டேவிட் ஸ்வான்சன்
யாராவது போதைக்கு அடிமையாகிவிட்டார்களா என்பது அவர்கள் பயன்படுத்தும் மருந்து அல்லது அவர்களின் மரபணுக்களில் உள்ள எதையும் விட அவர்களின் குழந்தைப்பருவத்துடனும் அவர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்துடனும் அதிகம் தொடர்புடையது. இந்த ஆண்டு நான் இதுவரை படித்த சிறந்த புத்தகத்தில் பல வெளிப்பாடுகளில் இது மிகவும் திடுக்கிடும் ஒன்றாகும்: துரத்தல் துரத்தல்: போதைப்பொருள் மீதான போரின் முதல் மற்றும் கடைசி நாட்கள் வழங்கியவர் ஜோஹன் ஹரி.
நாம் அனைவருக்கும் ஒரு கட்டுக்கதை ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது. புராணம் இதுபோன்றது: சில மருந்துகள் மிகவும் சக்திவாய்ந்தவை, அவற்றை நீங்கள் போதுமான அளவு பயன்படுத்தினால் அவை எடுத்துக்கொள்ளப்படும். அவற்றைத் தொடர்ந்து பயன்படுத்த அவை உங்களைத் தூண்டும். இது பெரும்பாலும் தவறானது என்று மாறிவிடும். சிகரெட் புகைப்பவர்களில் 17.7 சதவீதம் பேர் மட்டுமே ஒரே மருந்தை வழங்கும் நிகோடின் பேட்சைப் பயன்படுத்தி புகைப்பதை நிறுத்த முடியும். தங்கள் வாழ்க்கையில் விரிசலை முயற்சித்தவர்களில், கடந்த மாதத்தில் 3 சதவிகிதத்தினர் மட்டுமே இதைப் பயன்படுத்தினர், 20 சதவிகிதத்தினர் மட்டுமே இதுவரை அடிமையாகிவிட்டனர். அமெரிக்க மருத்துவமனைகள் ஒவ்வொரு நாளும் வலிக்கு மிகவும் சக்திவாய்ந்த ஓபியேட்டுகளை பரிந்துரைக்கின்றன, மேலும் பெரும்பாலும் நீண்ட காலத்திற்கு, போதைப்பொருளை உருவாக்காமல். வன்கூவர் அனைத்து ஹெராயினையும் நகரத்திற்குள் நுழைவதை மிகவும் வெற்றிகரமாக தடுத்தபோது, விற்கப்பட்ட “ஹெராயின்” அதில் உண்மையான ஹெராயின் பூஜ்ஜியமாக இருந்ததால், அடிமைகளின் நடத்தை மாறவில்லை. வியட்நாமில் சுமார் 20 சதவிகித அமெரிக்க வீரர்கள் ஹெராயினுக்கு அடிமையாக இருந்தனர், அவர்கள் வீடு திரும்புவார்கள் என்று எதிர்பார்ப்பவர்களிடையே பயங்கரவாதத்திற்கு வழிவகுத்தது; ஆனால் அவர்கள் வீட்டிற்கு வந்ததும் அவர்களில் 95 சதவீதம் பேர் ஒரு வருடத்திற்குள் நிறுத்தப்பட்டனர். .
போதைப்பொருளைப் பயன்படுத்தும் பெரும்பாலான மக்கள் (ஐ.நா.வின் படி 90 சதவீதம்) ஒருபோதும் போதைக்கு ஆளாக மாட்டார்கள், போதைப்பொருள் எதுவாக இருந்தாலும், அடிமையாகும் பெரும்பாலானவர்கள் போதைப்பொருள் கிடைத்தால் சாதாரண வாழ்க்கையை வாழ முடியும்; மருந்து அவர்களுக்கு கிடைத்தால், அவர்கள் படிப்படியாக அதைப் பயன்படுத்துவதை நிறுத்திவிடுவார்கள்.
ஆனால், ஒரு நிமிடம் காத்திருங்கள். விஞ்ஞானிகள் உள்ளனர் நிரூபிக்கப்பட்ட மருந்துகள் போதைக்குரியவை, இல்லையா?
ஒரு கூண்டில் எலி அதன் வாழ்க்கையில் வேறு எதுவும் இல்லை, பெரிய அளவிலான மருந்துகளை உட்கொள்வதைத் தேர்ந்தெடுக்கும். எனவே, உங்கள் வாழ்க்கையை ஒரு கூண்டில் உள்ள எலிக்கு ஒத்ததாக மாற்ற முடிந்தால், விஞ்ஞானிகள் நிரூபிக்கப்படுவார்கள். ஆனால் நீங்கள் ஒரு எலிக்கு மகிழ்ச்சியான காரியங்களைச் செய்ய மற்ற எலிகளுடன் வாழ இயற்கையான இடத்தைக் கொடுத்தால், எலி “போதை” போதைப்பொருட்களைத் தூண்டும்.
நீங்கள் அவ்வாறு செய்வீர்கள். பெரும்பாலான மக்கள் அவ்வாறு செய்வார்கள். அல்லது நீங்கள் அதை மிதமாகப் பயன்படுத்துவீர்கள். 1914 ஆம் ஆண்டில் போதைப்பொருட்களுக்கு எதிரான போர் தொடங்குவதற்கு முன்பு (முதலாம் உலகப் போருக்கு அமெரிக்க மாற்றாக?), மக்கள் மார்பின் சிரப் பாட்டில்களை வாங்கினர், மேலும் கோகோயின் பொருத்தப்பட்ட மது மற்றும் குளிர்பானங்கள். பெரும்பாலானவர்கள் ஒருபோதும் அடிமையாகவில்லை, முக்கால்வாசி அடிமையானவர்கள் நிலையான மரியாதைக்குரிய வேலைகளைச் செய்தனர்.
விஞ்ஞானிகளை நம்பாதது பற்றி இங்கே ஒரு பாடம் இருக்கிறதா? காலநிலை குழப்பத்தின் அனைத்து ஆதாரங்களையும் நாம் வெளியேற்ற வேண்டுமா? எங்கள் தடுப்பூசிகள் அனைத்தையும் பாஸ்டன் துறைமுகத்தில் செலுத்த வேண்டுமா? உண்மையில், இல்லை. வரலாற்றைப் போன்ற பழைய பாடம் இங்கே உள்ளது: பணத்தைப் பின்பற்றுங்கள். மருந்து ஆராய்ச்சிக்கு ஒரு கூட்டாட்சி அரசாங்கம் நிதியளிக்கிறது, அது அதே முடிவுகளுக்கு வரும்போது அதன் சொந்த அறிக்கைகளை தணிக்கை செய்கிறது அலறல் துரத்தல், அதன் கட்டுக்கதைகளை விட்டுச்செல்லும் ஆராய்ச்சிக்கு மட்டுமே நிதியளிக்கும் அரசாங்கம். காலநிலை மறுப்பாளர்கள் மற்றும் தடுப்பூசி மறுப்பவர்கள் கேட்க வேண்டும். நாம் எப்போதும் திறந்த மனதுடன் இருக்க வேண்டும். ஆனால் இதுவரை அவர்கள் நிதியுதவியைக் கண்டுபிடிக்க முடியாத சிறந்த அறிவியலைத் தள்ளுவதாகத் தெரியவில்லை. மாறாக, தற்போதைய நம்பிக்கைகளை அவர்கள் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கைகளுடன் மாற்ற முயற்சிக்கிறார்கள் குறைவான அவர்களுக்கு பின்னால் அடிப்படை. போதைப்பொருள் குறித்த நமது சிந்தனையை சீர்திருத்துவதற்கு உண்மையில் அதிருப்தி விஞ்ஞானிகள் மற்றும் சீர்திருத்தவாத அரசாங்கங்களால் தயாரிக்கப்படும் ஆதாரங்களைப் பார்க்க வேண்டும், இது மிகவும் பெரியது.
ஆகவே இது அடிமையாக்குபவர்களிடம் நம்முடைய அணுகுமுறைகளை எங்கே விட்டுவிடுகிறது? முதலில் நாங்கள் அவர்களைக் கண்டிக்க வேண்டும். மோசமான மரபணு இருப்பதற்கு நாங்கள் அவர்களை மன்னிக்க வேண்டும். இப்போது நாம் அவர்களுக்காக வருத்தப்பட வேண்டும், ஏனென்றால் அவர்களால் எதிர்கொள்ள முடியாத கொடூரங்கள் உள்ளன, பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் குழந்தை பருவத்திலிருந்தே அவற்றைக் கொண்டிருக்கிறீர்களா? "மரபணு" விளக்கத்தை சொலிடர் சாக்குப்போக்காக பார்க்கும் போக்கு உள்ளது. 100 பேர் ஆல்கஹால் குடித்தால், அவர்களில் ஒருவரிடம் ஒரு மரபணு இருந்தால் அவரை எப்போதும் நிறுத்த முடியாது, அதற்காக அவரைக் குறை கூறுவது கடினம். அவர் எப்படி அறிந்திருப்பார்? ஆனால் இந்த நிலைமை என்ன: 100 பேரில், அவர்களில் ஒருவர் பல ஆண்டுகளாக வேதனையில் இருந்து வருகிறார், ஒரு பகுதியாக ஒரு குழந்தையாக ஒருபோதும் அன்பை அனுபவிக்காததன் விளைவாக. ஒரு நபர் பின்னர் ஒரு போதைக்கு அடிமையாகி விடுகிறார், ஆனால் அந்த போதை உண்மையான பிரச்சினையின் அறிகுறி மட்டுமே. இப்போது, நிச்சயமாக, ஒருவரின் மூளை வேதியியல் அல்லது பின்னணியை விசாரிப்பது முற்றிலும் வக்கிரமானது, அவர்களுக்கு இரக்கம் காட்ட வேண்டுமா இல்லையா என்பதை நாங்கள் தீர்மானிப்போம். ஆனால் இதுபோன்ற முட்டாள்தனங்களை எதிர்க்க முடியாத மக்களிடமும் எனக்கு கொஞ்சம் இரக்கம் இருக்கிறது, எனவே நான் இப்போது அவர்களிடம் முறையிடுகிறேன்: குழந்தை பருவ அதிர்ச்சியால் அவதிப்படும் மக்களிடம் நாம் கருணை காட்ட வேண்டாமா? சிறை அவர்களின் பிரச்சினையை மோசமாக்கும் போது?
ஆனால் போதைக்கு அப்பாற்பட்ட பிற விரும்பத்தகாத நடத்தைகளுக்கு இதை நாம் கொண்டு சென்றால் என்ன செய்வது? பாலியல் வன்முறை உட்பட தற்கொலை உட்பட தற்கொலை உட்பட வன்முறைக்கு அடிமையாக இருப்பதைக் கண்ட ஹாரிக்கு ஒத்த தோற்றம் உள்ளது என்று இதேபோன்ற வலுவான வழக்குகளை முன்வைக்கும் பிற புத்தகங்களும் உள்ளன. நிச்சயமாக வன்முறையைத் தடுக்க வேண்டும், ஈடுபடக்கூடாது. ஆனால் மக்களின் வாழ்க்கையை, குறிப்பாக அவர்களின் இளம் வாழ்க்கையை மேம்படுத்துவதன் மூலம், ஆனால் முக்கியமாக அவர்களின் தற்போதைய வாழ்க்கையையும் மேம்படுத்துவதன் மூலம் அதைக் குறைக்க முடியும். பிட் பிட், பல்வேறு இனங்கள், பாலினம், பாலியல் நோக்குநிலை மற்றும் குறைபாடுகள் உள்ளவர்களை பயனற்றவர்களாக நிராகரிப்பதை நாங்கள் நிறுத்தியுள்ளதால், போதை என்பது ஒரு தற்காலிக மற்றும் அச்சுறுத்தல் இல்லாத நடத்தை என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளத் தொடங்குகையில், குறைந்த உயிரினத்தின் நிரந்தர நிலையை விட அறியப்படுகிறது "அடிமையாக", வன்முறைக் குற்றவாளிகள் தொடர்பான நிரந்தர மற்றும் மரபணு தீர்மானத்தின் பிற கோட்பாடுகளை நிராகரிப்பதற்கு நாம் செல்லலாம். போர் அல்லது பேராசை அல்லது ஆட்டோமொபைல் என்பது நமது மரபணுக்களின் தவிர்க்க முடியாத விளைவு என்ற கருத்தை ஒருநாள் நாம் மீறலாம்.
எப்படியாவது எல்லாவற்றையும் போதைப்பொருட்களைக் குறை கூறுவது, போதை மருந்துகளை எடுத்துக்கொள்வது போலவே, மிகவும் எளிதானது.
ஜொஹான் ஹரியைப் பாருங்கள் இப்போது ஜனநாயகம்.
அவர் விரைவில் வருவார் பேச்சு நாஷன் வானொலி, எனவே நான் அவரிடம் கேட்க வேண்டிய கேள்விகளை எனக்கு அனுப்புங்கள், ஆனால் முதலில் புத்தகத்தைப் படியுங்கள்.
