Bijele kacige, osnovane kako bi spasile žrtve zarobljene pod ruševinama zgrada uništenih sirijskim i ruskim bombardovanjem, postale su omiljeni izvor za zapadne medije koji prate priču o rusko-sirijskom bombardovanju. Prikazane kao humanitarni heroji tokom protekle godine, pa čak i nominovane za Nobelovu nagradu za mir prošlog ljeta, novinarima koji prate sirijsku krizu, belim kacigama je odobren neupitan kredibilitet.
Ipak, Bijele kacige teško da su nepolitičke organizacije. Teško je finansiranamerički Stejt department i Britansko ministarstvo vanjskih poslova, grupa djeluje samo u područjima u sjevernoj Siriji pod kontrolom pripadnika Al Kaide i njihovih ekstremističkih saveznika - područja na koja zapadni novinari nisu imali pristup. S obzirom da bele kacige rade pod autoritetom onih koji drže pravu moć u istočnom Alepu i drugim zonama pod kontrolom opozicije, oslanjanje zapadnih medija na ovu organizaciju na informacije dolazi sa ozbiljnim rizicima manipulacije.
Visoka politička uloga koju su igrale bijele kacige u odnosu na izvještavanje o stranim medijima dramatično se pokazala nakon napada na konvoj kamiona Sirijskog Crvenog polumjeseca u području pobunjenika Urum al-Kubra, zapadno od Alepa, septembra 19. Napad se dogodio odmah nakon prekida vatre dogovorenog između Rusije, SAD-a i sirijske vlade razbijene smrtonosnim američkim zračnim napadom na snage sirijske vojske koji su se borili protiv ISIS-a oko grada Deir Ezzora u septembru 17.
Obamina administracija je pretpostavila da je napad bio vazdušni napad i odmah ga okrivio za ruski ili sirijski avion. Neidentifikovani američki zvaničnik rekao je New York Timesu da je postojala "veoma velika verovatnoća" da je ruski avion bio blizu tog područja neposredno pre napada, ali administracija nije objavila nikakve dokaze u prilog toj tvrdnji. U danima koji su uslijedili nakon napada, medijska pokrivenost se uglavnom oslanjala na račune koje su dali Bijeli kacige. Šef organizacije u Alepu, Ammar Al-Selmo, ponudio im je lični račun na licu mesta.
Ispostavilo se da je Selmova verzija priče prožeta lažima; međutim, mnogi novinari su joj prišli bez sumnje i nastavili su da se oslanjaju na njega za informacije o tekućim bitkama u i oko Alepa.
Mijenjanje priča dok se novine igraju
Prvi detalj o kojem se Selmovo svjedočenje pokazalo kao nepošteno je njegova tvrdnja o tome gdje se nalazio u trenutku kada je napad počeo. - rekao je Selmo Time Magazine dan nakon napada da je bio kilometar ili više udaljen od skladišta u kojem su u tom trenutku bili parkirani kamioni za pomoćni konvoj - vjerojatno u lokalnom centru White Helmet u Urm al-Kubri. Ali Selmo je promenio svoju priču intervju sa Washington Post-om objavljenim u septembru 24, navodeći da je u tom trenutku “pravio čaj u zgradi preko puta”.
Još dramatičnije, Selmo je prvo tvrdio da je video početak napada. Prema priči koju je objavio Time na septembru 21, Selmo je rekao da je pio čaj na balkonu kada je počelo bombardovanje, i "mogao je vidjeti prve bombe bombe koje padaju s onog što je identifikovao kao sirijski režimski helikopter."
Ali Selmo nije mogao da vidi bombu koja je pala iz helikoptera ili bilo čega drugog u tom trenutku. U video snimku rano sljedećeg jutra, Selmo je izjavio da je bombardovanje počelo oko 7: 30pm. U kasnijim izjavama, Bijele kacige stavljaju vrijeme na 7: 12pm. No, zalazak sunca u septembru 19 bio je na 6: 31pm, a otprilike 7pm, Aleppo je bio obavijen u potpunom mraku.
Neko je očigledno nazvao Selmovu pažnju tom problemu nakon što je časopis objavljen, jer je u vrijeme kada je dao svoj račun Washington Postu, promijenio i taj dio priče. Pošta prijavljeno njegov dopunjeni račun glasi: „Stupivši na balkon odmah nakon 7pm, kada je već prošao sumrak, rekao je da je slušao kako helikopter ulazi i baca dvije bombe na konvoj.“
U video snimcima koje su Bijele kacige napravile u noći napada, Selmo je otišao još dalje, tvrdeći na jednom segmentu videa četiri bombe bio je odbačen, au drugoj osam bombi je odbačen. Ideja da su bombe korišćene u napadu odmah su pokupili samozvani "medijski aktivisti" u ime opozicionih vlasti u Alepu sledećeg jutra, kao Izvijestili su BBC. Ta tema je bila u skladu sa pokušajima opozicionih izvora da se vrate u 2012 da bi identifikovali “bombe bombe” kao jedinstveno destruktivno oružje, koje je više nego uvredljivo od konvencionalnih raketa.
Upitni dokazi iz partizanskih izvora
In video Bijele kacige proizvele su noć napada, Selmo se obraća gledaocima pokazujući na udubljenje navodne eksplozije bombe. "Vidite kutiju bombe u buretu?" Pita on. Međutim, ono što je prikazano na videu je pravougaono udubljenje u šljunku ili ruševinama koje izgleda da je oko tri metra široko i malo više od tri metra. On dostiže ispod površine i izvlači ono što izgleda kao oštećena lopatica lopate, na osnovu svog oblika.
Ta scena jasno dokazuje da je Selmova tvrdnja bila potpuno pogrešna. Bombe bačve prave veoma velike krugove krateri barem 25 stopa široka i više od 10 dubine, tako da udubljenje nalik kutiji u videu nije imalo sličnosti ni sa jednim kraterom od bombe.
Hussein Badawi, koji je lokalni direktor White Helmetsa u Urum al-Kubri, jasno je niži od Selme u hijerarhiji organizacije. Badawi se nakratko pojavio pored Selma u jednom segmentu videa snimljenog te noći, ali je ostao šutljiv, a zatim nestao. Ipak, Badawi direktno u suprotnosti Selmova tvrdnja da su prve eksplozije te noći bile iz bombi. U bijelim kacigama video koji je preveden sa arapskog na engleski, Badawi je opisao te prve eksplozije ne kao vazdušne napade, već kao "četiri uzastopne rakete" u blizini središta kompleksa Crvenog polumeseca u Urum al-Kubri.
Nikakvi drugi vizuelni dokazi o krateru, kao što je to što je stvoren bačvom bombom, nisu izašli na vidjelo. U prilog Selmovoj tvrdnji, The Russian-Conflict Intelligence Team, koji je posvećen pobijanju tvrdnji ruske vlade, mogao je samo citirati video okvir Selma koji drži taj jedini komad metala.
Veb sajt Bellingcat, čiji je osnivač Eliot Higins, nerezidentni član militantno anti-ruskog, Atlantskog saveta finansiranog od strane State Departmenta, i nema tehničku ekspertizu o municiji, pokazao u isti okvir. Higins je tvrdio da je komad metala došao iz „kratera“. Takođe je naveo i drugu fotografiju koju je on rekao da je „popravljeni krater“ na putu pored izgorelog kamiona. Ali prostor na fotografiji koji je izgledao kao da je prekriven svežom prljavštinom očigledno nije dugačak više od tri stope i nešto više od dva metra širok - opet suviše mali da bi bio dokaz eksplozije bombe.
Tim Selmove bele kacige distribuirao je Bellingcat-u i medijima ono što se na prvi pogled doimalo vizuelnim dokazom sirijskih i ruskih zračnih napada: zgužvanog repa ruskog napadača OFAB-250 bomba, koji se mogu vidjeti ispod okvira u a Fotografija uzeti unutar skladišta na lokaciji. Bellingcat ih je naveo fotografije kao dokaz za rusku upotrebu te bombe u napadu na konvoj pomoći.
Ali fotografije OFAB repa su izuzetno problematične kao dokazi o zračnom napadu. Ako je bomba OFAB-250 zapravo eksplodirala u tom trenutku, ostavila bi krater koji je bio mnogo veći od prikazanog na fotografiji. Standard pravilo palca je da OFAB-250, kao i bilo koja druga konvencionalna bomba težine 250kg, napravi krater 24 do 36 stopa širokih i 10 ili 12 dubine. Veličina njegovog kratera prikazana je u videu ruskog novinara stoje u jednom nakon bitke za sirijski grad Palmira, koji je držao ISIS.
Nadalje, bomba očito nije utjecala na zid na fotografiji samo nekoliko metara od navodne točke udara. To ukazuje na to da niti jedan OFAB-250 nije pao na tom mjestu ili je riječ o prljavštini. Ali slika kutija koje okružuju OFAB-ov rep također otkriva i druge dokaze da je došlo do eksplozije. Kao jedan posmatrač otkrili od detaljnog pregleda, kutije prikazuju dokaze suze šrapnela. A closeup jednog paketa pokazuje uzorak finih rupa od šrapnela.
Jedino nešto mnogo manje moćno od OFAB-250 bombe ili bombe iz bureta bilo bi odgovorno za te uočljive činjenice. Jedno oružje čiji šrapnel može uzrokovati obrazac koji se vidi na fotografiji je ruska S-5 raketa, dve varijante od kojih izbacuju ili male fragmente šrapnela 220 ili 360.
U videu napravio je noć napada, Selmo je već tvrdio da su ruski avioni ispalili S-5 na lokaciji, iako ih je pogrešno nazvao "C-5s". A fotografija dva S-5 raketa je takođe distribuirana Bellingcatu i novinskim organizacijama, uključujući i Washington Post. Selmo insisted to Time magazin da su vazdušni napadi podeljeni između bombi i raketa koje su ispalile ruske mlaznice.
Ali opet Badawi, šef Belih kaciga za Urum al Kubru, proturio je Selmu u a odvojeni video, navodeći da je početna baraž raketa lansirana sa zemlje. Badavijeva prijava bila je veoma značajna, jer su sirijske opozicione snage imale zalihe Ruski S-5s od kada je oružje prokrijumčareno iz Libije pobunjenicima u velikom broju u 2012-u. Koristili su S-5-ove kao rakete koje su lansirane na zemlju, kao što su to činili libijski pobunjenici, i za njih su dizajnirali vlastite improvizovane lansere.
Badawi je tvrdio da su prve četiri rakete ispalile snage sirijske vlade iz fabrika odbrane u južnoj alepskoj provinciji. Ali vlade u obrani u južnom Aleppu nalaze se u al-Safiri - udaljene više od 25 kilometara, dok S-5s imaju samo 3 do 4 kilometara.
Još je važnija ta činjenica da, uprkos Selmovom insistiranju da se vazdušni napadi nastavljaju satima i da uključuju 20 u 25 različite napade, niko od članova tima White Helmeta nije snimio ni jedan vazdušni napad u videu, koji bi dao jasan zvuk - vizualni dokaz o njegovom zahtjevu.
Lokacija Bellingcat Atlantskog saveta ukazala je na a video on-line objavili opozicioni izvori u Aleppu kao takve da pružaju takve audio dokaze o avionskim avionima neposredno prije noćnih eksplozija. Ali, uprkos glasu na video snimku koji je izjavio da je to bio ruski vazdušni napad, zvuk se zaustavlja odmah nakon vatrene eksplozije, što ukazuje da je uzrokovana raketom koja je lansirana na zemlju, a ne raketom iz mlaznog aviona. Tako potvrdni dokazi o zračnom napadu za koji je tvrdio Bellingcat to zapravo nije ni potvrdilo.
Uprkos zabeleženim poremećajima, Selmo ostaje izvorni izvor
Ko god je bio odgovoran za napad na konvoj za pomoć sirijskog Crvenog polumjeseca, jasno je da je Ammar al-Selmo, najviši zvaničnik Bijele kacige u Alepu, lagao o tome gdje je bio kada je počeo napad na konvoj za pomoć, i barem u početku, obmanuo svoju publiku kada je rekao da je svojim očima prisustvovao prvim fazama napada. Štaviše, on je tvrdio da su sirijske bombe i ruske OFAB-250 bombe pale na konvoj koje nisu podržane nikakvim pouzdanim dokazima.
U svetlu Selmove spremnosti da ulepša svoj račun i podrži naraciju rusko-sirijskog napada, zapadni mediji su trebali biti mnogo oprezniji kada se oslanjaju na to kao potvrdu američke optužbe za napad konvoja pomoći. Međutim, tokom nedelja teškog ruskog i sirijskog bombardovanja u istočnom Alepu, koji je usledio nakon sloma prekida vatre, Selmo su često citirani od strane medija kao izvor o kampanji bombardovanja. A Selmo je iskoristio novu situaciju da pokrene politički program pobunjenika.
Septembra 23, Beli Kacige su rekli medijima da su pogođena tri od četiri operativna centra u istočnom Alepu, a dvojica od njih nisu bili u funkciji. Nacionalni javni radio citirano Selmo je rekao da veruje da je grupa namerno napadnuta, jer je "presreo komunikacije pilota i čuo ih kako dobijaju naređenja da bombarduju njegove kolege." Zanimljivo, NPR nije uspeo da identifikuje Selma kao šefa belih kaciga u istočnom Alepu. samo kao član „belih kaciga“.
Pet dana kasnije, Washington Post je objavio a sličan zahtjev Ismail Abdullah, još jedan zvaničnik Belih kaciga koji je radio direktno pod Selmom. „Ponekad čujemo kako pilot kaže svojoj bazi:„ Vidimo tržište za teroriste, postoji pekara za teroriste “, rekao je Abdulah. „Da li je u redu da ih udarimo? Oni kažu: 'Dobro, udari ih.' ”On je dalje tvrdio da su u septembru 21, Bijele kacige čule neprijateljskog pilota koji se odnosi na“ terorističke ”centre civilne odbrane. Organizacija je poslala poruku američkim zvaničnicima u New Yorku za Generalnu skupštinu UN-a da su oni bili na meti, dodao je Abdullah. Ove dramatične priče su pomogle da se pokrene kampanja Belih kaciga za Nobelovu nagradu za mir, koja je objavljena nekoliko dana kasnije, ali na kraju nisu pobijedili.
Tvrdnja da su bele kacige dočekale pilote tražeći i dobijajući dozvolu za udaranje ciljeva dok su u vazduhu je izmišljotina, kaže Pierre Sprey, bivši Pentagonov analitičar borbenih aviona koji je igrao centralnu ulogu u dizajniranju F-16-a. "Nepojmljivo je da je ovo mogla biti autentična komunikacija između pilota napada i kontrolora", rekao je Sprey za AlterNet, pozivajući se na Selmove račune. “Jedini put kada pilot može da pokrene zahtev da pogodi metu je ako vidi vatru iz nje. Inače nema smisla. "
Dan nakon što su ruski i sirijski bombaški napadi na istočni Aleppo, koji je držao pobunjenik, počeli u septembru 22, Rojters se obratio Selmu za sveobuhvatnu procjenu uticaja bombardovanja na Alepo. Selmo otvoreno proglašen, "Ono što se sada dešava je uništenje."
Nakon ove dramatične izjave, zapadni mediji nastavljaju citirati Selma kao da je neutralan izvor. 26. septembra, Reuters se vratio Bijelim kacigama radeći pod njim, navodeći procjena neimenovanih "radnika civilne odbrane" u Alepu - što bi moglo značiti samo pripadnike Bijelih kaciga - da je 400 ljudi već ubijeno za manje od pet dana bombardiranja u Alepu i oko njega. Ali nakon puna tri tjedna bombardiranja Ujedinjenih nacija i drugih agencija Procijenjeno da su ljudi 360-a ubijeni u bombardovanju, što ukazuje na to da je broj Belih kaciga bio nekoliko puta veći nego što bi se moglo dokumentovati nestranačkim izvorima.
Očigledno je da je medijima teško da prate događaje kao što je napad na sirijski konvoj pomoći Crvenog polumjeseca i bombaški napad u Alepu iz Istanbula ili Bejruta. Ali glad za informacijama sa terena ne bi trebalo da prevagne nad obavezom da se proveravaju izvori. Selmo i njegove bele kacige trebalo je priznati za ono što jesu: partizanski izvor sa planom koji odražava moć kojoj je organizacija odgovorna: naoružani ekstremisti koji su kontrolisali istočni Alepo, Idlib i druge oblasti sjeverne Sirije.
Nekritičko oslanjanje na tvrdnje belih šlemova bez ikakvog napora da se istraži njihov kredibilitet još je jedan primer primera novinarske zloupotrebe od strane medija sa dugim zapisom o izvještavanju o sukobima prema intervencionističkoj naraciji.
