ஜான் எஃப். கென்னடி: எ பீஸ் லெகஸி லாஸ்ட்

கிரேக் எட்சிசன், Phd

ஜான் எஃப். கென்னடி ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கொலை செய்யப்பட்டார். அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, காங்கிரஸ் டோன்கின் வளைகுடா தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது, இது வியட்நாம் போருக்கு அமெரிக்காவை முழு பலத்தையும் அனுப்பியது, ஐம்பது ஆண்டுகால இராணுவவாதத்தின் ஆரம்பம் (கூறப்படும்) முடிவில்லாத அல்லது நீண்ட-பயங்கரவாதத்தின் மீதான போரில் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்தது. ஆனால் JFK வாழ்ந்திருந்தால், கடந்த ஐம்பது வருடங்கள் தோல்வியுற்ற இராணுவ சாகசம் ஒருபோதும் நிறைவேறியிருக்காது, இருப்பினும் நாம் உறுதியாக அறிய முடியாது. நமது நாடு அதன் மிக உயர்ந்த இலட்சியங்களுக்கு இணங்கி உலகை முற்றிலும் மாறுபட்ட பாதையில்-அமைதியின் பாதையில் வழிநடத்தியிருக்கலாம்.

JFK படுகொலை செய்யப்படுவதற்கு சில மாதங்களுக்கு முன்பு, வாஷிங்டன், DC யில் உள்ள அமெரிக்கன் பல்கலைக்கழகத்தில் அவர் ஆற்றிய தொடக்க உரையில் அந்தப் பாதை கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டது, அது துரதிர்ஷ்டவசமாக, அதிகம் குறிப்பிடப்படவில்லை அல்லது நீண்ட காலமாக நினைவில் இல்லை. ஆயினும்கூட, அந்த உரையில் உள்ள முன்மொழிவுகள் அமெரிக்காவில் நேர்மறையான மாற்றத்திற்கான வரைபடத்தை வழங்குகின்றன, இந்த நாட்டின் ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் மற்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள ஒவ்வொரு நபருக்கும் பயனளிக்கும் மாற்றம். JFK இன் உரைக்கு சற்று முன்பும், மிகக் குறைந்த அளவு ஓரங்களாலும், கியூபா ஏவுகணை நெருக்கடியின் போது உலகம் அணு ஆயுதப் பேரழிவைத் தவிர்த்தது-முதன்மையாக சோவியத் யூனியனுக்கு எதிரான அணுசக்தி முதல்-வேலைநிறுத்தத்தை வலுவாக ஆதரித்த ஜெனரல்களின் அழுத்தத்திற்கு JFK அடிபணிய மறுத்ததால். 1964 தேர்தலுக்குப் பிறகு ஜே.எஃப்.கே ஒரு இராணுவ முயற்சியை வியட்நாமிற்குள் பெரிய படைகளைச் செருகுவதற்கு ஜெனரல்களும் அழுத்தம் கொடுத்தனர்.

அவரது AU உரையில், அமெரிக்க இராணுவவாதத்தைப் பற்றி பேசுவதற்குப் பதிலாக, JFK முடிவுசெய்தது, "...அறியாமை அடிக்கடி பெருகும் மற்றும் உண்மையை மிகவும் அரிதாகவே உணரக்கூடிய ஒரு தலைப்பைப் பற்றி விவாதிக்க-இருப்பினும் இது பூமியின் மிக முக்கியமான தலைப்பு: உலக அமைதி." JFK இன் தொலைநோக்கு யோசனைகள், அனைத்து விதமான பிரச்சனைகளுக்கும் ராணுவ தீர்வுகளை தேடும் எங்கள் அரசாங்கத்தின் முனைப்புக்கு திடுக்கிடும் பொருத்தத்தை கொண்டுள்ளது. கடந்த ஐம்பது வருடங்களில் அமைதியான உலகத்தை உருவாக்க இராணுவப் படையின் மோசமான தோல்வியைக் கருத்தில் கொண்டு இராணுவ பலம் இல்லாமல் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பது ஒன்றும் இல்லை என்று தோன்றுகிறது.

கென்னடியின் சமாதான யோசனை "...அமெரிக்க போர் ஆயுதங்களால் உலகில் செயல்படுத்தப்பட்ட பாக்ஸ் அமெரிக்கானா" அல்ல. பாக்ஸ் ரோமானா மற்றும் பாக்ஸ் பிரிட்டானியா ஆகியவை இடைவிடாத போரின் காலங்கள் என்பதை JFK புரிந்துகொண்டது, அங்கு வன்முறை பொதுவாக வன்முறைக்கு வழிவகுத்தது, அமைதிக்கு அல்ல. இன்று அமெரிக்கா கிரகத்தை பாதுகாப்பதற்காக பில்லியன் கணக்கான டாலர்களை செலவழிக்கிறது, பயனற்ற ட்ரோன் போர்களில் ஈடுபடுகிறது, மேலும் உலகைக் கட்டுப்படுத்தும் வீண் முயற்சியில் காங்கிரஸின் எல்லைக்கு வெளியே சிறப்புப் படைகளைப் பயன்படுத்துகிறது. வெளியுறவுக் கொள்கைக்கான இந்த இராணுவ அணுகுமுறையானது, தணிக்கப்படாத வன்முறை மற்றும் எதிர்பாராத கொடிய பின்னடைவுகளால் நிறைந்த ஒரு உலகத்தை உருவாக்கியுள்ளது. உலகெங்கிலும் உள்ள ஏராளமான அப்பாவி மக்கள் தினசரி வன்முறையை எதிர்கொள்கின்றனர்—உணவு, தண்ணீர் மற்றும் நீதி பற்றாக்குறையைக் குறிப்பிடாமல்—பெரும்பாலும் நாம் போராடிக்கொண்டிருப்பதாகக் கூறப்படும் பயங்கரவாதத்தைத் தூண்டுகிறது.

மற்றும் அமெரிக்காவில்? நாங்கள் பில்லியன் கணக்கான டாலர்களை ஆயுதங்களுக்காக செலவழிக்கிறோம்-டாங்கிகள் மற்றும் விமானங்கள் போன்ற ஆயுதங்களுக்கு கூட இராணுவத்திற்கு தேவையில்லாத அல்லது விரும்பாத- மில்லியன் கணக்கானவர்கள் வேலையில்லாமல் இருக்கும்போது, ​​நமது குடிமக்களில் ஆறில் ஒருவர் தொடர்ந்து பசியை எதிர்கொள்கிறார்கள். அத்தகைய சமத்துவமின்மையை தார்மீக ரீதியாக நியாயப்படுத்த முடியுமா அல்லது முற்றிலும் நடைமுறை பொருளாதார அடிப்படையில் நீடித்திருக்க முடியுமா?

ஜனாதிபதி கென்னடி ஒரு "...உண்மையான அமைதி, பூமியில் வாழ்வை மதிப்புக்குரியதாக மாற்றும் வகையான அமைதி, மனிதர்கள் மற்றும் தேசங்கள் வளரவும், நம்பிக்கை கொள்ளவும், தங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஒரு சிறந்த வாழ்க்கையை உருவாக்கவும் உதவும்-அமெரிக்கர்களுக்கு அமைதி மட்டுமல்ல, அமைதியும். எல்லா ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் - நம் காலத்தில் அமைதி மட்டுமல்ல, எல்லா காலத்திற்கும் அமைதி." போர் மற்றும் போருக்கான தயாரிப்புகளில் விருந்து படைத்த இராணுவ-தொழில்துறை-உளவுத்துறை வளாகம் ஆதிக்கம் செலுத்தும் அமெரிக்கக் கொள்கையில் அத்தகைய அமைதிக்கு ஒரு பெரிய மாற்றம் தேவைப்படும் என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார். பெண்டகன் பன்றியானது தேசிய வரவுசெலவுத் திட்டத்தில் எவ்வளவு தேவையோ அதைக் குறைக்கக் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டது-சில கேள்விகள் கேட்கப்படவில்லை-கணக்கியல் தேவையில்லை-உண்மையில்-உலகெங்கிலும் உள்ள இணை சேதம் அல்லது சிதைந்து வரும் உள்கட்டமைப்பு மற்றும் நிதி மற்றும் தார்மீக பற்றாக்குறை ஆகியவற்றைப் பொருட்படுத்தாமல், வீட்டில்.

அணுசக்தி யுகத்தில் போர்-அணுசக்தி யுத்தம் அந்த நாட்களில் பலரின் மனதில் இருந்தது-ஒரே ஒரு பரிமாற்றம் கோடிக்கணக்கான மக்களை அழித்து பூமியை கொடிய விஷங்களால் மூடும் போது எந்த அர்த்தமும் இல்லை என்று JFK சுட்டிக்காட்டியது. மேம்பட்ட கணினி உருவகப்படுத்துதல்கள் சரியான இலக்குகளில் ஐம்பது அணுகுண்டுகளை வெடிப்பது அணுசக்தி குளிர்காலத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும், இது மனிதகுலத்தை கிரகத்தில் இருந்து அகற்றும். ஆயினும் ரஷ்யர்களும் நாமும் பல்லாயிரக்கணக்கான அணு ஆயுதங்களையும், அவற்றை வழங்குவதற்காக ஏவுகணைகளையும் பராமரித்து வருகிறோம், ஒவ்வொரு ஆண்டும் இரு நாடுகளுக்கும் பில்லியன் டாலர்கள் செலவாகும். பாகிஸ்தான், இந்தியா, இஸ்ரேல், பிரிட்டன் ஆகிய நாடுகளும் கணிசமான அணு ஆயுதங்களைக் கொண்டுள்ளன. ஒரு தவறு அல்லது தவறான வாசிப்பு - அல்லது தோல்வியுற்ற உபகரணங்களைப் போன்ற எளிமையான ஒன்று - அணுசக்தி பரிமாற்றம் அழிவுக்கு வழிவகுக்கும் என்பதையும் மறந்துவிடக் கூடாது. 1983 இல் சோவியத் செயற்கைக்கோள் எச்சரிக்கை அமைப்பு செயலிழந்தபோது அத்தகைய தோல்வி ஏற்பட்டது, ஆனால் ஒரு சோவியத் அதிகாரியின் துணிச்சலுக்காக ஒரு பழிவாங்கும் வேலைநிறுத்தத்தைத் தொடங்கவில்லை-அவரது உத்தரவின்படி-இன்று நாம் இங்கு இருக்க முடியாது.

ஜனாதிபதி ஐசன்ஹோவர் "...அழிக்க மற்றும் ஒருபோதும் உருவாக்காத..." ஆயுதங்களுக்கு பில்லியன் கணக்கான டாலர்களை செலவழிப்பது ஒரு பயங்கரமான வீணாகும் என்று சுட்டிக்காட்டினார். நூறாயிரக்கணக்கான மக்களைக் கொல்லவும், மில்லியன் கணக்கானவர்களை நாடுகடத்தவும், கிட்டத்தட்ட தினசரி பயங்கரவாத குண்டுவெடிப்புகளால் 850 க்கும் மேற்பட்ட அப்பாவி பொதுமக்களைக் கொன்ற குண்டுவெடிப்புகளால் நாட்டை நாசமாக்குவதற்கு மூன்று டிரில்லியன் டாலர்களுக்கு மேல் செலவழிக்க வேண்டிய தேவையற்ற ஈராக் போரைக் கவனியுங்கள். நான் இதை எழுதி ஒரு மாதம் கடந்துவிட்டது.

கென்னடி பேசிய அமைதி அல்லது பாதுகாப்பு அல்லது சாதாரண வாழ்க்கைக்கான வாய்ப்பு எங்கே? நமது ராணுவ சாகசத்தால் நமக்கு என்ன கிடைத்தது? ஈராக்கியர்களுக்கா? அதிக மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கு? உலகத்திற்காக? உலகெங்கிலும் உள்ள சுமார் ஆயிரம் இராணுவ தளங்களுக்கு ஒவ்வொரு ஆண்டும் நூற்றுக்கணக்கான பில்லியன் டாலர்களை நிதியுதவி செய்கிறோம். உலகில் ஆயுத விற்பனையில் 78% பங்குகளை சர்வாதிகாரிகளுக்கு வழங்குவதில் நாங்கள் மிகப்பெரிய ஆயுதங்களை வழங்குகிறோம். இந்த முதலீட்டினால் நிம்மதி எங்கே? பாதுகாப்பு எங்கே? வறுமையில் சிக்கித் தவிக்கும் மில்லியன் கணக்கான அமெரிக்க குடிமக்களுக்கு இது எவ்வாறு உதவுகிறது? வறுமை மற்றும் விரக்தியில் சிக்கித் தவிக்கும் உலகெங்கிலும் உள்ள மில்லியன் கணக்கானோருக்கு இது எவ்வாறு உதவுகிறது - தற்கொலை குண்டுதாரிகள் நம்பிக்கை இழந்து ஒரு சில அப்பாவி மக்களைக் கொல்லத் தங்களைத் தாங்களே வெடிக்கச் செய்யத் தயாராக இருக்கிறார்கள்?

அனைத்து ஆயுதங்களையும் போல கண்மூடித்தனமாக கொல்லும் எங்கள் ட்ரோன்கள் மூலம் நாங்கள் ஒரு பயங்கரமான போரை ஆரம்பித்துள்ளோம். அரசாங்க புள்ளிவிவரங்கள் உணர்வுபூர்வமாக தெளிவற்றவை. என்ன நடக்கிறது என்பதை வாக்காளர்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால், பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாக ட்ரோன் தாக்குதல்களைக் கண்காணித்து வரும் புலனாய்வு இதழியல் பணியகம், இந்த தாக்குதல்கள் பாகிஸ்தான், ஏமன் மற்றும் சோமாலியாவில் 4,000 பெரும்பாலும் பொதுமக்களைக் கொன்றதாகக் கூறுகிறது. வாழ்க்கைத் தொழிலைத் தவிர வேறு எதுவும் செய்யாத பொதுமக்கள். இது நமது மதிப்புகளைப் பற்றி என்ன சொல்கிறது? இப்படிப்பட்ட படுகொலைகளை எப்படி நியாயப்படுத்துவது? இத்தகைய இராணுவ மிகுதியானது அமெரிக்கா மீதான வெறுப்பை அதிகரிக்கிறது என்பதை நாம் அறிவோம், சமீபத்தில் பாகிஸ்தானில் பியூ நடத்திய கருத்துக்கணிப்பு-ஒரு நட்பு நாடாகக் கருதப்படும்-- 75% மக்கள் அமெரிக்காவை எதிரியாகக் கருதுகின்றனர் என்பதைக் காட்டுகிறது. ஒரு நாட்டின் மீது மற்றொரு நாடு நடத்தும் வன்முறையின் பலன்கள் இப்படித்தான்.

ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் பாகிஸ்தான் மற்றும் ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள பல நாடுகளுக்கு ஆளில்லா விமானங்களை அனுப்புவதற்குப் பதிலாக, விவசாயம், சுத்தமான நீர் மற்றும் சுகாதாரத்திற்கான உள்கட்டமைப்புகளை உருவாக்குதல், சூரிய ஒளி அதிகம் உள்ள நாடுகளில் சூரிய ஒளி வசதிகளை நிறுவுதல் ஆகியவற்றில் நமது நிபுணத்துவத்தை அனுப்பினால் என்ன செய்வது? தொட்டிகளுக்குப் பதிலாக டிராக்டர்களையும், ட்ரோனுக்குப் பதிலாக உயிர்காக்கும் மருந்துகளையும், துப்பாக்கிகளுக்குப் பதிலாக அரிசியையும் ஏற்றுமதி செய்தால் என்ன செய்வது? உலகம் நம்மை எப்படிப் பார்க்க வேண்டும்? நம்மை பயங்கரவாதிகளாக பார்க்காமல் உதவியாளர்களாக கருதினால் உலகம் பாதுகாப்பான இடமாகிவிடாதா? நம்பிக்கையை அளிப்பது, மக்கள் பயமின்றி வாழவும் வளரவும் கூடிய அமைதியான உலகத்திற்கு இட்டுச் செல்லாதா-கென்னடி கற்பனை செய்ததைப் போல?

ஜே.எஃப்.கே, அமைதி மற்றும் அமைதிக்கான சாத்தியக்கூறுகளை நோக்கி "...நம் அணுகுமுறைகளை-தனிநபர்களாகவும், ஒரு தேசமாகவும்" மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார். சமாதானத்தை நோக்கிய நமது அணுகுமுறைகள் தோற்கடிக்க முடியாது, ஏனெனில் அது அழிவுக்கு வழிவகுக்கும் என்று அவர் சுட்டிக்காட்டினார். நாம் பிரச்சனைகளை உருவாக்கினோம், அவற்றை தீர்க்க முடியும். நமது தலைவர்கள் முடிவில்லாப் போரைப் பற்றி பேசும்போது, ​​புதிய சிந்தனை முறைக்கான அத்தகைய அழைப்பு இன்று பொருத்தமாக இருக்க முடியுமா? நிச்சயமாக, JFK க்கு தெரியும், “...சமாதானத்தை நாடுவது போரைப் பின்தொடர்வது போல் வியத்தகுதல்ல - மேலும் பின்தொடர்பவரின் வார்த்தைகள் அடிக்கடி செவிடன் காதில் விழும். ஆனால் எங்களுக்கு இனி எந்த அவசர பணியும் இல்லை.

நம் இனம், மதம் அல்லது நிறம் எதுவாக இருந்தாலும், நாம் அனைவரும் ஒரே தேவைகள், ஒரே நம்பிக்கைகள், ஒரே அச்சம் கொண்ட மனிதர்கள் என்று கென்னடி குறிப்பிட்டார். மற்றவர்களை ஒரே மாதிரியாகப் பார்க்கத் தொடங்கும் போது சரியான கண்ணோட்டத்தை இழந்துவிடுவதால், எதிரிகளை நோக்கிய நமது அணுகுமுறையை ஆராயும்படி அவர் கேட்டுக் கொண்டார். JFK நாட்டைக் கேட்டுக் கொண்டது "...மறுபுறம் ஒரு சிதைந்த மற்றும் அவநம்பிக்கையான பார்வையை மட்டும் பார்க்க வேண்டாம், மோதல் தவிர்க்க முடியாதது, இடவசதி சாத்தியமற்றது, மற்றும் தகவல்தொடர்பு என்பது அச்சுறுத்தல்களின் பரிமாற்றத்தைத் தவிர வேறில்லை."

நமது காலத்தில், பெரும்பான்மையான கிறிஸ்தவர்களைப் போலவே, பெரும்பான்மையான இஸ்லாமியர்களும் அமைதியை விரும்புகிறார்கள் என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ளாவிட்டால், நாம் அமைதிக்கு பெரும் தீங்கு செய்கிறோம். நிச்சயமாக, ஒரு சில தீவிர ஜிஹாதிகள் பயங்கரவாதத்தை நியாயப்படுத்த ஜிஹாத் என்ற முழு கருத்தையும் சிதைத்துள்ளனர், ஆனால் ஒரு சிலரை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரே மாதிரியான கருத்தை நாம் கண்மூடித்தனமாக விடக்கூடாது, ஏனென்றால் நாம் பெரும்பான்மையினருக்கு அநீதி இழைக்கிறோம். இது அமைதிக்கு அல்ல, ஆனால் தொடர்ச்சியான மோதலுக்கு வழிவகுக்கிறது, தொழில் முன்னேற்றம் மற்றும் பணம் சம்பாதிக்கும் ஒரே நோக்கத்திற்காக அரசியல்வாதிகள் மற்றும் பத்திரிகைகளால் திட்டமிடப்பட்ட பயத்தின் இடைவிடாத பறை சத்தத்திற்கு ஆளாகும் ஒரு சமூகத்திற்கு. மற்றும் எங்கும்-இங்கும் வெளிநாட்டிலும் உள்ளவர்களே தோற்றவர்கள்.

JFK எழுதினார், "...நாம் அனைவரும் இந்த சிறிய கிரகத்தில் வாழ்கிறோம். நாம் அனைவரும் ஒரே காற்றை சுவாசிக்கிறோம். நாம் அனைவரும் நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை மதிக்கிறோம். மேலும் நாம் அனைவரும் மரணமடைவோம்." இந்த அடிப்படை யதார்த்தம் தொடக்கப் புள்ளியாக இருக்க வேண்டாமா? இப்போது நாம் செய்வது போல், வன்முறை மதத்தை ஆதரிப்பதற்குப் பதிலாக, கருணை மதத்தை ஆதரித்த அரசியல் சக்தியை உருவாக்குவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளைப் பற்றி சிந்தியுங்கள். JFK தொடர்ந்து கூறுகிறது, "... பழியை விநியோகிப்பது அல்லது தீர்ப்பின் விரலை சுட்டிக்காட்டுவது" பயனற்ற ஒரு பயிற்சியாகும். "நாம் உலகத்தை அப்படியே கையாள வேண்டும்." நமது எதிரிகள் - இந்த விஷயத்தில், எந்தவொரு பயங்கரவாதி அல்லது பயங்கரவாத அமைப்பும் - சமாதானத்தை ஒப்புக்கொள்வதை அவர்களின் நலனுக்காகக் கண்டறியும் வகையில் நாம் நடந்து கொள்ள வேண்டும். அப்பாவிகளைக் கொல்லும் ட்ரோன் போரில் நாம் ஈடுபடும்போது, ​​​​வாழ்க்கையின் பொதுவான ஈடுபாடுகளை-பண்ணைகள், குடும்பங்கள் அல்லது திருமணங்களைப் பற்றி பேசுவதற்கு-சாத்தியமற்றதாக்குகிறது. இது ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவி குழந்தைகளில் PTSD ஐ உருவாக்குகிறது. ட்ரோன்கள் ஒருபோதும் நம்மை அமைதியான உலகத்திற்கு பறக்கவிடாது-அதிகமான பயங்கரவாதத்தால் சூழப்பட்ட உலகத்திற்கு மட்டுமே.

கடந்த சில தசாப்தங்களாக அமெரிக்கா என்ன முயற்சி செய்து வருகிறது என்பதன் வெளிச்சத்தில் JFK தனது உரையில் கூறிய ஒரு கருத்து மிகவும் பொருத்தமானதாகத் தெரிகிறது. "எல்லா நாடுகளும் மற்றவர்களின் சுயநிர்ணயத்தில் தலையிடுவதைத் தவிர்க்க முடிந்தால், அமைதி மிகவும் உறுதியானதாக இருக்கும் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை." நமது ஜனநாயகத்தின் வடிவத்தை ராணுவ பலத்தை பயன்படுத்தியோ, சிஐஏ-வின் பிளாக் ஆப்ஸ் மூலமாகவோ அல்லது பொருளாதார அச்சுறுத்தல் மூலமாகவோ மற்றவர்கள் மீது திணிக்க முடியாது. அதை நாம் பல தோல்விகளில் இருந்து கற்றுக்கொண்டிருக்க வேண்டும். எந்த வகையான அரசாங்கம் தங்களின் நிலைமைக்கு மிகவும் பொருத்தமானது என்பதை நாடுகள் தாங்களாகவே தீர்மானிக்க வேண்டும். நிச்சயமாக, அப்பட்டமான சர்வாதிகாரிகளுக்கு ஆயுதங்களை விற்க மறுப்பதன் மூலம் மற்ற நாடுகளின் மக்களுக்கு அமெரிக்கா உதவ முடியும், JFK செய்ய நாங்கள் அனைவரும் தயாராக உள்ளோம், "...இங்கு வீட்டில் அமைதி மற்றும் சுதந்திரம் குறித்த நமது அணுகுமுறையை ஆராயுங்கள்.

நமது சொந்த சமூகத்தின் தரம் மற்றும் ஆவி வெளிநாட்டில் நமது முயற்சிகளை நியாயப்படுத்தி ஆதரிக்க வேண்டும். இதில் ஈடுபட சிறந்த தருணம் இருக்க முடியுமா? பல மாநிலங்கள் குடிமக்கள் வாக்களிப்பதைத் தடுக்க சட்டங்களை இயற்றும் நேரத்தில். ஒரு நரமாமிச முதலாளித்துவம் நம் நாட்டின் செல்வத்தை 1% க்கு மாற்றுவதைத் தொடரும்போது, ​​அதிக எண்ணிக்கையிலான குடிமக்கள் வறுமையில் தள்ளப்படுகிறார்கள். பல அமெரிக்க குடிமக்கள் உணவுப் பற்றாக்குறையை எதிர்கொள்கின்றனர், பல்லாயிரக்கணக்கான வீடற்றவர்கள் எங்களிடம் உள்ளனர், நமது உள்கட்டமைப்புகள் சிதைந்து வருகின்றன என்பதை விட நமது தற்போதைய கொள்கைகளில் பெரிய குற்றச்சாட்டு ஏதேனும் உள்ளதா?

இராணுவ-தொழில்துறை-உளவுத்துறை வளாகத்தின் பாரிய புற்றுநோய் நமது அரசியலமைப்பின் மையத்தை தின்று கொண்டிருக்கிறது. இந்த புற்றுநோய் சிலருக்கு ஆபாசமான இலாபங்களையும் சலுகைகளையும் ஊட்டுகிறது, அதே நேரத்தில் பலரின் அடிப்படைத் தேவைகளைப் புறக்கணிக்கிறது-இங்கும் வெளிநாடுகளிலும். ஸ்தாபகத் தந்தைகளின் மிக அடிப்படையான கொள்கைகளை புரட்டிப் போடும் கொடூரமான மற்றும் ஒழுக்கக்கேடான சிலரின் பேராசையால் இந்த புற்றுநோய் நமது அடிப்படை அரசாங்க நிறுவனங்களை விழுங்குகிறது. இந்தப் புற்றுநோய் பரவும்போது, ​​அது நமது அடிப்படைச் சுதந்திரங்களைப் பறிக்கிறது—நமது தனியுரிமை முதல் சிறந்த வாழ்க்கையை நம் குழந்தைகளுக்குக் கடத்தும் திறன் வரை, டாக்டர் கிங்கின் சக்திவாய்ந்த வார்த்தைகளை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது: “ஆண்டுதோறும் அதிகப் பணத்தைச் செலவழிக்கும் ஒரு தேசம். சமூக மேம்பாட்டிற்கான திட்டங்களை விட இராணுவ பாதுகாப்பு ஆன்மீக மரணத்தை நெருங்குகிறது.

இராணுவ-தொழில்துறை-உளவுத்துறை வளாகத்தின் புற்றுநோயை அகற்றுவது எளிதானது அல்ல - நிச்சயமாக இதய மயக்கத்திற்கு அல்ல. இராணுவ-தொழில்துறை-உளவுத்துறை வளாகத்தின் பக்கம் மூல சக்தி உள்ளது, ஆனால் தார்மீக சக்தி அதன் அழிவைக் காணக்கூடியவர்களின் பக்கத்தில் உள்ளது. செலவுகள் ஏற்படும். ஜேம்ஸ் டபிள்யூ. டக்ளஸ் தனது சிறப்பாக ஆய்வு செய்யப்பட்ட ஜேஎஃப்கே அண்ட் தி அன்ஸ்பெக்பிள் என்ற நூலில், ஜேஎஃப்கே இராணுவவாதத்திலிருந்து விலகி அமைதியை நோக்கி நகர்வது இராணுவ-தொழில்துறை-உளவுத்துறை வளாகத்திற்கும் அதன் போருக்கான தீராத விருப்பத்திற்கும் பெரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்று ஒரு சக்திவாய்ந்த வாதத்தை முன்வைத்தார். எந்தத் தவறும் செய்யாதீர்கள், இராணுவ-தொழில்துறை வளாகம் அதன் வசம் உள்ள அனைத்து கணிசமான பலம் மற்றும் வன்முறையுடன் அதன் தரையை பாதுகாக்கும்.

இந்த அடிப்படையான சமூக மாற்றத்தைக் கொண்டு வருவதற்கு, நமது நாட்டின் எல்லா மூலைகளிலிருந்தும் நல்லெண்ணம் கொண்டவர்களின் ஆற்றல்கள் தேவைப்படும். மாணவர்கள், நிச்சயமாக, அவர்களின் அச்சமின்மை மற்றும் உரிமைக்காகப் போராடும் விருப்பத்துடன். புற்றுநோயைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்து, தேவையான சிகிச்சைகளை வெளிப்படுத்தக்கூடிய கல்வியாளர்கள். வில்லியம் ஸ்லோன் காஃபின் மற்றும் டாக்டர் மார்ட்டின் லூதர் கிங் போன்ற பிரசங்க மேடையில் உள்ளவர்கள் இராணுவவாதம் நமது குடிமக்களின் முதுகில் சுமத்தியிருக்கும் மொத்த சமத்துவமின்மைக்கு எதிராக இடி முழக்க வேண்டும், அவர்களின் சுதந்திரத்தை இழப்பதைக் குறிப்பிடவில்லை. அமைதியே பிரதான குறிக்கோளாக இருக்கும் ஒரு அர்த்தமுள்ள ஜனநாயகத்தை நோக்கி நம்மைத் திருப்புவதற்குத் தங்களின் நேரத்தையும்-தங்களுடைய வாக்குகளையும்-கொடுக்கும் பலர்.

கென்னடி தனது உரையில், கென்னடி ஒரு அடிப்படைக் கேள்வியை முன்வைத்தார், நாம் நமது சுதந்திரத்தின் கலங்கரை விளக்கத்தை இப்போது மேலெழுந்து வரும் புளொட்டோகிராசி மற்றும் இராணுவவாதத்தின் நயவஞ்சக சக்திகளிடமிருந்து பாதுகாக்க விரும்பினால் நாம் கவனிக்க வேண்டும். அவர் கூறினார், “…அமைதி அல்ல, கடைசி ஆய்வில், அடிப்படையில் மனித உரிமைகள் - பேரழிவுகளுக்கு அஞ்சாமல் நம் வாழ்வை வாழும் உரிமை - இயற்கை வழங்கிய காற்றை சுவாசிக்கும் உரிமை - எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு உரிமை ஆரோக்கியமான இருப்பா?" பதில் ஆம் என்று நாம் நம்பினால், நமக்கு முன்னால் ஒரு கடினமான பணி உள்ளது, ஏனென்றால் அதிகாரத்தின் முகவர்கள் ஒருபோதும் அந்த சக்தியை விருப்பத்துடன் விட்டுவிட மாட்டார்கள் என்பதை வரலாறு நமக்கு தெளிவாகக் கூறுகிறது. நம்மில் பெரும்பாலோர் கடினமான பணிக்கு மாற்றாக இருப்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்று நம்புகிறேன்.