וואַרגאַמינג אַ כינעזיש ינוואַזיע פון ​​טייוואַן: קיין איינער ווינס.

מלחמה איז אַ שפּראַך פון ליגט. קאַלט און קאַלאַס, עס עמאַנייץ פון נודנע, טעקנאָקראַטיק מחשבות, דריינינג לעבן פון קאָלירן. עס איז אַן ינסטיטושאַנאַל העט צו דעם מענטש גייסט.

די פּענטאַגאָן רעדט די שפּראַך פון מלחמה. דער פרעזידענט און קאנגרעס רעדן די לשון פון מלחמה. קאָרפּאָריישאַנז רעדן די שפּראַך פון מלחמה. זיי סאַפּן אונדז פון סקאַנדאַל און מוט און די אַפּרישייישאַן פון שיינקייט. זיי טוען בלוטבאָד פון דער נשמה.

נעמען פֿאַר בייַשפּיל, די לעצטע מעלדונג ארויס דורך דער צענטער פֿאַר סטראַטעגיק & אינטערנאַציאָנאַלער סטודיעס (CSIS) ענטייטאַלד "דער ערשטער שלאַכט פון דער ווייַטער מלחמה: וואַרגאַמינג אַ כינעזיש ינוואַזיע פון ​​טייוואַן." דער טראַכטן טאַנק געפירט 24 יטעריישאַנז פון מלחמה שפּילערייַ וואָס טשיינאַ ינוויידז טייוואַן. די יו און זייַן אַלייז ריספּאַנד. דער רעזולטאַט יעדער מאָל: קיין איינער ווינס. נישט עכט.

די מעלדונג שטאַטן,

"די פארייניקטע שטאטן און יאפאן פארלירן צענדליגער שיפן, הונדערטער ערקראַפט און טויזנטער סערוויס מיטגלידער. אַזאַ לאָססעס וואָלט שעדיקן די יו. עס. גלאבאלע שטעלע פֿאַר פילע יאָרן. בשעת טייוואן'ס מיליטער איז אומגעבראכן, ווערט עס שטארק דערנידעריקט און געלאזט פארטיידיגן א געשעדיגטע עקענאמיע אויף אן אינזל אן עלעקטרע און יקערדיק סערוויסעס. כינע ליידט אויך שווער. זײַן נאַווי איז אין צעשטערונג, דער האַרץ פֿון אירע אַמפיבישע כּוחות איז צעבראָכן, און צענדליקער טויזנטער זעלנער זענען קריגס־געפאנגענע.

דערנידעריקט. א געשעדיגטע עקאנאמיע. לאָססעס. דער באריכט איז ריפערינג צו ריזיק נומער פון מענטשן, פרויען און קינדער געשלאגן דורך באָמבס און בולאַץ, פון עקאָנאָמיעס און פרנסה קאַטאַסטראָפיקאַללי רוינד, לענדער דעוואַסטייטיד פֿאַר יאָרן. עס טוט נישט אפילו אַדרעס די ליקעליהאָאָד פון אַ יאָדער וועקסל. אירע ווערטער זענען בטל פון דעם שארפן ווייטאג און טרויער פון אזא ווירקלעכקייט, אן לעבעדיג, אן נשמה. די זאַמבי-טעטשנאָקראַץ טאָן ניט נאָר מאַכן מלחמה אויף מענטשן, אָבער אויף סיבה, אויף מענטשלעך עמאָציע.

א דיכטער דארף זאגן דעם אמת. די פּאָעזיע דערקענט נישט דעם אידעאַל, נאָר דאָס פאַקטיש. עס שניידט ביזן ביין. עס קריכט נישט. עס קוקט נישט אַוועק.

זיי זענען געשטאָרבן און זענען באַגראָבן געוואָרן אין בלאָטע אָבער זייערע הענט האָבן אויסגעשטרעקט.

אזוי האבן זײערע פרײנד גענוצט מיט די הענט צו הענגען העלמעץ.

און די פעלדער? זענען נישט די פעלדער געביטן דורך וואָס געטראפן?

די מתים זענען נישט ווי אונדז.

ווי קענען די פעלדער פאָרזעצן ווי פּשוט פעלדער?

שפּראַך קענען באַפרייַען אונדזער מחשבות אָדער טורמע זיי. וואָס מיר זאָגן איז וויכטיק. די שווערע, נאקעטע, אמתדיקע ווערטער פון חשבון. זאָגן די ווערטער פון אמת וועגן מלחמה און די מיליטער קענען ניט מער פאָרזעצן זיין סומנאַמבולאַנט רעסיטאַל פון טויט.

א יינגל סאָלדאַט אין די ביין-הייסע זון אַרבעט זיין מעסער

צו שיילן דאָס פּנים פֿון אַ מת

און הענגען עס אויף פון די צווייַג פון אַ בוים

בלומינג מיט אזעלכע פנימער.

מלחמה ניצט אַ פילאָלאָגי עמפּטיד פון מענטשהייַט. עס רעדט אין אַ כויוו מיינונג-נאַמבינג שטייגער צו גלייז איבער די שרעקלעך, מערדעראַס אקטן קאַנטאַמפּלייטיד. די אַמניסידאַל וואַרגאַמעס מעלדונג דורך CSIS האלט, "עס איז קיין שטרענג אָפֿן מקור אַנאַליסיס פון די אַפּעריישאַנאַל דינאַמיק און אַוטקאַמז פון אַ ינוואַזיע טראָץ זיין קריטיש נאַטור." עס סאָונדס אַנטיסעפּטיק, נודנע, אָבער אין פאַקט, עס איז, נו. . .

עס איז ערגער ווי זכּרון, די עפענען לאַנד פון טויט.

מי ר האב ן געדארפ ט טראכט ן או ן רעד ן פאעטיש . צו לײגן דעם ליגן. די פּאָעזיע האָט חרטה אויף דעם באַנאַל, קאַםט זיך דורך דעם דעטריטוס צו געבן אַן אומגעוויינלעכע עדות. עס איז צו טראַכטן און רעדן רעאַליסטיש און טראַנסענדענטאַללי, צו ילומיניט די ווערק פון דער וועלט, צי די ווערק זענען בייאַל אָדער שיין. פּאָעזיע זעט די זאַכן ווי זיי זענען, קוקט אויף דעם לעבן ניט ווי אַן אָביעקט וואָס מען זאָל אויסנוצן, נאָר פאַרטראַכטן, מכבד זיין.

פארוואס ליגן? פארוואס נישט לעבן, ווי איר בדעה?

אויב מיר נעמען אונדזער מענטשהייַט עמעס, אונדזער ענטפער צו די וואָרמאַקערס מוזן זיין מרידה. פרידלעך און פּאָעטיש, שטאַרק און ניט רילענטינג. מיר דאַרפֿן צו כאַפּן די מענטשלעך צושטאַנד ווי זיי זוכן צו דיגרייד עס. די סוחרים פון טויט קענען נישט באַזיגן אַ באַוועגונג וואָס רעדט די שפּראַך פון פּאָעזיע.

די קאָרפּאָראַטע שטאַט ווייסט וואָס זיי טאָן. זיי זוכן צו אַנאַסטעטיק אונדזער מחשבות ערשטער אַזוי זיי קענען טייטן אונדזער ללבער אָן קעגנשטעל. זיי זענען גוט אין עס. זיי וויסן ווי צו דיטיילן אונדז, ויסנייען אונדז. און זאָלן מיר צוזאַמענשטעלן גענוג געוואלדיקן צארן, ווייסן זיי ווי צו רעאגירן צו אונדזער גוואַלד. אָבער נישט פּאָעטישע פּראָטעסט. זייער נעוראַל פּאַטווייז טאָן ניט פירן צו פּאָעזיע, צו ניט-ווייאַלאַנט פּאָטענציעל, צו וויזשאַנז פון ליבשאַפט. זײע ר שפרא ך , זײער ע װערטע ר או ן זײע ר קראפט , פארװײנט ן פא ר דע ם אמתדיק ן אויסדרו ק פו ן זײער ע מעשים .

אַז איז וואָס מיר פילן

עס איז גענוג צו הערן

צו די ווינט שאָס לעמאַנז,

צו הינט טיקטאַק איבער די טעראַסאַז,

געוואוסט אַז בשעת פייגל און וואָרמער וועטער זענען אויף אייביק מאָווינג צפון,

די געשרייען פון די פאַרשווינדן

עס קען נעמען יאָרן צו באַקומען דאָ.

ניט-געוואלדיקע רעוואלוציאנערן וואָס רעדן די שפּראַך פון פּאָעזיע קענען געווינען. עס איז עסטימאַטעד אַז עס נאָר נעמט קסנומקס פּראָצענט פון אַ באַפעלקערונג צו ברענגען אַראָפּ די מערסט רעפּרעסיוו טאָטאַליטאַריאַן שטאַט. און טראָץ אונדזער רעכט, מיר לעבן אין אַ ריפּרעסיוו קאָרפּאָראַטיאָן-טאָטאַליטאַריאַן שטאַט וואָס ימפּריזאַן אמת-דערציילער און קילז ברייט און ינדיסקרימאַנאַטלי איבער דער וועלט. זענען דאָרט 11 מיליאָן צווישן אונדז אין די דאָ פאַרייניקטע שטאַטן גרייט צו רעדן און הערן די ערלעך שפּראַך פון פּאָעזיע?

און אַזוי, קוק נישט אַוועק. רעד מיט אומגליקלעך מוט און ערלעכקייט. ווערטער ענין. געבן עדות צו לעבן, און צו די גראָב ליגן פון מלחמה. זייט אַ פּאָעט רעוואָלוטיאָנאַרי. דער אמת וועט טייטן די חיה.

דו זאָגסט מיר, אַז דו ביסט אַ פּאָעט. אויב אַזוי, אונדזער דעסטיניישאַן איז די זעלבע.

איך געפין זיך איצט דער באָאַטמאַן, דרייווינג אַ טאַקסי אין די סוף פון דער וועלט.

איך וועל זען אז דו קומסט בשלום, מיין פריינד, איך וועל דיך אהין ברענגען.

(פּאָעזיע פֿון קאַראָלין פאָרטשע)