Imperializmi amerikan është rreziqi më i madh për paqen në botë

Nga Raoul Hedebouw, Anëtar i Parlamentit Belgjik, World BEYOND War, Korrik 15, 2021
Përkthyer në anglisht nga Gar Smith

Pra, ajo që kemi para nesh sot, kolegë, është një rezolutë që kërkon rivendosjen e marrëdhënieve transatlantike pas zgjedhjeve në SHBA. Prandaj pyetja në fjalë është: a është në interesin e Belgjikës që të lidhet me Shtetet e Bashkuara të Amerikës sot?

Kolegë, do të përpiqem t'ju shpjegoj sot pse mendoj se është ide e keqe të përfundohet ky partneritet strategjik me fuqinë politike dhe ekonomike dhe që gjatë shekullit të kaluar është sjellë më agresivisht ndaj kombeve të kësaj bote.

Unë mendoj se, për interesat e njerëzve që punojnë në Belgjikë, në Flanders, Bruksel, dhe Valunët, dhe të njerëzve që punojnë në Evropë dhe në Jugun Global, kjo aleancë strategjike midis SHBA dhe Evropës është një gjë e keqe.

Unë mendoj se Evropa nuk ka asnjë interes në bashkëpunimin me SHBA -në si një nga fuqitë më të rrezikshme botërore. Dhe unë me të vërtetë dua t'ju sqaroj këtë, sepse sot tensionet ekonomike në botë janë në një nivel të rrezikshëm.

Pse është kështu? Sepse për herë të parë që nga viti 1945, dhe fuqia ultra dominante ekonomike si Shtetet e Bashkuara do të tejkalohet ekonomikisht nga fuqitë e tjera, veçanërisht nga Kina.

Si reagon një fuqi imperialiste kur kapërcehet? Përvoja e shekullit të kaluar na tregon. Ai reagon me luftë, sepse funksioni i epërsisë së tij ushtarake është zgjidhja e konflikteve ekonomike me kombet e tjera.

Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë një traditë të gjatë të ndërhyrjes ushtarake në punët e brendshme të vendeve të tjera. Ju kujtoj, kolegë, se Karta e Kombeve të Bashkuara është shumë e qartë për këtë çështje. Pas vitit 1945, u bë një pakt midis kombeve, të cilët ranë dakord: "Ne nuk do të ndërhyjmë në punët e brendshme të kombeve të tjera." Mbi këtë bazë përfundoi Lufta e Dytë Botërore.

Mësimi i nxjerrë ishte se asnjë vend, madje as fuqitë e mëdha, nuk kishin të drejtë të ndërhynin në punët e brendshme të vendeve të tjera. Kjo nuk duhej lejuar më sepse kjo ishte ajo që çoi në Luftën e Dytë Botërore. E megjithatë, është pikërisht ky parim bazë që Shtetet e Bashkuara të Amerikës e kanë hedhur poshtë.

Kolegë, më lejoni të rendis ndërhyrjet ushtarake direkte dhe indirekte të Shteteve të Bashkuara të Amerikës që nga viti 1945. Imperializmi amerikan dhe amerikan ndërhynë: në Kinë në vitet 1945-46, në Siria në vitin 1940, në Korea në vitet 1950-53, në Kinë në vitet 1950-53, në Iran në vitin 1953, në Guatemala në vitin 1954, në Tibet midis 1955 dhe 1970, në Indonezi në 1958, në Gjirin e Derrave në Kubë në 1959, në Republika Demokratike e Kongos midis 1960 dhe 1965, në Republika Domenikane në vitin 1961, në Vietnam për më shumë se dhjetë vjet nga 1961 deri në 1973, në Brazil në 1964, në Republika e Kongos në vitin 1964, përsëri në Guatemala në vitin 1964, në Laos nga viti 1964 deri më 1973, në Republika Domenikane në 1965-66.

Ende nuk kam mbaruar, të dashur kolegë. Imperializmi amerikan gjithashtu ndërhyri në Peru në vitin 1965, në Greqi në vitin 1967, në Guatemala përsëri në 1967, në Kamboxhi në vitin 1969, në Kili me dorëheqjen [përmbysjen dhe vdekjen] e shokut [Salvador] Allende të detyruar nga CIA në 1973, në Argjentinë në vitin 1976. Trupat amerikane ishin në Angolë nga 1976 deri në 1992.

SHBA ndërhyri në Turqi në vitin 1980, në Poloni në vitin 1980, në El Salvador në vitin 1981, në Nikaragua në vitin 1981, në Kamboxhi në vitet 1981-95, në Liban, grenadadhe Libi në vitin 1986, në Iran në vitin 1987. Shtetet e Bashkuara të Amerikës ndërhynë në Libi në 1989, Filipinet në vitin 1989, në Panama në vitin 1990, në Irak në vitin 1991, në Somalia midis 1992 dhe 1994. Shtetet e Bashkuara të Amerikës ndërhynë në Bosnja në vitin 1995, përsëri në Irak nga 1992 në 1996, në Sudan në vitin 1998, në Afganistan në vitin 1998, në Jugosllavi në vitin 1999, në Afganistan në 2001.

Shtetet e Bashkuara të Amerikës ndërhynë përsëri në Irak midis 2002 dhe 2003, në Somalia në vitet 2006-2007, në Iran midis 2005 dhe sot, në Libi në 2011 dhe Venezuela në 2019.

Të dashur kolegë, çfarë ka për të thënë? Çfarë mund të themi për një fuqi kaq dominuese në botë që ka ndërhyrë në të gjitha këto vende? Çfarë interesi kemi ne, Belgjika, ne, kombet e Evropës, për t'u lidhur strategjikisht me një fuqi kaq dominuese?

Unë po flas gjithashtu për paqen këtu: paqen në botë. Unë kam kaluar nëpër të gjitha ndërhyrjet ushtarake amerikane. Për të bërë ato ndërhyrje, Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë një nga buxhetet më të mëdha ushtarake në botë: 732 miliardë dollarë në vit në investime në armë dhe ushtri. 732 miliardë dollarë. Buxheti ushtarak amerikan vetëm është më i madh se ai i dhjetë vendeve të ardhshme së bashku. Buxhetet ushtarake të Kinës, Indisë, Rusisë, Arabisë Saudite, Francës, Gjermanisë, Britanisë, Japonisë, Koresë së Jugut dhe Brazilit së bashku përfaqësojnë më pak shpenzime ushtarake sesa ato të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Prandaj ju pyes: Kush është një rrezik për paqen botërore?

Shtetet e Bashkuara të Amerikës: imperializmi i Amerikës, që me buxhetin e saj gjigant ushtarak ndërhyn ku të dojë. Ju kujtoj, të dashur kolegë, se ndërhyrja e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Irak dhe embargoja që pasoi i kanë kushtuar jetën 1.5 milion irakianëve. Si mund të kemi akoma një partneritet strategjik me një fuqi që është përgjegjëse për vdekjen e 1.5 milion punëtorëve dhe fëmijëve irakianë? Kjo është pyetja.

Për një pjesë të këtyre krimeve, ne bëjmë thirrje për sanksione kundër çdo fuqie tjetër në botë. Ne do të bërtisnim: "Kjo është skandaloze." E megjithatë, këtu ne heshtim, sepse janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Sepse e lëmë të ndodhë.

Ne po flasim për multilateralizmin këtu, nevojën për multilateralizëm në botë. Por ku është multilateralizmi i Shteteve të Bashkuara të Amerikës? Ku është multilateralizmi?

Shtetet e Bashkuara refuzojnë të nënshkruajnë traktate dhe konventa të shumta:

Statuti i Romës i Gjykatës Penale Ndërkombëtare: Nuk është nënshkruar.

Konventa për të Drejtat e Fëmijëve: Nuk është nënshkruar nga Shtetet e Bashkuara.

Konventa mbi të Drejtën e Detit: Nuk është nënshkruar.

Konventa Kundër Punës së Detyruar: Nuk është nënshkruar nga Shtetet e Bashkuara.

Konventa për Lirinë e Asociimit dhe mbrojtjen e saj: Nuk është nënshkruar.

Protokolli i Kiotos: Nuk është nënshkruar.

Traktati Gjithëpërfshirës i Ndalimit të Provave kundër Testimit të Armëve Bërthamore: Nuk është nënshkruar.

Traktati për Ndalimin e Armëve Bërthamore: Nuk është nënshkruar.

Konventa për Mbrojtjen e Punëtorëve Migrantë dhe familjeve të tyre: Nuk është nënshkruar.

Konventa kundër diskriminimit në arsim dhe punësim: Nuk është nënshkruar.

Shtetet e Bashkuara të Amerikës, aleati ynë i madh, thjesht nuk i kanë nënshkruar të gjitha këto traktate shumëpalëshe. Por ata kanë ndërhyrë dhjetëra herë në vende të tjera pa asnjë mandat, madje as nga Kombet e Bashkuara. Nuk ka problem.

Pse atëherë, kolegë, duhet ta mbajmë këtë partneritet strategjik?

As njerëzit tanë, as njerëzit e Jugut Global nuk kanë ndonjë interes në këtë partneritet strategjik. Kështu njerëzit më thonë: "Po, por SHBA dhe Evropa ndajnë normat dhe vlerat."

Rezoluta aktuale në fakt fillon duke përmendur normat dhe vlerat tona të përbashkëta. Cilat janë këto norma dhe vlera që ndajmë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës? Ku janë ato vlera të përbashkëta? Në Guantanamo? Tortura e zyrtarizuar në një institucion paraburgimi si Guantanamo, a është kjo një vlerë që ne ndajmë? Në ishullin e Kubës, për më tepër, në kundërshtim me sovranitetin territorial Kuban. A mund ta imagjinosh? Ky burg i Guantanamos është në ishullin e Kubës, ndërsa Kuba nuk ka asnjë fjalë për të.

[Presidenti i Parlamentit]: Zonja Jadin dëshiron të flasë, Z. Hedebouw.

[Zoti. Hedebouw]: Me kënaqësi të madhe, zonja President.

[Kattrin Jadin, MR]: Ndjej se kolegu im komunist po zemëron veten fjalë për fjalë. Unë do të kisha preferuar që ju të kishit marrë pjesë në debatet në komision dhe do të kishit dëgjuar - gjithashtu do të kisha preferuar që ju të dëgjonit ndërhyrjen time për të kuptuar se nuk ka vetëm një anë të medaljes, por disa. Nuk ka vetëm një anë të bashkëpunimit. Ka disa.

Ashtu siç bëjmë diku tjetër me vendet e tjera. Kur dënojmë dhunën, kur dënojmë shkeljen e të drejtave themelore, ne gjithashtu e themi këtë. Ky është sfera e diplomacisë.

[Zoti. Hedebouw]: Unë thjesht doja të pyesja, nëse keni kaq shumë kritika për të ndarë në lidhje me Shtetet e Bashkuara, pse ky parlament nuk ka marrë kurrë një sanksion kundër Shteteve të Bashkuara?

[Heshtja. Pa pergjigje]

[Zoti. Hedebouw]: Për ata që shikojnë këtë video, mund të dëgjoni një rënie të kunjit në këtë dhomë tani.

[Zoti. Hedebouw]: Dhe kjo është çështja: pavarësisht bombardimeve, pavarësisht 1.5 milion vdekjeve irakiane, pavarësisht mosnjohjes së gjithçkaje që ka ndodhur në Palestinë dhe braktisjes së Palestinezëve nga Joe Biden, Evropa nuk do të marrë kurrë gjysmën e një të katërtës së një sanksioni kundër Shteteve të Bashkuara. Shtetet e Amerikës. Sidoqoftë, për të gjitha kombet e tjera të botës, ky nuk është një problem: asnjë problem. Bum, bum, bum, ne vendosim sanksione!

Ky është problemi: standardet e dyfishta. Dhe rezoluta juaj flet për partneritet strategjik. Përmenda vlerat e përbashkëta që pretendon. Shtetet e Bashkuara të Amerikës burgosin 2.2 milionë amerikanë në burgjet e saj. 2.2 milionë amerikanë janë në burg. A është kjo një vlerë e përbashkët? 4.5% e njerëzimit është amerikan, por 22% e popullsisë së burgjeve në botë është në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. A është kjo norma e përbashkët që ne ndajmë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës?

Fuqia bërthamore, armët bërthamore: administrata e Biden njofton zëvendësimin e të gjithë arsenalit bërthamor amerikan me një kosto prej 1.7 miliardë dollarë. Ku është rreziku për botën?

Marrëdhëniet ndërshtetërore. Më lejoni të flas për marrëdhëniet midis shteteve. Tre javë, jo, pesë apo gjashtë javë më parë, të gjithë këtu po flisnin për hakim. Nuk kishte prova, por ata thanë se ishte Kina. Kinezët kishin hakuar Parlamentin belg. Të gjithë po flisnin për të, ishte një skandal i madh!

Por çfarë po bëjnë Shtetet e Bashkuara të Amerikës? Shtetet e Bashkuara të Amerikës, thjesht, ata janë duke përgjuar zyrtarisht telefonat e kryeministrit tonë. Merkel, të gjitha ato biseda përmes Danimarkës, Agjencia Amerikane e Sigurisë Kombëtare po përgjon të gjithë kryeministrat tanë. Si reagon Evropa? Nuk ka.

"Na falni, ne do të përpiqemi të mos flasim shumë shpejt në telefon herën tjetër, në mënyrë që të kuptoni më mirë bisedat tona."

Edward Snowden na thotë se Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përmes programit Prism, po filtrojnë të gjitha komunikimet tona evropiane me email. Të gjitha emailet tona, ato që ju i dërgoni njëri -tjetrit, kalojnë nëpër Shtetet e Bashkuara, kthehen, janë “filtruar”. Dhe ne nuk themi asgjë. Pse nuk themi asgjë? Sepse janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës!

Pse ky standard i dyfishtë? Pse i lëmë këto çështje të kalojnë?

Pra, të dashur kolegë, mendoj - dhe do të përfundoj me këtë pikë - se jemi në një nyje të rëndësishme historike, që paraqet një rrezik të madh për botën dhe po kthehem tek disa mendimtarë marksistë, të cilët janë vërtet afër zemrës sime Me Sepse konstatoj se analiza që ata bënë në fillim të viteve 20^th shekulli duket se është i rëndësishëm. Dhe më duket se ajo që tha një djalë si Lenini për imperializmin ishte interesante. Ai po fliste për shkrirjen midis kapitalit bankar dhe kapitalit industrial dhe sesi ky kapital financiar i cili ishte shfaqur në vitet 20^th shekulli ka një fuqi dhe synim hegjemonik në botë.

Unë mendoj se ky është një element i rëndësishëm në evolucionin e historisë sonë. Ne kurrë nuk kemi njohur një përqendrim të tillë të fuqisë kapitaliste dhe industriale siç kemi sot në botë. Nga 100 kompanitë më të mëdha në botë, 51 janë amerikane.

Ata përqendrojnë miliona punëtorë, miliona dollarë, miliarda dollarë. Ata janë më të fuqishëm se shtetet. Këto kompani eksportojnë kapitalin e tyre. Ata kanë nevojë për një forcë të armatosur që të jenë në gjendje të nënshtrojnë tregjet që refuzojnë t'u lejojnë atyre qasje.

Kjo është ajo që po ndodh 50 vitet e fundit. Sot, duke pasur parasysh krizën ekonomike globale, duke pasur parasysh tensionet midis fuqive të mëdha, unë mendoj se interesi strategjik i Evropës dhe Belgjikës qëndron në arritjen e të gjitha fuqive të botës.

Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të na çojnë në një luftë - një "luftë e ftohtë" së pari, dhe më pas një "luftë të nxehtë".

Në samitin e fundit të NATO -s - Unë po flas për fakte në vend të teorisë këtu - Joe Biden na kërkoi ne, Belgjikë, që ta ndjekim atë në këtë Luftë të Ftohtë kundër Kinës duke e shpallur Kinën një rival sistemik. Epo, nuk jam dakord. Lus të ndryshoj. Unë mendoj se do të ishte në interesin tonë - dhe kam dëgjuar debatet e partive kryesore, zonja Jadin, keni të drejtë - ne kemi çdo interes për të arritur tek të gjitha kombet e botës.

Çfarë lidhje ka NATO me Kinën? NATO është një aleancë e Atlantikut të Veriut. Që kur Kina kufizohet me Oqeanin Atlantik? Sinqerisht, unë gjithmonë mendoja se NATO ishte një koalicion transatlantik, se NATO kishte të bënte me Atlantikun, e dini. Dhe tani, me Biden në detyrë, zbuloj se Kina është në Atlantik! Unshtë e pabesueshme.

Dhe kështu Franca - dhe shpresoj se Belgjika nuk do ta ndjekë - po dërgon anije ushtarake franceze për t'iu bashkuar një operacioni amerikan në Detin Kinë. Çfarë dreqin po bën Evropa në Detin Kinë? A mund ta imagjinoni Kinën duke parakaluar transportuesit e saj të avionëve në brigjet e Detit të Veriut? Çfarë po bëjmë atje? Çfarë është ky Rend i Ri Botëror që ata duan të krijojnë tani?

Pra rreziku i luftës është i madh. Pse eshte ajo?

Sepse ka një krizë ekonomike. Një superfuqi si Shtetet e Bashkuara të Amerikës nuk do të heqë dorë me dëshirë nga hegjemonia e saj botërore.

Unë po i kërkoj Evropës sot, po i kërkoj Belgjikës, që të mos luajë lojën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Në atë aspekt, ky partneritet strategjik, siç propozohet sot këtu, nuk është një gjë e mirë për popujt e botës. Kjo është gjithashtu një nga arsyet pse lëvizja e paqes po bëhet përsëri më aktive. Shtë një nga arsyet pse në Shtetet e Bashkuara dhe në Evropë po fillon të shfaqet një lëvizje kundër asaj Luftës së Ftohtë. Kur dikush si Noam Chomsky deklaron se ne do të bënim më mirë të vinim në rregull shtëpinë tonë para se të tregojmë në të gjitha vendet e tjera në botë ku duam të shkojmë dhe të ndërhyjmë, mendoj se ai ka të drejtë.

Kur ata bëjnë thirrje për një mobilizim kundër Luftës së Ftohtë, ata kanë të drejtë, kjo e majtë përparimtare amerikane.

Pra, të dashur kolegë, nuk do t'ju habisë, të dëgjoni se teksti që na është dorëzuar sot nuk e nxit-për ta thënë butë-entuziazmin tonë, me Partinë e Punëtorëve të Belgjikës (PTB-PVDA). Shpresoj se mund të vazhdojmë debatet në muajt e ardhshëm, sepse kjo pyetje është pyetja vendimtare për pesë, dhjetë vitet e ardhshme, nëse kriza ekonomike, si në vitet 1914-18, si në vitet 1940-45, do të çojë në luftë- dhe është e qartë se Shtetet e Bashkuara të Amerikës po përgatiten për këtë - ose të kenë një rezultat paqësor.

Në këtë çështje, ne, si PTB-PVDA, si një parti anti-imperialiste, kemi zgjedhur anën tonë. Ne zgjedhim anën e popujve të botës që vuajnë sot nën dominimin e shumëkombësheve amerikanë dhe evropianë. Ne zgjedhim anën e mobilizimit të njerëzve të botës për paqen. Sepse, në luftë, ka vetëm një fuqi që do të përfitojë, dhe kjo është fuqia e biznesit, prodhuesit dhe tregtarët e armëve. Janë Lockheed-Martins dhe tregtarët e tjerë të njohur të armëve që do të fitojnë para duke i shitur më shumë armë fuqisë imperialiste amerikane sot.

Pra, ne do të votojmë kundër këtij teksti, të dashur kolegë. Ne do të votojmë kundër çdo iniciative për t'u bashkuar, për të lidhur plotësisht Evropën me Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe shpresojmë që Evropa të luajë një rol paqeje dhe jo rolin e mbrojtjes së interesave të veta gjeostrategjike bazuar në përfitimin ekonomik.

Ne nuk duam të hipim për Philips. Ne nuk duam të hipim për shumëkombëshet amerikanë, për Volvos, Renault etj. Ajo që duam është të ngasim për njerëzit e botës, për punëtorët dhe këto luftëra imperialiste nuk janë në interes të punëtorëve. Interesi i punëtorëve është paqja dhe përparimi shoqëror.