ஒரு மனித உரிமை என அமைதி

ராபர்ட் சி

"தனிநபர்களுக்கும் மக்களுக்கும் சமாதான உரிமை உண்டு."

ஆரம்பத்தில் சொல் இருந்தது. சரி. இது ஆரம்பம், இவை சொற்கள், ஆனால் அவை இன்னும் வரவில்லை - குறைந்தபட்சம் அதிகாரப்பூர்வமாக இல்லை, முழு அர்த்தத்துடன்.

நாம் யார் என்ற புதிய கதையை உருவாக்குவது கடவுளின் அல்ல, மில்லியன் கணக்கான - பில்லியன்கள் - நாம் அவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்று ஆவலுடன் விரும்புகிறோம். பிரச்சனை என்னவென்றால், நம் இயற்கையின் மோசமானவை மிகச் சிறந்ததை விட சிறப்பாக ஒழுங்கமைக்கப்பட்டுள்ளன.

இந்த வார்த்தைகள் ஐ.நா. அமைதி குறித்த வரைவு அறிவிப்பின் 1 பிரிவு ஆகும். அவை முக்கியமானது என்பதில் எனக்கு எச்சரிக்கை என்னவென்றால், அவை சர்ச்சைக்குரியவை, உறுப்பு நாடுகளிடையே “ஒருமித்த குறைபாடு உள்ளது” என்பது ஜனாதிபதியின் ஜனாதிபதியின் கூற்றுப்படி மனித உரிமைகள் பேரவை, “சமாதானத்திற்கான உரிமை என்பது ஒரு உரிமை என்ற கருத்தைப் பற்றி.”

முன்னாள் யுனெஸ்கோவின் மூத்த திட்ட நிபுணரான டேவிட் ஆடம்ஸ் தனது 2009 புத்தகத்தில் சர்ச்சையை இன்னும் கொஞ்சம் புத்திசாலித்தனமாக விவரிக்கிறார், டவுன்ஹால் வழியாக உலக அமைதி:

“1999 இல் உள்ள ஐக்கிய நாடுகள் சபையில், யுனெஸ்கோவில் நாங்கள் தயாரித்த சமாதான தீர்மானத்தின் வரைவு கலாச்சாரம் முறைசாரா அமர்வுகளின் போது கருதப்பட்ட ஒரு குறிப்பிடத்தக்க தருணம் இருந்தது. அசல் வரைவில் 'அமைதிக்கான மனித உரிமை' குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. யுனெஸ்கோ பார்வையாளர் எடுத்த குறிப்புகளின்படி, 'அமெரிக்க பிரதிநிதி சமாதானத்தை மனித உரிமை வகைக்கு உயர்த்தக்கூடாது, இல்லையெனில் போரைத் தொடங்குவது மிகவும் கடினம்' என்று கூறினார். பார்வையாளர் மிகவும் ஆச்சரியப்பட்டார், அவர் அமெரிக்க பிரதிநிதியிடம் தனது கருத்தை மீண்டும் செய்யும்படி கேட்டார். 'ஆம், சமாதானத்தை மனித உரிமை வகைக்கு உயர்த்தக்கூடாது, இல்லையெனில் போரைத் தொடங்குவது மிகவும் கடினம்' என்று அவர் கூறினார்.

ஒரு குறிப்பிடத்தக்க உண்மை வெளிப்படுகிறது, ஒன்று தேசிய வணிகத்தின் சூழலில் பேசுவது அல்லது குறிப்பிடுவது கண்ணியமாக இல்லை: ஒரு வழியில் அல்லது இன்னொரு வகையில், போர் விதிகள். தேர்தல்கள் வந்து செல்கின்றன, நம் எதிரிகள் கூட வந்து போகிறார்கள், ஆனால் போர் விதிகள். இந்த உண்மை விவாதத்திற்கு உட்பட்டது அல்ல, நல்ல ஆண்டவரே, ஜனநாயக சிந்தனை. வெகுஜன ஊடகங்களில் தெளிவான கண்களைக் கொண்ட ஆச்சரியத்துடன் போரின் தேவையும் மதிப்பும் - அல்லது அதன் முடிவற்ற, சுய-நிரந்தர மாற்றமும் இல்லை. ஒரு தேசிய சூழலில் நாம் ஒருபோதும் நம்மை நாமே கேட்டுக்கொள்ள மாட்டோம்: சமாதானமாக வாழ்வது மனித உரிமை என்றால் என்ன அர்த்தம்?

"ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ்ஸின் எழுச்சியின் உண்மையான கதை ஈராக் மற்றும் சிரியாவில் அமெரிக்க தலையீடுகள் குழு வளர்ச்சியடைந்த குழப்பத்தை உருவாக்குவதில் மையமாக இருந்தன என்பதைக் காட்டுகிறது" என்று ஸ்டீவ் ரெண்டால் எழுதுகிறார் கூடுதலாக! (“தலையீட்டிற்கு அடிமையானவர்”). “ஆனால் அந்தக் கதை அமெரிக்க கார்ப்பரேட் ஊடகங்களில் சொல்லப்படவில்லை. . . . வாஷிங்டன் உயரடுக்கினருடன் பூட்டுக்கடையில் அணிவகுக்காத பிராந்தியத்தின் உண்மையான நிபுணர்களின் தகவலறிந்த உள்ளீடு, போருக்கு பொதுமக்களின் ஆதரவில் ஒரு முட்டாள்தனத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும், போருக்கு ஆதரவான பண்டிதர்கள் மற்றும் நிருபர்களால் பெரும்பாலும் தெரிவிக்கப்படும் ஆதரவு மற்றும் பழக்கமான ஓய்வு பெற்ற இராணுவ பித்தளை - பெரும்பாலும் இராணுவ / தொழில்துறை வளாகத்துடன் உறவுகளுடன்.

"பண்டிதர்கள் அதிக தாக்குதல்களுக்கு நிர்பந்தமாக அழைப்பு விடுத்துள்ள நிலையில், ஆப்கானிஸ்தான் முதல் ஈராக் வரை லிபியா வரை அமெரிக்கப் போர்கள் இலக்கு வைக்கப்பட்ட நாடுகளில் மக்களுக்கு பேரழிவை ஏற்படுத்தியுள்ளன என்பதை யாரும் கவனிக்கவில்லை" என்று ரெண்டால் மேலும் கூறுகிறார்.

இது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அமைப்பாகும், இது இரக்கம் மற்றும் கிரக ஒற்றுமை ஆகியவற்றின் பார்வையில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை, மேலும் ஒரு நேர்மையான ஜனநாயகத்தில் நிச்சயமாக அகற்றப்படும், அதில் நாம் யார், எப்படி வாழ்கிறோம் என்பது எப்போதும் மேசையில் இருக்கும். ஆனால் தேசிய அரசுகள் எவ்வாறு செயல்படுகின்றன என்பதல்ல.

ஆடம்ஸ் மேற்கோள் காட்டியபடி, “வன்முறையை ஒரு செறிவான மற்றும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட வடிவத்தில் அரசு பிரதிபலிக்கிறது” என்று காந்தி கூறினார். "தனிநபருக்கு ஒரு ஆத்மா இருக்கிறது, ஆனால் அரசு ஒரு ஆத்மா இல்லாத இயந்திரம் என்பதால், அது ஒருபோதும் வன்முறையிலிருந்து கவர முடியாது, அது அதன் இருப்புக்கு கடன்பட்டிருக்கிறது."

தேசிய அரசிற்காகப் பேசுபவர்கள் வன்முறை மற்றும் அச்சத்திற்கு அடிமையாகி, எப்போதும் வலிமையான எதிர்வினை தேவைப்படும் அச்சுறுத்தல்களைக் காண்கிறார்கள், ஒருபோதும், நிச்சயமாக, அதன் வழியில் அல்லது நீண்ட காலத்திற்கு (அல்லது நீண்ட காலத்திற்கு) ஏற்படுத்தும் திகிலையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டாம். மற்றும் பெரும்பாலும் போதுமான குறுகிய கால) பின்னடைவு அது கொண்டு வரும்.

எனவே, ரெண்டால் குறிப்பிடுவதைப் போல, சென். லிண்ட்சே கிரஹாம் (ஆர்.எஸ்.சி.) ஃபாக்ஸ் நியூஸிடம் “சிரியாவில் முழு ஸ்பெக்ட்ரம் போரினால் ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ் நிறுத்தப்படாவிட்டால், நாம் அனைவரும் இறக்கப்போகிறோம்: 'இந்த ஜனாதிபதி உயர வேண்டும் நாங்கள் எல்லோரும் இங்கே மீண்டும் கொல்லப்படுவதற்கு முன் சந்தர்ப்பம். '”

"சந்தர்ப்பத்திற்கு எழுச்சி" என்பது சீரற்ற, முகமற்ற மக்கள் மீது குவிந்த வன்முறையை ஏற்படுத்துவதைப் பற்றி நாம் எவ்வாறு பேசுகிறோம் என்பதுதான், அவர்களின் முழு மனிதநேயத்திலும் நாம் ஒருபோதும் அறிய மாட்டோம், அவ்வப்போது அவர்கள் போரிடும் போரில் காட்டப்படும் அவர்களின் துன்பங்களின் படம் தவிர.

எதிரிகளின் குவிப்பு குறித்து, பாதுகாப்பு செயலாளர் சக் ஹேகல் சமீபத்தில் அமெரிக்காவை எதிர்த்து இராணுவம் தயாராகி வருவதாக அறிவித்தார். . . பருவநிலை மாற்றம்.

கேட் அரோனாஃப், வேஜிங் அஹிம்சையில் எழுதுவது, பென்டகன் கிரகத்தின் மிகப்பெரிய மாசுபடுத்துபவர் என்ற உண்மையின் பார்வையில் இதன் அசாதாரண முரண்பாட்டைக் குறிப்பிடுகிறது. தேசிய பாதுகாப்பு என்ற பெயரில், எந்தவொரு சுற்றுச்சூழல் ஒழுங்குமுறையும் மிக முக்கியமானது, அதை முற்றிலுமாக புறக்கணிக்க முடியாது, பூமியின் எந்த ஒரு பகுதியும் அவ்வளவு அழகாக இல்லை, அதை நித்திய காலத்திற்கு குப்பைக்கு போட முடியாது.

ஆனால் தேசிய அடையாளமானது நமது கற்பனையின் வரம்புகளை வரையறுக்கும் வரை அதுதான் நாங்கள் செய்கிறோம். பயங்கரவாதம் முதல் போதைப்பொருள் வரை புற்றுநோய் வரை நாம் எதிர்கொள்ளும் ஒவ்வொரு பிரச்சினைக்கும் எதிராக நாங்கள் போருக்குச் செல்கிறோம். ஒவ்வொரு போரும் இணை சேதத்தையும் புதிய எதிரிகளையும் உருவாக்குகிறது.

மாற்றத்தின் ஆரம்பம் அமைதி ஒரு மனித உரிமை என்பதை ஒப்புக்கொள்வதாக இருக்கலாம். ஐ.நா.வின் உறுப்பு நாடுகள் - குறைந்த பட்சம் பெரியவை, நிற்கும் படைகள் மற்றும் அணு ஆயுதங்களின் இருப்புக்கள் - பொருள். ஆனால் அவர்கள் அவ்வாறு செய்யாவிட்டால் அத்தகைய அறிவிப்பை நீங்கள் எவ்வாறு நம்பலாம்?

ராபர்ட் கோஹெர் விருது பெற்றவர், சிகாகோ சார்ந்த பத்திரிகையாளர் மற்றும் தேசிய அளவில் எழுதப்பட்ட எழுத்தாளர் ஆவார். அவனுடைய புத்தகம், காயம் வலுவாக வளர்கிறது (Xenos பிரஸ்), இன்னும் உள்ளது. அவரை தொடர்பு கொள்ளவும் koehlercw@gmail.com அல்லது அவரது வலைத்தளத்தை பார்வையிடுக commonwonders.com.

© ட்ரம்பன் உள்ளடக்கத்தை நிறுவனம், INC.