ஆண்ட்ரூ மோஸ் மூலம்
1946 ஆம் ஆண்டில், ஜார்ஜ் ஆர்வெல் தனது "அரசியலும் ஆங்கில மொழியும்" என்ற உன்னதமான கட்டுரையில் மொழி துஷ்பிரயோகத்தை மறுத்தார், "அது [மொழி] அசிங்கமாகவும் தவறாகவும் ஆகிறது, ஏனெனில் நம் எண்ணங்கள் முட்டாள்தனமானவை, ஆனால் நம் மொழியின் சோம்பல் எளிதாக்குகிறது எங்களுக்கு முட்டாள்தனமான எண்ணங்கள் இருக்க வேண்டும். " சிதைந்த அரசியல் மொழிக்காக ஆர்வெல் தனது கூர்மையான விமர்சனத்தை ஒதுக்கி வைத்தார், அதை அவர் "மறுக்கமுடியாத பாதுகாப்பு" என்று அழைத்தார், அடுத்த ஆண்டுகளில், மற்ற எழுத்தாளர்கள் இதேபோன்ற அரசியல் சொற்பொழிவுகளை விமர்சித்தனர், அக்கால சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ப தங்கள் கவனத்தை சரிசெய்தனர்.
ஒரு குறிப்பிட்ட விமர்சனம் அணு ஆயுதங்களின் மொழியில் கவனம் செலுத்தியுள்ளது, இந்த மொழி இன்று நமக்கு குறிப்பிட்ட அக்கறையாக இருக்க வேண்டும் என்று நான் வாதிடுகிறேன். அதன் விமர்சகர்களால் "Nukespeak" என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது நமது கொள்கைகள் மற்றும் செயல்களின் தார்மீக விளைவுகளை மறைக்கும் மிகவும் இராணுவமயமாக்கப்பட்ட சொற்பொழிவாகும். இது இராணுவ அதிகாரிகள், அரசியல் தலைவர்கள் மற்றும் கொள்கை வல்லுநர்கள் - ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் குடிமக்களால் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு மொழி. மொழி நம் பொது விவாதங்களில் ஒரு ஆக்கிரமிப்பு இனத்தைப் போல ஊர்ந்து செல்கிறது, நமது கூட்டு நிகழ்காலம் மற்றும் எதிர்காலத்தைப் பற்றி நாம் சிந்திக்கும் விதத்தில் நிழல்களைப் போடுகிறது.
உதாரணமாக, சமீபத்திய நியூயார்க் டைம்ஸ் கட்டுரையில், "அணு பயத்திற்கு எரிபொருளைச் சேர்க்கும் சிறிய குண்டுகள்இரண்டு டைம்ஸ் நிருபர்களான வில்லியம் ஜே.பிராட் மற்றும் டேவிட் ஈ.சங்கர், நமது அணு ஆயுதங்களை நவீனமயமாக்குதல் என்று அழைக்கப்படுவது பற்றி ஒபாமா நிர்வாகத்திற்குள் நடக்கும் விவாதத்தை விவரிக்கிறார்கள், இது அதிக துல்லியத்துடன் அணுகுண்டுகளை உருவாக்கும் மற்றும் அவற்றின் திறன் எந்தவொரு ஒற்றை குண்டின் வெடிக்கும் திறனை அதிகரிக்க அல்லது குறைக்க ஆபரேட்டர்கள். ஆயுதங்களை நவீனமயமாக்குவது ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு தடுப்பை அதிகரிப்பதன் மூலம் அவற்றின் பயன்பாட்டின் வாய்ப்பைக் குறைக்கும் என்று ஆதரவாளர்கள் வாதிடுகின்றனர், அதே நேரத்தில் குண்டுகளை மேம்படுத்துவது இராணுவத் தளபதிகளுக்கு அவர்களின் பயன்பாட்டை மேலும் கவர்ந்திழுக்கும் என்று விமர்சகர்கள் கூறுகின்றனர். நவீனமயமாக்கல் திட்டத்தின் செலவுகளையும் விமர்சகர்கள் மேற்கோள் காட்டுகிறார்கள் - தொடர்புடைய அனைத்து கூறுகளையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டால் $ 1 டிரில்லியன் வரை.
கட்டுரை முழுவதும், பிராட் மற்றும் சாங்கர் இந்த பிரச்சினைகளை Nukespeak மொழியில் வடிவமைக்கிறார்கள். பின்வரும் வாக்கியத்தில், எடுத்துக்காட்டாக, அவை இரண்டு சொற்பொழிவுகளை உள்ளடக்குகின்றன: "மற்றும் அதன் விளைச்சல், வெடிகுண்டின் வெடிக்கும் சக்தி, இலக்கை பொறுத்து, மேல் சேதத்தை குறைக்க, மேல் அல்லது கீழ் டயல் செய்யலாம்." சொற்பொழிவுகள், "மகசூல்" மற்றும் "இணை சேதம்", மரணத்தின் சமன்பாட்டிலிருந்து மனித இருப்பை - ஒரு குரலை, ஒரு முகத்தை அழிக்கிறது. ஆசிரியர்கள் "மகசூல்" என்ற வார்த்தையை "வெடிக்கும் சக்தி" என்று வரையறுக்கிறார்கள் என்றாலும், உரையில் வார்த்தையின் இருப்பு இன்னும் தீங்கற்ற அர்த்தங்கள், அதாவது அறுவடை அல்லது பண லாபம் மற்றும் ஒரு கொடிய அறுவடை என்ற பேய் உணர்வு ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான வித்தியாசத்தை இன்னும் பயமுறுத்துகிறது. "இணை சேதம்" என்ற சொற்றொடர் நீண்ட காலமாக அதன் மெல்லிய தன்மைக்காக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது, எந்தவொரு கருத்தில் இருந்து சொல்ல முடியாததைத் தவிர்த்தது.
இந்த வாக்கியத்தில் நியூக்ஸ்பீக்கின் மற்றொரு அம்சமும் உள்ளது: கொடிய கேஜெட்டரி மீது ஒரு ஒழுக்கமற்ற மோகம். ஒரு நபர் தனது வீட்டின் தெர்மோஸ்டாட்டை டயல் செய்வது ஒரு விஷயம்; மரணத்தின் சுமையை "டயல் டவுன்" செய்வது வேறு. நான் போர் மற்றும் அமைதி இலக்கியம் பற்றிய இளங்கலை படிப்பை கற்பித்தபோது, நானும் எனது மாணவர்களும் ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசாகி இலக்கியங்களை எங்கள் அலகு ஒன்றில் படித்தோம். முதல் அணுகுண்டை வீசுவதாக ஜனாதிபதி ட்ரூமனின் அறிவிப்பை நாங்கள் படித்தோம், ட்ரூமன் புதிய ஆயுதத்தின் தோற்றம் மற்றும் விஞ்ஞான ஒத்துழைப்பை எவ்வாறு விவாதித்தார் என்பதை ஆராய்ந்து அதை "வரலாற்றில் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட அறிவியலின் மிகப்பெரிய சாதனையாக" மாற்றினார். அதே நேரத்தில், ஜப்பானிய எழுத்தாளர்களின் கதைகளை நாங்கள் வாசித்தோம், அவர்கள் நரகத்தில் இருந்து தப்பித்து, தொடர்ந்து எழுதுகிறார்கள். அத்தகைய ஒரு எழுத்தாளர், யோகோ ஓட்டா, தனது "ஃபயர்ஃபிளைஸ்" என்ற சிறுகதையின் வசனகர்த்தாவை வெடிகுண்டுக்கு ஏழு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஹிரோஷிமாவுக்குத் திரும்பினார் மற்றும் அணுக்களால் மிகவும் சிதைக்கப்பட்ட மிட்சுகோ என்ற இளம் பெண் உட்பட பல உயிர் பிழைத்தவர்களை எதிர்கொண்டார். வெடிப்பு. பொதுவில் அவள் இருப்பதை உணர்ச்சி ரீதியாக வேதனைப்படுத்தும் சிதைவு இருந்தபோதிலும், மிட்சுகோ ஒரு அசாதாரண நெகிழ்ச்சியையும் "வேகமாக வளரவும் மற்றும் கஷ்டப்படும் மக்களுக்கு உதவவும்" விரும்புகிறார்.
மனநல மருத்துவரும் எழுத்தாளருமான ராபர்ட் ஜெய் லிப்டன் அணுசக்தி நிழலுக்குள்ளும் கூட, பாரம்பரிய “பார்ப்பனரின் ஞானம்: கவிஞர், ஓவியர் அல்லது விவசாய புரட்சியாளர், தற்போதைய உலகப் பார்வை தோல்வியடைந்தபோது, மீட்பு சாத்தியங்களைக் காணலாம் என்று எழுதியுள்ளார். பழக்கமான விஷயங்கள் முற்றிலும் மாறுபட்ட வடிவத்தை எடுக்கும் வரை அவரது கற்பனையின் கேலிடோஸ்கோப். லிஃப்டன் 1984 இல் அந்த வார்த்தைகளை எழுதினார், அதன் பின்னர் ஒரு கிரக அளவில் ஒத்துழைப்பு தேவை மிகவும் அவசரமாக வளர்ந்துள்ளது. இன்று, முன்பு போலவே, கலைஞரும் பார்வையாளரும் தான் நியூக்ஸ்பீக்கின் பொய் முகப்பில் மறைந்திருக்கும் மனித இருப்பை அடையாளம் காண முடியும். கலைஞர் மற்றும் பார்ப்பவர் தான் சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகளைக் கண்டுபிடிக்க முடியும்: இந்த பகுத்தறிவு என்று அழைக்கப்படுவதில் பைத்தியம் உள்ளது-உண்மையில், வேறு வழியைக் கண்டுபிடிக்கும் திறன் எங்களிடம் உள்ளது.
ஆண்ட்ரூ மோஸ், சிண்டிகேட் PeaceVoice, பொமோனாவின் கலிபோர்னியா மாநில பாலிடெக்னிக் பல்கலைக்கழகத்தில் எமிரிடஸ் பேராசிரியராக உள்ளார், அங்கு அவர் "போரில் மற்றும் இலக்கியத்தில் அமைதி" என்ற பாடத்தை 10 ஆண்டுகள் கற்பித்தார்.
