Iran Inataka Amani. Je, Marekani itaruhusu amani na Iran?

Kwa Kevin Zeese na Margaret Flowers, Machi 7, 2019

Tumerejea hivi punde kutoka siku tisa nchini Iran tukiwa na ujumbe wa amani wa watu 28 ulioandaliwa na CODE PINK. Ni wazi kwamba watu wa Iran wanataka mambo mawili:

1. Kuheshimiwa kama taifa huru, huru
2. Kuwa na amani na Marekani bila vitisho vya vita au vikwazo vya kiuchumi vinavyotaka kuwatawala.

Njia ya kufikia malengo hayo inaitaka Marekani kubadili sera zake kuelekea Iran kwani Marekani ina historia ndefu ya kuingilia siasa za Iran zenye matokeo mabaya. Marekani lazima ikomeshe uhasama wake na ishiriki katika mazungumzo ya uaminifu na yenye heshima na serikali ya Iran.

Moja ya mambo muhimu katika safari hiyo ni kutembelea Makumbusho ya Amani ya Tehran. Tukiwa njiani kuelekea Jumba la Makumbusho la Amani, tulipita eneo la uliokuwa Ubalozi wa Marekani, ambao sasa unaitwa “Makumbusho ya Ujasusi ya Marekani.” Hapa ndipo Marekani ilipoitawala Iran kupitia Shah hadi Mapinduzi ya Kiislamu ya 1979. Marekani ilimweka Shah katili kama dikteta baada ya kufanya kazi na Uingereza. kumpindua Waziri Mkuu aliyechaguliwa kidemokrasia Mohammad Mosaddegh mwaka 1953 katika mapinduzi hilo lilikuwa mojawapo ya makosa makubwa zaidi ya sera za kigeni katika historia ya Marekani.

Katika Jumba la Makumbusho la Amani, tulikaribishwa na mkurugenzi, mkongwe wa Vita vya Iraq na Iran, vilivyodumu kutoka 1980 hadi 1988 na kutembelewa na makumbusho wengine wawili. Vita hivyo vilivyoanza muda mfupi baada ya Mapinduzi ya Iran mwaka 1979, havingewezekana bila kutia moyo na msaada wa Marekani kwa namna ya fedha, usaidizi wa majini na silaha. Zaidi ya watu milioni moja waliuawa na watu 80,000 walijeruhiwa na silaha za kemikali katika vita hivyo.

Waelekezi wetu wawili wa watalii walikuwa waathiriwa wa shambulio la kemikali na bado wanateseka kutokana na mfiduo huo. Mmoja alijeruhiwa na gesi ya haradali, ambayo huathiri mishipa, macho, na mapafu. Dawa za matone ya macho hazipatikani kwa sababu ya vikwazo vya Marekani; hivyo mkongwe huyu anatumia tunguu kujifanya kulia machozi ili kupunguza dalili. Tukisikiliza kukohoa kwake kila mara, tuliona aibu kwamba Marekani zote mbili iliipatia Iraq viambato vinavyohitajika kwa silaha za kemikali na sasa inawaadhibu watu zaidi kwa vikwazo vinavyokataa dawa muhimu.

Katika Jumba la Makumbusho la Amani, wajumbe wetu walitoa vitabu vya makumbusho kuhusu uharakati wa vita na amani. Zawadi moja ilikuwa kitabu kizuri, kilichotengenezwa kwa mkono na Barbara Briggs-Letson wa California ambacho kiliandikwa kwa kumbukumbu ya Wairani 289 waliouawa wakati Kombora la Marekani liliidungua ndege ya kibiashara ya Iran mnamo Julai 1988. Ujumbe mzima wa Amani ulitia saini kitabu hicho na kutoa kauli za majuto. Kitabu hicho kilikuwa na majina ya kila mtu aliyeuawa yaliyoandikwa kwa lugha ya Kiajemi na pia mashairi ya Kiirani. Fmr. Rais George HW Bush ni maarufu kwa kusema, "Sitawahi kuomba msamaha kwa Marekani - Sijali ukweli ni upi… mimi si mtu wa aina ya kuomba msamaha kwa-Amerika,” kwa hivyo wajumbe wetu waliomba msamaha.

Tukiongozwa na Sandy Rea, tuliimba Dona nobis pacem (kwa Kilatini "Tupe amani"). Hii ilileta chumba pamoja kushiriki hisia zenye nguvu zinazotaka amani, kwa machozi na kukumbatiana kati ya Ujumbe wa Amani na Wairani wanaoendesha Makumbusho ya Amani ya Tehran.

Ujumbe huo uliofuata ulitembelea kaburi kubwa zaidi mjini Tehran ambako makumi ya maelfu ya Wairani wamezikwa. Tulitembelea sehemu ya maelfu kadhaa waliouawa katika Vita vya Iraq na Iran, wote wakijulikana kama mashahidi. Makaburi hayo yalikuwa na mawe ya kichwa, mengi yakiwa na picha zilizochorwa za watu waliokufa katika vita na habari kuhusu maisha yao. Vile vile vilikuwa na matakwa au somo walilokuwa nalo kwa wengine lililoandikwa kwenye kijitabu kidogo ambacho askari alibuni ili kushirikiwa katika tukio la kifo. Kulikuwa na sehemu ya askari wasiojulikana waliouawa katika vita na moja ya majeruhi wa raia - wengi wao wakiwa wanawake na watoto wasio na hatia waliouawa katika vita.

Makaburi yalijaa watu wanaotembelea makaburi ya wapendwa wao kutoka vita. Mwanamke mmoja alikaribia kundi hilo na kutuambia kwamba mwanawe wa pekee alikufa akiwa na umri wa miaka ishirini katika vita na yeye huzuru kaburi lake kila siku. Mwongozo ambaye alikuwa akisafiri nasi alituambia kila familia nchini Iran imeathiriwa na vita hivi.

Muhtasari wa safari hiyo ulikuwa ni mkutano usio wa kawaida na Waziri wa Mambo ya Nje wa Iran Mohammad Javad Zarif, ambaye alijadili kwa makini Makubaliano ya Nyuklia ya Iran ya 2015, Mpango Kamili wa Pamoja wa Utekelezaji (JCPOA) kati ya China, Ufaransa, Russia, Uingereza na Umoja wa Mataifa. Mataifa pamoja na Ujerumani na Umoja wa Ulaya na Iran kwa zaidi ya muongo mmoja. Alieleza kuwa mazungumzo yalianza mwaka 2005 na yalikamilika na kutiwa saini mwaka 2015. Iran ilitekeleza matakwa yote ya makubaliano hayo, lakini Marekani haikuondoa vikwazo ilivyoahidi, na kujiondoa katika makubaliano hayo chini ya Rais Trump.

Zarif, mwanadiplomasia wa muda mrefu aliyeshikilia majukumu mengi muhimu katika masuala ya Iran, alikuwa mkarimu sana kwa muda wake wa kutumia dakika 90 na sisi. Kwanza alituuliza tuongee kuhusu maswali tuliyokuwa nayo, kisha akazungumza kwa dakika 60 na akajibu maswali zaidi.

Zarif alieleza chanzo cha matatizo kati ya Marekani na Iran. Si kuhusu mafuta, aina ya serikali ya Iran au hata kuhusu silaha za nyuklia, ni kuhusu mapinduzi ya Iran ya 1979 ambayo yaliifanya nchi hiyo kuwa huru kutoka kwa himaya ya Marekani baada ya kuwa chini ya udhibiti wake tangu mapinduzi ya 1953. Iran inataka kuheshimiwa kama taifa huru linalojiamulia sera yake ya ndani na nje, na sio kutawaliwa na Marekani. Ikiwa Marekani inaweza kuheshimu uhuru wa Iran kama taifa, basi kutakuwa na amani kati ya mataifa yetu. Ikiwa Marekani itasisitiza kutawala, mzozo huo utaendelea kutishia usalama wa eneo hilo na kudhoofisha amani na ustawi wa mataifa yote mawili.

Ni juu yetu. Ingawa "demokrasia" ya Marekani inawapa watu wa Marekani uwezo mdogo, kwa vile tunalazimika kuchagua kati ya vyama viwili vinavyofadhiliwa na Wall Street na vyote vinavyounga mkono sera ya kigeni ya kijeshi, tunahitaji kuathiri serikali yetu ili kuacha kutishia mataifa, kudhoofisha. uchumi wao kwa vikwazo haramu, na kuheshimu watu wa dunia. Iran inatuonyesha udharura wa kuwa a world beyond war.

Kevin Zeese na Margaret Flowers wanaongoza pamoja Popular Resistance. Zeese ni mjumbe wa bodi ya ushauri ya World Beyond War.