ειρήνης

ΚΑΛΕΣΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ σε οποιαδήποτε νέα παραγωγή όπλων —όχι ακόμη μία σφαίρα— συμπεριλαμβανομένων και ιδιαίτερα των πυρηνικών όπλων, αφήστε τα να σκουριάσουν εν ειρήνη!

ΠΑΓΩΣΤΕ όλη την κατασκευή όπλων και την κατασκευή ορυκτών, πυρηνικών καυσίμων και βιομάζας, με τον τρόπο που τα έθνη προετοιμάστηκαν για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και σταμάτησαν την εγχώρια κατασκευή για να κατασκευάσουν όπλα και να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους πόρους για να σώσουν τον πλανήτη από την καταστροφική κλιματική καταστροφή.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ένα παγκόσμιο πρόγραμμα τριετούς συντριβής ανεμόμυλων, ηλιακών συλλεκτών, υδροστροβίλων, γεωθερμίας, απόδοσης, πράσινης ενέργειας υδρογόνου, με εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε όλο τον κόσμο και καλύπτοντας τον κόσμο σε ηλιακούς συλλέκτες, ανεμόμυλους, υδροστρόβιλους, γεωθερμική παραγωγή φυτά;

ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ βιώσιμης γεωργίας—φυτέψτε δεκάδες εκατομμύρια περισσότερα δέντρα, βάλτε κήπους σε ταράτσες σε κάθε κτίριο και φυτά της πόλης σε κάθε δρόμο.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ για να σώσουν τη Μητέρα Γη από τον πυρηνικό πόλεμο και την καταστροφική κλιματική καταστροφή!

Ο συγγραφέας υπηρετεί στα Διοικητικά Συμβούλια του World Beyond War, το Παγκόσμιο Δίκτυο κατά των Όπλων και της Πυρηνικής Ενέργειας στο Διάστημα. Είναι επίσης εκπρόσωπος των ΜΚΟ του ΟΗΕ για την Πυρηνική Ειρήνη Ίδρυμα Ηλικία.