ระลึกถึงความทุกข์และการมีส่วนร่วมของสตรีเกาหลี

โดย Joseph Essertier มีนาคม 12, 2018

“ ลักษณะคุณภาพของ แต่ไม่เฉพาะกับสหรัฐอเมริกา - รวมถึงความรุนแรงและการเหยียดเชื้อชาติทางเพศที่พบบ่อยและไม่เป็นทางการ - โดยผ่านสื่อลามกส่งเสริมให้ทั่วโลกเป็นเพศ จากมุมมองของผู้หญิงชาวอเมริกันทราฟฟิกสื่อลามกระหว่างประเทศหมายความว่าผู้หญิงอเมริกันถูกละเมิดและถูกทรมานและถูกหาประโยชน์เพื่อให้สื่อลามกสามารถสร้างขึ้นได้เพื่อที่ผู้หญิงในส่วนอื่น ๆ ของโลกจะถูกละเมิดและทรมานและถูกทารุณกรรมผ่านการใช้งาน ด้วยวิธีนี้สไตล์อเมริกันที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงจะทำให้โลกอยู่ในระดับสังคมในฐานะที่เป็นกฎหมายลามกอนาจารสไตล์อังกฤษที่มีการล่าอาณานิคมในโลกในระดับกฎหมายทำให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรทำ”

Catharine MacKinnon ผู้หญิงเป็นมนุษย์? และบทสนทนาระหว่างประเทศอื่น ๆ (2006)

Three Dirty P's: สังฆราชโสเภณีและสื่อลามก

มันยากสำหรับทุกคนที่จะใส่ตัวเองในรองเท้าของคนอื่น แนวคิดนี้เป็นที่เข้าใจกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นความคิดโบราณ แต่มันเป็นเรื่องยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ชายส่วนใหญ่ที่จะจินตนาการตัวเองในสถานการณ์ของผู้หญิง อย่างไรก็ตามสำหรับทุกคนที่ตระหนักว่าปิตาธิปไตยเป็นปัญหาในโลกทุกวันนี้จะต้องมีความพยายาม

โชคดีที่ผู้ชายบางคนในวันนี้พยายามที่จะเอาชนะการหลอกลวงของปรมาจารย์ ตามที่สตรีกตะขอระฆังเขียนไว้“ การที่จะนำความรู้สึกทางเพศที่เป็นบวกของเพศชายและเปลี่ยนเป็นความรุนแรงคืออาชญากรรมปรมาจารย์ที่ต่อเนื่องกับร่างกายของผู้ชายอาชญากรรมที่มวลชนยังไม่ได้รายงาน ผู้ชายรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาถูกสอนไม่ให้พูดความจริงของร่างกายความจริงเรื่องเพศของพวกเขา” (ระฆังตะขอ ความมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลง: ผู้ชายผู้ชายและความรัก, 2004) เริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับการค้าประเวณีและภาพลามกอนาจารและท้าทายความถูกต้องตามกฎหมายของ“ งานบริการทางเพศ” อาจเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการที่มนุษย์เราต้องดำเนินการเพื่อเห็นแก่ผู้หญิงเป็นอันดับแรกและสำคัญที่สุดแม้กระทั่งเพื่อตัวเราเองเด็กผู้ชายและคนอื่น ๆ “ สตรีนิยมสำหรับทุกคน” เป็นชื่อของหนังสือหลายเล่มที่เกี่ยวกับกระดิ่ง

ลองพิจารณาคำพูดของผู้รอดชีวิตจากการค้าประเวณีของชาวเกาหลี:

หากคุณคิดว่าการค้าประเวณีเป็นเรื่องเพศคุณก็ไม่รู้อะไรเลย การมีเพศสัมพันธ์กับแฟนของคุณ 350 จาก 365 วันต่อปีฟังดูเหนื่อยมากดังนั้นทำไมการมีลูกค้าหลายคนในแต่ละวันทุกวันรู้สึกเหมือนมีเพศสัมพันธ์? การค้าประเวณีเป็นการแสวงประโยชน์ที่ชัดเจนของผู้หญิงที่ด้อยโอกาส ดูเหมือนว่าจะเป็นการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรมเพราะจอห์น [คือผู้ซื้อบริการทางเพศ] จ่ายค่าบริการ และโสเภณีก็ถูกปฏิบัติเหมือนคนที่สมควรถูกทำร้ายและดูถูก เราไม่ได้ขอให้คุณมองว่าเราเป็นเหยื่อ เราไม่ได้ขอความเห็นอกเห็นใจของคุณ เรากำลังบอกว่าการค้าประเวณีไม่ได้เป็นเพียงปัญหาของเรา หากคุณยังคงคิดว่ามันเป็นปัญหาจะไม่สามารถแก้ไขได้ (นี่และคำพูดที่ตามมาทั้งหมดมาจากหนังสือของ Caroline Norma เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น: ความสะดวกสบายของผู้หญิงญี่ปุ่นและความเป็นทาสทางเพศในช่วงสงครามจีนและแปซิฟิก, Bloomsbury Academic, 2016)

และปัญหาเกี่ยวกับการค้าประเวณีนั้นแสดงออกอย่างชัดเจนและกล้าหาญด้วยคำพูดของซูซานเคย์:

เขาไม่สนใจความต้องการหรือความต้องการหรือความปรารถนาของเธอ เขาไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อเธอเหมือนมนุษย์เพราะเธอเป็นวัตถุที่ต้องช่วยตัวเองในและเมื่อเราเห็นความรุนแรงไม่เปิดเผยและเราจัดสรรเงินที่ใช้ในการแพะรับบาปเธอเพศของเขาเป็นการกระทำที่ข่มขืน ”

สิ่งนี้อธิบายการค้าประเวณีส่วนใหญ่ นอกจากนี้ยังอธิบายภาพอนาจารส่วนใหญ่ชนิดที่มีนักแสดงมนุษย์จริง (เทียบกับภาพเคลื่อนไหว) แม้ว่าคุณจะรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความอยุติธรรมของการค้าประเวณีแม้ว่าคุณจะพิจารณาตัวเองว่าเป็นสตรีนิยมที่ต่อต้านการค้าประเวณีและแม้ว่าคุณจะได้อ่านเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการค้าประเวณีและสื่อลามกของญี่ปุ่นเพียงเล็กน้อยคุณก็อาจตกใจกับสิ่งที่คุณทำ เรียนรู้ที่ Caroline Norma ความสะดวกสบายของผู้หญิงญี่ปุ่นและความเป็นทาสทางเพศในช่วงสงครามจีนและแปซิฟิกถ้าคุณกล้าพอที่จะดู

หนึ่งในข้อถกเถียงที่สำคัญของเธอคือความเป็นทาสทางเพศของพลเรือนและความเป็นทาสทางทหารนั้นมีความเชื่อมโยงกันในอดีตว่าความอยุติธรรมทั้งสองประเภทนี้กระทำผิดต่อร่างกายจิตใจและจิตใจของเด็กผู้หญิงวัยรุ่นหญิงและผู้หญิงต่างก็สนับสนุนกัน หนังสือของนอร์มามุ่งเน้นไปที่ผู้หญิงญี่ปุ่นที่ถูกกักขังอยู่ในการค้าประเวณีของพลเรือนและหนังสือเหล่านี้ติดอยู่และถูกจองจำโดยการค้าประเวณีทางทหารชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "สถานีปลอบใจ" ผู้หญิงหลายคนตกเป็นเหยื่อของการค้าประเวณีทั้งสองประเภท "สถานีความสะดวกสบาย" กระจัดกระจายไปทั่วดินแดนของจักรวรรดิญี่ปุ่นและใกล้กับสนามรบของดินแดนที่จักรวรรดิกำลังอยู่ในระหว่างการพิชิต การค้าประเวณีทางเพศของ“ สถานีอำนวยความสะดวก” ที่รัฐบาลจัดตั้งขึ้นและดำเนินการตลอดช่วงสงครามสิบห้าปี (1931-45) แสดงให้เห็นถึงวิธีหนึ่งที่ผู้หญิงญี่ปุ่นในอดีตได้รับการกดขี่เพื่อความพึงพอใจทางเพศของผู้ชายญี่ปุ่น

แต่หนังสือของเธอยังครอบคลุมถึงประวัติความรุนแรงต่อสตรีเกาหลีในระบบทาสทางเพศของทหาร และในเดือนนี้เดือนประวัติศาสตร์สตรีในสหรัฐอเมริกาฉันขอเสนอตัวอย่างเล็ก ๆ ของข้อสรุปที่สำคัญเกี่ยวกับประวัติของผู้หญิงเกาหลีที่เราสามารถดึงมาจากหนังสือเล่มนี้ซึ่งเป็นผลงานวิจัยเกี่ยวกับการค้าประเวณีสื่อลามกและการค้ามนุษย์ในญี่ปุ่นเป็นเวลาหลายปี และเกาหลีใต้รวมถึงในออสเตรเลีย

Caroline Norma เกี่ยวกับสิทธิพลเรือนและสงครามของชายชาวญี่ปุ่น

นอร์มาแสดงให้เห็นว่าเช่นเดียวกับระบบปรมาจารย์แห่งการปลูกฝังในประเทศอื่น ๆ ปรมาจารย์ญี่ปุ่นได้ให้สิทธิผู้ชายในสมัยไทโช (1912-26) สิทธิในการค้าประเวณีผู้หญิงอย่างเปิดเผย จากมุมมองของฉันในฐานะคนที่เรียนวรรณคดีญี่ปุ่นและพบว่านักเขียนสตรีนิยมของญี่ปุ่นน่าสนใจอยู่เสมอไม่น่าแปลกใจเลย นี่คือประเทศของตัวละครผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตาและเครื่องรางของนักเขียนชื่อดัง Tanizaki Jun'ichiro (1886-1965) ของ เกอิชา ประวัติศาสตร์ของสื่อลามก อะนิเมะและช่วงยุคเมจิ (1868-1912) การต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีเพื่อยุตินางสนม, คู่สมรสและการค้าประเวณี

ฉันจำได้ว่าในยุคแรก ๆ ของ 1990 คนมักจะเห็นผู้ชายขี่รถไฟที่ทันสมัยตรงเวลาที่ยอดเยี่ยมพร้อมกับหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารที่จัดขึ้นอย่างเปิดเผยพร้อมกับเหยียดแขนตรงในลักษณะที่ภาพลามกอนาจารหรือภาพวาดอื่น ๆ ผู้โดยสารแม้แต่เด็กและหญิงสาว ด้วยการถือกำเนิดของโทรศัพท์มือถือและมีระดับเล็ก ๆ แต่มีความสำคัญในการยกระดับสติสัมปชัญญะใครเห็นน้อยกว่านี้วันนี้ แต่ฉันจำได้ว่าถูกทำให้ตกใจหลายครั้งแล้วไม่ใช่ภาพเปลือยคงที่ของผู้หญิง แต่ฉากทางเพศเป็นครั้งคราว รูปภาพข่มขืนและทางเพศของเด็กและวัยรุ่นใน มังงะ. อุเอโนะชิซูโกะสตรีผู้โด่งดังได้เรียกญี่ปุ่นว่าเป็น“ สังคมลามก”

แต่แม้ว่าอาวุธที่มีความรู้เช่นนี้ภาพที่แคโรไลน์นอร์มาแสดงให้เห็นในยุคแรก ๆ ของอุตสาหกรรมการค้าประเวณีของญี่ปุ่นสมัยใหม่ก็ตกตะลึง ฉันไม่ได้อ่านเรื่องการค้าประเวณีของอเมริกามากนัก ไม่มีทาง การเปรียบเทียบระหว่างสหรัฐอเมริกากับญี่ปุ่น แต่เพียงนำข้อเท็จจริงไปใช้ในสิ่งที่พวกเขาเป็นเช่น

ในขณะที่ผู้หญิงญี่ปุ่นส่วนใหญ่ที่ถูกค้าประเวณีในสถานีความสะดวกสบายได้เข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว แต่พวกเขาก็ถูกค้าประเวณีมาก่อนหน้านี้ในอุตสาหกรรมทางเพศของพลเรือน ตั้งแต่วัยเด็ก. โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีที่ผู้หญิงถูกค้ามนุษย์เข้าสู่สถานีความสะดวกสบายจากสถานที่ 'เกอิชา' การใช้สัญญาการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมโดยเจ้าของสถานที่เกอิชาเป็นไม้กระดานกลางของกิจกรรมการจัดซื้อของพวกเขาทำให้การค้าประเวณีของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นเป็นพิเศษของธุรกิจเหล่านี้และสถานที่เกอิชาเป็นแหล่งกำเนิดของผู้หญิงญี่ปุ่น

พ่อและแม่ชาวญี่ปุ่นที่ต้องเผชิญกับความยากจนที่สิ้นหวังนั้นถูกหลอกโดยนายหน้าเพื่อละทิ้งการควบคุมลูกสาวของพวกเขาเกี่ยวกับสัญญาของโรงงานในอนาคตของลูกสาวของพวกเขาหรืองานศิลปะ "การฝึกอบรม" เป็น เกอิชา. ที่ฉันรู้แล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่พวกเขาเป็นลูกบุญธรรมพวกเขาอาจถูกทารุณกรรมได้มากกว่าการค้าประเวณีประเภทอื่น

ทาสที่ถูกผูกมัดเป็นกลยุทธ์การจัดซื้อจัดจ้างที่นำไปสู่การค้ามนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสัดส่วนที่สูงของผู้หญิงที่อายุต่ำกว่าเกณฑ์เข้าสู่อุตสาหกรรมทางเพศในยุคไทโชของญี่ปุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน kafes, เกอิชา สถานที่และสถานที่ที่ไม่ใช่ซ่องอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับการควบคุม ... Kusuma เสนอสองเหตุผลสำหรับสัดส่วนที่สูงของผู้หญิงอายุต่ำกว่าเกณฑ์ในอุตสาหกรรมทางเพศของญี่ปุ่น: รัฐบาลในภูมิภาคอนุญาตให้เด็กผู้หญิงอายุ 16 ทำงาน Kafe สถานที่และเด็กหญิงอายุต่ำกว่าเกณฑ์สามารถขายถูกกฎหมายในสถานที่เกอิชาภายใต้หน้ากากของการได้รับ“ การฝึกอบรม” ทางศิลปะ

(สิ่งที่ถูกเรียกแล้ว kafes [จากคำภาษาอังกฤษ "cafés"] เสนอหนทางสำหรับผู้ชายสู่ผู้หญิงและผู้หญิง) ด้วยระบบ "ปลอบใจผู้หญิง" ในภายหลังของ 1930s และ 1940 ยุคต้น ๆ เราคาดหวังเรื่องสยองขวัญ แต่ฉันประหลาดใจที่ทาสและการค้าเด็กที่แพร่หลายได้รับการยอมรับในยุคไทโช (1912-26)

เราเรียนรู้ว่าต่อมาใน 1930s อุตสาหกรรมนี้ถูกนำมาใช้โดยรัฐบาลโดยมีการปรับเปลี่ยนเพียงเล็กน้อยเช่นทหารสามารถจัดตั้งระบบการกดขี่ทางเพศได้อย่างรวดเร็วซึ่งทำให้ทหารญี่ปุ่นสามารถเข้าถึงความพึงพอใจทางเพศก่อนและหลัง พวกเขาถูกส่งไปยังสนามรบแห่งความตายและการทำลายล้างใน "สงครามทั้งหมด" ซึ่งเป็นที่ที่พวกเขาต่อต้านสหรัฐอเมริกาในสิ่งที่จอห์นดีเวอร์เรียกว่า "สงครามโดยปราศจากความเมตตา"

มันเป็นชนชั้นและโหดร้ายทั้งในฝั่งอเมริกาและญี่ปุ่น แต่สหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ร่ำรวยกว่าด้วยความได้เปรียบในด้านการทำลายล้างสูงกว่าดังนั้นอัตราความเสียหายจึงสูงกว่ามากในฝั่งญี่ปุ่นและทหารญี่ปุ่นมีโอกาสรอดชีวิตน้อยกว่า ทหารอเมริกัน ผู้ชายที่หลงหายในรุ่นนั้นนำไปสู่การฆ่าตัวตายจำนวนมากผิดปกติในหมู่ผู้หญิงญี่ปุ่นที่ไม่ได้แต่งงานหลายคน - ที่ยังไม่ได้แต่งงานเพราะชายชาวญี่ปุ่นจำนวนมากเสียชีวิตในสงครามว่ามีคู่ครองชายที่ว่างซึ่งพวกเขาสามารถแต่งงานได้ ที่มีอายุมากแล้วและรู้สึกว่าพวกเขาเป็นภาระกับพี่น้องหรือสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ ที่ต้องให้การสนับสนุนทางการเงินด้วยเหตุผลใดก็ตาม

ระบบ "ปลอบใจผู้หญิง" เริ่มต้นด้วยการจัดหาเหยื่อส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นก่อนที่จะต้องพึ่งพาการค้ามนุษย์ของวัยรุ่นและผู้หญิงนอกประเทศเกาหลีอย่างจริงจังและเข้าสู่สถานีทรมานทาสทางเพศมากมายทั่วจักรวรรดิ การเปลี่ยนจากอุตสาหกรรมโสเภณีที่ได้รับใบอนุญาตและถูกกฎหมายไปสู่การค้าประเวณีทางทหารของรัฐบาลกล่าวคือการค้ามนุษย์เพื่อค้าประเวณีซึ่งมักเรียกกันว่าระบบ "ปลอบใจผู้หญิง" นั้นค่อนข้างราบรื่น ระบบก็ค่อนข้างเปิด ผู้ชายเข้าแถวและจ่ายเงินเพื่อมีเพศสัมพันธ์กับเหยื่อที่ถูกกักขังและถูกจองจำซึ่งรัฐบาลได้จัดเตรียมไว้ให้

ยุคไทโชมีความสัมพันธ์กับการทำให้เป็นประชาธิปไตยของสังคมญี่ปุ่นเช่นการขยายตัวของแฟรนไชส์ในการเลือกตั้ง แต่ในช่วงเวลานี้การเข้าถึงซ่องก็ถูกทำให้เป็นประชาธิปไตยเช่นกันนอร์มาอธิบาย ชาย การให้สิทธิได้รับการขยายขณะที่ผู้หญิงญี่ปุ่นติดอยู่กับการเป็นปรมาจารย์ที่ล้าสมัย จำนวนผู้หญิงที่ถูกทารุณกรรมถูกทรมานและถูกละเมิด - ความทุกข์ทรมานจากสิ่งที่เรารู้ว่าวันนี้เป็นพล็อต - ในบ้านของโสเภณีเพิ่มขึ้นจริง คำจำกัดความของปรมาจารย์ที่ฉันรับจาก Oxford Oxford พจนานุกรมภาษาอังกฤษ กล่าวคือ "ระบบของสังคมหรือรัฐบาลที่ผู้ชายยึดอำนาจและผู้หญิงส่วนใหญ่ถูกกีดกันออกไปจากมัน" และเสริมว่า นิสัย การคิดเบื้องหลังระบบนั้น - ระบบสถาบันและอุดมการณ์)

นี่คือตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ของข้อเท็จจริงและสถิติที่น่าตกใจมากมาย: ในปี 1919 (กล่าวคือปีแห่งการประกาศเอกราชของเกาหลีและการเริ่มต้นของการเคลื่อนไหวต่อต้านการครอบงำจากต่างชาติในวันที่ 1 มีนาคม) การค้าประเวณีได้ถูกต้องตามกฎหมายสำหรับเกาหลีทั้งหมดโดยชาวญี่ปุ่นที่เป็นอาณานิคม รัฐบาล. ภายในปี ค.ศ. 1920 สตรีโสเภณีในเกาหลีครึ่งหนึ่งเป็นชาวญี่ปุ่น ในที่สุดเหยื่อชาวเกาหลีก็ลดจำนวนเหยื่อชาวญี่ปุ่นลงเล็กน้อย แต่ในช่วงแรก ๆ ของการค้าประเวณีภายใต้จักรวรรดิญี่ปุ่นก็มีผู้หญิงญี่ปุ่นที่ถูกค้าประเวณีจำนวนมากเช่นกัน "ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมทางเพศพลเรือน" ปูทางไปสู่การมีส่วนร่วมทางทหารในภายหลังและผู้ประกอบการเหล่านั้นหลายรายใช้เงินทุนที่สร้างขึ้นจากการค้ามนุษย์ทางเพศเพื่อก่อตั้ง บริษัท ที่ทำกำไรและ "มีเกียรติ" ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ สภาพความอดอยากในชนบทในปี พ.ศ. 1929 (กล่าวคือปีที่ตลาดหุ้นตกต่ำ) ทำให้ผู้หญิงเกาหลีที่น่าสังเวชหลายพันคนไปสู่การค้ามนุษย์ทางเพศ (ฉันยืมคำว่า "เลวทราม" นี้มาจาก Kropotkin เขาอธิบายว่าระบบทุนนิยมไม่สามารถทำงานได้อย่างไรหากไม่มีผู้คนที่สิ้นหวังซึ่งถูกล้มลงคุกเข่าให้อยู่ในสภาพที่เลวร้ายซึ่งพวกเขาสามารถถูกบีบบังคับให้ทำงานที่เสื่อมโทรมโดยที่พวกเขาจะไม่ทำ มิฉะนั้นเคยมีส่วนร่วมใน) และในที่สุด“ จำนวนผู้หญิงเกาหลีที่ขายตัวเพิ่มขึ้น 1916 เท่าระหว่างปี 1920 ถึง XNUMX” หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่เปิดหูเปิดตาซึ่งจะเปลี่ยนความเข้าใจของเราเกี่ยวกับสงคราม

ใครเป็นผู้รับผิดชอบต่อความรุนแรงนี้นอกจากแน่นอนว่าคนที่อุปถัมภ์สถานีคือผู้ชายที่ได้รับการสอนภายใต้การอบรมปรมาจารย์ปรมาจารย์พลเรือนธรรมดาที่มนุษย์มีสิทธิ์เข้าถึงร่างกายของผู้หญิงเป็นประจำเพื่อครองพวกเขาตามที่พวกเขาพอใจ? นักประวัติศาสตร์หลายคนจะชี้นิ้วไปที่ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของจักรพรรดิ Tojo Hideki (1884-1948) ซึ่งเป็นหนึ่งในอาชญากรสงครามที่ถูกประหารชีวิต ตามที่ยูกิทานากะหนึ่งในนักประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ "ปลอบใจผู้หญิง" โทโจ "เบื่อความรับผิดชอบขั้นสุดท้ายสำหรับความเจ็บปวดของผู้หญิงที่ปลอบประโลม" (ความซ่อนเร้น: อาชญากรรมสงครามญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งที่สอง, 1996)

อาชญากรรมของ Tojo นั้นไม่อาจบรรยายได้พวกเขาเกือบจะเทียบเท่ากับผู้บริหารสาขาของเราตั้งแต่ 1945 ถึง 1953, ประธานาธิบดี Harry S. Truman ทรูแมนอนุญาตให้ทิ้งระเบิดปรมาณูของนางาซากิสามวันหลังจากการทิ้งระเบิดฮิโรชิมาในกรณีที่ไม่มีใครสังเกตเห็นความเสียหายในฮิโรชิมา หนึ่งในผู้ให้คำปรึกษาที่ได้รับความไว้วางใจมากที่สุดของเขาหลังจากนั้นคือสงครามเป็นผู้บงการของสงครามเกาหลีและการก่อตัวอันยิ่งใหญ่ของอาคารอุตสาหกรรมทหาร Dean Acheson (1893-1971)

ทุกคนพร้อมสำหรับสงครามเกาหลี 2.0 ด้วยพลังงานนิวเคลียร์หรือไม่ หากสิ่งที่สหรัฐฯทำกับญี่ปุ่นไม่ดีให้พิจารณาว่าจะทำอย่างไรกับเกาหลีเหนือที่ติดอาวุธนิวเคลียร์ พิจารณาสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อฐานทัพสหรัฐในเกาหลีใต้และโอกินาวาถูกโจมตีหรือถ้าปักกิ่งรู้สึกว่าถูกคุกคามจากการรุกรานของเกาหลีเหนือ (เช่นเดียวกับในช่วงสงครามเกาหลีครั้งที่แล้ว) และก้าวเข้าสู่ความขัดแย้ง พิจารณาสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับผู้หญิงและเด็กผู้หญิงในเกาหลีเนื่องจากผู้ลี้ภัยหนีออกจากประเทศเกาหลีมายังประเทศจีน

สิทธิของทหารอเมริกันและพลเรือนs

73 ปีที่ผ่านมานับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามแปซิฟิกตั้งแต่การค้ามนุษย์ทางเพศของญี่ปุ่นลดลงไปเป็นหยด เนื่องจากความจริงที่ว่าจักรวรรดิญี่ปุ่นมีการจัดทำเอกสารเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ทางเพศจึงไม่มีคำถามใด ๆ ในหมู่นักประวัติศาสตร์ - ญี่ปุ่น, เกาหลี, จีน, สหรัฐอเมริกา, ฟิลิปปินส์และประเทศอื่น ๆ - ที่รัฐบาลญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในตัวแทน รับผิดชอบความโหดร้ายของการกดขี่ทางเพศของทหาร แต่นักประวัติศาสตร์นักเคลื่อนไหวด้านสิทธิสตรีและผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ก็เริ่มขุดค้นวัสดุทางประวัติศาสตร์จากขั้นตอนต่อไปในการทรมานสตรีชาวเกาหลีที่มีฐานรากจากการเป็นปรมาจารย์เช่นรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาและคนอเมริกันซึ่งกินเวลานานกว่าญี่ปุ่น การค้ามนุษย์ทางทหาร

โชคดีที่การค้าประเวณีของประชาชนโดยบุคลากรทางทหารของสหรัฐฯถูกห้ามโดยกองทัพสหรัฐใน 2005 และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการดำเนินการในสหรัฐอเมริกาในแง่ของการต่อสู้เพื่อยุติความรุนแรงทางเพศโดยทั่วไป เครดิตบางอย่างเกิดจากผู้รอดชีวิต "ปลอบใจผู้หญิง" นักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสตรีและนักประวัติศาสตร์ที่ทำงานอย่างเป็นปึกแผ่นกับพวกเขาหลายคนเป็นชาวเกาหลี ผู้คนดังกล่าวได้ลืมตาสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้กับการค้ามนุษย์ทางเพศภายใต้สภาวะสงคราม แต่หนังสือของนอร์มาแสดงให้เราเห็นว่ามันอาจเป็นการทำลายล้างมนุษย์อย่างน่ากลัวแม้ภายใต้สภาพของพลเรือน

ในกรณีของผู้หญิงที่เล้าโลมชาวญี่ปุ่นการเป็นทาสและการค้ามนุษย์โดยทั่วไปเริ่มต้นเมื่อผู้หญิงอยู่ในช่วงวัยรุ่น สิ่งนี้สอดคล้องกับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการค้าประเวณีในอเมริกาในปัจจุบัน:“ อายุเฉลี่ยที่เด็กผู้หญิงตกเป็นเหยื่อการค้าประเวณีครั้งแรกคือ 12 ถึง 14 ไม่ใช่แค่เด็กผู้หญิงตามท้องถนนเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบ เด็กผู้ชายและเยาวชนข้ามเพศเข้าสู่การค้าประเวณีโดยเฉลี่ยระหว่างอายุ 11 ถึง 13 ปี” (https://leb.fbi.gov/2011/march/human-sex-trafficking)“ ทุกปีผู้ค้ามนุษย์สร้างรายได้หลายพันล้านดอลลาร์ด้วยการตกเป็นเหยื่อของผู้คนนับล้านในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก ผู้ค้ามนุษย์คาดว่าจะใช้ประโยชน์จากเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย 20.9 ล้านคนโดยมีผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ 1.5 ล้านคนในอเมริกาเหนือสหภาพยุโรปและประเทศที่พัฒนาแล้วอื่น ๆ รวมกัน” (“ การค้ามนุษย์” สายด่วนการค้ามนุษย์แห่งชาติเข้าถึง 17 กรกฎาคม 2017:  https://humantraffickinghotline.org/type-trafficking/human-trafficking).

ดังนั้นจึงเป็นความจริงที่เมื่อประมาณ 100 ปีที่แล้วญี่ปุ่นมีอุตสาหกรรมการค้าประเวณี / การค้าประเวณี แต่เราควรให้ความสนใจกับคนอเมริกันว่าเรามี ในวันนี้ และนั่นคือ หลังจาก การศึกษาหลายทศวรรษเกี่ยวกับเรื่องเพศการทารุณกรรมเด็กการตีภรรยาการข่มขืนและอื่น ๆ ในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลกซึ่งสตรีนิยมและการเคลื่อนไหวเพื่อผลักดันเด็กมีความเข้มแข็ง ต่างจากชาวญี่ปุ่นที่หยุดทำสงครามใน 1945 ชาวอเมริกันยังคงฆ่าผู้บริสุทธิ์จำนวนมากในสนามรบ และสงครามของรัฐบาลของเรากระตุ้นการกักขังและกดขี่สตรีเพื่อประโยชน์ของทหารในวงกว้าง ดังนั้นเราจึงมีอุตสาหกรรมการค้ามนุษย์ทางเพศและเรามีการค้ามนุษย์ทางเพศเหมือนกับที่จักรวรรดิญี่ปุ่นทำในปีสุดท้าย (ฉันจะไม่พยายามเปรียบเทียบขนาดของความรุนแรงทางเพศ - เตือนอีกครั้งว่านี่ไม่ใช่การเปรียบเทียบ)

มีการรับรู้เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับปัญหาการค้าประเวณีทางเพศของฟิลิปปินส์ในสหรัฐอเมริกาและวิธีที่ผู้ชายที่ค้าประเวณีชาวฟิลิปปินส์บ่อยครั้ง / มักจะใช้ความรุนแรงในทางที่ผิด (สำหรับตัวอย่างรายงาน UN ที่น่าตกใจดู https://www.un.org/womenwatch/daw/vaw/ngocontribute/Gabriela.pdf) การปฏิบัติต่อสตรีเกาหลีใต้ต้องเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมในระหว่างการยึดครองเกาหลี (1945-48), สงครามเกาหลีและในปีต่อ ๆ มาหลังสงครามเกาหลี การวิจัยเชิงประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการสังหารโหดที่กระทำกับชาวเกาหลีเป็นเพียงการเริ่มต้น หากและเมื่อสันติภาพมาถึงคาบสมุทรเกาหลีงานวิจัยภาษาอังกฤษใหม่ ๆ เกี่ยวกับเกาหลีเหนือจะได้รับการตีพิมพ์อย่างแน่นอนเกี่ยวกับความทารุณของสหรัฐฯอาจเกี่ยวกับการทารุณของกองบัญชาการสหประชาชาติอื่นและแน่นอนในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบของญี่ปุ่น

ในกรณีของเด็กหญิงชาวญี่ปุ่นและวัยรุ่นที่ได้รับการฝึกฝนเป็น เกอิชาซึ่งในที่สุดก็ถูกค้ามนุษย์เข้าสู่ "สถานีความสะดวกสบาย" พวกเขาเคยประสบกับความเจ็บปวดตามปกติของการค้าประเวณีเด็กก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็น "ผู้หญิงที่ให้ความสะดวกสบาย" ซึ่งรวมถึง "กระดูกหักฟกช้ำภาวะแทรกซ้อนในระบบสืบพันธุ์ไวรัสตับอักเสบและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ... [และ] ความยากลำบากทางจิตใจรวมถึงภาวะซึมเศร้า , พล็อต, ความคิดฆ่าตัวตาย, การทำร้ายตัวเอง, และความรู้สึกผิดและความอับอายอย่างมาก” นี่คือความทุกข์ทรมานที่เหยื่อค้าบริการทางเพศในสหรัฐฯต้องเผชิญอยู่ในขณะนี้

การฝึกการค้าประเวณีคือ“ พบทั่วโลกเพื่อชักนำให้เกิดอัตราความเครียดหลังการบาดเจ็บในผู้หญิงมากกว่าทหารผ่านศึกถึงแม้ว่าการล่วงละเมิดทางเพศก่อนวัยเด็กจะลดลงเป็นตัวแปรที่สัมพันธ์กัน” นี่เป็นความเจ็บปวดที่ทหารญี่ปุ่น เยี่ยมผู้หญิงเกาหลีเป็นเวลาสองหรือสามทศวรรษและสิ่งที่ทหารอเมริกันได้ไปเยี่ยมผู้หญิงในเกาหลีใต้เป็นเวลาประมาณเจ็ดทศวรรษแล้วส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ใกล้กับฐานทัพสหรัฐฯ

มันเป็นความรู้ทั่วไปที่ทหารอเมริกันทำการค้าประเวณีหญิงในช่วงสงครามเกาหลีและสงครามเวียดนามไม่เพียง แต่ในเกาหลีและเวียดนาม แต่ยังอยู่ในญี่ปุ่นโอกินาว่าและประเทศไทย มีสติน้อยกว่าความจริงที่ว่าพวกเขาเลือกนิสัยที่ไม่ดีในเขตสงครามและนำพวกเขากลับไปที่สหรัฐอเมริกา Katherine MacKinnon กล่าวว่าการรุกรานทางเพศต่อผู้หญิงเอเชีย“ ระเบิด” ในสหรัฐอเมริกาหลังสงครามเวียดนาม เธอเขียน,

เมื่อกองทัพกลับมามันจะไปเยี่ยมผู้หญิงที่บ้านตามระดับการจู่โจมที่เพิ่มขึ้นของผู้ชายที่ถูกสอนและฝึกฝนกับผู้หญิงในเขตสงคราม สหรัฐอเมริการู้ดีจากสงครามในเวียดนาม ความรุนแรงในครอบครัวของผู้ชายต่อผู้หญิงที่เพิ่มขึ้น - รวมถึงทักษะของพวกเขาในการสร้างความทรมานโดยไม่ทิ้งร่องรอยที่มองเห็นได้ การล่วงละเมิดทางเพศต่อผู้หญิงเอเชียผ่านการค้าประเวณีและภาพลามกอนาจารที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาในช่วงเวลานี้ คนอเมริกันมีรสนิยมเป็นพิเศษสำหรับการละเมิดพวกเขาที่นั่น

MacKinnon, ผู้หญิงเป็นมนุษย์?บทที่ 18 (อ้างถึงโดยนอร์มา)

ประสบการณ์การทำสงครามของกองทัพขยายปัญหาความรุนแรงทางเพศภายในสหรัฐอเมริกา แม้จะไม่มีสงคราม แต่สังคมมักอนุญาตให้ใช้ความรุนแรงทางเพศเชิงพาณิชย์ แต่สงครามก่อให้เกิดความรุนแรงทางเพศ “ ตอนนี้ความรุนแรงทางเพศและการเหยียดผิวทางเพศเป็นการ“ ส่งเสริมทั่วโลกในฐานะเพศ”“ ทั้งสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นกำลังอำนวยความสะดวกในการส่งเสริมความรุนแรงและการเหยียดเชื้อชาติในฐานะเพศผ่านอุตสาหกรรมการค้าประเวณีและสื่อลามกขนาดใหญ่ของเราในปัจจุบัน

สิทธิมนุษยชนและสันติภาพของผู้หญิงเกาหลี

พลเรือนในเกาหลีใต้รวมถึงนักท่องเที่ยวเพศจำนวนมากยังคงได้รับประโยชน์จากอุตสาหกรรมการค้าประเวณีที่มีการขยายโดยลัทธิล่าอาณานิคมของญี่ปุ่นและ "camptowns" ฐานทัพทหารสหรัฐฯ (พื้นที่รอบ ๆ ฐานที่ผู้หญิงถูกค้าประเวณีในเกาหลีใต้เพื่อประโยชน์ของ ทหารอเมริกัน) และความเป็นทาสของผู้หญิงทั่วโลกน่าเสียดายที่ดูเหมือนจะไม่หดตัวลง การค้ามนุษย์ทางเพศทั่วโลกเป็นธุรกิจใหญ่ใน 2018 แต่ต้องหยุดชะงัก หากคุณห่วงใยเหยื่อสงครามคุณควรกังวลเกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศด้วยเช่นกัน ทั้งสองมีรากฐานในความเป็นปรมาจารย์ที่เด็กถูกสอนว่ามันเป็นบทบาทของพวกเขาที่จะมีอิทธิพลเหนือความรุนแรงแม้แต่เด็กผู้ชายหลายคนก็ตกเป็นเหยื่อของมันเช่นกัน ให้เราบอกว่าเพียงพอก็พอ โปรดเข้าร่วมกับเราในการยุติความรุนแรงทางเพศทุกรูปแบบ

ลองนึกภาพผู้หญิงที่ถูกค้าประเวณีร้องเพลง“ Subcity” (1989) ของ Tracy Chapman พร้อมคำว่า“ ฉันอยู่ในความเมตตาของโลกฉันเดาว่าฉันโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่” (https://www.youtube.com/watch?v=2WZiQXPVWho). ฉันมักจะจินตนาการถึงเพลงนี้ว่าเป็นเพลงเกี่ยวกับผู้หญิงแอฟริกัน - อเมริกันที่ถูกทิ้งเศษขยะจากความมั่งคั่งมากมายของอเมริกาในรูปแบบของสวัสดิการของรัฐและแสตมป์อาหาร แต่ตอนนี้ในช่วงเดือนประวัติศาสตร์สตรีความสงบสุขในเกาหลีดูเป็นไปได้มากกว่าทุกครั้งใน ปี 2017 ขณะที่ฉันฟังเพลงนี้ฉันกำลังจินตนาการถึงผู้หญิงเกาหลีที่เคยถูกค้าประเวณีทางเพศมาก่อนเพื่อความพึงพอใจของทหารที่ใช้ความรุนแรงชั่วขณะ ฉันจินตนาการถึงการร้องเพลงของเธอ“ เราอาจไม่ใช่แค่ต้องการเอกสารประกอบคำบรรยาย แต่เป็นวิธีหาเลี้ยงชีพที่ซื่อสัตย์ การดำรงชีวิต? นี่ไม่ได้มีชีวิตอยู่” ในแง่ที่เธอไม่ต้องการให้เงินสดถูกโยนใส่เธอหลังจากที่ชายคนหนึ่งล่วงละเมิดทางเพศเธอ เธอต้องการที่จะ สดไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ต่ำต้อยที่รอดชีวิตจาก "เอกสารประกอบคำบรรยาย" เหล่านี้จากผู้ที่กระทำความผิดต่อเธอและผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่ในฐานะที่เป็นมนุษย์ "ของแท้" ในแง่ของคำว่า "ของจริง" ที่แสดงออกโดยนักปฏิวัติสตรีชาวญี่ปุ่น Hiratsuka Raicho วารสารสตรีนิยมแห่งแรกของญี่ปุ่น Seito (Bluestocking) ใน 1911:

ในตอนแรกผู้หญิงคือดวงอาทิตย์อย่างแท้จริง คนที่แท้จริง ตอนนี้เธอเป็นดวงจันทร์ดวงจันทร์ที่เหี่ยวเฉาและอ่อนล้าขึ้นอยู่กับดวงอื่นสะท้อนถึงความสดใสของอีกคน (ในการเริ่มต้นผู้หญิงคือดวงอาทิตย์แปลโดย Teruko Craig 2006)

ลองนึกภาพชาวเกาหลีใต้ที่รอดชีวิตจากการค้ามนุษย์ทางเพศโดยกล่าวว่า“ โปรดมอบความไว้วางใจให้ประธานาธิบดีท่านด้วยความซื่อสัตย์ต่อการไม่ใส่ใจฉัน” - คำแนะนำเพื่อส่งต่อประธานาธิบดีทรัมป์เมื่อคุณเห็นเขา

ปล่อยให้เดือนนี้เป็นความสงบสุขดูเป็นไปได้มากขึ้นและในขณะที่เราต่อสู้เพื่อเพิ่มค่าใช้จ่ายของความรุนแรงในคาบสมุทรเกาหลีและปกป้องชีวิตของเด็กผู้บริสุทธิ์ผู้หญิงรวมทั้งผู้ชายเป็นเวลาที่จะโศกเศร้าน้ำตา ในการรับรู้ของเราเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้หญิงเกาหลีเคยผ่านมา แต่ให้เวลาในการลงมือทำเพื่อยืนหยัดและเข้าร่วมผู้หญิงเกาหลีที่ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อสิทธิมนุษยชนและสันติภาพในวันนี้ เราทุกคนสามารถได้รับความมั่นใจและความกล้าหาญจากการกระทำและงานเขียนของพวกเขาผู้ชาย และ ผู้หญิง การแสดงออกที่แน่วแน่บนใบหน้าของ "รูปปั้นของเด็กสาวเพื่อสันติภาพ" ที่หน้าสถานทูตญี่ปุ่นในกรุงโซล (เรียกอีกอย่างว่า "รูปปั้นผู้หญิงสบาย") ตอนนี้เป็นเครื่องเตือนความจำอย่างต่อเนื่องว่าทำไมเราจึงหวังสันติภาพและยุติการค้ามนุษย์ทางเพศ . หลายร้อยปีต่อจากนี้รูปปั้นเหล่านี้อาจยังคงให้การศึกษาแก่ผู้คนและสร้างความกล้าหาญ เช่นเดียวกับที่การมีสติกำลังถูกยกขึ้นทีละคนพวกเขาจะทวีคูณทีละคนตอนนี้ปรากฏตัวในเกลนเดลแคลิฟอร์เนีย; บรุกเฮเวนจอร์เจีย; เซาท์ฟิลด์มิชิแกน; และโตรอนโตแคนาดาไม่ต้องพูดถึงสถานที่อื่นนอกอเมริกาเหนือ

ผู้รอดชีวิตชาวญี่ปุ่นจาก "สถานีอำนวยความสะดวก" ชิโรตะซูซึโกะตีพิมพ์ประวัติของเธอใน 1971 น่าเศร้าที่เธอไม่ได้รับความสนใจจากนานาชาติหรือแม้แต่ความสนใจในญี่ปุ่น แต่ก่อนที่เธอจะจากไปเธอก็เสียชีวิต คือ โชคดีที่ปลื้มกับความรู้ที่ผู้รอดชีวิตชาวเกาหลีใต้ได้เปิดเผยต่อสาธารณชนด้วยเรื่องราวของพวกเขาและพวกเขาได้รับความสนใจจากนานาชาติซึ่งจะใช้ในการส่งเสริมการต่อสู้ต่อต้านสงครามและหยุดความรุนแรงทางเพศ ผู้รอดชีวิตชาวเกาหลีใต้คิมฮักซัน (1927-94) ได้ปลดเปลื้องความเจ็บปวดของผู้รอดชีวิตจำนวนหลายพันคนจากหลายสิบเชื้อชาติเมื่อเธอกล้าเปิดเผยประวัติศาสตร์ส่วนตัวของเธอใน 1991 ต่อหน้าผู้รักชาติชาวเอเชียตะวันออก การเลือกปฏิบัติต่อสตรีที่ถูกค้าประเวณี - เป็นการเลือกปฏิบัติที่อเมริกาแบ่งปันกับสังคมเอเชียตะวันออกที่ผู้ถูกค้ามนุษย์ตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับเธอ

ความสำเร็จของผู้หญิงเกาหลีไม่น้อยไปกว่านั้นคือสิ่งที่พวกเขาประสบความสำเร็จเมื่อเทียบกับปีที่แล้วกับผู้ชายชาวเกาหลีใต้ในการปฏิวัติแสงเทียนที่นำไปสู่การยุติการปกครองของอดีตประธานาธิบดี Park Geun-hye ลูกสาวของสหรัฐฯ เผด็จการ Park Chung-hee ผู้ปกครองประเทศจาก 1963 ถึง 1979 ผู้หญิงเกาหลีหลายล้านคนช่วยทำให้ช่วงเวลาแห่งการสร้างสายสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้เป็นไปได้ ผู้รอดชีวิตจากสถานีความสะดวกสบายของเกาหลีและอื่น ๆ - จากประเทศอื่น ๆ เช่นญี่ปุ่น, จีน, ฟิลิปปินส์, ไทย, เวียดนาม, ไต้หวันและอินโดนีเซีย - สามารถขอบคุณสำหรับการนำเสนอเกี่ยวกับวันแห่งความสุขเมื่อประธานาธิบดี Moon Jae-in เชิญผู้รอดชีวิตและนักเคลื่อนไหวด้านสิทธิสตรี Lee Yong-soo เข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับประธานาธิบดีทรัมป์ ผู้หญิงเกาหลีใต้มีความก้าวหน้าทางสังคมที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้หญิงหลายล้านคนในเกาหลีและผู้หญิงหลายล้านคนที่อยู่นอกคาบสมุทรเกาหลีในประเทศอื่น ๆ

Lee Yong-soo หนึ่งในเหยื่อผู้โด่งดังที่หายากของความรุนแรงทางเพศในเวทีระหว่างประเทศได้กอดผู้หญิงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลกและเป็นหัวหน้าสถาบันที่โด่งดังเรื่องความรุนแรงทางเพศ - กองทัพสหรัฐฯ ท่าทางเดียวของเธอคือการกระทำที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ที่ทำให้เกิดอนาคตแห่งการให้อภัยการปรองดองและสันติภาพในเอเชียตะวันออก การปรองดองในอนาคตนั้นจะเกิดขึ้นได้เมื่อมนุษย์เผชิญกับความเป็นปรมาจารย์และวิธีการที่เราได้รับการปลูกฝังหลอกลวงและมีวินัยตั้งแต่วัยเด็กที่จะเชื่อว่าผู้หญิงที่มีอำนาจเหนือกว่าทางเพศและในทางที่ไม่ยุติธรรมอื่น ๆ รักผู้หญิงและทำงานอย่างสมานฉันท์กับพวกเขา

คริสตินอาห์นผู้สนับสนุนชาวอเมริกันชั้นนำเพื่อสันติภาพในคาบสมุทรเกาหลีได้เขียนเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า“ เมื่อเร็ว ๆ นี้การบริหารของทรัมป์จะค้นพบผู้หญิงเกาหลีและพันธมิตรของพวกเขาอยู่แถวหน้าในการกำหนดความสัมพันธ์ของประเทศใหม่กับวอชิงตัน ได้ยิน - ตามถนนหน้าสถานทูตและผ่านสมุดพกเงิน "ใช่ ทุกวันนี้เมื่อมีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดสันติภาพในคาบสมุทรเกาหลีขอให้เราระลึกถึงความทุกข์ทรมานและการมีส่วนร่วมของสตรีเกาหลี