எலிசபெத் சமேட் ஏற்கனவே நல்ல போரை கண்டுபிடித்ததாக நினைக்கிறார்

டேவிட் ஸ்வான்சன், World BEYOND War, டிசம்பர் 29, 29

எலிசபெத் சமேட்டின் புத்தகத்தைப் பற்றிய மதிப்புரைகளைப் படித்தால், நல்ல போரைத் தேடுகிறது - போன்றவை ஒன்று உள்ள நியூயார்க் டைம்ஸ் or மற்ற ஒரு உள்ள நியூயார்க் டைம்ஸ் - சற்று விரைவாக, நீங்கள் அவருடைய புத்தகத்தைப் படிப்பதைக் காணலாம் மற்றும் இரண்டாம் உலகப் போரில் அமெரிக்காவின் பங்கின் நியாயத்தன்மைக்கு எதிராக நியாயமான வாதத்தை எதிர்பார்க்கலாம்.

நீங்களே ஒரு புத்தகம் எழுதியிருந்தால், என்னிடம் உள்ளது, தற்போதைய அமெரிக்க இராணுவ செலவினங்களில் WWII ஒரு பேரழிவுகரமான பாத்திரத்தை வகிக்கிறது, மரண முகாம்களில் இருந்து யாரையும் காப்பாற்ற போராடவில்லை, நடக்க வேண்டியதில்லை மற்றும் பல வழிகளில் தவிர்க்கப்பட்டிருக்கலாம், யூஜெனிக்ஸ் என்ற பங்க் அறிவியலை ஜெர்மன் பயன்படுத்தியது. இது முக்கியமாக அமெரிக்காவில் உருவாக்கப்பட்டு ஊக்குவிக்கப்பட்டது, அமெரிக்காவில் ஆய்வு செய்யப்பட்ட இனவெறி பிரிவினைக் கொள்கைகளின் ஜேர்மன் பயன்பாடு, இனப்படுகொலை மற்றும் இனச் சுத்திகரிப்பு மற்றும் அமெரிக்கா மற்றும் பிற மேற்கத்திய நாடுகளில் உருவாக்கப்பட்ட வதை முகாம் நடைமுறைகள் ஆகியவை அடங்கும், ஒரு நாஜி போர் இயந்திரத்தைப் பார்த்தது. அமெரிக்க நிதிகள் மற்றும் ஆயுதங்களால் எளிதாக்கப்பட்டது, அமெரிக்க அரசாங்கம் போருக்கு முன்னும் பின்னும் சோவியத் ஒன்றியத்தை முதன்மை எதிரியாகக் கருதியது, நாஜி ஜெர்மனிக்கு நீண்டகால ஆதரவு மற்றும் சகிப்புத்தன்மை மட்டுமல்ல, நீண்ட ஆயுதப் போட்டி மற்றும் போருக்குப் பிறகும் வந்தது. ஜப்பானுடன், வன்முறையின் அவசியத்திற்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை, குறுகிய காலத்தில் மனிதகுலம் தனக்குத்தானே செய்து கொண்ட மிக மோசமான விஷயம், அமெரிக்க கலாச்சாரத்தில் ஒரு ஆபத்தான கட்டுக்கதைகளாக உள்ளது. அந்த நேரத்தில் அமெரிக்காவில் உள்ள பலரால் (நாஜி அனுதாபிகள் மட்டுமல்ல), சாதாரண மக்களின் வரிவிதிப்புகளை உருவாக்கி, இன்றைய உலகில் இருந்து வியத்தகு முறையில் வேறுபட்ட உலகில் நடந்தது, பின்னர் நீங்கள் அந்த தலைப்புகளில் ஏதேனும் ஒன்றைத் தொடும் நம்பிக்கையில் சமேட்டின் புத்தகத்தைப் படிக்கலாம். . நீங்கள் விலைமதிப்பற்ற சிறியதைக் காண்பீர்கள்.

புத்தகங்கள் பின்வரும் கட்டுக்கதைகளைத் துடைக்கத் தொடங்குகின்றன:

"1. பாசிசம் மற்றும் கொடுங்கோன்மையிலிருந்து உலகை விடுவிக்க அமெரிக்கா போரில் இறங்கியது.

"2. அனைத்து அமெரிக்கர்களும் போர் முயற்சியில் தங்கள் அர்ப்பணிப்பில் முற்றிலும் ஒன்றுபட்டனர்.

"3. வீட்டில் இருந்த அனைவரும் மகத்தான தியாகங்களைச் செய்தனர்.

“4. அமெரிக்கர்கள் விடுதலை செய்பவர்கள், அவர்கள் தேவைப்படும்போது மட்டுமே கண்ணியமாக, தயக்கத்துடன் போராடுகிறார்கள்.

"5. இரண்டாம் உலகப் போர் ஒரு மகிழ்ச்சியான அமெரிக்க முடிவைக் கொண்ட ஒரு வெளிநாட்டு சோகம்.

"6. எல்லோரும் எப்போதும் 1-5 புள்ளிகளில் ஒப்புக்கொண்டுள்ளனர்.

மிகவும் நல்லது. இது சிலவற்றைச் செய்கிறது. ஆனால் இது சில கட்டுக்கதைகளை வலுப்படுத்துகிறது, மேலும் சில குறிப்பிடத்தக்கவற்றைத் தவிர்க்கிறது, மேலும் அதன் பக்கங்களின் பெரும்பகுதியை திரைப்படங்கள் மற்றும் நாவல்களின் கதைச் சுருக்கங்களில் எதற்கும் சிறந்த தொடர்புடன் செலவிடுகிறது. வெஸ்ட் பாயிண்டில் ஆங்கிலம் கற்றுத் தரும் சமேத், இராணுவத்தில் பணியமர்த்தப்படுகிறார், அதன் அடிப்படைக் கட்டுக்கதைகளை அவர் துண்டாடுகிறார், WWII அழகாகவோ அல்லது உன்னதமாகவோ இல்லை அல்லது ஹாலிவுட் திரைப்படங்களில் அடிக்கடி காணப்படும் முட்டாள்தனம் போன்ற பல வழிகளை எங்களுக்கு பரிந்துரைக்க விரும்புகிறார். - அவள் ஏராளமான ஆதாரங்களை வழங்குகிறாள். ஆனால் அமெரிக்காவிற்கு அச்சுறுத்தலுக்கு எதிராக WWII அவசியம் மற்றும் தற்காப்பு என்று நாங்கள் நம்ப வேண்டும் என்று அவள் விரும்புகிறாள் (ஐரோப்பியர்களின் நலனுக்காக உன்னதமான நன்மைகளைப் பற்றிய கூற்றுகளுடன், தற்காப்பு உந்துதலின் உண்மையான மற்றும் துல்லியமான கதையை பொய்யாக்கும்) - மேலும் அவர் ஒன்றையும் வழங்கவில்லை. சான்றுகள் துண்டு. நான் ஒரு முறை ஒரு ஜோடி செய்தேன் நடவடிக்கைகள் ஒரு வெஸ்ட் பாயின்ட் "நெறிமுறைகள்" பேராசிரியருடன், அவர் அதே கூற்றை (WWII க்குள் அமெரிக்கா நுழைவது அவசியம் என்று) அதே அளவு ஆதாரத்துடன் கூறினார்.

ஒரு புத்தகத்திற்கான எனது தவறான எதிர்பார்ப்புகள் மிகவும் அற்பமான கவலையாக உள்ளது. இங்கே பெரிய விஷயம் என்னவென்றால், அமெரிக்க இராணுவத்திற்கு எதிர்கால கொலையாளிகளுக்கு கல்வி கற்பதற்காக அமெரிக்க இராணுவத்தால் பணம் செலுத்தப்பட்ட ஒருவர் கூட, "அமெரிக்காவின் போரில் ஈடுபடுவது அவசியம் என்று" உண்மையாக நம்பும் (அவரது வார்த்தைகளில்) அபத்தமானதை அடக்க முடியவில்லை. கதைகள் அதைப் பற்றி கூறுகின்றன, மேலும் "இரண்டாம் உலகப் போருடன் இன்று நாம் எந்த அளவிற்கு நன்மை, இலட்சியவாதம் மற்றும் ஒருமித்த தன்மை ஆகியவை எந்த அளவிற்கு அமெரிக்கர்களுக்குத் தெளிவாகத் தெரியவில்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதற்கு" ஆதாரங்களை சுட்டிக்காட்ட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருப்பதாக உணர்கிறேன். அவள் சொல்லாட்சியாகக் கூட கேட்கிறாள்: “ஏக்கம், உணர்வு மற்றும் ஜிங்கோயிசம் ஆகியவற்றால் உருவான 'நல்ல போரின்' நினைவாற்றல், அமெரிக்கர்களின் தங்களைப் பற்றிய உணர்வுக்கும் உலகில் தங்கள் நாட்டின் இடத்திற்கும் நல்லதை விட அதிக தீங்கு விளைவித்ததா? ”

இந்தக் கேள்விக்கான தெளிவான பதிலை மக்கள் புரிந்து கொள்ள முடிந்தால், ரொமாண்டிக் WWII BS மூலம் ஏற்பட்ட தீங்கைப் பார்க்க முடிந்தால், எவரும் பாதுகாக்க முயற்சி செய்யாத அனைத்து சமீபத்திய போர்களிலும் கூட, அது ஒரு பெரிய முன்னேற்றமாக இருக்கும். இரண்டாம் உலகப் போரைப் பற்றி யாரேனும் தவறாக நம்புவதற்கு நான் கவலைப்படுவதற்கு ஒரே காரணம் அது நிகழ்காலத்திலும் எதிர்காலத்திலும் ஏற்படுத்தும் தாக்கம்தான். இருக்கலாம் நல்ல போரைத் தேடுகிறது சிலரை நல்ல திசையில் தள்ளுவார்கள், அவர்கள் அங்கு நிற்க மாட்டார்கள். விசித்திரக் கதைகளை உருவாக்குவது போன்ற மோசமான கட்டுக்கதைகளை உருவாக்குபவர்களை அம்பலப்படுத்துவதில் Samet ஒரு நல்ல வேலையைச் செய்கிறது. வரலாற்றாசிரியர் ஸ்டீபன் ஆம்ப்ரோஸ் வெட்கமின்றி அவர் "ஒரு நாயக வழிபாட்டாளர்" என்று விளக்கினார். இரண்டாம் உலகப் போரின் போது அமெரிக்க இராணுவத்தின் பெரும்பாலான உறுப்பினர்கள் எந்த அளவுக்குப் பிற்காலப் பிரச்சாரகர்களால் அவர்கள் மீது சுமத்தப்பட்ட உன்னத அரசியல் நோக்கங்கள் எதையும் வெளிப்படுத்தவில்லை மற்றும் வெளிப்படுத்தியிருக்க முடியாது என்பதை அவர் ஆவணப்படுத்துகிறார். அந்த நேரத்தில் அமெரிக்க மக்களிடையே "ஒற்றுமை" இல்லாததை அவள் காட்டுகிறாள் - 20 இல் போரை எதிர்த்த நாட்டின் 1942% இருப்பு (வரைவின் தேவை அல்லது அதற்கான எதிர்ப்பின் அளவு பற்றி ஒரு வார்த்தை கூட இல்லை. ) மிகவும் சுருக்கமான பத்தியில், போரின் போது அமெரிக்காவில் இனவெறி வன்முறை அதிகரித்ததை அவர் குறிப்பிடுகிறார் (அமெரிக்க சமூகத்தின் இனவெறி மற்றும் பிரிக்கப்பட்ட இராணுவம் பற்றிய நீண்ட பத்திகளுடன்).

இரண்டாம் உலகப் போரின் போது, ​​அமெரிக்கப் பொதுமக்களில் பெரும்பாலோர் எந்தத் தியாகங்களையும் செய்ய விரும்பாதவர்கள் அல்லது ஒரு போர் நடந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது போல் நடந்துகொள்ள விரும்பாதவர்கள் அல்லது பொதுப் பிரச்சாரங்கள் தேவை என்று அதிர்ச்சியடைந்தவர்களையும் சாமெட் மேற்கோள் காட்டுகிறார். போருக்கு இரத்த தானம் செய்யும்படி மக்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன். எல்லாம் உண்மை. அனைத்து கட்டுக்கதைகளை உடைக்கும். இருப்பினும், இன்று புரிந்துகொள்ளக்கூடியதை விட விழிப்புணர்வு மற்றும் தியாகம் பற்றிய அதிக எதிர்பார்ப்புகள் இருந்த உலகில் மட்டுமே அனைத்தும் சாத்தியமாகும். சமீப வருடங்கள் மற்றும் போர்களின் துருப்புக்களை மையமாகக் கொண்ட பிரச்சாரத்தை முறியடிப்பதிலும் சமேட் சிறந்தவர்.

ஆனால் இந்த புத்தகத்தில் உள்ள அனைத்தும் - திரைப்படங்கள் மற்றும் நாவல்கள் மற்றும் காமிக் புத்தகங்களின் தெளிவற்ற தொடர்புடைய விமர்சனங்களின் நூற்றுக்கணக்கான பக்கங்கள் உட்பட - அனைத்தும் கேள்விக்கு இடமில்லாத மற்றும் வேறு வழியில்லை என்ற கூற்றில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. நகரங்களை சமன் செய்வதில் எந்த விருப்பமும் இல்லை, மேலும் ஒரு போரை நடத்த வேண்டுமா என்பதில் எந்த விருப்பமும் இல்லை. "உண்மையில்," அவர் எழுதுகிறார், "ஆரம்பத்திலிருந்தே முரண்பாடான குரல்கள் உள்ளன, ஆனால் அவர்களின் விமர்சனங்களின் பங்குகளை நாங்கள் கணக்கிட தயங்குகிறோம். நான் இங்கு பேசுவது கிறுக்குத்தனம் மற்றும் சதிகாரர்களைப் பற்றி அல்ல, நாம் நடுநிலையாக இருந்தால் எப்படியாவது சிறப்பாக இருந்திருப்போம் என்று கற்பனை செய்பவர்கள் பற்றி அல்ல, மாறாக உணர்ச்சி மற்றும் நம்பிக்கையின் இரட்டை மயக்கங்களை எதிர்க்கக்கூடிய சிந்தனையாளர்கள், எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்களைப் பற்றி. தங்கள் நாட்டைப் புரிந்துகொள்வதற்கான ஒரு வழியை குளிர்ச்சியிலும் தெளிவற்ற தன்மையிலும் கண்டறிந்தவர்கள், நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு அமெரிக்கர்களுக்குக் கூறப்பட்ட 'கொடூரமான தேசபக்தி' Tocqueville ஐ விட அதன் உண்மையான மதிப்பை சிறந்த விளைவைக் காட்டும்.

ம்ம். போர் மற்றும் நடுநிலைமை மட்டுமே விருப்பங்கள் மற்றும் பிந்தையவற்றுக்கு ஒரு கற்பனையின் சாதனை தேவை என்ற கருத்தை உறுதியைத் தவிர வேறு என்ன விவரிக்க முடியும்? முரண்பாடான குரல்களின் எல்லைக்கு வெளியே இருக்கும் அளவுக்கு ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத ஒரு பார்வையைக் கொண்டவர்களை கிராங்க்ஸ் மற்றும் சதிகாரர்கள் என்று முத்திரை குத்துவதை முரட்டுத்தனத்தைத் தவிர வேறு என்ன விவரிக்க முடியும்? முரண்பாடான சிந்தனையாளர்கள், எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்கள் அனைவரும் செய்வது ஒரு தேசத்தின் உண்மையான மதிப்பைக் காட்டுவதற்கான வேலைதான் என்ற கூற்றை, வெறித்தனம் மற்றும் சதியைத் தவிர வேறு என்ன விவரிக்க முடியும்? பூமியில் உள்ள சுமார் 200 நாடுகளில், உலகில் உள்ள முரண்பாடான சிந்தனையாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்கள் உண்மையான மதிப்பைக் காட்ட தங்களை அர்ப்பணிப்பதாக எத்தனை சமட் நம்புகிறார்கள் என்று ஒருவர் ஆச்சரியப்படுகிறார்.

அமெரிக்காவை போரில் ஈடுபடுத்த எஃப்.டி.ஆர் செயல்பட்டது என்று இழிவான சூழலில் சாமெட் பிரேம்கள் குறிப்பிடுகின்றன, ஆனால் ஒருபோதும் - நிச்சயமாக - நேரடியாகக் காட்டப்பட்ட ஒன்றை நிராகரித்ததாக நேரடியாகக் கூறவில்லை. ஜனாதிபதியின் சொந்த உரைகள்.

சமேட் ஒரு குறிப்பிட்ட பெர்னார்ட் நாக்ஸை "வன்முறையின் அவசியத்தை மகிமையுடன் குழப்புவதற்கு மிகவும் புத்திசாலித்தனமான வாசகர்" என்று விவரிக்கிறார். "மகிமை" என்பது பொதுப் புகழைத் தவிர வேறொன்றைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படுவதாகத் தெரிகிறது, ஏனெனில் தேவையான வன்முறை - அல்லது, எப்படியிருந்தாலும், வன்முறை அவசியம் என்று பரவலாகக் கற்பனை செய்யப்படுவது - சில சமயங்களில் பொதுமக்களின் பாராட்டைப் பெறலாம். "மகிமை" என்பது கொடூரமான அல்லது மோசமான எதுவும் இல்லாமல் வன்முறையைக் குறிக்கும் என்று பின்வரும் பத்திகள் தெரிவிக்கின்றன (சுத்தப்படுத்தப்பட்ட, ஹாலிவுட் வன்முறை). "விர்ஜில் மற்றும் ஹோமர் மீதான நாக்ஸின் பந்தம், கொலை செய்யும் வேலையின் கடுமையான உண்மைகளை மறைக்க அவர்கள் மறுத்ததன் மூலம் பெரும்பாலும் செய்ய வேண்டியிருந்தது."

இது, நினைவுப் பொருட்களை சேகரிக்கும் அமெரிக்க வீரர்களின் போக்கின் மீது சமேட்டை நேராக இழுத்துச் செல்கிறது. போர் நிருபர் எட்கர் எல். ஜோன்ஸ் பிப்ரவரி 1946 இல் எழுதினார் அட்லாண்டிக் மாதாந்திரம், “எப்படி இருந்தாலும் நாங்கள் என்ன மாதிரியான போரை நடத்தினோம் என்று பொதுமக்கள் நினைக்கிறார்கள்? நாங்கள் கைதிகளை குளிர் ரத்தத்தில் சுட்டுக் கொன்றோம், மருத்துவமனைகளை அழித்தோம், லைஃப் படகுகளை அழித்தோம், எதிரி பொதுமக்களைக் கொன்றோம் அல்லது தவறாக நடத்தினோம், எதிரி காயமடைந்தவர்களை முடித்துவிட்டோம், இறந்தவர்களை ஒரு குழிக்குள் தூக்கி எறிந்தோம், பசிபிக் மண்டை ஓட்டின் சதைகளை வேகவைத்து எதிரிகளுக்கு மேசை ஆபரணங்கள் செய்தோம். அன்பர்கள், அல்லது அவர்களின் எலும்புகளை எழுத்து திறப்புகளாக செதுக்கினர். போர் நினைவுப் பொருட்களில் எதிரிகளின் உடல் பாகங்கள், அடிக்கடி காதுகள், விரல்கள், எலும்புகள் மற்றும் மண்டை ஓடுகள் ஆகியவை அடங்கும். விர்ஜிலும் ஹோமரும் இந்த யதார்த்தத்தை கொண்டிருக்காவிட்டாலும், சமேட் பெரும்பாலும் இந்த யதார்த்தத்தை விளக்குகிறார்.

அமெரிக்கத் துருப்புக்கள் ஐரோப்பியப் பெண்களுடன் மிகவும் அழுத்தமாக இருப்பதையும் அவர் விவரிக்கிறார், மேலும் அவர் ஒரு குறிப்பிட்ட புத்தகத்தைப் படித்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார், ஆனால் அந்த துருப்புக்களால் பரவலான கற்பழிப்பு குறித்து புத்தகம் தனது வாசகர்களிடம் கூறவில்லை. நோர்டிக் இன முட்டாள்தனம் எந்த நாட்டில் உருவானது என்பது பற்றி எப்பொழுதும் கருத்து தெரிவிக்காமல், ஒரு வெளிநாட்டு நாஜி சிந்தனையை அமெரிக்க பாசிஸ்டுகளை அமெரிக்க பாசிஸ்டுகளாக காட்ட முயற்சிக்கிறார். வதை முகாம்களில் இருந்து மக்களை விடுவிப்பது ஒரு முன்னுரிமையாக இருந்ததில்லை என்று சமேட் எழுதுகிறார். அது ஒன்றும் இருந்ததில்லை. இரண்டாம் உலகப் போரின் வெற்றியின் பெரும்பகுதி சோவியத் யூனியனால் செய்யப்பட்டது (அல்லது சோவியத் யூனியனுக்கும் அதற்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை) என்று குறிப்பிடாமல், ஜனநாயகங்கள் ஏன், எப்படி போர்களில் வெற்றி பெறுகின்றன என்பதைப் பற்றி பல்வேறு கோட்பாட்டாளர்களை மேற்கோள் காட்டுகிறார். இரண்டாம் உலகப் போரைப் பற்றிய என்ன முட்டாள்தனமான கட்டுக்கதை, ரஸ்கிகளின் உதவியால் அமெரிக்கா வெற்றி பெற்றதை விட, அதை அகற்றுவது சரியான நேரத்தில் மற்றும் பயனுள்ளதாக இருந்திருக்கும்?

அதே அமெரிக்க இராணுவத்தில் பணியமர்த்தப்பட்ட எவரேனும் படைவீரர்களை நிராகரித்தால் - பெரும்பாலும் பலத்த காயம் அடைந்த மற்றும் அதிர்ச்சிக்கு உள்ளான இளைஞர்கள் மற்றும் பெண்களை - அவர்கள் குப்பை மூட்டைகளை விட அதிகமாக இல்லை என்பது போல, இரண்டாம் உலகப் போரின் கட்டுக்கதைகளை விமர்சிக்கும் புத்தகத்தின் பெரும் பகுதிகளை வீரர்களுக்கு எதிரான தப்பெண்ணங்களை எதிர்ப்பதற்காக அர்ப்பணிக்க வேண்டும். , போர்கள் தங்கள் பங்கேற்பாளர்களை நல்ல வடிவத்தில் விட்டுவிடுவது போல் எழுதும்போது கூட? இரண்டாம் உலகப் போரில் சில அமெரிக்கத் துருப்புக்கள் எதிரியை நோக்கிச் சுட்டதைக் காட்டும் ஆய்வுகள் பற்றிய Samet அறிக்கைகள். ஆனால் கொலை செய்யாத போக்கைக் கடந்து வந்த பயிற்சி மற்றும் கண்டிஷனிங் பற்றி அவள் எதுவும் கூறவில்லை. படைவீரர்கள் குற்றங்களைச் செய்ய அதிக வாய்ப்பில்லை அல்லது குறைந்தபட்சம் அந்த குற்றங்களுக்கு இராணுவத்திற்கு எந்தப் பொறுப்பும் இல்லை என்று அவர் எங்களிடம் கூறுகிறார், ஆனால் அமெரிக்காவைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை கூட சேர்க்கவில்லை. வெகுஜன சுடுதல் மிகவும் விகிதாசாரமற்ற அனுபவசாலிகள். 1947 ஆம் ஆண்டு நடத்தப்பட்ட ஒரு ஆய்வைப் பற்றி சமேட் எழுதுகிறார், பெரும்பான்மையான அமெரிக்கப் படைவீரர்கள் போர் "முன்பை விட அவர்களை மோசமாக்கிவிட்டது" என்று கூறியுள்ளனர். போரைப் பற்றி அல்ல, போருக்குப் பிந்தைய காலத்தைப் பற்றி தான் எழுதியது போல, அடுத்த வார்த்தையிலேயே, படைவீரர் அமைப்புகளால் படைவீரர்களுக்கு ஏற்படும் தீங்கைப் பற்றி சமேட் மாற்றியுள்ளார்.

"போர், இது எதற்கு நல்லது?" என்ற தலைப்பில் நீங்கள் அத்தியாயம் 4 க்கு வருவதற்குள் தலைப்பிலிருந்து அதிகம் எதிர்பார்க்க வேண்டாம் என்று உங்களுக்குத் தெரியும். உண்மையில், அத்தியாயம் சிறார் குற்றவாளிகளைப் பற்றிய திரைப்படங்கள், காமிக் புத்தகங்கள் போன்றவற்றைப் பற்றிய தலைப்பை விரைவாக எடுத்துக்கொள்கிறது, ஆனால் அந்த தலைப்புகளுக்குச் செல்ல, புத்தகம் நீக்கப்பட வேண்டிய கட்டுக்கதைகளில் ஒன்றைத் தள்ளுவதன் மூலம் திறக்கிறது:

"இளைஞர்களின் கர்வம், புதிய மற்றும் தடையற்றது, நிறுவப்பட்டதிலிருந்து அமெரிக்க கற்பனையை உயிர்ப்பித்தது. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, முதிர்ச்சியின் கவனிக்கப்படாத பொறுப்புகளைப் பெற்றிருக்கும்போது, ​​​​நாட்டை இளமையாக நினைப்பது அல்லது பேசுவது பாசாங்குத்தனமான மாயையைத் தக்கவைப்பது பெருகிய முறையில் கடினமாகிவிட்டது.

ஸ்டீபன் வெர்தெய்மின் ஆவணப்படுத்தியபடி, அது 1940க்கு பிற்பகுதியில் இல்லை நாளை உலகம், அமெரிக்க அரசாங்கம் உலகை ஆளும் வெளிப்படையான நோக்கத்திற்காக போரை நடத்த தீர்மானித்தது. இதை நீக்குவதற்கு என்ன நடந்தது: “4. அமெரிக்கர்கள் விடுதலை செய்பவர்கள்.

அழைக்க நல்ல போரைத் தேடுகிறோம் நல்ல போரின் யோசனையின் விமர்சனத்திற்கு, "நல்லது" என்பதை வரையறுப்பது அவசியமானது அல்லது நியாயமானது அல்ல (அனைவரும் நம்பலாம் - ஒருவர் தவறாக இருந்தாலும் - வெகுஜனக் கொலை), ஆனால் அழகான மற்றும் அற்புதமான மற்றும் அற்புதமான மற்றும் மனிதநேயமற்ற . ஒரு போரை நியாயப்படுத்த முடியும் என்ற கூற்றை மிகவும் சேதப்படுத்தும் அளவிற்கு வலுப்படுத்துவதைத் தவிர, அத்தகைய விமர்சனம் நன்றாகவும் பயனுள்ளதாகவும் இருக்கிறது.