ஆவணப்படத்தை ஏன் இறக்க அனுமதிக்கக் கூடாது

பில்ஜரின் எழுதப்பட்ட காப்பகத்தை நூலகம் கையகப்படுத்தியதைக் குறிக்கும் வகையில் நடத்தப்பட்ட 'தி பவர் ஆஃப் தி டாகுமெண்டரி' என்ற பின்னோக்கி திருவிழாவின் ஒரு பகுதியாக, 9 டிசம்பர் 2017 அன்று பிரிட்டிஷ் நூலகத்தில் ஜான் பில்கர் வழங்கிய முகவரியின் திருத்தப்பட்ட பதிப்பு இது.

ஜான் பில்கர், டிசம்பர் 11, 2017, JohnPilger.com. RSN.

எனது முதல் படத்தின் எடிட்டிங்கின் போது ஆவணப்படத்தின் சக்தியை நான் முதலில் புரிந்துகொண்டேன். அமைதியான கலகம். வர்ணனையில், வியட்நாமில் அமெரிக்க வீரர்களுடன் ரோந்துப் பணியில் இருந்தபோது நானும் எனது குழுவினரும் சந்தித்த ஒரு கோழியைப் பற்றி நான் குறிப்பிடுகிறேன்.

"இது ஒரு வியட்காங் கோழியாக இருக்க வேண்டும் - ஒரு கம்யூனிஸ்ட் கோழி," சார்ஜென்ட் கூறினார். அவர் தனது அறிக்கையில் எழுதினார்: "எதிரி பார்வை".

சிக்கன் தருணம் போரின் கேலிக்கூத்தலை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுவது போல் இருந்தது - அதனால் அதை படத்தில் சேர்த்தேன். அது விவேகமற்றதாக இருந்திருக்கலாம். பிரிட்டனில் உள்ள வணிகத் தொலைக்காட்சியின் கட்டுப்பாட்டாளர் - அப்போதைய சுதந்திரத் தொலைக்காட்சி ஆணையம் அல்லது ITA - எனது ஸ்கிரிப்டைப் பார்க்கக் கோரியது. கோழியின் அரசியல் தொடர்புக்கு எனது ஆதாரம் என்ன? என்னிடம் கேட்கப்பட்டது. அது உண்மையில் கம்யூனிஸ்ட் கோழியா, அல்லது அமெரிக்க ஆதரவுக் கோழியாக இருந்திருக்குமா?

நிச்சயமாக, இந்த முட்டாள்தனத்திற்கு ஒரு தீவிர நோக்கம் இருந்தது; 1970 இல் ஐடிவி மூலம் அமைதியான கலகம் ஒளிபரப்பப்பட்டபோது, ​​பிரிட்டனுக்கான அமெரிக்க தூதர் வால்டர் அனென்பெர்க், ஜனாதிபதி ரிச்சர்ட் நிக்சனின் தனிப்பட்ட நண்பரான ஐடிஏவிடம் புகார் செய்தார். அவர் கோழியைப் பற்றி அல்ல, படம் முழுவதும் புகார் செய்தார். "நான் வெள்ளை மாளிகைக்கு தெரிவிக்க விரும்புகிறேன்," என்று தூதர் எழுதினார். கடவுளே.

வியட்நாமில் உள்ள அமெரிக்க இராணுவம் தன்னை துண்டாடுவதை அமைதியான கலகம் வெளிப்படுத்தியது. வெளிப்படையான கிளர்ச்சி ஏற்பட்டது: வரைவு ஆட்கள் உத்தரவுகளை மறுத்து, தங்கள் அதிகாரிகளை பின்னால் சுட்டுக் கொண்டிருந்தனர் அல்லது அவர்கள் தூங்கும்போது கையெறி குண்டுகளால் "துண்டிக்கப்பட்டனர்".

இவை எதுவும் செய்தியாக வரவில்லை. அதன் பொருள் என்னவென்றால், போர் தோற்றுப் போனது; மற்றும் தூதுவர் பாராட்டப்படவில்லை.

ஐடிஏவின் டைரக்டர் ஜெனரல் சர் ராபர்ட் ஃப்ரேசர் ஆவார். அவர் கிரனாடா டிவியில் அப்போதைய நிகழ்ச்சிகளின் இயக்குநராக இருந்த டெனிஸ் ஃபோர்மேனை வரவழைத்து அபோப்ளெக்ஸி நிலைக்குச் சென்றார். வெடிபொருட்களை தெளித்து, சர் ராபர்ட் என்னை "ஆபத்தான நாசகாரன்" என்று விவரித்தார்.

ரெகுலேட்டர் மற்றும் தூதுவர் சம்பந்தப்பட்டது ஒரு ஆவணப்படத்தின் சக்தி: அதன் உண்மைகள் மற்றும் சாட்சிகளின் சக்தி: குறிப்பாக இளம் வீரர்கள் உண்மையைப் பேசுகிறார்கள் மற்றும் திரைப்படத் தயாரிப்பாளரால் அனுதாபத்துடன் நடத்தப்படுகிறார்கள்.

நான் ஒரு பத்திரிகை பத்திரிக்கையாளராக இருந்தேன். நான் இதற்கு முன் ஒரு படத்தையும் தயாரித்ததில்லை, பிபிசியின் ஒரு மறுப்புத் தயாரிப்பாளரான சார்லஸ் டென்டனுக்கு நான் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன், அவர் கேமராவிற்கும் பார்வையாளர்களுக்கும் நேராகச் சொல்லப்பட்ட உண்மைகளும் ஆதாரங்களும் உண்மையில் நாசகரமானதாக இருக்கும் என்று எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார்.

உத்தியோகபூர்வ பொய்களின் இந்த சீர்குலைவு ஆவணப்படத்தின் சக்தி. நான் இப்போது 60 படங்களைத் தயாரித்துள்ளேன், வேறு எந்த ஊடகத்திலும் இந்த சக்தி இல்லை என்று நம்புகிறேன்.

1960 களில், ஒரு சிறந்த இளம் திரைப்பட தயாரிப்பாளர், பீட்டர் வாட்கின்ஸ் போர் விளையாட்டு பிபிசிக்காக. லண்டன் மீதான அணுகுண்டு தாக்குதலுக்குப் பிறகு வாட்கின்ஸ் புனரமைத்தார்.

போர் விளையாட்டு தடை செய்யப்பட்டது. "இந்தப் படத்தின் விளைவு, ஒளிபரப்பு ஊடகத்திற்கு மிகவும் பயங்கரமானது என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது" என்று பிபிசி கூறியது. பிபிசியின் கவர்னர்கள் குழுவின் அப்போதைய தலைவர் லார்ட் நார்மன்புரூக், அவர் அமைச்சரவையின் செயலாளராக இருந்தார். அவர் அமைச்சரவையில் தனது வாரிசான சர் பர்க் ட்ரெண்டிற்கு எழுதினார்: "போர் விளையாட்டு பிரச்சாரமாக வடிவமைக்கப்படவில்லை: இது முற்றிலும் உண்மை அறிக்கையாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் உத்தியோகபூர்வ தகவல்களை கவனமாக ஆய்வு செய்வதை அடிப்படையாகக் கொண்டது ... ஆனால் இந்த பொருள் ஆபத்தானது, மற்றும் காட்சி தொலைக்காட்சியில் வெளியாகும் திரைப்படம் அணுசக்தி தடுப்பு கொள்கையின் மீதான பொது அணுகுமுறையில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும்.

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்த ஆவணப்படத்தின் சக்தி என்னவென்றால், அது அணுசக்தி யுத்தத்தின் உண்மையான பயங்கரங்களுக்கு மக்களை எச்சரிக்கும் மற்றும் அணு ஆயுதங்களின் இருப்பை கேள்விக்கு உட்படுத்தும்.

வாட்கின்ஸ் திரைப்படத்தை தடை செய்ய பிபிசி அரசாங்கத்துடன் இரகசியமாக கூட்டுச் சேர்ந்ததாக அமைச்சரவை ஆவணங்கள் காட்டுகின்றன. "தனியாக வாழும் முதியோர் மற்றும் குறைந்த மன அறிவுத்திறன் கொண்டவர்களை" பாதுகாக்கும் பொறுப்பு பிபிசிக்கு உள்ளது என்பது அட்டைப்படம்.

பெரும்பாலான பத்திரிகைகள் இதை விழுங்கின. தி வார் கேம் மீதான தடை பீட்டர் வாட்கின்ஸ் தனது 30 வயதில் பிரிட்டிஷ் தொலைக்காட்சியில் தனது வாழ்க்கையை முடித்துக்கொண்டது. இந்த குறிப்பிடத்தக்க திரைப்பட தயாரிப்பாளர் பிபிசி மற்றும் பிரிட்டனை விட்டு வெளியேறினார், மேலும் தணிக்கைக்கு எதிராக உலகம் முழுவதும் ஒரு பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினார்.

உண்மையைச் சொல்வதும், உத்தியோகபூர்வ உண்மையை மறுப்பதும், ஒரு ஆவணப்படத் தயாரிப்பாளருக்கு ஆபத்தாக முடியும்.

1988 இல், தேம்ஸ் தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பப்பட்டது பாறையில் மரணம், வடக்கு அயர்லாந்தில் நடந்த போர் பற்றிய ஆவணப்படம். இது ஒரு ஆபத்தான மற்றும் தைரியமான முயற்சியாகும். ஐரிஷ் பிரச்சனைகள் என்று அழைக்கப்படுபவை பற்றிய அறிக்கையின் தணிக்கை அதிகமாக இருந்தது, மேலும் ஆவணப்படங்களில் நம்மில் பலர் எல்லைக்கு வடக்கே திரைப்படங்களை தயாரிப்பதில் இருந்து தீவிரமாக ஊக்கமளிக்கவில்லை. நாங்கள் முயற்சித்தால், நாங்கள் இணக்கத்தின் புதைகுழிக்குள் இழுக்கப்பட்டோம்.

அயர்லாந்தில் சுமார் 50 முக்கிய தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளை பிபிசி தடைசெய்தது, மருத்துவம் செய்தது அல்லது தாமதப்படுத்தியது என்று பத்திரிகையாளர் லிஸ் கர்டிஸ் கணக்கிட்டார். ஜான் வேர் போன்ற மரியாதைக்குரிய விதிவிலக்குகள் நிச்சயமாக இருந்தன. மற்றொருவர் டெத் ஆன் தி ராக் படத்தின் தயாரிப்பாளர் ரோஜர் போல்டன். டெத் ஆன் தி ராக், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் IRA க்கு எதிராக SAS மரணப் படைகளை வெளிநாடுகளில் நிலைநிறுத்தியது, ஜிப்ரால்டரில் நான்கு நிராயுதபாணிகளைக் கொன்றது.

மார்கரெட் தாட்சர் அரசாங்கம் மற்றும் முர்டோக் பத்திரிகைகள், குறிப்பாக ஆண்ட்ரூ நீல் திருத்திய சண்டே டைம்ஸ் ஆகியோரின் தலைமையில் திரைப்படத்திற்கு எதிராக ஒரு மோசமான அவதூறு பிரச்சாரம் செய்யப்பட்டது.

உத்தியோகபூர்வ விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்ட ஒரே ஆவணப்படம் இதுதான் - மேலும் அதன் உண்மைகள் நிரூபிக்கப்பட்டன. படத்தின் முக்கிய சாட்சிகளில் ஒருவரின் அவதூறுக்கு முர்டாக் பணம் செலுத்த வேண்டியிருந்தது.

ஆனால் அது முடிவடையவில்லை. உலகின் மிகவும் புதுமையான ஒளிபரப்பாளர்களில் ஒன்றான தேம்ஸ் தொலைக்காட்சி, ஐக்கிய இராச்சியத்தில் அதன் உரிமையிலிருந்து இறுதியில் பறிக்கப்பட்டது.
சுரங்கத் தொழிலாளர்களுக்கு செய்தது போல் ஐடிவி மற்றும் திரைப்பட தயாரிப்பாளர்களை பிரதமர் பழிவாங்கினாரா? எங்களுக்குத் தெரியாது. இந்த ஒரு ஆவணப்படத்தின் சக்தி உண்மையுடன் நின்று, தி வார் கேம் போல, படமாக்கப்பட்ட பத்திரிகையில் ஒரு உயர் புள்ளியைக் குறித்தது என்பது நமக்குத் தெரியும்.

சிறந்த ஆவணப்படங்கள் ஒரு கலை துரோகத்தை வெளிப்படுத்துவதாக நான் நம்புகிறேன். அவற்றை வகைப்படுத்துவது கடினம். அவை பெரிய புனைகதை போல இல்லை. அவை சிறந்த திரைப்படங்களைப் போல இல்லை. ஆயினும்கூட, அவர்கள் இரண்டின் சுத்த சக்தியையும் இணைக்க முடியும்.

சிலி போர்: நிராயுதபாணியான மக்களின் போராட்டம், பாட்ரிசியோ குஸ்மானின் காவிய ஆவணப்படம். இது ஒரு அசாதாரண திரைப்படம்: உண்மையில் திரைப்படங்களின் முத்தொகுப்பு. 1970களில் இது வெளியானபோது, ​​நியூ யார்க்கர் கேட்டது: “ஒரு எக்லேர் கேமரா, ஒரு நாக்ரா சவுண்ட்-ரெக்கார்டர் மற்றும் கருப்பு மற்றும் வெள்ளைப் படத்தொகுப்புடன் பணிபுரியும் ஐந்து பேர் கொண்ட குழு, சிலருக்கு எந்த முன் திரைப்பட அனுபவமும் இல்லை, இந்த அளவு படைப்பை உருவாக்கவா?"

குஸ்மானின் ஆவணப்படம் சிலியில் 1973 இல் ஜெனரல் பினோசே தலைமையிலான பாசிஸ்டுகளால் ஜனநாயகம் தூக்கியெறியப்பட்டது மற்றும் சிஐஏ இயக்கியது. ஏறக்குறைய எல்லாமே கைகளால், தோளில் படமாக்கப்பட்டுள்ளன. இது ஒரு ஃபிலிம் கேமரா என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள், வீடியோ அல்ல. ஒவ்வொரு பத்து நிமிடங்களுக்கும் பத்திரிகையை மாற்ற வேண்டும், அல்லது கேமரா நின்றுவிடும்; மற்றும் ஒளியின் சிறிய இயக்கம் மற்றும் மாற்றம் படத்தை பாதிக்கிறது.

சிலி போரில், அலெண்டேவின் சீர்திருத்தவாத அரசாங்கத்தை அழிக்க திட்டமிட்டவர்களால் கொல்லப்பட்ட ஜனாதிபதி சால்வடார் அலெண்டேவுக்கு விசுவாசமான கடற்படை அதிகாரியின் இறுதிச் சடங்கில் ஒரு காட்சி உள்ளது. இராணுவ முகங்களுக்கு மத்தியில் கேமரா நகர்கிறது: அவர்களின் பதக்கங்கள் மற்றும் ரிப்பன்கள், அவர்களின் வளைந்த முடி மற்றும் ஒளிபுகா கண்கள் கொண்ட மனித சின்னங்கள். ஒரு முழு சமூகத்தின் இறுதிச் சடங்கை நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள் என்று முகங்களின் சுத்த அச்சுறுத்தல் கூறுகிறது: ஜனநாயகத்தின் தானே.

இவ்வளவு துணிச்சலாகப் படமெடுத்ததற்குக் கொடுக்க வேண்டிய விலை இருக்கிறது. ஒளிப்பதிவாளர் ஜார்ஜ் முல்லர் கைது செய்யப்பட்டு சித்திரவதை முகாமுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவரது கல்லறை கண்டுபிடிக்கப்படும் வரை அவர் "காணாமல் போனார்". அவருக்கு வயது 27. அவரது நினைவுக்கு வணக்கம் செலுத்துகிறேன்.

பிரிட்டனில், 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ஜான் க்ரியர்சன், டெனிஸ் மிட்செல், நார்மன் ஸ்வாலோ, ரிச்சர்ட் காவ்ஸ்டன் மற்றும் பிற திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களின் முன்னோடிப் பணி வர்க்கத்தின் பெரும் பிளவைக் கடந்து மற்றொரு நாட்டை முன்வைத்தது. சாதாரண பிரித்தானியர்கள் முன் கேமராக்கள் மற்றும் ஒலிவாங்கிகளை வைத்து அவர்கள் தங்கள் சொந்த மொழியில் பேச அனுமதித்தனர்.

ஜான் கிரியர்சன் "ஆவணப்படம்" என்ற சொல்லை உருவாக்கியதாக சிலரால் கூறப்படுகிறது. "நாடகம் உங்கள் வீட்டு வாசலில் உள்ளது," என்று 1920 களில் அவர் கூறினார், "எங்கே சேரிகள் இருந்தாலும், எங்கு ஊட்டச்சத்து குறைபாடு இருக்கிறதோ, எங்கெல்லாம் சுரண்டலும் கொடுமையும் இருக்கிறது."

இந்த ஆரம்பகால பிரிட்டிஷ் திரைப்பட தயாரிப்பாளர்கள் ஆவணப்படம் கீழே இருந்து பேச வேண்டும், மேலே இருந்து பேச வேண்டும் என்று நம்பினர்: அது மக்களின் ஊடகமாக இருக்க வேண்டும், அதிகாரம் அல்ல. இன்னும் சொல்லப்போனால், சாதாரண மக்களின் ரத்தமும், வியர்வையும், கண்ணீரும்தான் அந்த ஆவணப்படத்தை நமக்குக் கொடுத்தது.

டெனிஸ் மிட்செல் ஒரு தொழிலாள வர்க்க தெருவின் உருவப்படங்களுக்கு பிரபலமானவர். "எனது தொழில் வாழ்க்கை முழுவதும், மக்களின் பலம் மற்றும் கண்ணியத்தின் தரம் குறித்து நான் முற்றிலும் வியந்திருக்கிறேன்" என்று அவர் கூறினார். நான் அந்த வார்த்தைகளைப் படிக்கும்போது, ​​கிரென்ஃபெல் டவரில் இருந்து தப்பியவர்களை நினைத்துப் பார்க்கிறேன், அவர்களில் பெரும்பாலோர் இன்னும் மீண்டும் தங்குவதற்கு காத்திருக்கிறார்கள், அவர்கள் அனைவரும் இன்னும் நீதிக்காக காத்திருக்கிறார்கள், கேமராக்கள் அரச திருமணத்தின் தொடர்ச்சியான சர்க்கஸுக்கு நகர்கின்றன.

மறைந்த டேவிட் மன்ரோவும் நானும் உருவாக்கினோம் ஆண்டு பூஜ்ஜியம்: கம்போடியாவின் அமைதியான மரணம் 1979 இல். இந்த படம் ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலாக குண்டுவெடிப்பு மற்றும் இனப்படுகொலைக்கு உட்பட்ட ஒரு நாட்டைப் பற்றிய ஒரு மௌனத்தை உடைத்தது, மேலும் அதன் சக்தி மில்லியன் கணக்கான சாதாரண ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளை உலகின் மறுபக்கத்தில் உள்ள ஒரு சமூகத்தை மீட்பதில் ஈடுபடுத்தியது. இப்போதும் கூட, ஆண்டு ஜீரோ பொது மக்கள் கவலைப்படுவதில்லை என்ற கட்டுக்கதைக்கு பொய்யை வைக்கிறது, அல்லது கவனிப்பவர்கள் இறுதியில் "கருணை சோர்வு" என்று அழைக்கப்படுவார்கள்.

தற்போதைய, மிகவும் பிரபலமான பிரிட்டிஷ் "ரியாலிட்டி" நிகழ்ச்சியான பேக் ஆஃப் பார்வையாளர்களைக் காட்டிலும் அதிகமான பார்வையாளர்களால் ஜீரோ ஆண்டு பார்க்கப்பட்டது. இது 30 க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் பிரதான தொலைக்காட்சியில் காட்டப்பட்டது, ஆனால் அமெரிக்காவில் இல்லை, அங்கு PBS அதை முற்றிலும் நிராகரித்தது, ஒரு நிர்வாகியின் கூற்றுப்படி, புதிய ரீகன் நிர்வாகத்தின் எதிர்வினைக்கு பயந்து. பிரிட்டன் மற்றும் ஆஸ்திரேலியாவில், இது விளம்பரம் இல்லாமல் ஒளிபரப்பப்பட்டது - எனக்கு தெரிந்த ஒரே முறை, இது வணிக தொலைக்காட்சியில் நடந்தது.

பிரிட்டிஷ் ஒளிபரப்பைத் தொடர்ந்து, பர்மிங்காமில் உள்ள ஏடிவி அலுவலகங்களுக்கு 40க்கும் மேற்பட்ட சாக்கு அஞ்சல்கள் வந்தன, முதல் இடுகையில் மட்டும் 26,000 முதல் வகுப்பு கடிதங்கள் வந்தன. இது மின்னஞ்சல் மற்றும் பேஸ்புக்கிற்கு முந்தைய காலம் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். கடிதங்களில் 1 மில்லியன் பவுண்டுகள் இருந்தன - பெரும்பாலானவை குறைந்த பட்சம் கொடுக்கக்கூடியவர்களிடமிருந்து சிறிய தொகைகளாக இருந்தன. "இது கம்போடியாவுக்கானது" என்று ஒரு பேருந்து ஓட்டுநர் தனது வார ஊதியத்தை எழுதினார். ஓய்வூதியர்கள் தங்கள் ஓய்வூதியத்தை அனுப்பினர். ஒற்றைத் தாய் தனது சேமிப்பான 50 பவுண்டுகளை அனுப்பினார். மக்கள் பொம்மைகள் மற்றும் பணத்துடன் என் வீட்டிற்கு வந்தனர், மேலும் தாட்சருக்கான மனுக்கள் மற்றும் போல் பாட் மற்றும் அவரது ஒத்துழைப்பாளரான ஜனாதிபதி ரிச்சர்ட் நிக்சன் மீதான கோபத்தின் கவிதைகள், யாருடைய குண்டுகள் வெறியரின் எழுச்சியை துரிதப்படுத்தியது.

முதன்முறையாக, BBC ஒரு ITV திரைப்படத்தை ஆதரித்தது. ப்ளூ பீட்டர் திட்டம் குழந்தைகளை நாடு முழுவதும் உள்ள ஆக்ஸ்பாம் கடைகளில் பொம்மைகளை "கொண்டு வந்து வாங்க" கேட்டுக் கொண்டது. கிறிஸ்துமஸுக்குள், குழந்தைகள் 3,500,000 பவுண்டுகள் வியக்கத்தக்க தொகையை திரட்டினர். உலகம் முழுவதும், ஜீரோ ஆண்டு $55 மில்லியனுக்கும் அதிகமான தொகையை திரட்டியது, பெரும்பாலும் கோரப்படாதது, மேலும் இது கம்போடியாவிற்கு நேரடியாக உதவியது: மருந்துகள், தடுப்பூசிகள் மற்றும் ஒரு முழு ஆடைத் தொழிற்சாலையை நிறுவுதல், இது மக்கள் கட்டாயமாக அணிய வேண்டிய கருப்பு சீருடைகளை தூக்கி எறிய அனுமதித்தது. போல் பாட். பார்வையாளர்கள் பார்வையாளர்களாக இருப்பதை நிறுத்திவிட்டு பங்கேற்பாளர்களாக மாறியது போல் இருந்தது.

சிபிஎஸ் டெலிவிஷன் எட்வர்ட் ஆர். முரோவின் திரைப்படத்தை ஒளிபரப்பியபோது, ​​அமெரிக்காவில் இதேபோன்ற ஒன்று நடந்தது, அவமானத்தின் அறுவடை, 1960 இல். பல நடுத்தர வர்க்க அமெரிக்கர்கள் தங்கள் மத்தியில் வறுமையின் அளவைப் பார்ப்பது இதுவே முதல் முறை.

ஹார்வெஸ்ட் ஆஃப் ஷேம் என்பது புலம்பெயர்ந்த விவசாயத் தொழிலாளர்களின் கதையாகும், அவர்கள் அடிமைகளை விட சிறப்பாக நடத்தப்பட்டனர். இன்று, புலம்பெயர்ந்தோர் மற்றும் அகதிகள் வேலைக்காகவும், வெளிநாடுகளில் பாதுகாப்புக்காகவும் போராடுவது போன்ற அதிர்வுகளை அவர்களது போராட்டம் கொண்டுள்ளது. அசாதாரணமாகத் தோன்றுவது என்னவென்றால், இந்தப் படத்தில் வரும் சிலரின் குழந்தைகளும் பேரக்குழந்தைகளும் ஜனாதிபதி டிரம்பின் துஷ்பிரயோகம் மற்றும் கண்டிப்புகளின் சுமைகளைத் தாங்குவார்கள்.

இன்று அமெரிக்காவில் எட்வர்ட் ஆர். முரோவுக்கு இணையானவர் இல்லை. அவரது பேச்சாற்றல் மிக்க, அசைக்க முடியாத அமெரிக்க இதழியல் பிரதான நீரோட்டத்தில் ஒழிக்கப்பட்டு இணையத்தில் தஞ்சம் புகுந்துள்ளது.

பெரும்பாலான மக்கள் இன்னும் விழித்திருக்கும் மணிநேரங்களில் பிரதான தொலைக்காட்சியில் ஆவணப்படங்கள் இன்னும் காண்பிக்கப்படும் சில நாடுகளில் பிரிட்டனும் ஒன்றாகும். ஆனால் பெறப்பட்ட ஞானத்திற்கு எதிரான ஆவணப்படங்கள் ஒரு அழிந்து வரும் உயிரினமாக மாறி வருகின்றன, அதே நேரத்தில் அவை முன்னெப்போதையும் விட அதிகமாக தேவைப்படலாம்.

கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகு கணக்கெடுப்பில், மக்கள் தொலைக்காட்சியில் எதை அதிகம் விரும்புகிறார்கள் என்று கேட்டால், அவர்கள் ஆவணப்படங்கள் என்று கூறுகிறார்கள். பெரும் சக்திக்கும் அதன் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் இடையே ஒரு குறிப்பிட்ட சமநிலையை பாதிக்கும் அரசியல்வாதிகள் மற்றும் "நிபுணர்களுக்கு" ஒரு தளமாக இருக்கும் ஒரு வகையான நடப்பு விவகார திட்டத்தை அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள் என்று நான் நம்பவில்லை.

அவதானிப்பு ஆவணப்படங்கள் பிரபலமானவை; ஆனால் விமான நிலையங்கள் மற்றும் மோட்டார்வே போலீஸ் பற்றிய படங்கள் உலகத்தை உணர்த்துவதில்லை. மகிழ்விக்கிறார்கள்.

இயற்கை உலகில் டேவிட் அட்டன்பரோவின் அற்புதமான திட்டங்கள் காலநிலை மாற்றத்தை உணர்த்துகின்றன - தாமதமாக.

பிபிசியின் பனோரமா, சிரியாவில் ஜிஹாதிசத்திற்கு பிரிட்டனின் ரகசிய ஆதரவை - தாமதமாக உணர்த்துகிறது.

ஆனால் டிரம்ப் ஏன் மத்திய கிழக்கில் தீ வைக்கிறார்? ரஷ்யா மற்றும் சீனாவுடனான போருக்கு மேற்கு நாடுகள் ஏன் நெருங்கி வருகின்றன?

பீட்டர் வாட்கின்ஸின் தி வார் கேமில் கதை சொல்பவரின் வார்த்தைகளைக் குறிக்கவும்: “அணு ஆயுதங்கள் பற்றிய முழு விஷயத்திலும், இப்போது பத்திரிகைகளிலும் தொலைக்காட்சியிலும் நடைமுறையில் முழு அமைதி நிலவுகிறது. தீர்க்கப்படாத அல்லது கணிக்க முடியாத எந்தவொரு சூழ்நிலையிலும் நம்பிக்கை உள்ளது. ஆனால் இந்த மௌனத்தில் உண்மையான நம்பிக்கை கிடைக்குமா?”

2017ல் அந்த அமைதி திரும்பியது.

அணு ஆயுதங்கள் மீதான பாதுகாப்புகள் அமைதியாக அகற்றப்பட்டு, அமெரிக்கா இப்போது ஒரு மணி நேரத்திற்கு 46 மில்லியன் டாலர்களை அணு ஆயுதங்களுக்காக செலவழிக்கிறது என்பது செய்தி அல்ல: அது ஒவ்வொரு மணி நேரமும், 4.6 மணிநேரமும், ஒவ்வொரு நாளும் $24 மில்லியன். அது யாருக்குத் தெரியும்?

சீனா மீது வரும் போர், கடந்த ஆண்டு நான் முடித்தது, இங்கிலாந்தில் ஒளிபரப்பப்பட்டது, ஆனால் அமெரிக்காவில் ஒளிபரப்பப்படவில்லை - அங்கு 90 சதவீத மக்கள் வட கொரியாவின் தலைநகரை பெயரிடவோ அல்லது கண்டுபிடிக்கவோ முடியாது அல்லது டிரம்ப் ஏன் அதை அழிக்க விரும்புகிறார் என்பதை விளக்கவோ முடியாது. வடகொரியாவுக்கு அடுத்தபடியாக சீனா உள்ளது.

அமெரிக்காவில் "முற்போக்கு" திரைப்பட விநியோகஸ்தர் ஒருவரின் கூற்றுப்படி, அமெரிக்க மக்கள் அவர் "கதாப்பாத்திரத்தால் இயக்கப்படும்" ஆவணப்படங்களில் மட்டுமே ஆர்வமாக உள்ளனர். இது "என்னைப் பாருங்கள்" என்ற நுகர்வோர் வழிபாட்டு முறைக்கான குறியீடாகும், இது இப்போது நம் பிரபலமான கலாச்சாரத்தை நுகர்வு மற்றும் அச்சுறுத்துகிறது மற்றும் சுரண்டுகிறது, அதே நேரத்தில் திரைப்பட தயாரிப்பாளர்களை நவீன காலத்தில் அவசரமாக ஒரு விஷயத்திலிருந்து விலக்குகிறது.

"உண்மையை மௌனத்தால் மாற்றினால், மௌனம் பொய்யாகும்" என்று ரஷ்ய கவிஞர் எவ்ஜெனி யெவ்டுஷென்கோ எழுதினார்.

இளம் ஆவணப்படத் தயாரிப்பாளர்கள் என்னிடம் "ஒரு மாற்றத்தை உருவாக்குவது எப்படி" என்று கேட்கும் போதெல்லாம், அது மிகவும் எளிமையானது என்று நான் பதிலளிக்கிறேன். அவர்கள் மௌனத்தைக் கலைக்க வேண்டும்.

@johnpilger ட்விட்டரில் ஜான் பில்கரைப் பின்தொடரவும்