Sjeverna Koreja: troškovi rata, izračunato

Donald Trump razmišlja o ratovima koji bi zamagli sve što su njegovi prethodnici ikada razmatrali.

On je ispustio majku svih bombi u Avganistanu, i razmatra majku svih ratova na Bliskom istoku. On podstiče razorni rat Saudijske Arabije u Jemenu. Mnogi evangelici su dobrodošli Njegova najava američkog priznanja Jerusalima kao glavnog grada Izraela kao znak da je kraj dana blizu. Sukob sa Iranom uskoro će se zagrejati početkom naredne godine, kada će Trump, u odsustvu bilo kakve kongresne akcije, odlučiti da li da ispunite svoje obećanje da uništi nuklearni sporazum da je Obamina administracija tako naporno radila da pregovara i mirovni pokret podržao sa ključnom podrškom.

Ali nijedan rat nije stekao sasvim očiglednu neizbježnost kao sukob sa Sjevernom Korejom. Ovde, u Vašingtonu, stručnjaci i kreatori politike govore o "tromesečnom prozoru" u okviru kojeg Trumpova administracija može zaustaviti Severnu Koreju od sticanja sposobnosti da napadne američke gradove nuklearnim oružjem.

Ta procena navodno dolazi iz CIA-e, iako je glasnik uvijek nepouzdan John Bolton, bivši bacač plamena američkog ambasadora u UN-u. Bolton je koristio tu procenu da bi iznio argument za preventivni napad na Severnu Koreju, plan koji je Trump takođe imao navodno vrlo ozbiljno.

Sjeverna Koreja je također objavila da je rat "utvrđena činjenica". Nakon posljednjih vojno-američkih vojnih vježbi u regiji, glasnogovornik Ministarstva vanjskih poslova u Pjongjangu rekao, "Sada ostaje pitanje: kada će izbiti rat?"

Ova aura neizbježnosti trebala bi spriječiti sukob sa Sjevernom Korejom na vrhu liste hitnih zadataka svih međunarodnih institucija, angažiranih diplomata i zabrinutih građana.

Upozorenje o troškovima rata možda neće uvjeriti ljude koji žele Kim Jong Un i njegov režim bez obzira na posljedice (i skoro polovina republikanaca već podržavaju preventivni štrajk). Ali preliminarna procjena ljudskih, ekonomskih i ekoloških troškova rata treba da dovede do toga da dovoljno ljudi razmisli, snažno lobira protiv vojnih akcija svih strana, i da podrži zakonodavne napore da spriječi Trampa da pokrene preventivni štrajk bez odobrenja Kongresa.

Takva procjena različitih uticaja može poslužiti i kao osnova za tri pokreta - antiratna, ekonomska pravda i zaštita životne sredine - kako bi se udružili u suprotnosti sa onim što bi nam vratilo uzroke, a svijet u cjelini, za generacije koje dolaze .

Nije prvi put da su Sjedinjene Države na ivici da naprave izuzetnu grešku. Mogu li nam troškovi posljednjeg rata pomoći da izbjegnemo sljedeći rat?

Osuđen na ponavljanje?

Da su Amerikanci znali koliko će koštati rat u Iraku, možda ne bi otišli zajedno sa maršem Bušove administracije u rat. Možda bi se Kongres više borio.

Invasion boosters predvidjeno da će rat biti "šetnja". O 25,000-u irački civili su poginuli usled početne invazije i oko 2,000 koalicionih snaga umrlo je kroz 2005. Ali to je bio samo početak. Prema 2013-u, još jedan civil iz 100,000-a u Iraku je umro zbog stalnog nasilja, kaže se prema konzervativnim procjenama iračkog broja tijela, zajedno sa druge koalicione snage 2,800-a (uglavnom američki).

Tada su bili ekonomski troškovi. Prije nego što je ušla u Irak, Bušova administracija projektovano da će rat koštati samo oko $ 50 milijardi. To je bilo željno razmišljanje. Pravo računovodstvo je došlo tek kasnije.

Moje kolege u Institutu za političke studije procenjeno u 2005 da će račun za rat u Iraku na kraju biti $ 700 milijardi. U njihovoj 2008 knjizi Rat od tri triliona dolara, Joseph Stiglitz i Linda Bilmes pružili su još veću procjenu, koju su kasnije revidirali dalje prema $ 5 triliona.

Tijelo se računa i točnije ekonomske procjene imaju dubok utjecaj na način na koji Amerikanci gledaju na rat u Iraku. Javna podrška ratu je bila oko 70 procenata u vreme 2003 invazije. U 2002, kongresna rezolucija odobravanje vojne sile protiv Iraka prošlo je Dom 296 133-u i Senat 77-23.

Međutim, prema 2008-u, američki birači podržavali su kandidaturu Baracka Obame dijelom zbog njegovog protivljenja invaziji. Mnogi od tih ljudi koji su podržavali rat - a većina u Senatu, nekadašnji neokonzervativac Francis Fukuyama - govorili su da bi, da znaju u 2003-u ono što su kasnije saznali o ratu, zauzeli drugačiji položaj.

U 2016-u, nekolicina ljudi je podržala Donalda Trumpa zbog njegovog navodnog skepticizma oko nedavnih američkih vojnih kampanja. Kao republikanski predsjednički kandidat, Trump je proglasio rat u Iraku greškom i čak se i pretvarao da nikada nije podržao invaziju. To je bio deo njegovog napora da se distancira od jastrebova unutar svoje partije i "globalista" u Demokratskoj stranci. Neki libertarijanci čak i podržan Trump kao "anti-ratni" kandidat.

Trump sada izgleda sasvim suprotno. On eskalira američko učešće u Siriji, rastući u Afganistanu, i širenje upotreba dronova u "ratu protiv terorizma".

Ali sukob sa Sjevernom Korejom je posve drugačiji. Očekivani troškovi su toliko visoki da je i sam Donald Trump, najodlučniji od njegovih sljedbenika, i nekoliko pristalica iz inostranstva poput japanskog Shinza Abea, rat i dalje nepopularna opcija. Pa ipak, i Severna Koreja i Sjedinjene Države su na kursu sudara, potaknut logikom eskalacije i podložnom greškama pogrešnog proračuna.

Pazeći da su verovatni troškovi rata sa Severnom Korejom dobro poznati, ipak je moguće ubediti američku vladu da se povuče sa ivice.

Ljudski troškovi

Nuklearna razmjena između Sjedinjenih Američkih Država i Sjeverne Koreje ugasila bi se u pogledu izgubljenih života, uništenih ekonomija i uništavanja okoliša.

U njegovom apokaliptični scenario in The Washington PostStručnjak za kontrolu naoružanja Jeffrey Lewis zamišlja da, nakon široko rasprostranjenog američkog bombardovanja zemlje, Sjeverna Koreja lansira desetak nuklearnih oružja u Sjedinjene Države. Uprkos nekim pogrešnim ciljevima i polu-efikasnom sistemu protivraketne odbrane, napad i dalje uspeva da ubije milion ljudi samo u Njujorku i još jedan 300,000 oko Vašingtona. Lewis zaključuje:

Pentagon ne bi uložio gotovo nikakav napor da uračuna ogroman broj civila ubijenih u Sjevernoj Koreji masovnom konvencionalnom zračnom kampanjom. Ali na kraju, zvaničnici su zaključili da je skoro 2 miliona Amerikanaca, Južnokorejaca i Japanaca poginulo u nuklearnom ratu 2019-a.

Ako Sjeverna Koreja koristi nuklearno oružje bliže domu, broj poginulih bi bio mnogo veći: samo dva miliona mrtvih u Seulu i Tokiju detaljnu procjenu na 38North.

Ljudski troškovi konflikta sa Sjevernom Korejom bili bi zapanjujući čak i ako nuklearno oružje nikada ne uđe u sliku i domovina SAD-a nikada ne bude napadnuta. U 1994-u, kada je Bill Clinton razmišljao o preventivnom napadu na Sjevernu Koreju, zapovjednika američkih snaga u Južnoj Koreji rekao je predsednik da će rezultat verovatno biti milion mrtvih ui oko Korejskog poluostrva.

Danas, Pentagon procjene da će 20,000 ljudi umreti svakog dana takvog konvencionalnog sukoba. To se zasniva na činjenici da 25 miliona ljudi živi u i oko Seula, koji je na udaljenosti od severnokorejskih dalekometnih artiljerijskih komada, 1,000 od čega nalaze se sjeverno od Demilitarizirane zone.

Žrtve ne bi bile samo Korejci. Tu su i 38,000 američke trupe stacionirane u Južnoj Koreji, plus drugi 100,000 drugi Amerikanci žive u zemlji. Dakle, rat koji je bio ograničen samo na Korejski poluostrvo bio bi ekvivalent ugrožavanju broja Amerikanaca koji žive u gradu veličine Sirakuze ili Vaka.

I ova procena Pentagona je oprezna. Češća prognoza je više od 100,000 mrtvih u prvih 48 sati. Čak ni ovaj poslednji broj ne utiče na upotrebu hemijskih bojevih glava, u kom slučaju bi žrtve brzo porasle u milione (uprkos nekim pregrejanim spekulacijama, postoji nema dokaza da je Severna Koreja još razvila biološko oružje).

U svakom takvom ratnom scenariju, sjevernokorejski civili bi takođe umrli u velikom broju, baš kao što je veliki broj iračkih i avganistanskih civila poginuo tokom tih sukoba. U pismo je zatraženo Ted Lieu (D-CA) i Ruben Gallego (DA), Šefovi Glavnog stožera su jasno stavili do znanja da je neophodna invazija na zemlju da bi se locirala i uništila sva nuklearna postrojenja. To bi povećalo broj i američkih i sjevernokorejskih žrtava.

Zaključak: Čak i rat ograničen na konvencionalno oružje i na Korejski poluostrvo rezultirao bi, barem desetinama hiljada mrtvih i vjerovatnijim žrtvama bliže milionima.

Ekonomski troškovi

Nešto je teže procijeniti ekonomske troškove bilo kojeg sukoba na Korejskom poluostrvu. Opet, svaki rat koji uključuje nuklearno oružje izazvao bi nepredvidivu ekonomsku štetu. Dakle, upotrebimo konzervativnije procjene povezane s konvencionalnim ratom koji je ograničen samo na Koreju.

Svaka procjena mora uzeti u obzir ekonomski naprednu prirodu južnokorejskog društva. Prema projekcijama BDP-a za 2017, Južna Koreja je 12th najveća ekonomija na svijetu, odmah iza Rusije. Štaviše, sjeveroistočna Azija je ekonomski najdinamičnija regija svijeta. Rat na Korejskom poluostrvu uništio bi i ekonomije Kine, Japana i Tajvana. Globalna ekonomija bi imala značajan pogodak.

Piše Anthony Fensom in Nacionalni interes:

50 procentualni pad u Južnokorejskom BDP-u mogao bi da utiče na procenat od globalnog BDP-a, dok bi takođe došlo do značajnih poremećaja u trgovinskim tokovima.

Južna Koreja je jako integrisana u regionalne i globalne proizvodne lance, što bi bilo ozbiljno narušeno bilo kakvim velikim sukobom. Capital Economics smatra da je Vijetnam najgore pogođen, s obzirom na to da oko 20 procenta svojih sirovina potiče iz Južne Koreje, ali Kina ima preko 10 posto, dok bi broj drugih azijskih susjeda bio pogođen.

Također razmotrite dodatne troškove protoka izbjeglica. Njemačka je sama provela 20 milijardi $ za preseljenje izbjeglica u 2016. Odlazak iz Sjeverne Koreje, zemlje koja je nešto više naseljena od Sirije, bila je u 2011-u, mogla bi biti isto tako u milijunima ako izbije građanski rat, nastane glad, ili država propadne. Kina je već se gradi izbjegličkim kampovima na svojoj granici sa Sjevernom Korejom - za svaki slučaj. I Kina i Južna Koreja su imale poteškoća da prihvate odlazeći kradljivac i to je samo oko 30,000-a na jugu i nešto slično u Kini.

Pogledajmo sada konkretne troškove za Sjedinjene Države. Troškovi vojnih operacija u Iraku - operacija Iračka sloboda i operacija Nova zora - bili su $ 815 milijardi iz 2003-a iako 2015koji uključuje vojne operacije, rekonstrukciju, obuku, pomoć u inostranstvu i zdravstvene beneficije veterana.

Što se tiče vojnih operacija, Sjedinjene Države su protiv, na papiru, severnokorejske vojske tri puta ono što je Saddam Hussein izveo u 2003-u. Opet, na papiru, Severna Koreja ima i sofisticiranije oružje. Međutim, vojnici su pothranjeni, nedostaje goriva za bombardere i tenkove, a mnogim sistemima nedostaju rezervni dijelovi. Pjongjang je težio nuklearnom zastrašivanju delom zato što je sada u tako nepovoljnom položaju u smislu konvencionalnog oružja u poređenju sa Južnom Korejom (da ne spominjemo američke snage u Pacifiku). Stoga je moguće da bi početni napad mogao donijeti iste rezultate kao i prvi salvo u ratu u Iraku.

Međutim, bez obzira na brutalnost režima Kim Jong Un, stanovništvo ne bi rado prihvatilo američke vojnike otvorenih ruku. An pobunjenika uporedivo sa onim što se dogodilo nakon rata u Iraku, što bi se moglo desiti, što bi na kraju koštalo Sjedinjene Države čak i dalje gubitke života i novca.

Ali čak iu odsustvu pobunjenika, troškovi vojne operacije će biti slabiji od troškova obnove. Troškovi rekonstrukcije Južne Koreje, velike industrijalizovane zemlje, bili bi mnogo veći nego u Iraku ili Avganistanu. Sjedinjene Države potrošile su oko $ 60 milijardi na početku rata za obnovu Iraka (mnogo toga je izgubljeno kroz korupciju), i zakon o oslobađanju zemlje od islamske države bliže $ 150 milijardi.

Dodajte tome i monumentalne troškove rehabilitacije Severne Koreje, koja bi pod najboljim okolnostima koštala najmanje $ 1 triliona (procijenjeni troškovi ponovnog ujedinjenja), ali koji bi balon do $ 3 triliona nakon razornog rata. Obično se od Južne Koreje očekuje da pokrije ove troškove, ali ne i ako je i ta zemlja bila uništena ratom.

Potrošnja na vojnu kampanju i na postkonfliktnu rekonstrukciju dovela bi američki državni dug u stratosferu. Troškovi oportuniteta - sredstva koja su mogla biti potrošena na infrastrukturu, obrazovanje, zdravstvenu zaštitu - takođe bi bila ogromna. Rat bi vjerojatno doveo Ameriku u stečaj.

Zaključak: Čak i ograničeni rat sa Sjevernom Korejom bi direktno koštao Sjedinjene Države više od $ 1 triliona u smislu vojnih operacija i rekonstrukcije, i znatno indirektnije zbog nazadovanja globalne ekonomije.

Troškovi okoliša

Što se tiče uticaja na životnu sredinu, nuklearni rat bi bio katastrofalan. Čak i relativno ograničena nuklearna razmjena može pokrenuti a značajan pad u globalnim temperaturama - zbog ostataka i čađe bačenih u zrak koji blokira sunce - što bi bacilo globalnu proizvodnju hrane u krizu.

Ako Sjedinjene Države pokušaju da izvuku nuklearno oružje i objekte Severne Koreje, posebno one koji su zakopani ispod zemlje, biće u velikoj iskušenju da prvo upotrebi nuklearno oružje. "Mogućnost iznošenja nuklearnog programa Sjeverne Koreje je ograničena, uz konvencionalno oružje," objašnjava penzionisani general američkih ratnih snaga Sam Gardiner. Umesto toga, Trumpova administracija bi se okrenula "oštrom ubijanju" oružja ispaljenog iz nuklearnih podmornica blizu Korejskog poluostrva.

Čak i ako Severna Koreja nije u stanju da uzvrati, ovi preventivni udarci nose sopstvene rizike od masovnih žrtava. Oslobađanje zračenja - ili smrtonosnih agenasa, u slučaju štrajka na spremišta kemijskog oružja - moglo bi ubiti milijune i učiniti velike površine zemljišta nenastanjenim u zavisnosti od niza faktora (prinos, dubina eksplozije, vremenski uslovi), prema Savezu zabrinutih naučnika.

Čak bi i konvencionalni rat koji se vodio isključivo na Korejskom poluostrvu imao katastrofalne posljedice po okoliš. Konvencionalni vazdušni napad na Severnu Koreju, nakon čega su usledili osvetnički udarci protiv Južne Koreje, završio bi kontaminacijom velikih teritorija oko energetskih i hemijskih kompleksa i uništio krhke ekosisteme (kao što je bio-raznovrsna demilitarizovana zona). Upotreba oružja osiromašenog uranijuma od strane Sjedinjenih Država, kao u 2003-u, prouzrokovalo bi još veću štetu po životnu sredinu i zdravlje.

Zaključak: Svaki rat na Korejskom poluostrvu imao bi razarajući uticaj na životnu sredinu, ali napori da se izvuče nuklearni kompleks Sjeverne Koreje bi bili potencijalno katastrofalni.

Prevencija rata

Bilo bi i drugih troškova rata povezanih s napadom na Sjevernu Koreju. S obzirom na suprotstavljanje ratu južnokorejskog predsjednika Muna Jae-ina, Sjedinjene Države bi naprezale svoj savez s tom zemljom do prekretnice. Trumpova administracija bi zadala udarac međunarodnom pravu kao i međunarodnim institucijama kao što su Ujedinjene nacije. To bi ohrabrilo druge zemlje da odbace diplomatiju i nastave sa vojnim "rješenjima" u svojim regionima svijeta.

Čak i pre nego što je administracija Trampa stupila na dužnost, troškovi rata širom svijeta bili su neprihvatljivo visoki. Prema Institutu za ekonomiju i mir, svijet troši više od $ 13 triliona godišnje na konflikt, što se odnosi na oko 13 posto globalnog BDP-a.

Ako Sjedinjene Države odu u rat sa Sjevernom Korejom, sve će te kalkulacije baciti kroz prozor. Nikada nije postojao rat između nuklearnih sila. Decenijama nije bilo opšteg rata u tako ekonomski prosperitetnom regionu. Ljudski, ekonomski i ekološki troškovi će biti zapanjujući.

Ovaj rat nije neizbežan.

Severnokorejsko rukovodstvo zna da, pošto se suočava sa silnom silom, svaki sukob je doslovno samoubilački. Pentagon takođe priznaje da, pošto je rizik od žrtava američkih vojnika i saveznika SAD-a tako visok, rat nije u nacionalnom interesu SAD-a. Sekretar odbrane James Mattis priznaje da rat sa Severnom Korejom ne bi bio kolač i, zaista, bio bi "katastrofalan".

Čak i administracija Trump vlastiti strateški pregled Sjevernokorejski problem nije uključivao vojnu intervenciju ili promjenu režima kao preporuke zajedno s maksimalnim pritiskom i diplomatskim angažmanom. Državni sekretar Rex Tillerson nedavno je rekao da je Vašington otvoren za razgovore sa Pjongjangom "bez preduslova", važan pomak u pregovaračkoj taktici.

Možda će tokom ovog godišnjeg odmora Donalda Trumpa posetiti duhovi Božićne prošlosti i Božićna budućnost. Duh iz prošlosti će ga još jednom podsjetiti na tragedije koje se mogu izbjeći u ratu u Iraku. Duh budućnosti će mu pokazati uništeni krajolik Korejskog poluostrva, ogromna groblja mrtvih, devastiranu američku ekonomiju i kompromitovanu globalnu sredinu.

Što se tiče duha Božića, duh koji nosi prazan i zahrđali korice i koji predstavlja mir na zemlji, mi smo taj duh. Na miru, ekonomskoj pravdi i ekološkim pokretima treba da se čuju, da podsete predsednika SAD-a i njegove pristalice na trošak svakog budućeg konflikta, da insistiraju na diplomatskim rešenjima i da bacaju pesak u opremu ratna mašina.

Pokušali smo i nismo uspjeli spriječiti rat u Iraku. Još uvijek imamo šansu da spriječimo drugi Korejski rat.