Дэвід Свэнсан
Гэта былі інструкцыі, якія перадаваліся ў апошнюю ноч Феерыі Дэмакратычнай партыі супраць Расіі, не кажы-ТЭС, на Wells Fargo Arena. Былі разгорнуты шуматворцы. Па меры неабходнасці людзям можна было выключыць святло. Дэлегатам не дазволілі выйсці. І да спеваў накшталт «Black Lives Matter» і «Love Is Love» далучыліся карпаратысты.
Аднак, калі вы скандуеце «Ban Fracking Now», яны будуць скандаваць вам «Hillary» у адказ, як быццам Хілары ў якасці іх любімага лідэра было лепш, чым забараняць фрэкінг. Акрамя таго, калі вы скандавалі «Спыніце ТЭС» або «Прайдзі», вас сустрэлі крыкі «Хілары!»
Але што, калі вы крыкнеце «Больш няма вайны»? Хіба яны не далучыліся б і не паспрабавалі б валодаць гэтым? Хіба нават сёння на калядных упрыгожваннях часам не надпісваецца «Мір на зямлі»? Ці не прыкідваўся Цім Кейн у сваёй прамове, што Вудра Вільсан быў міратворцам? Хіба Пентагон не сцвярджае, што забівае людзей дзеля міру? Ці не будзе спроба выкрыкнуць апазіцыю вайне занадта далёкім крокам нават для прыхільнікаў фрэкінгу, карпаратыўнага гандлю і культу асобы?
Адказ ЗША павінен быць горшым выбарам, які яны маглі зрабіць. Яд нацыяналізму/патрыятызму з'яўляецца рухаючай сілай падтрымкі экспедыцый масавых забойстваў. Ён ператварае разумныя крыкі ў бяздумную паслухмянасць.
Крычыце гэта зноў і зноў, гучна: Гэй, задніца, эй, задніца, эй, задніца, эй. Крычаць на чатырохзоркавага масавага забойцу на пенсіі - гэта не самая прыемная рэч, але ўсё ж менш агідная, чым ЗША, ЗША, ЗША. Гэта павінен быў быць з'езд, на якім кандыдат, неверагодна непапулярны кандыдат, рэкламуецца як антыфашыст. Замест гэтага ён стаў канвенцыяй мілітарызму, хвальбы і сляпой вернасці богу вайны.
