จดหมายพักรบคริสต์มาส

มันคือ 2: 00 ในตอนเช้าและคนของเราส่วนใหญ่นอนหลับอยู่ในดินแดนดังกล่าว - แต่ฉันไม่สามารถนอนหลับตัวเองก่อนที่จะเขียนถึงคุณในเหตุการณ์ที่ยอดเยี่ยมของวันคริสต์มาสอีฟ ในความเป็นจริงสิ่งที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะเป็นเทพนิยายและถ้าฉันไม่ได้ผ่านมันด้วยตัวเองฉันก็แทบจะไม่เชื่อเลย ลองนึกภาพ: ในขณะที่คุณและครอบครัวร้องเพลงคริสต์มาสก่อนเกิดเพลิงไหม้ที่ลอนดอนฉันก็ทำแบบเดียวกันกับทหารศัตรูที่นี่ในสนามรบของฝรั่งเศส!

อย่างที่ฉันเขียนไว้ก่อนหน้านี้มีการต่อสู้อย่างจริงจังเล็กน้อยของสาย การต่อสู้ครั้งแรกของสงครามทำให้คนตายจำนวนมากจนทั้งสองฝ่ายกลับมาจนกว่าจะมีคนมาแทนที่บ้าน ดังนั้นเราจึงพักอยู่ในสนามเพลาะและรอเป็นส่วนใหญ่

แต่มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน! รู้ว่าช่วงเวลาใด ๆ กระสุนปืนใหญ่อาจมาถึงและระเบิดอยู่ข้างๆเราในคูน้ำการฆ่าหรือทำให้พิการหลายคน และในเวลากลางวันไม่กล้ายกศีรษะเหนือพื้นดินเพราะกลัวกระสุนปืน

และสายฝน - ฝนตกเกือบทุกวัน แน่นอนว่ามันรวบรวมไว้ในร่องลึกของเราซึ่งเราต้องประกันตัวด้วยหม้อและกระทะ และเมื่อฝนเริ่มตกโคลน - เท้าที่ดีหรือลึกมากขึ้น มันกระเด็นและเค้กทุกอย่างและดูดรองเท้าของเราอย่างต่อเนื่อง ผู้สรรหาคนใหม่คนหนึ่งลุกขึ้นยืนแล้วติดมือจากนั้นก็ยื่นมือออกมาเหมือนกันเมื่อเขาพยายามจะออกไป - เหมือนในเรื่องราวของลูกทาร์ชาวอเมริกัน!

ตลอดเวลานี้เราอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับทหารเยอรมันไปตลอดทาง ท้ายที่สุดพวกเขาต้องเผชิญกับอันตรายแบบเดียวกันกับที่เราทำ ยิ่งไปกว่านั้นสนามเพลาะแรกของพวกเขาคือ 50 หลาจากเราเท่านั้น ระหว่างเรากับดินแดน No Man ก็ล้อมรอบด้วยลวดหนาม - แต่พวกเขาอยู่ใกล้พอที่เราได้ยินเสียง

แน่นอนว่าเราเกลียดพวกเขาเมื่อพวกเขาฆ่าเพื่อนของเรา แต่ในบางครั้งเราล้อเล่นเรื่องพวกเขาและเกือบจะรู้สึกว่าเรามีบางอย่างที่เหมือนกัน และตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขารู้สึกเหมือนกัน

เมื่อเช้าวานนี้ - วันคริสต์มาสอีฟ - เรามีการแช่แข็งที่ดีครั้งแรกของเรา เย็นอย่างที่เราเคยเรายินดีเพราะอย่างน้อยโคลนแข็งตัว ทุกอย่างถูกแต่งแต้มด้วยสีขาวและน้ำค้างแข็งในขณะที่ดวงอาทิตย์สว่างส่องผ่าน สภาพอากาศคริสมาสต์ที่สมบูรณ์แบบ

ในระหว่างวันมีการยิงกระสุนปืนหรือปืนไรเฟิลเล็กน้อยจากทั้งสองด้าน และเมื่อความมืดจางลงในวันคริสต์มาสอีฟการยิงก็หยุดลงอย่างสิ้นเชิง ความเงียบสมบูรณ์ครั้งแรกของเราในไม่กี่เดือน! เราหวังว่ามันอาจสัญญาว่าจะเป็นวันหยุดที่สงบสุข แต่เราไม่ได้คาดหวัง เราได้รับแจ้งว่าชาวเยอรมันอาจโจมตีและพยายามไล่เรา

ฉันไปที่เรือที่ขุดจากต้นไม้เพื่อพักผ่อนและนอนอยู่บนเปลของฉันฉันจะต้องหลับไป ทั้งหมดในครั้งเดียวเพื่อนของฉันจอห์นก็ทำให้ฉันตื่นขึ้นมาพูดว่า“ มาเถอะ! ดูสิ่งที่ชาวเยอรมันกำลังทำอยู่!” ฉันคว้าปืนไรเฟิลของฉันเดินโซเซเข้าไปในร่องลึกและติดหัวของฉันอย่างระมัดระวังเหนือกระสอบทราย

ฉันไม่เคยหวังว่าจะได้เห็นคนแปลกหน้าและน่ารักมากขึ้น กลุ่มของแสงไฟเล็ก ๆ ส่องประกายตลอดแนวของเยอรมันทั้งซ้ายและขวาเท่าที่เห็น

“ มันคืออะไร” ฉันถามในความสับสนและจอห์นตอบว่า“ ต้นคริสต์มาส!”

และมันก็เป็นเช่นนั้น ชาวเยอรมันได้วางต้นคริสต์มาสไว้หน้าสนามเพลาะด้วยแสงเทียนหรือตะเกียงเหมือนสัญญาณแห่งความปรารถนาดี

จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงของพวกเขาเปล่งเสียงเพลง

Stille nacht, Heilige nacht . . .

แครอลนี้อาจยังไม่คุ้นเคยกับเราในสหราชอาณาจักร แต่จอห์นรู้จักและแปล:“ คืนอันเงียบสงบคืนศักดิ์สิทธิ์” ฉันไม่เคยได้ยินคนรักคนใดคนหนึ่ง - มีความหมายมากกว่านี้ในคืนที่เงียบสงบและชัดเจน ดวงจันทร์ในไตรมาสแรก

เมื่อเพลงจบลงผู้ชายในสนามเพลาะของเราก็ปรบมือ ใช่ทหารอังกฤษปรบมือให้ชาวเยอรมัน! จากนั้นหนึ่งในคนของเราเริ่มร้องเพลงและเราทุกคนเข้าร่วม

โนเวลล์คนแรกทูตสวรรค์กล่าว . . .

ในความเป็นจริงเราฟังดูไม่ดีเท่าชาวเยอรมันและมีพระพุทธศาสนาที่ดี แต่พวกเขาตอบด้วยเสียงปรบมืออย่างกระตือรือร้นของพวกเขาแล้วเริ่มต้นใหม่

O Tannenbaum, Tannenbaum . . .

จากนั้นเราก็ตอบกลับ

พวกท่านซื่อสัตย์มาทั้งหมด . . .

แต่คราวนี้พวกเขาเข้าร่วมร้องเพลงภาษาละตินด้วยกัน

Adeste fideles. . . .

อังกฤษและเยอรมันกลมกลืนไปกับ No Man's Land! ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรน่ามหัศจรรย์ไปกว่านี้อีกแล้ว

“ ภาษาอังกฤษมาก่อน!” เราได้ยินหนึ่งในนั้นตะโกน “ คุณไม่ยิงเราไม่ยิง”

ที่นั่นในสนามเพลาะเรามองกันและกันในความสับสน จากนั้นหนึ่งในพวกเราตะโกนว่า“ คุณมาที่นี่”

เพื่อความประหลาดใจของเราเราเห็นตัวเลขสองร่างเพิ่มขึ้นจากร่องลึกปีนข้ามลวดหนามของพวกเขาและป้องกันล่วงหน้าไปทั่วดินแดนโนแมน หนึ่งในนั้นเรียกว่า“ ส่งเจ้าหน้าที่เพื่อพูดคุย”

ฉันเห็นคนหนึ่งในพวกเรายกปืนขึ้นมาพร้อมและไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนอื่นทำแบบเดียวกัน - แต่กัปตันของเราร้องออกมา“ ระงับไฟของคุณ” จากนั้นเขาก็ปีนออกมาและไปพบกับชาวเยอรมันครึ่งทาง เราได้ยินพวกเขาพูดกันและไม่กี่นาทีต่อมากัปตันก็กลับมาพร้อมกับซิการ์เยอรมันในปากของเขา!

“ เราได้ตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีการยิงก่อนเที่ยงคืนของวันพรุ่งนี้” เขาประกาศ “ แต่ทหารรักษาการณ์จะต้องปฏิบัติหน้าที่และพวกคุณที่เหลือจงระวังตัว”

ตลอดทางเราสามารถจัดกลุ่มของชายสองหรือสามคนเริ่มจากสนามเพลาะและเข้าหาพวกเรา จากนั้นพวกเราบางคนก็ปีนออกไปเช่นกันและอีกไม่กี่นาทีเราก็อยู่ในดินแดน No Man's ทหารและเจ้าหน้าที่กว่าร้อยคนในแต่ละด้านจับมือกับผู้ชายที่เราพยายามฆ่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน!

อีกไม่นานกองไฟก็ถูกสร้างขึ้นและรอบ ๆ เราก็ปะปนกันอยู่ - สีกากีแบบอังกฤษและสีเทาแบบเยอรมัน ฉันต้องบอกว่าชาวเยอรมันแต่งตัวดีกว่าพร้อมเครื่องแบบใหม่สำหรับวันหยุด

มีเพียงผู้ชายของเราสองคนเท่านั้นที่รู้จักภาษาเยอรมัน แต่ชาวเยอรมันอีกมากที่รู้จักภาษาอังกฤษ ฉันถามหนึ่งในนั้นว่าทำไม

“ เพราะหลายคนทำงานในอังกฤษ!” เขากล่าว “ ก่อนหน้านี้ฉันเป็นพนักงานเสิร์ฟที่โรงแรมเซซิล บางทีฉันอาจจะรอบนโต๊ะของคุณ!”

“ บางทีคุณก็ทำได้!” ฉันพูดพร้อมหัวเราะ

เขาบอกฉันว่าเขามีแฟนสาวในลอนดอนและสงครามขัดจังหวะแผนการแต่งงานของพวกเขา ฉันบอกเขาว่า“ ไม่ต้องห่วงหรอก เราจะให้คุณเอาชนะอีสเตอร์จากนั้นคุณสามารถกลับมาและแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นได้”

เขาหัวเราะเยาะ จากนั้นเขาถามว่าฉันจะส่งไปรษณียบัตรให้เขาหรือไม่และฉันสัญญาว่าจะ

ชาวเยอรมันอีกคนเป็นพนักงานยกกระเป๋าที่สถานีวิคตอเรีย เขาแสดงให้ฉันเห็นภาพครอบครัวของเขาที่มิวนิค พี่สาวคนโตของเขาน่ารักมากฉันบอกว่าฉันควรจะได้พบเธอซักวัน เขายิ้มแย้มแจ่มใสและกล่าวว่าเขาต้องการสิ่งนั้นมากและให้ที่อยู่ของครอบครัวฉัน

แม้ผู้ที่ไม่สามารถสนทนาก็ยังสามารถแลกเปลี่ยนของขวัญ - บุหรี่ของเราสำหรับซิการ์ของพวกเขา, ชาของเราสำหรับกาแฟของพวกเขา, เนื้อวัว corned ของเราสำหรับไส้กรอกของพวกเขา ป้ายและปุ่มจากเครื่องแบบเปลี่ยนเจ้าของและหนึ่งในเด็กของเราเดินออกไปพร้อมกับหมวกกันน็อกที่ได้ถูกแทงที่น่าอับอาย! ฉันแลกแจ็คไนฟ์เพื่อแลกกับเข็มขัดหนังซึ่งเป็นของฝากที่ดีเมื่อฉันกลับถึงบ้าน

หนังสือพิมพ์เปลี่ยนมือมากเกินไปและชาวเยอรมันก็หัวเราะด้วยเสียงหัวเราะที่เรา พวกเขายืนยันกับเราว่าฝรั่งเศสเสร็จแล้วและรัสเซียก็เกือบพ่ายแพ้เช่นกัน เราบอกพวกเขาว่าไร้สาระและหนึ่งในนั้นกล่าวว่า“ คุณเชื่อหนังสือพิมพ์ของคุณและเราจะเชื่อเรา”

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถูกโกหก - แต่หลังจากพบคนเหล่านี้ฉันสงสัยว่าหนังสือพิมพ์ของเราเป็นความจริงได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่“ ป่าเถื่อนดุร้าย” ที่เราอ่านมามาก พวกเขาเป็นคนที่มีบ้านและครอบครัวความหวังและความกลัวหลักการและใช่ความรักของประเทศ กล่าวอีกนัยหนึ่งผู้ชายชอบตัวเรา ทำไมเราต้องเชื่อเช่นนั้น?

เมื่อมีการเติบโตช้ามีเพลงอีกสองสามเพลงที่ซื้อขายกันรอบกองไฟและจากนั้นทุกคนก็เข้าร่วมด้วย - ฉันไม่ได้โกหกคุณ -“ Auld Lang Syne” จากนั้นเราก็แยกสัญญาที่จะพบกันอีกในวันพรุ่งนี้ การแข่งขันฟุตบอล

ฉันเพิ่งเริ่มกลับไปที่สนามเพลาะเมื่อชาวเยอรมันผู้อาวุโสโอบแขนของฉัน “ พระเจ้าของฉัน” เขาพูด“ ทำไมเราถึงมีสันติสุขและกลับบ้านไม่ได้”

ฉันบอกเขาเบา ๆ ว่า“ คุณต้องถามจักรพรรดิของคุณ”

เขามองมาที่ฉันแล้วค้นหา “ บางทีเพื่อนของฉัน แต่เราต้องถามใจเราด้วย”

และน้องสาวที่รักบอกฉันว่าเคยมีคริสต์มาสอีฟในประวัติศาสตร์ทั้งหมดหรือไม่? และมันหมายความว่าอย่างไรการเป็นมิตรกับศัตรูที่เป็นไปไม่ได้นี้

แน่นอนว่าสำหรับการต่อสู้ที่นี่ก็หมายความว่าน่าเสียดายเล็กน้อย พวกทหารที่มีค่าอาจมีสิทธิ์ แต่พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งและเราก็ทำเช่นเดียวกัน นอกจากนี้เราอยู่ที่นี่เพื่อหยุดยั้งกองทัพของพวกเขาและส่งมันกลับบ้านและเราไม่สามารถหลบเลี่ยงหน้าที่นั้นได้

ถึงกระนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าวิญญาณที่ปรากฏที่นี่ถูกยึดครองโดยบรรดาประชาชาติของโลก แน่นอนว่าความขัดแย้งจะต้องเกิดขึ้นเสมอ แต่ถ้าผู้นำของเราเสนอความปรารถนาดีแทนคำเตือนล่ะ? เพลงแทนเสียงอึกทึก นำเสนอแทนการตอบโต้? สงครามจะไม่จบสิ้นในทันทีหรือไม่?

ทุกประเทศกล่าวว่าพวกเขาต้องการความสงบสุข แต่ในเช้าวันคริสต์มาสนี้ฉันสงสัยว่าเราต้องการมันมากพอไหม

เกี่ยวกับเรื่องราว

การสู้รบคริสต์มาสของ 1914 ถูกเรียกโดย Arthur Conan Doyle“ ตอนหนึ่งของมนุษย์ท่ามกลางความทารุณทั้งหมด” แน่นอนว่าเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่น่าทึ่งที่สุดของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและอาจเป็นประวัติศาสตร์ทางทหารทั้งหมด เป็นแรงบันดาลใจให้ทั้งเพลงและละครยอดนิยมมันได้รับการยอมรับว่าเป็นภาพแห่งความสงบ

การเริ่มต้นในบางสถานที่ในวันคริสต์มาสอีฟและที่อื่น ๆ ในวันคริสต์มาสการสู้รบครอบคลุมมากถึงสองในสามของแนวรบอังกฤษ - เยอรมันโดยมีฝรั่งเศสและเบลเยียมเข้าร่วมด้วย ทหารนับพันเข้ามามีส่วนร่วม ในสถานที่ส่วนใหญ่มันกินเวลาอย่างน้อยผ่านวันบ็อกซิ่งเดย์ (ธันวาคม 26) และในช่วงกลางเดือนมกราคม บางทีที่น่าสังเกตมากที่สุดก็คือมันไม่ได้เกิดขึ้นจากความคิดริเริ่มเพียงอย่างเดียว แต่เกิดขึ้นในแต่ละสถานที่อย่างเป็นธรรมชาติและเป็นอิสระ

อย่างไม่เป็นทางการและขาด ๆ หาย ๆ ในขณะที่มีการสู้รบเกิดขึ้นมีคนที่เชื่อว่าไม่เคยเกิดขึ้น - สิ่งทั้งปวงถูกสร้างขึ้น คนอื่นเชื่อว่ามันเกิดขึ้น แต่ข่าวถูกระงับ ไม่เป็นความจริง แม้ว่าจะมีการพิมพ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในเยอรมนี แต่การสู้รบได้พาดหัวข่าวเป็นเวลาหลายสัปดาห์ในหนังสือพิมพ์ของอังกฤษพร้อมจดหมายที่ตีพิมพ์และรูปถ่ายจากทหารที่อยู่ข้างหน้า ในประเด็นเดียวข่าวลือล่าสุดเกี่ยวกับความโหดร้ายของเยอรมันอาจแบ่งปันพื้นที่ด้วยรูปถ่ายของทหารอังกฤษและเยอรมันที่อัดแน่นด้วยกันหมวกและหมวกกันน็อกของพวกเขาแลกเปลี่ยนกันยิ้มให้กล้อง

ในทางกลับกันนักประวัติศาสตร์แสดงความสนใจน้อยลงในการระบาดของสันติภาพอย่างไม่เป็นทางการ มีการศึกษาเหตุการณ์ที่ครอบคลุมเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น: พักรบคริสมาสต์ โดย Malcolm Brown และ Shirley Seaton, Secker & Warburg, London, 1984 - หนังสือที่แสดงร่วมกับสารคดี BBC ปี 1981 ของผู้แต่ง สันติภาพในดินแดนที่ไม่มีมนุษย์ หนังสือเล่มนี้มีบัญชีมือแรกจำนวนมากจากจดหมายและสมุดบันทึก เกือบทุกอย่างที่อธิบายไว้ในจดหมายสวมของฉันมาจากบัญชีเหล่านี้ - แม้ว่าฉันจะทำให้ละครเรื่องนี้เด่นขึ้นบ้างโดยการเลือกจัดเรียงและบีบอัดข้อมูล

ในจดหมายของฉันฉันได้พยายามที่จะต่อต้านความเข้าใจผิดที่เป็นที่นิยมสองประการของการพักรบ หนึ่งคือมีเพียงทหารทั่วไปเท่านั้นที่มีส่วนร่วมในขณะที่เจ้าหน้าที่คัดค้าน (มีเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนที่คัดค้านและหลายคนเข้ามามีส่วนร่วม) อีกฝ่ายคือทั้งสองฝ่ายต้องการกลับไปต่อสู้ (ทหารส่วนใหญ่โดยเฉพาะอังกฤษฝรั่งเศสและเบลเยียมยังคงมุ่งมั่นที่จะต่อสู้และชนะ)

น่าเศร้าที่ฉันต้องละเว้นเกมฟุตบอลวันคริสต์มาสหรือฟุตบอลที่เรียกว่าในสหรัฐอเมริกาซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการสู้รบที่ผิดพลาด ความจริงก็คือภูมิประเทศของ No Man's Land ตัดเกมอย่างเป็นทางการออกมาแม้ว่าจะมีทหารบางคนที่เตะลูกบอลและเปลี่ยนผู้เล่นชั่วคราว

อีกความคิดที่ผิดเกี่ยวกับการพักรบถูกจัดขึ้นโดยทหารส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นั่นนั่นเป็นเอกลักษณ์ในประวัติศาสตร์ แม้ว่าการพักรบคริสมาสต์เป็นตัวอย่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแบบนั้นทรัพแบบไม่เป็นทางการเป็นประเพณีทางการทหารมายาวนาน ยกตัวอย่างเช่นในช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกากบฏและแยงกี้ได้ทำการแลกเปลี่ยนยาสูบกาแฟและหนังสือพิมพ์อย่างสงบสุขในฝั่งตรงข้ามของลำธารและยังรวบรวมแบล็กเบอร์รี่ด้วยกัน ความรู้สึกของเพื่อนบางคนเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ทหารที่ถูกส่งไปรบ

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้มีการเปลี่ยนแปลงในยุคปัจจุบัน วันนี้ทหารฆ่าตัวในระยะทางที่ไกลบ่อยครั้งด้วยการกดปุ่มและมองเห็นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ แม้ทหารจะเผชิญหน้ากันภาษาและวัฒนธรรมของพวกเขามักจะมีความหลากหลายเพื่อให้การสื่อสารที่เป็นมิตรไม่น่าเป็นไปได้

ไม่เราไม่ควรคาดหวังว่าจะได้พบกับการพักรบคริสมาสต์อีกครั้ง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันคริสต์มาสของ 1914 นั้นอาจเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้สร้างสันติในยุคปัจจุบัน - เช่นเคยเวลาที่ดีที่สุดในการสร้างสันติภาพคือก่อนที่กองทัพจะเข้าสู่สงคราม