டேவிட் ஸ்வான்சன், ஆகஸ்ட் 29, 2013
"நான் ஒரு சிறிய மலையின் பின்னால் இருந்த ஒரு கட்டிடத்திற்கு நடந்து கொண்டிருந்ததால் நான் உயிர் பிழைத்தேன். கட்டிடம் என் வலதுபுறமும், கல் தோட்டம் என் இடதுபுறமும் இருக்கும் வகையில் நான் நின்று கொண்டிருந்தேன். அது என் மகளின் திருமண நாள் மற்றும் நான் திருமண ஆடைகளை ஒரு சக்கர வண்டியில் திருமண மண்டபத்திற்கு தள்ளிக்கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று, வெளிப்படையான காரணமின்றி, நான் தரையில் தட்டப்பட்டேன். நான் வெடிகுண்டு கேட்டதில்லை. . . திடீரென மரமும் குப்பைகளும் வானத்திலிருந்து விழுந்து என்னை தலையிலும் பின்புறத்திலும் தாக்கியபோது நான் எழுந்திருக்கப் போகிறேன், அதனால் நான் தரையில் தங்கினேன். . . . விறகு விழுவதைக் கூட என்னால் கேட்க முடியவில்லை. . . . நான் கேட்க ஆரம்பித்தபோது, அது ஒற்றைப்படை ஒலி. நான் நகரத்தை நோக்கிப் பார்க்கக்கூடிய ஒரு மலைப்பகுதிக்கு ஓடினேன். என் கண்களை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. ஹிரோஷிமா நகரம் முழுவதும் இல்லாமல் போய்விட்டது. நான் கேட்ட சத்தம் - அது மக்கள். அவர்கள் முனகிக் கொண்டே ஜோம்பிஸைப் போல நடந்துகொண்டிருந்தார்கள், அவர்கள் கைகளையும் கைகளையும் முன்னால் நீட்டினர், அவர்களின் தோல் எலும்புகளைத் தொங்கவிட்டது. "
எல்லோரும் நடக்கவில்லை. எல்லோரும் ஒரு சிரம் சடலம் கூட இல்லை. சூடான வறுக்கப்படுகிறது பான் மீது தண்ணீர் போல பலர் ஆவியாகிவிட்டனர். சில சந்தர்ப்பங்களில் இன்னும் நிலைத்திருக்கின்றன என்ற அடிப்படையில் அவர்கள் “நிழல்களை” விட்டுவிட்டார்கள். ஆனால் சிலர் நடந்து சென்றனர் அல்லது ஊர்ந்து சென்றனர். சிலர் மருத்துவமனைகளுக்குச் சென்றனர், மற்றவர்கள் தங்கள் வெளிப்படும் எலும்புகள் ஹை ஹீல்ஸ் போல தரையில் கைதட்டிக் கேட்கிறார்கள். மருத்துவமனைகளில், மாகோட்கள் தங்கள் காயங்களுக்கும் மூக்கு மற்றும் காதுகளுக்கும் ஊர்ந்து சென்றனர். நோயாளிகள் உள்ளே இருந்து வெளியே உயிரோடு சாப்பிட்டனர். இறந்தவர்கள் குப்பைத்தொட்டிகளிலும் லாரிகளிலும் வீசப்பட்டபோது உலோகமாக ஒலித்தனர், சில சமயங்களில் அவர்களின் சிறு பிள்ளைகள் அழுதுகொண்டே இருந்தார்கள். கறுப்பு மழை பல நாட்கள் பெய்தது, மரணத்தையும் திகிலையும் மழை பெய்தது. தண்ணீர் குடித்தவர்கள் உடனடியாக இறந்தனர். தாகம் அடைந்தவர்கள் குடிக்கத் துணியவில்லை. நோயால் பாதிக்கப்படாதவர்கள் சில சமயங்களில் சிவப்பு புள்ளிகளை உருவாக்கி, அவர்கள் மீது இறப்பதைக் காணும் அளவுக்கு விரைவாக இறந்துவிட்டார்கள். வாழும் மக்கள் பயங்கரத்தில் வாழ்ந்தனர். இறந்தவர்கள் எலும்புகளின் மலைகளில் சேர்க்கப்பட்டனர், இப்போது அழகான புல் மலைகளாக பார்க்கப்படுகிறது, அதில் இருந்து வாசனை இறுதியாக வெளியேறியது.
மெலிண்டா கிளார்க்கின் சிறிய மற்றும் சரியான புதிய புத்தகத்தில் விவரிக்கப்பட்ட கதைகள் இவை, சமாதானத்திற்கான Waymakers: ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசக்கி சர்வைவர்கள் பேசுகின்றனர். வாசகர்கள் அல்லாதவர்களுக்கு, வீடியோ உள்ளது. கிட்டத்தட்ட இல்லை. செப்டம்பர் 17, 1945 முதல் ஏப்ரல் 1952 வரை திகில் பேசுவதை அமெரிக்க ஆக்கிரமிப்பு படை தடை செய்கிறது. துன்பம் மற்றும் அழிவின் படம் பறிமுதல் செய்யப்பட்டு அமெரிக்க தேசிய ஆவணக்காப்பகத்தில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டது. 1975 இல் ஜனாதிபதி ஜெரால்ட் ஃபோர்டு சன்ஷைன் சட்டத்தில் கையெழுத்திட்டார். ஹிரோஷிமா நாகசாகி பப்ளிஷிங் நிறுவனத்திற்கு படம் வாங்க வேண்டும், பணம் திரட்ட வேண்டும், வாங்க வேண்டும் என்று கூறப்பட்டது. 100,000 க்கும் மேற்பட்டவர்களிடமிருந்து நன்கொடைகள் கிடைத்த காட்சிகளை விடுவித்தன இழந்த தலைமுறை (1982). அணு ஆயுதங்களையும் போரையும் தடை செய்ய வேலை செய்யாத எவருக்கும் இதைக் காட்டுங்கள்.
"குண்டுவெடிப்புக்கு நான் அமெரிக்காவைக் குறை கூறவில்லை," என்று தப்பிப்பிழைத்த ஒருவர் கூறுகிறார், அவர் போரின் நவீன கருத்தாக்கத்தைக் கொண்டிருக்கிறார், சட்டம் இல்லையென்றால், கீழே. "போர் வெடிக்கும் போது எந்தவொரு நடவடிக்கைகளும் பயன்படுத்தப்படலாம், வெற்றியைப் பெறுவதற்கு மிகக் கடுமையான மற்றும் கொடூரமான முறைகள் கூட பயன்படுத்தப்படலாம். பிரச்சினை, அது எனக்குத் தோன்றுகிறது, அந்த நாள் அல்ல. உண்மையான கேள்வி போர். போர் என்பது சொர்க்கத்திற்கும் மனிதகுலத்திற்கும் எதிரான மன்னிக்க முடியாத குற்றம். போர் என்பது நாகரிகத்திற்கு அவமானம். ”
கிளார்க் தனது புத்தகத்தை கெல்லாக்-பிரியாண்ட் ஒப்பந்தத்தின் முக்கியத்துவம் மற்றும் நான் முன்மொழிந்தவற்றின் பயன்பாடு பற்றிய விவாதத்துடன் முடிக்கிறார் உலகப் போர் முடிந்த போது (2011), ஆகஸ்ட் 27th அமைதி மற்றும் போரை ஒழிப்பதற்கான ஒரு நாளாக கொண்டாடப்படுகிறது. கிளார்க் ஆகஸ்ட் 27th இன் பிரகடனத்தின் நகலை கெல்லாக்-பிரியாண்ட் ஒப்பந்த நாள் என்று ம au ய் கவுன்டி மேயர் 2017 இல் வெளியிட்டார், இது 2013 இல் செயின்ட் பால், மினசோட்டாவில் எடுக்கப்பட்டது. இந்த வரவிருக்கும் ஆகஸ்ட் 27th அமைதி ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டு 90 ஆண்டுகள் ஆகும். நான் இருப்பேன் பேசும் மினசோட்டாவின் இரட்டை நகரங்களான கெல்லக்கின் சொந்த ஊரில் அன்று அது பற்றி.
போரை ஒழிப்பதற்கான வழக்கைப் பற்றி நீங்கள் அறிய விரும்பினால், நான் பரிந்துரைக்கிறேன் இந்த வலைத்தளம் அல்லது புதிதாக புதுப்பிக்கப்பட்ட புத்தகங்களின் பட்டியல்:
போர் அபரிஷன் சேகரிப்பு:
சமாதானத்திற்கான Waymakers: ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசக்கி சர்வைவர்கள் பேசுகின்றனர் மெலிண்டா கிளார்க், 2018.
சமாதானத்திற்கான வணிகத் திட்டம்: போர் இல்லாமல் உலகத்தை உருவாக்குதல் ஸ்கில்லா எல்வாரியால், 2017.
போர் எப்போதும் இல்லை டேவிட் ஸ்வான்சன், 2016.
ஒரு உலகளாவிய பாதுகாப்பு அமைப்பு: போர் ஒரு மாற்று by World Beyond War, 2015, 2016, 2017.
போருக்கு எதிரான ஒரு மைட்டி வழக்கு: அமெரிக்க வரலாறு வகுப்பு மற்றும் என்ன நாம் (அனைத்து) இப்போது செய்ய முடியுமா என்ன அமெரிக்கா கேத்தி பெக்வித் மூலம், 2015.
போர்: மனிதகுலத்திற்கு எதிரான ஒரு குற்றம் ராபர்டோ விவோ, 2014.
கத்தோலிக்க யதார்த்தவாதம் மற்றும் போரை அகற்றுவது டேவிட் கரோல் கோக்ரான், 2014.
போர் மற்றும் வெறுப்பு: ஒரு விமர்சன தேர்வு லாரி கால்ஹவுன், 2013.
ஷிப்ட்: போர் ஆரம்பம், போர் முடிவடைதல் ஜூடித் கை மூலம், 2013.
போர் இல்லை மேலும்: வழக்கு ஒழிக்க டேவிட் ஸ்வான்சன், 2013.
போர் முடிவில் ஜான் ஹோர்ஜன், 2012.
அமைதிக்கு மாற்றம் ரஸ்ஸல் ஃபேயர்-ப்ராக் மூலம், 2012.
போர் இருந்து சமாதான: அடுத்த நூறு ஆண்டுகள் ஒரு கையேடு கென்ட் ஷிஃபெர்ட்டால், 2011.
போர் ஒரு பொய் டேவிட் ஸ்வான்சன், 2010, 2016.
போருக்கு அப்பால்: சமாதானத்திற்கான மனித ஆற்றல் டக்ளஸ் ஃப்ரை, 2009.
போருக்கு அப்பால் வாழ் வின்ஸ்லோ மயர்ஸ், 2009.
