Nga Andrew Moss
Në 1946, Xhorxh Orwell kritikoi abuzimin e gjuhës në esenë e tij klasike, "Politika dhe gjuha angleze", duke deklaruar famëkeqe se "gjuha bëhet e shëmtuar dhe e pasaktë, sepse mendimet tona janë marrëzi, por sinnjensia e gjuhës sonë e bën më të lehtë për ne që të kemi mendime të marra. "Orwell rezervoi kritikën më të ashpër për gjuhën e korruptuar politike, të cilën ai e quajti" mbrojtja e të pandotshmëve "dhe në vitet që pasuan, të tjerë shkrimtarë morën kritika të ngjashme të diskursit politik, në rrethanat e kohës.
Një kritikë e veçantë është përqendruar në gjuhën e armëve bërthamore dhe argumentoj që kjo gjuhë duhet të jetë një shqetësim i veçantë për ne sot. I quajtur "Nukespeak" nga kritikët e saj, është një diskurs shumë i militarizuar që errëson pasojat morale të politikave dhe veprimeve tona. Është një gjuhë e përdorur nga zyrtarët ushtarakë, udhëheqësit politikë dhe ekspertët e politikave - si dhe nga gazetarët dhe qytetarët. Gjuha zvarritet në diskutimet tona publike si një specie invazive, duke hedhur hije në mënyrën se si mendojmë për të tashmen dhe të ardhmen tonë kolektive.
Për shembull, në një artikull të kohëve të fundit të New York Times, "Bomba të vogla duke shtuar karburantin në frikën bërthamore"Gazetarët e dy gazetarëve, William J. Broad dhe David E. Sanger, përshkruajnë debatin e vazhdueshëm brenda administratës së Obamës lidhur me të ashtuquajturën modernizim të arsenalit tonë bërthamor, një transformim që do të rezultojë në bomba atomike me saktësi më të madhe dhe një kapacitet për të operatorët për të rritur ose zvogëluar aftësinë eksplozive të çdo bombe të vetme. Përkrahësit argumentojnë se modernizimi i armëve do të zvogëlojë gjasat e përdorimit të tyre duke rritur spastrimin e tyre ndaj agresorëve të mundshëm, ndërkohë që kritikët pretendojnë se përmirësimi i bombave do ta bëjë përdorimin e tyre edhe më joshëse ndaj komandantëve ushtarakë. Kritikët gjithashtu përmendin kostot e programit të modernizimit - deri në $ 1 trilion nëse të gjitha elementet e ndërlidhura merren parasysh.
Gjatë gjithë artikullit, Broad dhe Sanger përkufizojnë këto çështje në gjuhën e Nukespeak. Në fjalinë e mëposhtme, për shembull, ato përfshijnë dy eufemizme: "Dhe rendimenti i saj, forca shpërthyese e bombës, mund të zgjidhet lart ose poshtë varësisht nga objektivi, për të minimizuar dëmet kolaterale." Eufemizmat, "yield" dhe "dëmtimi kolateral , "Shuaj praninë njerëzore - një zë, një fytyrë - nga ekuacioni i vdekjes. Megjithëse autorët e definojnë termin "rendim" si "forcë shpërthyese", prania e fjalës në tekst ende anulon kontrastin e saj midis kuptimeve të mira, domethënë një korrje ose fitimi monetar dhe ndjenjës demonike të një korrje vdekjeprurëse. Dhe fraza "dëmtim kolaterali" ka kohë që është njohur për gënjeshtrën e tij të qartë, mungesa e tij e papërshkrueshme nga çdo konsideratë.
Fjali përmban gjithashtu një tjetër tipar të Nukespeak: një magjepsje amorale me vegël vdekjeprurëse. Është një gjë për një person që të shënoj termostatin e shtëpisë së saj; është një tjetër që "të shënoj" një ngarkesë vdekjeprurëse. Kur mësova një kurs universitar në letërsinë e luftës dhe paqes, studentët e mi dhe unë studiojmë në njërën nga njësitë tona literaturë të Hiroshima dhe Nagasaki. Ne lexojmë njoftimin e Presidentit Truman për rënien e bombës së parë atomike, duke eksploruar se si Truman diskutoi për gjenezën e armës së re dhe bashkëpunimin shkencor që shkoi duke e bërë atë "arritjen më të madhe të shkencës së organizuar në histori". Në të njëjtën kohë, lexoni tregimet nga shkrimtarët japonezë të cilët arritën të mbijetojnë në ferr dhe vazhdojnë të shkruajnë. Një shkrimtar i tillë, Yoko Ota, ka transmetuesin e tregimit të saj të shkurtër, "Fireflies", të kthehet në Hiroshima shtatë vjet pas bombës dhe të takohet me një numër të mbijetuarish të tjerë, duke përfshirë një vajzë të re, Mitsuko, e cila ishte tmerrësisht e shpërfytyruar nga atomike shpërthim. Pavarësisht nga shpërfytyrimi që e bën praninë e saj në publik emocionalisht të dhimbshme, Mitsuko tregon një elasticitet të jashtëzakonshëm dhe një "dëshirë për t'u rritur më shpejt dhe për të ndihmuar njerëzit që kanë një kohë të vështirë".
Psikiatri dhe autori Robert Jay Lifton ka shkruar që madje edhe brenda hijes bërthamore, mund të gjejmë mundësi shpenguese në "mençurinë e shikuesit": poetit, piktorit ose revolucionarit fshatar, i cili, kur dështoi pikëpamja aktuale botërore, kaleidoskopin e imagjinatës së tij apo saj deri sa gjërat e njohura morën një model tërësisht të ndryshëm. "Lifton i shkroi këto fjalë në 1984 dhe që atëherë nevoja për bashkëpunim në një shkallë planetare është rritur gjithnjë e më urgjente. Sot, si më parë, është artisti dhe shikuesi që mund të njohin praninë njerëzore të fshehur prapa fasadës së gënjeshtërt të Nukespeak. Është artisti dhe shikuesi që mund të gjejnë fjalët për të thënë: nuk është çmenduri në këtë të ashtuquajtur racionalitet - dhe se, në të vërtetë, kemi aftësinë për të gjetur një mënyrë tjetër.
Andrew Moss, i sindikatuar nga PeaceVoice, është profesor emergjent në Universitetin Politeknik të Kalifornisë, Pomona, ku mësoi një kurs, "Lufta dhe Paqja në Letërsi", për vitet 10.
